0112-KDSL1-1.450.378.2020.5.MW

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową, i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia 19 marca 2020 r. (data wpływu 23 marca 2020 r.), uzupełnionego pismem z dnia 22 października 2020 r. (data wpływu 26 października 2020r.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa – wynajem lokalu w ramach umowy współpracy

Opis usługi: Do prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zakupił lokal mieszkalny-apartament w stanie deweloperskim. Po dokonaniu prac wykończeniowych oraz wyposażeniu lokalu przeznaczył go na cele wynajmu krótkoterminowego. Z uwagi na dużą odległość od miejsca zamieszkania Wnioskodawcy do miejsca położenia lokalu i tym samym braku możliwości zarządzania lokalem, Wnioskodawca zawarł umowę współpracy z firmą zajmującą się m.in. obsługą wynajmu lokali. Na mocy umowy o współpracy firma ta będzie świadczyła usługi wynajmu krótkoterminowego apartamentu osobom trzecim po dniu 1 kwietnia 2020 r., w związku z ich pobytem w celach wypoczynkowych, turystycznych i służbowych.

Na podstawie zawartej umowy współpracy Wnioskodawca przekazał firmie, z którą zawarł umowę, lokal mieszkalny (Apartament) wraz z jego wyposażeniem do używania oraz pobierania pożytków.

Firma (zwana dalej „Używający") objęła lokal będący własnością Wnioskodawcy, wyłącznie w celu krótkoterminowego wynajmowania (według własnego uznania) osobom trzecim w związku z ich pobytem w celach wypoczynkowych, turystycznych bądź służbowych. Używający świadczył będzie usługi wynajmu krótkoterminowego w imieniu własnym, lecz na rzecz Wnioskodawcy.

Rozstrzygnięcie: PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 2015 – 68

Stawka podatku od towarów i usług: 23%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 1 ustawy w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy.

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług.

UZASADNIENIE

W dniu 23 marca 2020 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania ww. usługi według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług.

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis usługi.

Do prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zakupił lokal mieszkalny-apartament w stanie deweloperskim. Po dokonaniu prac wykończeniowych oraz wyposażeniu lokalu przeznaczył go na cele wynajmu krótkoterminowego. Z uwagi na dużą odległość od miejsca zamieszkania Wnioskodawcy do miejsca położenia lokalu i tym samym braku możliwości zarządzania lokalem, Wnioskodawca zawarł umowę współpracy z firmą zajmującą się m.in. obsługą wynajmu lokali. Na mocy umowy o współpracy firma ta będzie świadczyła usługi wynajmu krótkoterminowego apartamentu osobom trzecim po dniu 1 kwietnia 2020 r., w związku z ich pobytem w celach wypoczynkowych, turystycznych i służbowych. Usługi te firma będzie świadczyć w imieniu własnym lecz na rzecz Wnioskodawcy. Umowa przewiduje, iż Wnioskodawcy przysługiwać będzie czynsz w wysokości około 70-80% sumy czynszów uiszczanych przez osoby trzecie z tytułu podnajmu krótkoterminowego a pozostała kwota przysługiwać będzie firmie, z którą zawarto umowę współpracy. Kwota należna Wnioskodawca płatna będzie na podstawie faktury z właściwą stawką VAT (podatek od towarów i usług) wystawionej na rzecz firmy, z którą zawarto umowę współpracy.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 22 października 2020 r. wskazano, że przedmiotem złożonego wniosku o wydanie wiążącej informacji stawkowej jest usługa wynajmu krótkoterminowego wykonywana przez Wnioskodawcę za pośrednictwem firmy, z którą Wnioskodawca zawarł umowę współpracy. Na mocy zawartej umowy firma będzie świadczyła usługi wynajmu krótkoterminowego w imieniu własnym lecz na rzecz Wnioskodawcy.

Na podstawie zawartej umowy współpracy Wnioskodawca przekazał firmie, z którą zawarł umowę, lokal mieszkalny (Apartament) wraz z jego wyposażeniem do używania oraz pobierania pożytków.

Firma (zwana dalej „Używający”) objęła lokal będący własnością Wnioskodawcy, wyłącznie w celu krótkoterminowego wynajmowania (według własnego uznania) osobom trzecim w związku z ich pobytem w celach wypoczynkowych, turystycznych bądź służbowych. Używający świadczył będzie usługi wynajmu krótkoterminowego w imieniu własnym, lecz na rzecz Wnioskodawcy. W umowie uregulowano szczegółowo sposób ustalania i wysokość stawek czynszu pobieranych przez Używającego od osób trzecich z tytułu świadczenia usług wynajmu krótkoterminowego. Określono także tryb informowania Wnioskodawcy o sposobie wykorzystania lokalu w celu wynajmu oraz o zastosowanych stawkach czynszu w okresach miesięcznych. W okresach miesięcznych Używający obowiązany jest do zapłaty Wnioskodawcy otrzymany od osób trzecich czynsz z tytułu wynajmu krótkoterminowego lokalu, przy czym kwota czynszu pobrana od osób trzecich i podlegająca wpłacie na rzecz Wnioskodawcy podlega zmniejszeniu o 10%. Zmniejszenie to w istocie stanowi wynagrodzenie Używającego za czynności związane z wynajmem lokalu, pobieraniem czynszu, nadzorem i kontrolą nad lokalem. Obliczony w ten sposób czynsz pobrany z tytułu wynajmu krótkoterminowego podlega wpłacie przez Używającego na podstawie faktur wystawionych przez Wnioskodawcę za każdy miesiąc.

Z umowy wynika, że do obowiązków Używającego należy:

• organizowanie krótkoterminowego wynajmu lokalu i pobieranie czynszu,
• terminowe przekazywanie pobranych czynszów na rachunek bankowy Wnioskodawcy,
• organizowanie każdorazowo sprzątania lokalu na koszt Wnioskodawcy,
• nadzór i kontrola w zakresie korzystania z lokalu przez osoby trzecie pod kątem naruszenia porządku domowego.

Używający nie jest uprawniony do korzystania z lokalu na własny użytek oraz wszelkiego rodzaju przeróbek lokalu.

Wnioskodawca, niezależnie od obowiązku przekazania Używającemu lokalu wraz z wyposażeniem w należytym stanie technicznym i bez wad prawnych, obowiązany jest m. in. do:

• zawarcia umowy ubezpieczenia lokalu od ryzyka zdarzeń losowych i od odpowiedzialności cywilnej,
• ponoszenia kosztów każdorazowego sprzątania lokalu na podstawie faktur wystawionych przez Używającego w okresach miesięcznych,
• ponoszenia kosztów opłat eksploatacyjnych związanych z lokalem w tym głównie dostawy mediów i kosztów zarządzania nieruchomością wspólną,
• ponoszenia kosztów opłat związanych z korzystaniem z odbiorników radiowych, telewizyjnych oraz Internetu.

Ponadto Wnioskodawca obowiązany jest do nie obniżania standardu i wyposażenia lokalu a także nie oddawania lokalu osobom trzecim do odpłatnego lub bezpłatnego używania.

(…)

Uzasadnienie klasyfikacji usługi.

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie świadczonych usług należy stosować Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. poz. 1676, z późn. zm.).

Podstawowe cele, konstrukcję i sposób posługiwania się Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług oraz jej interpretację wskazują zasady metodyczne Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) zawarte w ww. rozporządzeniu.

Zasady metodyczne stanowią integralną część klasyfikacji. Zawarte w nich postanowienia obowiązują przy jej interpretacji i stosowaniu (pkt 1.3).

Zgodnie z pkt 1.2 zasad metodycznych, Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) składa się z:

• niniejszych zasad metodycznych,
• uwag do poszczególnych sekcji,
• schematu klasyfikacji.

Natomiast schemat klasyfikacji – jak wskazano w pkt 1.4 zasad metodycznych – stanowi wykaz grupowań i obejmuje:

• symbole grupowań,
• nazwy grupowań.

Stosownie do pkt 5.3.2 zasad metodycznych, każdą usługę należy zaliczać do odpowiedniego grupowania zgodnie z jej charakterem, niezależnie od symbolu PKD (Polska Klasyfikacja Działalności), pod którym został zaklasyfikowany w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej REGON podmiot gospodarczy wykonujący usługę.

W pkt 7.6 zasad metodycznych zawarto ogólne reguły klasyfikowania usług. I tak, na podstawie pkt 7.6.2, gdy przeprowadzona analiza opisu wykonywanych czynności wskazuje na możliwość zaliczenia usługi do dwóch lub kilku grupowań, należy przyjąć następujące reguły klasyfikowania, z tym jednak, że porównywać można jedynie grupowania tego samego poziomu hierarchicznego:

• grupowanie, które zawiera bardziej dokładny opis czynności, powinno być uprzywilejowane (wybrane) w stosunku do grupowania zawierającego opis ogólny,
• usługa złożona, składająca się z kombinacji różnych czynności, której nie można zaklasyfikować zgodnie ze wskazanym sposobem, powinna być zaklasyfikowana jak usługa, która nadaje całości zasadniczy charakter,
• sługę, której nie można zaklasyfikować zgodnie z (tiret 1, 2) należy zaklasyfikować w grupowaniu odpowiednim dla usługi o najbardziej zbliżonym charakterze.

Zgodnie z tytułem, Sekcja L Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług obejmuje „USŁUGI ZWIĄZANE Z OBSŁUGĄ RYNKU NIERUCHOMOŚCI”. W ramach tej sekcji mieści się:

• kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek,
• wynajem i obsługa nieruchomości własnych lub dzierżawionych,
• usługi agencji nieruchomości,
• usługi zarządzania nieruchomościami świadczone na zlecenie (włączając usługi w zakresie wyceny).

W sekcji tej zawarty jest m.in. dział 68 „USŁUGI ZWIĄZANE Z OBSŁUGĄ RYNKU NIERUCHOMOŚCI”. Zgodnie z wyjaśnieniami do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) dział ten obejmuje:

• usługi wynajmujących, agentów i/lub maklerów w zakresie: kupna lub sprzedaży nieruchomości, wynajmowania nieruchomości oraz pozostałe usługi związane

z nieruchomościami, takie jak: wycena nieruchomości; usługi te mogą być prowadzone na własnej lub dzierżawionej nieruchomości lub na zlecenie,

• realizację projektów budowlanych, na użytek własny lub na wynajem,
• zarządzanie nieruchomościami.

Uwzględniając powyższe, przedmiotowa usługa spełnia kryteria i posiada właściwości dla usług objętych działem PKWiU 68 „Usługi związane z obsługą rynku nieruchomości”.

Klasyfikacja została dokonana zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015), zwłaszcza z uwzględnieniem pkt 5.3.2 tych zasad.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, w świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1a ww. ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

1. kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach pub-licznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz
2. wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%.

Przedmiotowa usługa wynajmu mieści się w dziale 68 PKWiU. Usługa ta nie została wymieniona jako usługa, dla której ustawodawca, w ustawie oraz w aktach wykonawczych wydanych na jej podstawie, przewidział obniżoną stawkę podatku. Zatem, właściwą stawką dla opodatkowania przedmiotowej usługi jest stawka podatku od towarów i usług w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy.

Informacje dodatkowe.

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do usług tożsamych pod każdym względem z usługą będącą przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podatnika, dla którego została wydana, w odniesieniu do usługi będącej jej przedmiotem, która została wykonana po dniu, w którym WIS została doręczona.

Niniejsza WIS wygasa z mocy prawa w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do usługi będącej jej przedmiotem, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których WIS stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w związku z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP.

W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).