0111-KDIB3-3.4012.449.2020.1.PK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 lipca 2020 r. (data wpływu 4 sierpnia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku usługi czasowego i definitywnego transferu zawodników - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 sierpnia 2020 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku usługi czasowego i definitywnego transferu zawodników.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką akcyjną prowadzącą działalność związaną ze sportem. Zarejestrowany jest jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. W myśl przepisów ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. z 2020 r. poz. 1133 z póżn. zm.) jest również klubem sportowym. Zgodnie ze statutem Spółki, jej przedmiotem działalności jest m.in.:

• działalność klubów sportowych,
• pozaszkolne formy edukacji sportowej oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych,
• pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane,
• działalność wspomagająca edukację,
• działalność obiektów sportowych,
• działalność obiektów służących poprawie kondycji fizycznej,
• pozostała działalność związana ze sportem,
• pozostała działalność rozrywkowa i rekreacyjna,
• działalność usługowa związana z poprawą kondycji fizycznej.

Zgodnie z postanowieniami statutu, Spółka jest podmiotem nie działającym w celu osiągnięcia zysku. Statut zawiera w tym zakresie następujące zapisy:

„Spółka jest podmiotem nie działającym w celu osiągnięcia zysku, zaś wszelkie zyski powstałe w wyniku prowadzenia przez nią określonej wyżej działalności przeznaczane będą na cele statutowe Spółki”.

„W celu spełnienia założeń wynikających z § 3 ust. 3 Statutu wyłącza się prawo akcjonariuszy do udziału w zysku wykazanym w sprawozdaniu finansowym, zaś zysk wykazany w sprawozdaniu finansowym w całości przeznacza się na cele statutowe spółki, w tym poprzez ich przeznaczenie na utworzone kapitały zapasowe lub fundusze celowe”.

„W związku z brzmieniem z § 3 ust. 3 Statutu:

1. w myśl art. 474 § 4 KSH (Krajowa Administracja Skarbowa), w przypadku likwidacji Spółki, wyłącza się podział między akcjonariuszy majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli, zaś środki finansowe i cały majątek pozostały po likwidacji przeznacza się na rzecz wybranego bądź wybranych przez Zgromadzenie Akcjonariuszy spółek kapitałowych prawa handlowego, fundacji bądź stowarzyszeń działających w Rzeczpospolitej Polskiej nie w celu osiągnięcia zysku prowadzących klub sportowy, przekazanych w formie darowizny.
2. wyłącza się możliwość umorzenia akcji.
3. w przypadku powzięcia uchwały o obniżeniu kapitału zakładowego nie zwraca się akcjonariuszom wniesionych przez nich wkładów na akcje”.

Prowadząc drużynę piłki ręcznej Wnioskodawca organizuje i bierze udział w meczach ligowych i sparingowych piłki ręcznej, w wydarzeniach związanych z promowaniem sportu i rekreacji oraz szkoli zawodników. Wnioskodawca zawiera z zawodnikami kontrakty o przynależności klubowej oraz świadczy usługi czasowego i definitywnego transferu zawodników. Transfer czasowy (wypożyczenie) polega na czasowym zwolnieniu zawodnika z przynależności klubowej w zamian za pieniężny ekwiwalent otrzymywany od innego klubu. Analogicznie, transfer definitywny polega na definitywnym zwolnieniu zawodnika z przynależności klubowej w zamian za pieniężny ekwiwalent otrzymywany od innego klubu. Usługi transferu zawodników są jednym z podstawowych sposobów konstruowania drużyny sportowej i pozyskiwania środków na ten cel. Zawodnicy pozyskiwani w drodze transferów z innych klubów znacząco podnoszą poziom sportowy całej drużyny, podobne znaczenie dla organizowania sportu przez Wnioskodawcę mają środki uzyskiwane dzięki świadczeniu usług polegających na szkoleniu zawodników i dokonywaniu ich transferów do innych klubów. Transfery zawodników stanowią zatem czynności, które są podstawowymi i powszechnie stosowanymi aspektami organizowania, uprawiania sportu i uczestniczenia w nim.

Beneficjentem usługi transferowej jest z jednej strony klub sportowy, który w zamian za zapłatę ekwiwalentu uzyskuje prawo do rejestracji danego zawodnika, wyszkolonego przez Wnioskodawcę, jako reprezentującego ten klub, a z drugiej strony - sam zawodnik podlegający transferowi, który w pierwszej kolejności dzięki szkoleniu nabywa umiejętności i podnosi swoją wartość sportową, a następnie - w wyniku zwolnienia z przynależności klubowej ma możliwość zawarcia kontraktu z innym klubem.

Usługi transferu zawodników nie są związane z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, gdyż celem dokonywanych transferów nie jest promowanie klubu.

Stan faktyczny będący przedmiotem wniosku dotyczy usług czasowego i definitywnego transferu zawodników dokonanych przez Wnioskodawcę począwszy od 2017 r. do dnia złożenia niniejszego wniosku, natomiast zdarzenie przyszłe będące przedmiotem wniosku dotyczy usług czasowego i definitywnego transferu zawodników, które zostaną przez Wnioskodawcę wykonane po dniu złożenia niniejszego wniosku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w zaistniałym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym usługi czasowego i definitywnego transferu zawodników korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy świadczone przez niego usługi czasowego i definitywnego transferu zawodników są zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z póżn. zm).

Zgodnie z treścią tego przepisu, zwalnia się od podatku usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, pod warunkiem że:

1. są one konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim,
2. świadczący te usługi nie są nastawieni na osiąganie zysków,
3. są one świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym

-z wyłączeniem usług związanych z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usług odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usług odpłatnego zakwaterowania związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usług wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością.

Ponadto, w art. 43 ust. 18 zastrzeżono, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 32, stosuje się pod warunkiem, że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Analizując treść ww. przepisów należy zwrócić uwagę na następujące warunki skorzystania ze zwolnienia od podatku:

1. usługi muszą być ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym;
2. usługi muszą być świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu;
3. usługi są konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim;
4. świadczący te usługi nie są nastawieni na osiąganie zysków, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług;
5. usługi są świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym;
6. zwolnienie nie dotyczy usług związanych z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usług odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usług odpłatnego zakwaterowania związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usług wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością.

Zważając na zaprezentowany opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Wnioskodawca uważa, że spełnione są wszystkie wymienione warunki zwolnienia usług transferu zawodników z podatku VAT (podatek od towarów i usług).

Odnosząc się kolejno do ww. warunków:

Ad 1. i 3.

Wnioskodawca wskazał, że prowadząc drużynę piłki ręcznej Wnioskodawca organizuje i bierze udział w meczach ligowych i sparingowych piłki ręcznej, w wydarzeniach związanych z promowaniem sportu i rekreacji oraz szkoli zawodników. Wnioskodawca zawiera z zawodnikami kontrakty o przynależności klubowej oraz świadczy usługi czasowego i definitywnego transferu zawodników. Transfer czasowy (wypożyczenie) polega na czasowym zwolnieniu zawodnika z przynależności klubowej w zamian za pieniężny ekwiwalent otrzymywany od innego klubu. Analogicznie, transfer definitywny polega na definitywnym zwolnieniu zawodnika z przynależności klubowej w zamian za pieniężny ekwiwalent otrzymywany od innego klubu. Usługi transferu zawodników są jednym z podstawowych sposobów konstruowania drużyny sportowej i pozyskiwania środków na ten cel. Zawodnicy pozyskiwani w drodze transferów z innych klubów znacząco podnoszą poziom sportowy całej drużyny, podobne znaczenie dla organizowania sportu przez Wnioskodawcę mają środki uzyskiwane dzięki świadczeniu usług polegających na szkoleniu zawodników i dokonywaniu ich transferów do innych klubów. Transfery zawodników stanowią zatem czynności, które są podstawowymi i powszechnie stosowanymi aspektami organizowania, uprawiania sportu i uczestniczenia w nim.

Należy zatem uznać, że usługi transferu zawodników są usługami ściśle związanymi ze sportem lub wychowaniem fizycznym. Są one również konieczne do organizowania i uprawiania sportu i uczestniczenia w nim.

Ad 2. i 4.

Wnioskodawca oświadczył, że jest spółką akcyjną prowadzącą działalność związaną ze sportem. W myśl przepisów ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. z 2020 r. poz. 1133 z póżn. zm.) jest również klubem sportowym. Zgodnie ze statutem Spółki, jej przedmiotem działalności jest m.in.:

• działalność klubów sportowych,
• pozaszkolne formy edukacji sportowej oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych,
• pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane,
• działalność wspomagająca edukację,
• działalność obiektów sportowych,
• działalność obiektów służących poprawie kondycji fizycznej,
• pozostała działalność związana ze sportem,
• pozostała działalność rozrywkowa i rekreacyjna,
• działalność usługowa związana z poprawą kondycji fizycznej.

Zgodnie z postanowieniami statutu, Spółka jest podmiotem nie działającym w celu osiągnięcia zysku. Statut zawiera w tym zakresie następujące zapisy:

„Spółka jest podmiotem nie działającym w celu osiągnięcia zysku, zaś wszelkie zyski powstałe w wyniku prowadzenia przez nią określonej wyżej działalności przeznaczane będą na cele statutowe Spółki.” „W celu spełnienia założeń wynikających z § 3 ust. 3 Statutu wyłącza się prawo akcjonariuszy do udziału w zysku wykazanym w sprawozdaniu finansowym, zaś zysk wykazany w sprawozdaniu finansowym w całości przeznacza się na cele statutowe spółki, w tym poprzez ich przeznaczenie na utworzone kapitały zapasowe lub fundusze celowe”.

„W związku z brzmieniem z § 3 ust. 3 Statutu:

1. w myśl art. 474 § 4 Ksh, w przypadku likwidacji Spółki, wyłącza się podział między akcjonariuszy majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli, zaś środki finansowe i cały majątek pozostały po likwidacji przeznacza się na rzecz wybranego bądź wybranych przez Zgromadzenie Akcjonariuszy spółek kapitałowych prawa handlowego, fundacji bądź stowarzyszeń działających w Rzeczpospolitej Polskiej nie w celu osiągnięcia zysku prowadzących klub sportowy, przekazanych w formie darowizny.
2. wyłącza się możliwość umorzenia akcji.
3. w przypadku powzięcia uchwały o obniżeniu kapitału zakładowego nie zwraca się akcjonariuszom wniesionych przez nich wkładów na akcje.”

W oparciu o powyższe należy uznać, że usługi objęte niniejszym wnioskiem są świadczone przez klub sportowy, którego celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu. Spółka zgodnie z zapisami statutu nie jest również nastawiona na osiąganie zysków, a w przypadku gdyby takie zyski zostały wygenerowane - mogą one zostać przeznaczone wyłącznie na cele statutowe. Wyłączona została możliwość wypłaty zysków na rzecz akcjonariuszy, zarówno w formie dywidendy, jak i umorzenia akcji, zwrotu akcjonariuszom wniesionych przez nich wkładów, czy przekazania majątku pozostałego po likwidacji Spółki.

Ad 5.

W opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wyjaśnił, że beneficjentem usługi transferowej jest z jednej strony klub sportowy, który w zamian za zapłatę ekwiwalentu uzyskuje prawo do rejestracji danego zawodnika, wyszkolonego przez Wnioskodawcę, jako reprezentującego ten klub, a z drugiej strony - sam zawodnik podlegający transferowi, który w pierwszej kolejności dzięki szkoleniu nabywa umiejętności i podnosi swoją wartość sportową, a następnie - w wyniku zwolnienia z przynależności klubowej ma możliwość zawarcia kontraktu z innym klubem. W ocenie Wnioskodawcy, usługi transferu zawodników są zatem świadczone na rzecz osób uprawiających sport.

Wnioskodawca wskazał, że celem dokonywanych transferów nie jest promowanie klubu, zatem usługi transferu zawodników nie są związane z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną. Transfery nie stanowią także usług wstępu na imprezy sportowe, usług odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usług odpłatnego zakwaterowania związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usług wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością.

Wnioskodawca zaznaczył ponadto, że wykonywane przez niego usługi transferu zawodników mogą mieć charakter czasowy lub definitywny. Transfer czasowy (wypożyczenie) polega na czasowym zwolnieniu zawodnika z przynależności klubowej w zamian za pieniężny ekwiwalent otrzymywany od innego klubu. Analogicznie, transfer definitywny polega na definitywnym zwolnieniu zawodnika z przynależności klubowej w zamian za pieniężny ekwiwalent otrzymywany od innego klubu. Uznać należy, że na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług rozróżnienie to pozostaje bez wpływu na spełnienie przesłanek skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy. Przepisy te w żaden sposób nie odnoszą się bowiem do terminowości zwolnienia z przynależności klubowej. Zatem zwolnienie powinno się odnosić do obu rodzajów transferów.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, w ocenie Wnioskodawcy dokonywane przez niego transfery zawodników (zarówno czasowe, jak i definitywne) są czynnościami zwolnionymi od podatku od towarów i usług, ponieważ zostały spełnione wszystkie przesłanki z art. 43 ust. 1 pkt 32 oraz ust. 18 ustawy o podatku od towarów i usług. Stanowisko Wnioskodawcy należy zatem uznać za prawidłowe.

Prawidłowość zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 32 u.p.t.u. w odniesieniu do usług transferu zawodników w zamian za ekwiwalent została potwierdzona w innych interpretacjach indywidualnych, przykładowo w:

• interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 18 lutego 2019 r., sygn. 0112- KDIL1-3.4012.721.2018.5.KB,
• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 21 września 2016 r., sygn. ITPP2/4512-555/16/RS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 106, ze zm.) – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

Natomiast jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Podstawowa stawka podatku – na mocy art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Natomiast zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy – zwalnia się od podatku usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, pod warunkiem że:

1. są one konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim,
2. świadczący te usługi nie są nastawieni na osiąganie zysków,
3. są one świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym

‒z wyłączeniem usług związanych z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usług odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usług odpłatnego zakwaterowania związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usług wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością.

Powołany powyżej art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy stanowi odzwierciedlenie regulacji zawartych w art. 132 ust. 1 lit. m dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) – zwanej dalej dyrektywą – zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają świadczenie niektórych usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym, przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym.

Na mocy art. 43 ust. 17 ustawy – zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Zgodnie z art. 43 ust. 18 ustawy – zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Zauważyć należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze należy wskazać, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy oraz przepisach wykonawczych do niej należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej dostawy towaru i świadczonej usługi dokonanej odpłatnie przez podatnika.

Należy stwierdzić zatem, że ze zwolnienia od podatku mogą korzystać usługi ściśle związane ze sportem świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, jeżeli są one konieczne do organizowania i uprawiania sportu, świadczący te usługi nie jest nastawiony na osiąganie zysków oraz usługi świadczone są na rzecz osób uprawiających sport. Przy czym z niniejszego zwolnienia wyłączone są usługi związane z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usługi odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usługi odpłatnego zakwaterowania związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usługi wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością.

Niespełnienie chociażby jednej z wymienionych przesłanek (podmiotowej lub przedmiotowej) powoduje, że świadczenie usług nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie omawianej regulacji.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca działa jako klub sportowy w rozumieniu ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie. Zgodnie z postanowieniami statutu, Spółka jest podmiotem nie działającym w celu osiągnięcia zysku zaś wszelkie zyski powstałe w wyniku prowadzenia przez nią działalności przeznaczane będą na cele statutowe Spółki. Prowadząc drużynę piłki ręcznej Wnioskodawca organizuje i bierze udział w meczach ligowych i sparingowych piłki ręcznej, w wydarzeniach związanych z promowaniem sportu i rekreacji oraz szkoli zawodników. Wnioskodawca zawiera z zawodnikami kontrakty o przynależności klubowej oraz świadczy usługi czasowego i definitywnego transferu zawodników. Transfer czasowy (wypożyczenie) polega na czasowym zwolnieniu zawodnika z przynależności klubowej w zamian za pieniężny ekwiwalent otrzymywany od innego klubu. Transfer definitywny polega na definitywnym zwolnieniu zawodnika z przynależności klubowej w zamian za pieniężny ekwiwalent otrzymywany od innego klubu. Usługi transferu zawodników są jednym z podstawowych sposobów konstruowania drużyny sportowej i pozyskiwania środków na ten cel. Zawodnicy pozyskiwani w drodze transferów z innych klubów znacząco podnoszą poziom sportowy całej drużyny, podobne znaczenie dla organizowania sportu przez Wnioskodawcę mają środki uzyskiwane dzięki świadczeniu usług polegających na szkoleniu zawodników i dokonywaniu ich transferów do innych klubów. Transfery zawodników stanowią zatem czynności, które są podstawowymi i powszechnie stosowanymi aspektami organizowania, uprawiania sportu i uczestniczenia w nim. Beneficjentem usługi transferowej jest z jednej strony klub sportowy, który w zamian za zapłatę ekwiwalentu uzyskuje prawo do rejestracji danego zawodnika, wyszkolonego przez Wnioskodawcę, jako reprezentującego ten klub, a z drugiej strony - sam zawodnik podlegający transferowi, który w pierwszej kolejności dzięki szkoleniu nabywa umiejętności i podnosi swoją wartość sportową, a następnie - w wyniku zwolnienia z przynależności klubowej ma możliwość zawarcia kontraktu z innym klubem. Usługi transferu zawodników nie są związane z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, gdyż celem dokonywanych transferów nie jest promowanie klubu.

Na tle wyżej przedstawionego opisu sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy, świadczonych przez niego usług transferu zawodników.

W celu ustalenia powyższego, konieczne jest przeanalizowanie czy w przedmiotowej sprawie spełnione są wszystkie warunki konieczne do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w ww. przepisie.

Zarówno ustawa, jak i przepisy wykonawcze do niej nie zawierają definicji klubu sportowego oraz definicji sportu. Zatem w celu ustalenia prawidłowego rozumienia tych pojęć należy odnieść się do regulacji zawartych w ustawie z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1133), która reguluje działalność m.in. klubów sportowych.

Stosownie do art. 3 ust. 1 i 2 oraz art. 6 ust. 1 i 2 tej ustawy – działalność sportowa jest prowadzona w szczególności w formie klubu sportowego. Klub sportowy działa jako osoba prawna. Kluby sportowe, w liczbie co najmniej 3, mogą tworzyć związki sportowe. Związek sportowy działa w formie stowarzyszenia lub związku stowarzyszeń.

Natomiast zgodnie z brzmieniem art. 2 ust. 1 tej ustawy – sportem są wszelkie formy aktywności fizycznej, które przez uczestnictwo doraźne lub zorganizowane wpływają na wypracowanie lub poprawienie kondycji fizycznej i psychicznej, rozwój stosunków społecznych lub osiągnięcie wyników sportowych na wszelkich poziomach. Na podstawie ust. 2 tego artykułu, sport wraz z wychowaniem fizycznym i rehabilitacją ruchową składają się na kulturę fizyczną.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca jest klubem sportowym i prowadzi działalność w sposób nie dążący do osiągnięcia zysku, którego celem jest m.in. działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu. Zatem spełnia on kryterium podmiotowe, niezbędne do korzystania ze zwolnienia od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy.

Natomiast przesłanka o charakterze przedmiotowym odnosi się do charakterystyki usług świadczonych przez podmioty wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy – są to usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym, konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim i są świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym.

W analizowanej sprawie należy podkreślić, że zgodnie z brzmieniem ustawy, zwolnieniu podlegają usługi „ściśle” związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym. Przepisy ustawy nie zawierają definicji „ścisłego” związku usług ze sportem lub wychowaniem fizycznym.

Zatem w odniesieniu do kwestii uznania, czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi stanowią usługi ściśle związane ze sportem należy w pierwszej kolejności odnieść się do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 26 października 2017 r. w sprawie C-90/16, w którym Trybunał uznał, że „Wobec braku w dyrektywie 2006/112 jakiejkolwiek definicji pojęcia »sportu«, określenia znaczenia i zakresu tego wyrazu należy w myśl utrwalonego orzecznictwa Trybunału dokonać zgodnie z jego zwykłym znaczeniem w języku potocznym, przy jednoczesnym uwzględnieniu kontekstu, w którym został on użyty, i celów uregulowania, którego jest częścią (zob. podobnie wyroki: z dnia 3 września 2014 r., Deckmyn i Vrijheidsfonds, C 201/13, EU:C:2014:2132, pkt 19 i przytoczone tam orzecznictwo; a także z dnia 26 maja 2016 r., Envirotec Denmark, C 550/14, EU:C:2016:354, pkt 27).

W odniesieniu najpierw do znaczenia pojęcia »sportu« w języku potocznym, pojęcie to określa zwykle, jak zauważył rzecznik generalny w pkt 23 opinii, aktywność o charakterze fizycznym lub, innymi słowy, aktywność cechującą się niepozbawionym znaczenia elementem fizycznym.

Jeśli chodzi następnie o systematykę dyrektywy 2006/112, z przytoczonego orzecznictwa Trybunału wynika, że wyrażenia użyte dla określenia zwolnień przewidzianych w art. 132 tej dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, jako że stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, według której VAT jest pobierany od każdego odpłatnego świadczenia zrealizowanego przez podatnika. Niemniej zasada ścisłej wykładni nie oznacza, że terminy użyte do zdefiniowania wskazanych zwolnień powinny być interpretowane w sposób, który pozbawiałby je skuteczności (zob. podobnie wyroki: z dnia 18 listopada 2004 r., Temco Europe, C 284/03, EU:C:2004:730, pkt 17; a także z dnia 25 lutego 2016 r., Komisja/Niderlandy, C 22/15, niepublikowany, EU:C:2016:118, pkt 20 i przytoczone tam orzecznictwo).

Ponadto, chociaż, jak wskazuje tytuł rozdziału, w ramach którego mieści się omawiany artykuł, zwolnienia przewidziane w tym artykule mają na celu uprzywilejowanie niektórych rodzajów działalności w interesie publicznym, to jednak zwolnienia te nie dotyczą wszystkich rodzajów działalności wykonywanej w interesie publicznym, lecz jedynie tej działalności, która została w tym przepisie wymieniona i opisana w bardzo szczegółowy sposób (zob. podobnie wyrok z dnia 21 lutego 2013 r., Žamberk, C 18/12, EU:C:2013:95, pkt 18 i przytoczone tam orzecznictwo; a także z dnia 26 lutego 2015 r., VDP Dental Laboratory i in., C 144/13, C 154/13 i C 160/13, EU:C:2015:116, pkt 45).

Analiza kontekstu art. 132 ust. 1 lit. m) dyrektywy 2006/112 przemawia zatem za wykładnią, zgodnie z którą znajdujące się w tym przepisie pojęcie »sportu« ogranicza się do aktywności odpowiadających zwykłemu znaczeniu wyrazu »sport«, które cechują się niepozbawionym znaczenia elementem fizycznym, i nie obejmuje wszystkich aktywności mogących w ten bądź inny sposób wiązać się z tym pojęciem”.

W opinii Rzecznika Generalnego przedstawionej w dniu 15 czerwca 2017 r. do sprawy C-90/16 w pkt 18 wskazał on, iż „Po trzecie, Trybunał wypowiadał się w kwestii, jakie rodzaje aktywności mogą być uznane za sport. W sprawie Žamberk uznał, że niezorganizowana, niesystematyczna i niemająca na celu udziału w zawodach aktywność sportowa jest objęta zwolnieniem. W sprawie Komisja/Niderlandy orzekł, że wynajem łodzi rekreacyjnych nie może być traktowany jako aktywność sportowa, ponieważ łodzie te mogą być wykorzystywane w celach czysto rekreacyjnych. Sprawa ta nie dotyczyła jednak definicji sportu jako takiej, ponieważ nie kwestionowano w niej, że żeglarstwo może być uznane za sport”.

Należy również odnieść się do wyroku TSUE z dnia 21 lutego 2013 r. C-18/12, w którym Trybunał wskazał, że: „W odniesieniu do art. 132 ust. 1 lit. m dyrektywy VAT należy stwierdzić, że przepis ten, według jego brzmienia, dotyczy uprawiania sportu i wychowania fizycznego w ogóle. Mając na względzie owo brzmienie, intencją rzeczonego przepisu nie jest przyznanie zwolnienia jedynie niektórym dziedzinom sportu (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Canterbury Hockey Club i Canterbury Ladies Hockey Club, pkt 27).

Podobnie art. 132 ust. 1 lit. m) dyrektywy VAT w celu jego stosowania nie wymaga, aby aktywność sportowa była podejmowana na określonym poziomie, na przykład zawodowym, ani też, aby ta aktywność była podejmowana w określony sposób, tj. regularnie lub w sposób zorganizowany bądź w celu uczestniczenia w zawodach sportowych, o ile jednak podejmowanie tej aktywności nie wpisuje się w ramy czystego wypoczynku i rozrywki”.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe oraz to, że Wnioskodawca w złożonym wniosku wskazał, że:

• jest klubem sportowym w rozumieniu ustawy o sporcie;
• jego celem, jako klubu sportowego, jest m.in. pozaszkolna edukacja sportowa i prowadzenie zajęć sportowych oraz prowadzenie drużyny piłki ręcznej biorącej udział rozgrywkach ligowych;
• otrzymywane opłaty (wynagrodzenie za świadczone usługi) przeznaczone są na działalność statutową (na pokrycie kosztów działalności statutowej) Wnioskodawcy, ściśle związaną ze sportem. Zgodnie ze statutem, Wnioskodawca prowadzi działalność w sposób nie dążący do osiągnięcia zysku, wyłączone jest prawo wspólników do udziału w ewentualnym zysku. Ewentualny wypracowany zysk przeznaczany jest w całości na finansowanie działalności statusowej;
• świadczone usługi w zakresie transferu zawodników są podstawowymi i powszechnie stosowanymi aspektami organizowania, uprawiania sportu i uczestniczenia w nim;

należy stwierdzić, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi, za które pobiera on opłatę transferową (za transfer czasowy albo definitywny), stanowią usługi ściśle związane ze sportem.

Zatem biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że spełnione zostały obie przesłanki (podmiotowa i przedmiotowa) wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy, co uprawnia Wnioskodawcę do zastosowania zwolnienia od podatku dla świadczonych przez niego usług, w zakresie transferu zawodników, na podstawie tego przepisu ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.