Gmina wystąpiła o przyznanie pomocy z Urzędu Marszałkowskiego na operację w ramach poddziałania "Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność", w ramach działania "Wsparcie dla rozwoju lokalnego w ramach inicjatywy LEADER". Celem operacji jest kompleksowe zagospodarowanie centrum miejscowości, co ma na celu stworzenie przestrzeni do rekreacji i wypoczynku dla mieszkańców Gminy. Jako czynny podatnik VAT, Gmina zapytała, czy ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od planowanej inwestycji, biorąc pod uwagę, że wykorzystywane towary i usługi będą dotyczyły czynności niepodlegających opodatkowaniu, a Gmina nie planuje wykonywać żadnych czynności opodatkowanych w związku z tym zadaniem. Organ podatkowy uznał, że stanowisko Gminy jest prawidłowe, stwierdzając, że Gmina nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego od planowanej inwestycji, ponieważ towary i usługi nabyte w związku z realizacją projektu będą dotyczyły czynności niepodlegających opodatkowaniu.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2020 r. (data wpływu 13 października 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego od planowanej inwestycji – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 13 października 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego od planowanej inwestycji.
W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:
Gmina wystąpiła, za pośrednictwem LGD L., o przyznanie pomocy z Urzędu Marszałkowskiego Województwa na operację w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” w ramach działania „Wsparcie dla rozwoju lokalnego w ramach inicjatywy LEADER” objętego Programem Rozwoju ogólnodostępnej i niekomercyjnej infrastruktury turystycznej lub rekreacyjnej, lub kulturalnej.
Celem operacji jest kompleksowe zagospodarowanie centrum miejscowości poprzez stworzenie przestrzeni do rekreacji i wypoczynku dla mieszkańców Gminy. Projekt obejmuje prace przygotowawcze, utwardzenie terenu, wykonanie niezbędnych instalacji, wykonanie elementów małej architektury tj. pergoli, trejażu, siedzisk, ławek, fontanny, elementów placu zabaw, wykonanie nasadzeń, brukowanie, prace wykończeniowe i porządkowe. Dzięki realizacji projektu Gmina zyska nowe miejsce rekreacji co poprawi jakość życia mieszkańców.
Inwestycja należy do zadań własnych Gminy zgodnie z ustawą z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym art. 7 ust. 1 pkt 1 (Dz. U. z 2020 r. poz. 713). Gmina jest czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług). Wymogiem rozliczenia dotacji jest przedłożenie indywidualnej interpretacji co do faktu, iż Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia VAT z planowanej inwestycji w związku z tym, iż wykorzystywane towary i usługi nabyte w związku z realizacją projektu będą tyczyły czynności niepodlegających opodatkowaniu ponieważ Gmina nie wykona żadnych czynności opodatkowanych związanych z ww. zadaniem.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Gmina zwraca się o udzielenie odpowiedzi czy właściwie założono, że nie istnieje prawo do odliczenia podatku naliczonego od planowanej inwestycji w związku z tym, iż wykorzystywane towary i usługi nabyte w związku z realizacją projektu będą tyczyły czynności niepodlegających opodatkowaniu? Gmina nie wykona żadnych czynności opodatkowanych związanych z ww. zadaniem.
Stanowisko Wnioskodawcy:
Gmina uważa, iż nie istnieje prawo do odliczenia podatku naliczonego od planowanej inwestycji w związku z tym, iż wykorzystywane towary i usługi nabyte w związku z realizacją projektu będą tyczyły czynności niepodlegających opodatkowaniu.
Gmina nie wykona żadnych czynności opodatkowanych związanych z ww. zadaniem. W tym przypadku o wyłączeniu prawa do odliczenia podatku naliczonego przesądza brak związku między zakupami, a wykonywanymi przez podatnika czynnościami opodatkowanymi, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.
Gmina jest czynnym podatnikiem VAT. Wartość wskaźnika VAT dla Urzędu Gminy nie przekracza 2% w związku z czym zaniechano odliczenia VAT naliczonego. Gmina uważa, że podatek VAT może stanowić koszt kwalifikowany przy ubieganiu się o dofinansowanie z Unii Europejskiej.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.
Zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.
Tak skonstruowana zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.
Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Podkreślić również należy, że aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
W myśl art. 15 ust. 6 ww. ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.
Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 713 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).
Z opisu sprawy wynika, że Gmina, czynny podatnik VAT, wystąpiła o przyznanie pomocy z Urzędu Marszałkowskiego w ramach działania „Wsparcie dla rozwoju lokalnego w ramach inicjatywy LEADER”. Celem operacji jest kompleksowe zagospodarowanie centrum miejscowości poprzez stworzenie przestrzeni do rekreacji i wypoczynku dla mieszkańców Gminy. Projekt obejmuje prace przygotowawcze, utwardzenie terenu, wykonanie niezbędnych instalacji, wykonanie elementów małej architektury tj. pergoli, trejażu, siedzisk, ławek, fontanny, elementów placu zabaw, wykonanie nasadzeń, brukowanie, prace wykończeniowe i porządkowe.
W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od planowanej inwestycji.
W tym miejscu powtórzyć należy, że zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności generujących podatek należny.
Mając na uwadze powyższe oraz przedstawione okoliczności sprawy należy wskazać, że warunki o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy nie będą spełnione, ponieważ jak wynika z okoliczności sprawy, towary i usługi nabyte w związku z realizacją projektu będą dotyczyły czynności niepodlegających opodatkowaniu, bowiem jak podał Wnioskodawca, Gmina nie wykona żadnych czynności opodatkowanych związanych z przedmiotowym zadaniem.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego Gmina nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego od planowanej inwestycji w związku z tym, że wykorzystywane towary i usługi nabyte w związku z realizacją projektu będą tyczyły czynności niepodlegających opodatkowaniu, jest prawidłowe.
Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili