Spółdzielnia Mieszkaniowa wynajmuje mieszkańcom części boksów motocyklowych, podzielonych na mniejsze pomieszczenia o powierzchni około 5,5 m² każde, które służą jako komórki do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych, takich jak przechowywanie starych mebli, rowerów, wózków, przetworów spożywczych czy narzędzi. Organ podatkowy uznał, że wynajem tych pomieszczeń korzysta ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, pod warunkiem, że najem jest przeznaczony wyłącznie na cele mieszkaniowe.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2020 r. (data wpływu 21 września 2020 r.), uzupełnionym pismem Strony z dnia 15 października 2020 r. (data wpływu 20 października 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 5 października 2020 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) wynajmu odrębnych lokali garażowych (boksów) na cele mieszkaniowe – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 21 września 2020 r. wpłynął do tut. Organu wniosek z dnia 10 września 2020 r. uzupełniony pismem Strony z dnia 15 października 2020 r. (data wpływu 20 października 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 5 października 2020 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT wynajmu odrębnych lokali garażowych (boksów) na cele mieszkaniowe.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:
W jednym z budynków mieszkalnych należących do zasobów Spółdzielni Mieszkaniowej (…) (dalej: Spółdzielnia) znajdują się boksy motocyklowe o pow. ok. 11 m2, które zostały podzielone przez Spółdzielnię ściankami gipsowymi na dwie części (ok. 5,5m2 każda) i są wynajmowane mieszkańcom jako komórki na cele mieszkaniowe związane z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych (typowe schowki). Ww. pomieszczenia są udostępniane odpłatnie (najem) mieszkańcom budynku, przy czym najemcami są zarówno członkowie Spółdzielni, jak również osoby nie posiadające statusu członka Spółdzielni.
Spółdzielnia jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT.
Obecnie Spółdzielnia z tytułu najmu pobiera opłatę czynszową w kwocie brutto, a od pobieranych opłat odprowadza podatek VAT w wysokości 23%. W ocenie Spółdzielni i według jej najlepszej wiedzy wynajmowane pomieszczenia przeznaczone są na cele mieszkaniowe związane z zaspakajaniem potrzeb mieszkaniowych (przechowywanie starych mebli, rowerów, wózków, przetworów spożywczych, narzędzi itp.).
Niektóre umowy zawierają w swej treści podpunkt, że pomieszczenie będzie wykorzystywane na cele mieszkaniowe, a inne takiego podpunktu nie zawierają. Wzór umowy zostanie dopiero ujednolicony i będzie zawierał postanowienie, że najem możliwy jest wyłącznie z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe.
Spółdzielnia po zapoznaniu się ze stanowiskiem wyrażanym w wielu interpretacjach indywidulanych wydanych w związku ze stosowaniem art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług ma zamiar zaprzestać naliczania i pobierania podatku VAT od swoich najemców, gdyż najem wynajmowanych przez Spółdzielnię pomieszczeń na cele mieszkaniowe korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w ww. przepisie.
Wątpliwości Spółdzielni w zakresie rozpoczęcia korzystania z ww. zwolnienia rodzi jednak fakt, że przeznaczenie pierwotne (inwentaryzacyjne) i ujawnione w księdze wieczystej prowadzonej dla każdego boksu nie wskazuje, aby pomieszczenie było przeznaczone na cele mieszkaniowe, gdyż z treści księgi wieczystej prowadzonej dla boksu wynika, że jest to garaż motocyklowy, co nie zmienia wszakże faktu, że wszystkie boksy zostały podzielone na dwie części i są wynajmowane jako schowki z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe. Według najlepszej wiedzy Spółdzielni nikt tam nie przechowuje motocykli, a co najwyżej rower.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy oddanie do użytkowania na podstawie umowy najmu części boksu motocyklowego stanowiącego odrębną własność Spółdzielni (odrębny lokal garażowy) o powierzchni około 5,5m2 z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe związane z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych, korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku VAT?
Zdaniem Wnioskodawcy:
Wynajem wspomnianych pomieszczeń na własny użytek mieści się w katalogu czynności o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy podatku VAT i tym samym korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. W ocenie wnioskodawcy kluczowe jest bowiem nie tyle przeznaczenie inwentaryzacyjne, czy też przeznaczenie opisane w księdze wieczystej, lecz faktyczne wykorzystywanie pomieszczenia na cele mieszkaniowe związane z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych.
Stosownie do art. 2 ust. 2 ustawy z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.
Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB):
budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych,
część „mieszkaniowa” budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie).
Dodatkowe pomieszczenia, które co do zasady mogą przynależeć do lokalu mieszkalnego, nie powinny być - i obecnie nie są - traktowane przez organy podatkowe jako lokal użytkowy, jeśli stanowią pomieszczenia gospodarcze lokalu mieszkalnego służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych. Mieszkaniowy cel najmu implikuje możliwość zwolnienia od podatku VAT, co ma miejsce w opisanym stanie.
Tym samym świadczone przez Spółdzielnię usługi polegające na udostępnianiu na podstawie umowy najmu części boksów motocyklowych, które nie są przynależne do żadnych lokali, lecz stanowią odrębną własność Spółdzielni mieszczą się w katalogu czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, a co za tym idzie korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Warunkiem zwolnienia jest bowiem przeznaczenie tych pomieszczeń wyłącznie na cele związane z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych (miejsce do składowania niepotrzebnych rzeczy, przetworów, rowerów, wózków itp.), a ten warunek został spełniony.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Przez towary natomiast, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.
Natomiast zgodnie z treścią art. 146aa ust.1 pkt 1 w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.
Zgodnie z art. 146aa ust. 1a ww. ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:
W myśl art. 146aa ust. 2 ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych ogłosi, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, koniec okresu obowiązywania stawek podatku, o których mowa w ust. 1, w terminie do dnia 31 października roku następującego po roku, dla którego zostały spełnione warunki określone w ust. 1.
Jak wynika z art. 146aa ust. 3 w przypadku wystąpienia przesłanek, o których mowa w ust. 1a, termin, o którym mowa w ust. 2, przedłuża się do dnia 31 października roku następującego po roku, w którym są spełnione warunki, o których mowa w ust. 1a.
Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.
Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.
Zatem ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy).
Powyższe wskazuje, że zwolnieniu do podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym, co istotne, na cele mieszkaniowe.
Z opisu sprawy wynika, że w jednym z budynków mieszkalnych należących do zasobów Spółdzielni Mieszkaniowej przy (…) znajdują się boksy motocyklowe o pow. ok. 11 m2, które zostały podzielone przez Spółdzielnię ściankami gipsowymi na dwie części (ok. 5,5m2 każda) i są wynajmowane mieszkańcom jako komórki na cele mieszkaniowe związane z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych (typowe schowki). Ww. pomieszczenia są udostępniane odpłatnie (najem) mieszkańcom budynku, przy czym najemcami są zarówno członkowie Spółdzielni, jak również osoby nie posiadające statusu członka Spółdzielni.
Spółdzielnia jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT.
W ocenie Spółdzielni i według jej najlepszej wiedzy wynajmowane pomieszczenia przeznaczone są na cele mieszkaniowe związane z zaspakajaniem potrzeb mieszkaniowych (przechowywanie starych mebli, rowerów, wózków, przetworów spożywczych, narzędzi itp.).
Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia, czy oddanie do użytkowania na podstawie umowy najmu części boksu motocyklowego stanowiącego odrębną własność Spółdzielni (odrębny lokal garażowy) o powierzchni około 5,5m2 z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe związane
z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych, korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku VAT
Biorąc pod uwagę cytowane przepisy należy stwierdzić, że usługa najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do przedmiotu i celu takiej umowy.
W tym miejscu należy również zwrócić uwagę, że zwolnienia od podatku od towarów i usług, w tym również zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, dla wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym, stanowi wyjątek od zasady określonej w art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa pkt 1 ustawy, jaką jest opodatkowanie sprzedaży 23% stawką podatku. W związku z tym, powinno być interpretowane ściśle, przede wszystkim zgodnie z literalnym brzmieniem wprowadzających je przepisów (wyrok NSA z dnia 12 czerwca 1992 r., sygn. akt SA/Po 596/92). W żadnym razie nie powinno ono być interpretowane w sposób prowadzący do rozszerzenia zakresu zastosowania zwolnienia.
Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy, nie zawierają definicji zarówno lokalu mieszkalnego, pomieszczeń pomocniczych oraz lokalu użytkowego.
Definicję lokalu mieszkalnego zawiera natomiast art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2020 r., poz. 532). Samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.
Ponadto, art. 2 ust. 4 ustawy o własności lokali stanowi, że do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”.
Jednocześnie Minister Infrastruktury w § 3 pkt 12 rozporządzenia z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2019 r., poz. 1065, z późn. zm.) określił, że lokalem użytkowym jest jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.
Natomiast zgodnie z § 3 pkt 13 ww. rozporządzenia, pomieszczeniem gospodarczym jest pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych.
Z kolei pomieszczeniem technicznym jest pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku (§ 3 pkt 12 cyt. rozporządzenia).
Ponadto zgodnie z objaśnieniami zawartymi w załączniku do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.) część mieszkaniowa budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie).
Z powyższego wynika, że dodatkowe pomieszczenia, które co do zasady mogą przynależeć do lokalu mieszkalnego, nie powinny być traktowane jako lokal użytkowy, gdyż stanowią pomieszczenia gospodarcze lokalu mieszkalnego, służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, przeznaczone do przechowywania materiałów, przedmiotów, opału lub produktów żywnościowych użytkowników lokalu.
Mając na uwadze wyżej przytoczone przepisy prawa należy stwierdzić, że usługi polegające na wynajmowaniu dodatkowych pomieszczeń, które stanowią część wspólną nieruchomości mieszkalnej, jeżeli najem ma związek z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych, spełniają przesłanki do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.
Zwolnienie to nie dotyczy jednak usług wynajmu dodatkowych pomieszczeń służących celom innym niż mieszkaniowe.
Jak wynika z opisu przedstawionego we wniosku Wnioskodawca informuje, że niektóre umowy zawierają w swej treści podpunkt, że pomieszczenia (boksy motocyklowe) będą wykorzystywane na cele mieszkaniowe, a inne takiego podpunktu nie zawierają. Ujednolicony przez Spółdzielnię wzór umowy będzie zawierał postanowienie, że najem możliwy jest wyłącznie z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe. Ponadto zgodnie z wiedzą Spółdzielni pomieszczenia te są wykorzystywane na cele mieszkaniowe w związku z zaspokojeniem potrzeb mieszkaniowych (przechowywanie starych mebli, rowerów, wózków, przetworów spożywczych, narzędzi itp.).
W związku z powyższym Wnioskodawca będzie mógł zastosować zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy dla wynajmu dodatkowych pomieszczeń na rzecz mieszkańców przy założeniu, że najem możliwy jest wyłącznie z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe.
Należy jednak zauważyć, że o ile dla Wnioskodawcy posiadanie umowy będzie potwierdzeniem faktycznego wykorzystywania pomieszczeń na cele mieszkaniowe, to również w sytuacji braku takiej umowy ze strony mieszkańca, lecz w okolicznościach, gdzie wynajmowane pomieszczenia są faktycznie użytkowane wyłącznie do celów mieszkaniowych, Wnioskodawca uprawniony będzie do zastosowania do świadczonej usługi udostępnienia mieszkańcom dodatkowych pomieszczeń zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.
W związku z tak przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego przez Wnioskodawcę oraz obowiązującymi przepisami prawa świadczona przez Spółdzielnię usługa, polegająca na udostępnianiu na rzecz mieszkańców boksów motocyklowych, które zostały podzielone przez Spółdzielnię ściankami gipsowymi na dwie części i są wynajmowane mieszkańcom jako komórki na cele mieszkaniowe związane z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych (typowe schowki) i stanowią część wspólną nieruchomości, korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych - art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193, ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54§ 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili