IBPP3.4512.758.2016.7.AZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2019 r. sygn. akt I FSK 1819/17 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 9 marca 2020 r., data zwrotu akt 10 czerwca 2020 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2016 r. (data wpływu 27 października 2016 r.) o wydanie interpretacji dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie pytań nr 1b, 2a, 2b, 3a, 3b, 4a, 4b – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 października 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia wartości, jakie powinny składać się na mianownik i licznik wzorów określonych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 25 listopada 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów wydał postanowienie znak: IBPP3.4512.758.16.1.AZ o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie wniosku z dnia 14 października 2016 r. (data wpływu 27 października 2016 r.) o wydanie interpretacji dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie ustalenia wartości, jakie powinny składać się na mianownik i licznik wzorów określonych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników.

Wnioskodawca na postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania z dnia 25 listopada 2016 r. znak: IBPP3.4512.758.16.1.AZ, wniósł pismem z 5 grudnia 2016 r. zażalenie.

W odpowiedzi na powyższe zażalenie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów wydał 2 lutego 2017 r. postanowienie znak 2461-IBPP3.4512.758.2016.2.MP utrzymujące w mocy zaskarżone postanowienie.

Na postanowienie z 2 lutego 2017 r. znak 2461-IBPP3.4512.758.2016.2.MP Wnioskodawca, złożył skargę z dnia 7 marca 2017 r., w której wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości oraz uchylenie poprzedzającego go postanowienia z 25 listopada 2016 r. znak: IBPP3.4512.758.16.1.AZ.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z 5 lipca 2017 r. sygn. akt I SA/Gl 407/17 oddalił skargę.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 5 lipca 2017 r. sygn. akt I SA/Gl 407/17, Miasto złożyło skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Wyrokiem z 19 grudnia 2019 r. sygn. akt I FSK 1819/17 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 9 marca 2020 r., data zwrotu akt 10 czerwca 2020 r.), Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżony wyrok w całości, uchylił postanowienie z dnia 2 lutego 2017 r. nr 2461-IBPP3.4512.758.2016.2.MP oraz poprzedzające je postanowienie z dnia 25 listopada 2016 r. znak 2461- IBPP3.4512.758.16.1.AZ.

Uzasadniając powyższe orzeczenie, NSA wskazał, iż u podstaw odmowy wszczęcia postępowania w sprawie interpretacji indywidualnej legło przede wszystkim przekonanie sądu pierwszej instancji oraz organu podatkowego, że w ramach interpretacji indywidualnej organ nie może wypowiadać się co do poprawności przyjętego przez podatnika prewspółczynnika, gdyż wybór właściwej metody rozdziału podatku naliczonego od zakupów związanych z działalnością gospodarczą, a także działalnością nie mającą charakteru gospodarczego, jest kwestią jego wyboru („należy do podatnika”).

NSA stwierdził, że przedstawione stanowisko nie jest właściwe. Okoliczność, że ustawa podatkowa (u.p.t.u.) pozostawia podatnikowi dobór „adekwatnego” prewspółczynnika, nie usuwa kwestii tej poza obszar prawa podatkowego. Zagadnienie to nie przestaje być przedmiotem regulacji przepisów prawa podatkowego, w rozumieniu art. 3 pkt 2 O.p.

(…) NSA wskazał, że „ustawa nie dopuszcza, aby podatnik zastosował dowolny sposób określenia proporcji, skoro ma on (prewspółczynnik) odpowiadać przesłankom wymienionym w przepisach. To, czy z poszanowaniem tych przesłanek, zostanie w konkretnym przypadku prewspółczynnik określony, podlegać będzie weryfikacji przez organ w toku kontroli lub postępowania podatkowego, gdyż kwestia ta dotyczy w prostej linii prawidłowości rozliczenia podatku od towarów i usług (rzutuje na zakres odliczenia podatku naliczonego). Podatnik ma przeto interes w poznaniu stanowiska organu na temat prawidłowości określonego prewspółczynnika, który stosuje bądź zamierza stosować przy rozliczeniu podatku”.

NSA przypomniał, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej formułując stanowisko w sprawie zakazu pełnego odliczenia podatku naliczonego, w odniesieniu do tzw. wydatków mieszanych, w wyroku z dnia 8 maja 2019 r. (C- 566/17, Związek Gmin Zagłębia Miedziowego w Polkowicach) odwołał się do możliwości uzyskania przez podatnika ze strony właściwych krajowych organów podatkowych (pkt 46 wyroku) interpretacji podatkowej, wskazującej prawidłowe sposoby stosowania prawa (w zakresie sposobu określenia podatku podlagającego odliczeniu - przypis). Wprawdzie wyrok ten dotyczył innego stanu prawnego, w którym brak było przepisów dotyczących sposobu określenia proporcji, to tym bardziej uzasadnione jest stanowisko, że w zmienionym stanie prawnym, obejmującym sposób określenia proporcji, podatnik powinien uzyskać informację w tym zakresie.

Powyższe uwagi – w ocenie NSA – znajdują mocniejsze jeszcze uzasadnienie, gdy chodzi o prewspółczynnik wykorzystywany przez jednostki samorządu terytorialnego, które co do zasady określają sposób obliczenia proporcji na podstawie wymienionego wcześniej rozporządzenia. Nie ma najmniejszych wątpliwości co od tego, że rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników, mające swą podstawę w art. 86 ust. 22 u.p.t.u., zalicza się do przepisów prawa podatkowego, o których mowa w art. 3 pkt 2 O.p. W sytuacji, w której wskazane rozporządzenie odwołuje się do regulacji ustawy o finansach publicznych oraz nakazuje uwzględnić określone dane wynikające ze sprawozdań budżetowych, mających przecież swe umocowanie w wymienionej ustawie o finansach publicznych (por. art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych - Dz. U. z 2016 r., poz. 1870 ze zm.), to nie można zasadnie utrzymywać, że kwestia uwzględnienia (bądź nie uwzględnienia) określonych danych sprawozdawczych, w celu określenia prewspółczynnika, co do zasady, nie może być przedmiotem interpretacji indywidualnej.

NSA wskazał, że można tu się odwołać do ugruntowanego stanowiska, obecnego orzecznictwie (m.in. w wyroku NSA z dnia 13 grudnia 2016 r., sygn. akt II FSK 3028/14), że jeżeli pojęcia z przepisów prawnych innych dziedzin prawa zostały uwzględnione, wykorzystane w określonych unormowaniach prawa podatkowego, które się do nich bezpośrednio lub w sposób dorozumiany odwołują, to i tak do zobowiązań podatkowych zastosowanie znajdują normy prawa podatkowego, a nie współtworzące je tylko pojęcia z pozostałych gałęzi prawa zaczerpnięte. Norma prawnopodatkowa będzie wówczas jednak zbudowana nie tylko z określonych przepisów ustawy podatkowej ale i z regulacji prawnych innych dziedzin prawa. Naczelny Sąd Administracyjny w przywołanym wyroku dalej skonkludował, że interpretacji w rozumieniu rozdziału 1a działu II Ordynacji podatkowej podlegać będą wszystkie przepisy konkretną normę podatkową tworzące, w tym przepisy niepodatkowe, ocena możliwości stosowania i wykładnia których są niezbędne dla zinterpretowania normy prawnopodatkowej (podobnie NSA w wyrokach: z dnia 4 listopada 2010 r., sygn. akt II FSK 1019/09, z dnia 28 czerwca 2012 r., sygn. akt I FSK 1465/11, z dnia 27 listopada 2013 r., sygn. akt II FSK 27/12 oraz z dnia 14 listopada 2014 r., sygn. akt II FSK 2524/12).

W świetle powyższego – w ocenie NSA – niezasadnie Sąd pierwszej instancji oraz organ podatkowy uznali, że na przeszkodzie do wydania interpretacji indywidualnej stała okoliczność dociekania przez wnioskodawcę, czy przy określeniu prewspółczynnika należy uwzględniać określone dane sprawozdawcze. Przy tym z treści wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie wynikało, jak to wyrażano w zaskarżonym postanowieniu, że strona oczekiwała od organu weryfikacji poprawności sporządzanych sprawozdań.

Na zakończenie dodano jeszcze, że „analogiczne stanowisko, jak w niniejszym przypadku, Naczelny Sad Administracyjny zajmował już w innych sprawach. Podkreślano tam, że fakt, iż w świetle art. 86 ust. 2a u.p.t.u., do podatnika należy wybór sposobu określenia proporcji, nie wyklucza, aby organ - uwzględniając informacje przedstawione we wniosku o interpretację indywidulaną - dostarczył temu podatnikowi wskazówek umożliwiających mu wybór takiego sposobu, który - zdaniem organu - spełniać będzie warunki z art. 86 ust. 2b u.p.t.u., a tym samym będzie najbardziej odpowiadał specyfice prowadzonej przez podatnika działalności i dokonywanych nabyć (wyrok z dnia 17 kwietnia 2019 r., sygn. akt I FSK 411/17 oraz z dnia 25 lipca 2019 r., sygn. akt I FSK 679/17, a także z dnia 24 października 2019 r„ sygn. akt I FSK 1439/17)”.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325) ocena prawna i wskazania, co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie ustalenia wartości, jakie powinny składać się na mianownik i licznik wzorów określonych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników, wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca – Miasto na prawach powiatu – jednostka samorządu terytorialnego – jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług) od dnia 1 stycznia 1994 r. i składa miesięczne deklaracje VAT-7. Wnioskodawca (dalej: „Gmina”, „Podatnik”) jest podatnikiem VAT czynnym z tytułu wykonywania czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych (art. 15 ust 6 ustawy o VAT) oraz innych czynności uznawanych za prowadzenie działalności gospodarczej, w zakresie których Wnioskodawca spełnia definicję podatnika zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT.

Gmina w związku z obowiązywaniem od dnia 1 stycznia 2016 r. regulacji ustawy o VAT dotyczących odliczenia podatku przy pomocy proporcji (dalej: „prewspółczynnik”) w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza w przypadku, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, planuje dokonać określenia prewspółczynnika na rok 2017 dla urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego oraz dla jej jednostek budżetowych na podstawie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rzypadku niektórych podatników (Dz.U. z 2015r. poz. 2193 dalej: „RMF ws. Prewspółczynnika”).

Wnioskodawca z dniem 1 stycznia 2017 roku dokona centralizacji rozliczeń VAT wraz z jej jednostkami organizacyjnymi. W związku z powyższym powstały wątpliwości jakie wartości należy uwzględniać pod poszczególnymi składowymi wzorów zamieszczonych w ww. RMF ws. prewspółczynnika w zakresie:

1. Obrotu z działalności gospodarczej (dalej: „obrót”), o którym mowa w § 2 pkt 4 Rozporządzenia MF ws. prewspółczynnika,
2. Dochodu wykonanego urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego (dalej: „Urząd”), o którym mowa w § 2 pkt 9 Rozporządzenia MF ws. prewspółczynnika,

3, 4 Zagadnień wspólnych dotyczących dochodów wykonanych urzędu i jb (jednostki organizacyjne jednostki samorządu terytorialnego dalej: „jojst”).

Przez RB-27s należy rozumieć sprawozdanie z wykonania planu dochodów budżetowych samorządowej jednostki budżetowej/jednostki samorządu terytorialnego, o którym mowa w § 3 pkt 9) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 stycznia 2014 r. w sprawie sprawozdawczości budżetowej (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1015; dalej: RMF ws. sprawozdawczości).

Przez RB-27zz należy rozumieć sprawozdanie z wykonania planu dochodów związanych z realizacją zadań z zakresu administracji rządowej oraz innych zadań zleconych jednostkom samorządu terytorialnego ustawami, o którym mowa w § 3 pkt 10) RMF ws. sprawozdawczości.

Przez Rb34s należy rozumieć sprawozdanie z wykonania dochodów i wydatków na rachunku, o którym mowa w art. 223 ust. 1 ustawy o finansach publicznych – § 3 pkt 26) RMF ws. sprawozdawczości.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania:

1 b. Czy właściwe jest nie pomniejszanie obrotu o wartość sprzedaży tego mienia komunalnego gminy, które w ramach prowadzonej działalności gospodarczej gminy przeznaczone jest do sprzedaży i która stanowi regularny i oczywisty element określonej jego działalności?

2a. Czy jako zwrot różnicy podatku, o którym mowa w § 2 pkt 9 lit b RMF ws. prewspółczynnika należy rozumieć zwrot podatku VAT otrzymanego i ujętego w dochodach Urzędu w danym roku na podstawie, którego dokonuje się kalkulacji prewspółczynnika?

2b. Jakie wartości należy rozumieć pod pojęciem środków, innych niż stanowiące zapłatę, o której mowa w art, 29a ust. 1 ustawy o VAT przekazanych zakładom budżetowym, innym jednostkom sektora finansów publicznych oraz innym osobom prawnym lub jednostkom organizacyjnym nieposiadającym osobowości prawnej celem realizacji przez te podmioty zadań jednostki samorządu terytorialnego?

3a. Jakie pozycje wydatków należy rozumieć pod pojęciem środków przeznaczonych na wypłatę przez jednostkę, na podstawie odrębnych przepisów, zasiłków, zapomóg i innych świadczeń o podobnym charakterze na rzecz osób fizycznych, celem realizacji zadań jednostki samorządu terytorialnego?

3b. Czy dla § 3 ust. 5 RMF ws. prewspółczynnika należy zastosować jednolitą wykładnię jak do art. 90 ust. 5 i 6 ustawy o VAT?

4a. Czy kwoty nadpłat wynikające z korekt deklaracji VAT-7 za lata ubiegłe (które są ujmowane przez Wnioskodawcę jako dochód w roku dokonania korekt) zaliczone przez Urząd Skarbowy na poczet zobowiązania z tytułu VAT wynikającego z deklaracji bieżącej VAT-7 mieszczą się w dyspozycji normy zawartej w § 2 pkt 9 lit. b RMF ws. prewspółczynnika?

4b. Czy zwroty kwot (stanowiących równowartość środków, innych niż stanowiące zapłatę, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, przekazanych zakładom budżetowym, innym jednostkom sektora finansów publicznych oraz innym osobom prawnym lub jednostkom organizacyjnym nieposiadającym osobowości prawnej celem realizacji przez te podmioty zadań jednostki samorządu terytorialnego) w danym roku, które zostały przekazane w ubiegłych latach należy uwzględniać przy wyliczaniu kwoty, o której mowa w § 2 pkt 9 lit. f RMF ws, prewspółczynnika, mimo iż zwroty te są ujmowane przez Wnioskodawcę jako zwiększenie dochodów w roku zwrotu?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1b.

Zgodnie z art. 90 ust. 5 i ust. 6 pkt 1 w związku z art. 86 ust. 2g ustawy o VAT do obrotu nie wlicza się dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności. Zgodnie z najnowszym orzecznictwem w przypadku sprzedaży przez gminę nieruchomości komunalnych i oddawania przez nią gruntów w użytkowanie wieczyste, będącej przejawem jej zwykłej działalności gospodarczej nie ma zastosowania wyłączenie, o którym mowa w art. 90 ust. 5 ustawy o VAT. Dodatkowo obrót uzyskany ze zbycia mienia komunalnego, które to transakcje należą do czynności stanowiących zwykłą działalność gospodarczą podatnika (niebędących czynnościami pobocznymi), nie może być uznany za czynności dokonywane sporadycznie, w rozumieniu art. 90 ust. 6 ustawy o VAT. Stąd wartość sprzedaży nieruchomości w postaci m.in. mieszkań, gruntów zabudowanych i niezabudowanych itp. i wartość pobieranych opłat za wieczyste użytkowanie gruntu jako przedmiot podstawowej działalności winna być uwzględniona w kalkulacji jako obrót przy kalkulacji prewspółczynnika. Potwierdzenie powyższego stanowiska można odnaleźć m.in. w Wyroku NSA z dnia 11 września 2015 r. Sygn. I FSK 998/14, Wyrok NSA z dnia 1 września 2015 r. Sygn. I FSK 726/14, Wyroku NSA z dnia 2 lipca 2015 r. Sygn. I FSK 814/14, Wyroku NSA z dnia 29 września 2015 r. Sygn. I FSK 1047/14.

Ad. 2a.

Przez wzgląd, iż o kwotę zwrotu VAT pomniejszyć należy dochód za dany rok, uzasadnione jest jego pomniejszenie o kwotę zwrotu podatku VAT, który w danym roku został przez urząd otrzymany i w tych dochodach ujęty. RMF ws. prewspółczynnika odwołuje się w tym zakresie do art. 87 ust. 1 ustawy o VAT zgodnie, z którym w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. W ocenie Wnioskodawcy celem regulacji jest wyłączenie z dochodów wykonanych zwrotu podatku VAT, który w danym roku został przez urząd otrzymany i w tych dochodach ujęty. Opieranie się bowiem jedynie na brzmieniu ww. regulacjach prowadziłoby do sytuacji, iż zwrot podatku VAT w każdej sytuacji, gdy kwota podatku naliczonego jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego należałoby odjąć od dochodów – stąd mogło by dojść do sytuacji, iż z dochodów zostałby odjęty zwrot VAT, który został ujęty jako zmniejszenie dokonanego wydatku i w konsekwencji w dochodach tych nie został wykazany. Stąd zasadne jest zdaniem wnioskodawcy uwzględnienie celu regulacji, która zmierza do oczyszczenia dochodów ze zwrotu podatku VAT, który w danym roku został przez urząd otrzymany i w tych dochodach ujęty. W konsekwencji wyłączeniu podlega zwrot VAT-u ujęty w dochodach Urzędu (kasowo wykonany) wynikający z deklaracji VAT-7 jako nadwyżka podatku naliczonego nad należnym jak również dochody z tytułu zwrotu przez urząd skarbowy VAT-u w związku ze złożonymi korektami za lata ubiegłe (również, gdy zwrot nie wynikał z nadwyżki kwoty podatku naliczonego nad kwotą podatku należnego a z nadpłaty podatku). Wszelkie korekty i zwroty nadpłat podatku VAT za lata ubiegłe stanowią dochody w urzędzie wykazywane w Rb - 27S.

Ad. 2b

Zdaniem Wnioskodawcy pod pojęciem środków, o których mowa w § 2 pkt 9 lit. f RMF ws. prewspółczynnika należy rozumieć dotacje podmiotowe i celowe przekazywane podmiotom na realizację zadań jednostki samorządu terytorialnego.

Ad. 3a. Zdaniem Wnioskodawcy środki, o których mowa w § 2 pkt 9 lit. c i pkt 10 lit. a RMF ws. prewspółczynnika stanowi suma wydatków jednostek budżetowych w szczególności:

• Świadczenia społeczne: Ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej {Dz.U. z 2015 r. poz. 163). Ustawa z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2015 r. poz. 114). Ustawa z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (Dz. U. z 2015 r,. poz. 332),* Stypendia socjalne, zasiłki szkolne/wyprawki szkolne oraz pomoc finansowa: Ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2015 r poz. 2156 ze zm.)* Dożywianie Uchwała Nr 221 Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2013 r. w sprawie ustanowienia wieloletniego programu wspierania finansowego gmin w zakresie dożywiania „Pomoc państwa w zakresie dożywiania” na lata 2014- 2020, wydana na podstawie art. 136 ust. 2 Ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 8* Zapomogi zdrowotne dla nauczycieli i emerytowanych nauczycieli Ustawa z dnia 26 stycznia 1982r. karta nauczyciela (Dz. U. z 2014 r. poz. 191)* Zapomogi finansowe Ustawa z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych –Dofinansowanie do zakupu okularów dla pracowników. Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 1 grudnia 1998 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe (Dz.U. Nr 148, poz. 973) wydane na podstawie art. 237A15 § 1 Kodeksu pracy

Z uwagi na to, że w niektórych przypadkach wypłacane zasiłki podlegają składkom ZUS (Zakład Ubezpieczeń Społecznych) np. świadczenia pielęgnacyjne, zasiłek dla opiekunów i specjalny zasiłek opiekuńczy Wnioskodawca stoi na stanowisku, że składki te powinny również zostać uwzględnione w tej pozycji i powiększać wartość wypłaconych świadczeń.

Zdaniem Wnioskodawcy dochody wykonane jednostki budżetowej należy pomniejszyć o sumę wypłaconych w/w tytułów tylko przez jednostki budżetowe. W kwocie tej nie znajdują się wydatki poniesione przez urząd obsługujący JST (jednostka samorządu terytorialnego).

Ad. 3b. Zdaniem Wnioskodawcy wyłączenie z dochodów wykonanych jojst (mianownik prewspółczynnika) transakcji, o których mowa w § 3 ust. 5 RMF ws. prewspółczynnika powoduje konieczność wyłączenia tych samych tytułów transakcji z obrotu z działalności gospodarczej (licznik prewspółczynnika) w celu zapewnienia spójności. Stąd na podstawie tego przepisu winny być odjęte te same rodzaje transakcji, które są odejmowane ze wskazanych tytułów w liczniku prewspółczynnika na podstawie art. 90 ust. 5 i 6 Ustawy o VAT.

Ad. 4a. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż takie nadpłaty spełniają dyspozycję normy zawartej w § 2 pkt 9 lit. b RMF ws. prewspółczynnika. Co prawda w tej sytuacji nie mamy do czynienia ze zwrotem, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o VAT jednak z racji tego, iż takie nadpłaty są przez Wnioskodawcę ujmowane w sprawozdaniu jako dochód to zasadne jest „oczyszczenie” kwoty dochodów przyjmowanej do wyliczenia proporcji o kwotę takich nadpłat.

Ad. 4b. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż zwroty kwot (stanowiących równowartość środków, innych niż stanowiące zapłatę, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, przekazanych zakładom budżetowym, innym jednostkom sektora finansów publicznych oraz innym osobom prawnym lub jednostkom organizacyjnym nieposiadającym osobowości prawnej celem realizacji przez te podmioty zadań jednostki samorządu terytorialnego) w danym roku, które zostały przekazane w latach ubiegłych w związku z tym, iż są ujmowane przez Wnioskodawcę jako zwiększenie dochodów w roku zwrotu nie powinny być uwzględniane przy wyliczaniu kwoty, o której mowa w § 2 pkt 9 lit. f RMF ws. prewspółczynnika.

Odmienne podejście spowodowałoby podwójne ujęcie w dochodach wykonanych (o których mowa w § 2 pkt 9 RMF ws. prewspółczynnika; dalej „Dochody Wykonane”) zwróconych kwot, raz w momencie zwrotu, a drugi raz podczas kalkulacji prewspółczynnika metodą z RMF ws. prewspółczynnika. Przedstawiono to na poniższym przykładzie.

Dochody – (Dotacje – Zwroty) = Dochody – Dotacje + Zwroty gdzie:

Dotacje -> Dotacje przekazane w roku X Zwrot -> Zwrot dotacji w roku X z lat ubiegłych

Dochody -> dochody wynikające ze sprawozdania rocznego z wykonania budżetu Wnioskodawcy

Zgodnie z powyższym kwota Zwrotów powiększałaby wartość Dochodów dla celów kalkulacji prewspółczynnika metodą z RMF ws. prewspółczynnika, mimo iż Zwroty te były już ujęte w Dochodach, tym samym mielibyśmy do czynienia z podwójnym ujęciem tej samej kwoty w dochodach wykonanych Wnioskodawcy (o których mowa § 2 pkt 9 RMF ws. prewspółczynnika).

Mając na uwadze rozstrzygnięcie zawarte w wyroku w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 19 grudnia 2019 r., sygn. akt I FSK 1819/17 należy uznać, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie pytań nr 1b, 2a, 2b, 3a, 3b, 4a, 4b jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Informuje się, że w kwestii objętej pytaniem nr 1a wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Niniejszą interpretację wydano na podstawie przepisów prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania postanowienia z 25 listopada 2016 r., bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z 19 grudnia 2019 r.

Końcowo wskazać należy, że rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podmiotów wprost odwołuje się jedynie do ustawy o finansach publicznych i pojęć z niej wynikających, definiując w § 2 pkt 2 rozporządzenia, że ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o ustawie o finansach publicznych, rozumie się przez to ustawę z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 885, z późn. zm.), nie czyniąc takiego odesłania do jakiegokolwiek innego aktu prawnego.

Sposób sporządzania sprawozdań budżetowych i rodzaje środków, które są w nich ujmowane uregulowane są na podstawie innych przepisów niż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług i rozporządzeń wydanych na mocy delegacji ustawowych zawartych w ww. ustawie. Stąd należy wyjaśnić, że tut. organ nie jest uprawniony do oceny prawidłowości rodzaju i wysokości kwot jakie zostaną ujęte w poszczególnych sprawozdaniach, a niniejszą interpretację wydano przy założeniu, że konkretne rodzaje środków oraz ich wartości odzwierciedlają dane, które mają składać się na określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. wzory.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.