0114-KDIP4-2.4012.249.2020.2.MMA

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2020 r. (data wpływu 25 maja 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 31 sierpnia 2020 r. (data wpływu 2 września 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 20 sierpnia 2020 r. nr 0114-KDIP4-2.4012.249.2020.1.MMA, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości wystawiania przez Wnioskodawcę faktur w ramach samofakturowania oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z ww. faktur– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości wystawiania przez Wnioskodawcę faktur w ramach samofakturowania oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z ww. faktur.

Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 31 sierpnia 2020 r. (data wpływu 2 września 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 20 sierpnia 2020 r. nr 0114-KDIP4-2.4012.249.2020.1.MMA.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

SPÓŁKA A. S.A. (dalej jako „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest polską spółką prowadzącą działalność gospodarczą w obszarze handlu paliwami płynnymi. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT (podatek od towarów i usług) czynny.

Spółka w ramach swojej działalności jest właścicielem ogólnopolskiej sieci stacji paliw, prowadzi sprzedaż w ramach własnych stacji benzynowych oraz udziela franczyzy na prowadzenie stacji pod określoną marką. Spółka dokonuje sprzedaży towarów (w tym przede wszystkim paliw płynnych) zarówno na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, jak i na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (zwani dalej łącznie jako Klienci). Sprzedaż na rzecz tej drugiej grupy klientów ewidencjonowana jest za pomocą urządzeń fiskalnych. Przeważającą część przychodów stanowią wartości uzyskane z tytułu sprzedaży paliw, jednak na stacji paliw można nabyć także szereg innych towarów, czy skorzystać z konceptu gastronomicznego. Na części stacjach można także skorzystać z myjni samochodowej. Wnioskodawca jest płatnikiem podatku VAT i zobowiązany jest do prowadzenia ksiąg handlowych, a jego dochody z tytułu prowadzonej działalności opodatkowane są podatkiem dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca jest ponadto podatnikiem podatku od towarów i usług zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Aktualnie Wnioskodawca oferuje swoim Klientom możliwość zakupu towarów w ramach sprzedaży opartej na emisji kart flotowych zarówno na stacjach własnych, jak i na stacjach franczyzowych. Wnioskodawca posiada także umowy z podmiotami, które prowadzą stację paliw, jednak nie należą do sieci stacji paliw prowadzonej przez Wnioskodawcę. Na takich stacjach znajduje się jedynie terminal, przy wykorzystaniu, którego Klient może nabyć paliwo od Wnioskodawcy.

Sprzedaż paliwa na stacji franczyzowej lub na stacji nienależącej do sieci stacji za pośrednictwem kart flotowych, której organizatorem jest Wnioskodawca, wygląda następująco: Franczyzobiorca lub podmiot, prowadzący stację nienależącą do sieci stacji paliw, której organizatorem jest Wnioskodawca, sprzedaje paliwo Wnioskodawcy, który jest emitentem kart flotowych. Następnie Wnioskodawca sprzedaje paliwo na rzecz swojego kontrahenta posiadającego kartę flotową.

W przypadku zakupu przez Wnioskodawcę paliwa od franczyzobiorcy lub podmiotu prowadzącego stacje paliw nienależącej do sieci stacji, której organizatorem jest Wnioskodawca, Wnioskodawca planuje zawrzeć umowy, w których zostanie określona procedura, na podstawie których Wnioskodawca jako nabywający towary od podatnika będzie wystawiać w imieniu i na rzecz tego podatnika faktury (dalej jako: „Samofakturowanie”).

W zamierzeniach Wnioskodawcy proces Samofakturowania wyglądał będzie następująco:

1. System Wnioskodawcy generuje maila do podatnika w imieniu i na rzecz, którego jest wystawiana faktura. W treści maila ma znajdować się zestawienie transakcji stanowiących podstawę do wystawienia faktury do akceptacji lub odrzucenia.
2. Ponadto, w e-mailu do podatnika, o którym mowa w pkt 1 powyżej, będą znajdować się dwa komunikaty dla podatnika:
   1. „kliknij tutaj i zatwierdź zestawienie” albo inne sformułowanie o takim samym znaczeniu;
   2. "kliknij tutaj, jeśli się nie zgadzasz z zestawieniem” albo inne sformułowanie o takim samym znaczeniu.
3. W przypadku wyboru opcji wskazanej pkt 2 pdpkt a podatnik otrzyma mailem fakturę w formacie PDF, którą następnie kontrahent będzie miał możliwość zaakceptować.
4. W przypadku wyboru opcji wskazanej w pkt 2 pdpkt b podatnik zostanie przekierowany do miejsca, w którym będzie miał możliwość określenia, czemu nie zgadza się z zestawieniem.
5. W przypadku złożenia zastrzeżeń zostaną one skierowane na specjalnie dedykowanego e-maila. Następnie po weryfikacji zastrzeżeń, jeżeli będą one zasadne, Wnioskodawca wygeneruje nowe zestawienie, do akceptacji podatnika. Procedura opisana powyżej będzie powtórzona aż do uzyskania potwierdzenia przez podatnika, że faktura jest zgodna (zaakceptowana przez podatnika). W takim przypadku Wnioskodawca wystawi - na podstawie otrzymanego potwierdzenia - ostateczną, prawidłową fakturę dla podatnika.

Jednocześnie, w przypadku wygenerowania przez system maila, o którym mowa w pkt 1 oraz 3 powyżej oraz niezgłoszenia uwag lub niezatwierdzenia zestawienia lub faktury przez podatnika w terminie dwóch dni roboczych od wygenerowania maila, Procedura będzie przewidywać tzw. „milczącą zgodę”, co będzie równoznaczne z akceptacją faktury przez Podatnika. Upływ 3 dni roboczych spowoduje wygenerowanie już ostatecznej faktury, która zostanie uznana za zaakceptowaną przez podatnika.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że przed wystawieniem faktur na rzecz klientów w ramach procedury samofakturowania, zawrze z klientami umowy dotyczące samofakturowania i określi w nich procedury zatwierdzania poszczególnych faktur przez klientów.

Wnioskodawca przed zawieraniem z klientami umów dotyczących samofakturowania - w sposób jednoznaczny i zrozumiały poinformuje klientów Spółki o:

1. czynnościach technicznych składających się na zawarcie umowy;
2. skutkach prawnych potwierdzenia przez drugą stronę zaakceptowania umowy;
3. zasadach i sposobach utrwalania, zabezpieczania i udostępnienia przez Wnioskodawcę drugiej stronie treści zawieranej umowy.

Wystawione faktury w imieniu i na rzecz klientów będą zawierać wszystkie niezbędne elementy wska¬zane w art. 106e ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 ze zm.), w tym w szczególności wyraz samofakturowanie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT z faktur wystawionych przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz dostawcy (podatnika) w ramach procesu Samofakturowania, w sytuacji, gdy zatwierdzenie faktury nastąpi przez tego podatnika w sposób milczący, tj. gdy w terminie określonym w umowie nie zgłosi on sprzeciwu lub uwag w stosunku do faktury wystawionej przez Spółkę?
2. Czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT z faktur wystawionych przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz dostawcy (podatnika), w przypadku stosowania opisanej procedury zatwierdzenia faktur w procesie Samofakturowania?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podatnik (dostawca) jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług dokonywane przez podatnika na terenie RP, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem (zasada ogólna).

Art. 106d ust. 1 ustawy o VAT stanowi jednak, że podmiot, o którym mowa w ww. art. 106b ust. 1 pkt 1, (Wnioskodawca) nabywający towary lub usługi od podatnika (dostawcy) może wystawiać w imieniu i na rzecz tego podatnika faktury, które m.in.:

• dokumentują dokonanie przez podatnika sprzedaży na rzecz tego nabywcy;

• dokumentują otrzymanie przez podatnika całości lub części zapłaty przed dokonaniem dostawy (nie dotyczy sytuacji, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy o VAT);

- jeżeli ten podmiot i ten podatnik wcześniej zawarli umowę w sprawie wystawiania faktur w imieniu i na rzecz tego podatnika, w której została określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego tych czynności.

Reasumując, w celu uznania faktury dokumentującej daną transakcję za wiążącą, powinny zostać spełnione dwie przesłanki. Po pierwsze, przed wystawieniem pierwszej faktury przez nabywcę, strony transakcji powinny zawrzeć umowę w sprawie Samofakturowania. Umowa ma dokumentować zgodę obu stron na wystawianie przez nabywcę faktur w imieniu sprzedawcy. Po drugie, w umowie tej powinna zostać określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez sprzedawcę.

Żaden przepis w zakresie podatku VAT nie określa, w jakiej konkretnie formie ma być dokonane zatwierdzenie faktur wystawionych w systemie Samofakturowania, ani nie wskazuje żadnych niedopuszczalnych form zatwierdzania takich faktur.

Wobec powyższego, w ramach umowy stanowiącej podstawę do mechanizmu Samofakturowania, strony umowy o Samofakturowaniu (Wnioskodawca i podatnik) mogą wybrać dowolną formę zatwierdzania faktur - w tym milczącą akceptację faktur.

Należy wskazać, że taka milcząca akceptacja będzie spełniała warunki, o których mowa w art. 106d ust. 1 ustawy o VAT i będzie uprawniała Wnioskodawcę do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach wystawionych przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz podatnika (dostawcy) w ramach mechanizmu Samofakturowania.

W celu potwierdzenia prawidłowości powyższej opinii warto przywołać stanowisko reprezentowane przez A. Bartosiewicza, zgodnie z którym: „sposób zatwierdzania faktur został pozostawiony uznaniu stron porozumienia o wystawianiu faktur przez nabywcę. Może on być dowolny, byle pozwalał na jednoznaczne rozstrzygnięcie, czy dana faktura została zatwierdzona przez nabywcę, czy też nie. (`(...)`) Strony mogą jednak w sposób dowolny ułożyć formę zatwierdzania faktur przez sprzedawcę” (Komentarz do art. 106d ustawy o VAT, VAT. Komentarz, wyd. IX, A. Bartosiewicz, Lex 2015).

Powyższe stanowisko znajduje również potwierdzenie w interpretacjach wydawanych przez Ministra Finansów, m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 13 października 2014 r. (sygn. ILPP1/443-585/14-2/MK). Zgodnie z powyższą interpretacją, Minister Finansów wskazał, że „przepisy ustawy wymagają istnienia procedury zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi, nie wskazują natomiast, jak procedura ta ma być określona”. Zatem strony mogą dowolnie ukształtować procedurę Samofakturowania.

Analogiczne stanowisko zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 29 stycznia 2015 r. (sygn. IBPP2/443-1043/14/IK) potwierdzając, że „przepisy ustawy wymagają istnienia procedury zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi, nie wskazują natomiast, jak procedura ta ma być określona. (`(...)`) Wskazać należy, że zgodnie z art. 106d ust. 1 ustawy, ważne jest, aby strony transakcji potrafiły udowodnić, że porozumienie takie zostało zawarte i że sprzedawca zatwierdza poszczególne faktury według określonej przez strony zasady. Istotne jest także określenie właściwej procedury akceptacji faktur przez sprzedawcę. Bowiem w sytuacji, gdy nabywca nie przedstawi faktury do akceptacji sprzedawcy, to i tak dostawca nie będzie zwolniony z obowiązku odprowadzenia podatku należnego z tytułu dokonanej dostawy”.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie także w innych stanowiskach organów skarbowych (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 3 października 2018 r. 0112-KDIL1-3.4012.473.2018.2.KB, jak również interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 24 kwietnia 2014 r., nr ILPP2/443-139/14-2/MN, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 4 września 2015 r. nr IBPP2/4512-508/15/WN i inne).

Ponadto, Wnioskodawca podkreśla, że art. 106d ust. 1 ustawy o VAT stanowi implementację art. 224 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE seria L z 2006 r. Nr 347/1 ze zm.). Wraz z wejściem w życie dyrektywy Rady 2010/45/UE z dnia 13 lipca 2010 r. zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE, nastąpiła liberalizacja przepisów dotyczących samofakturowania. Jednocześnie, uchylono przepis, który uprawniałby państwa członkowskie do określenia zasad oraz warunków porozumienia i procedury zatwierdzania faktur między podatnikiem a nabywcą lub usługobiorcą. Zgodnie z obecnym brzmieniem art. 224 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, „faktury mogą być wystawiane przez nabywcę lub usługobiorcę w odniesieniu do dostaw towarów lub świadczenia usług dokonywanych na ich rzecz przez podatnika, w przypadku gdy istnieje wcześniejsze porozumienie między tymi dwiema stronami i pod warunkiem, że istnieje określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi. Państwo członkowskie może wymagać, aby takie faktury były wystawiane w imieniu i na rzecz podatnika”. Co więcej, zgodnie z „Uwagami wyjaśniającymi przepisy dotyczące fakturowania VAT w związku z Dyrektywą Rady 2010/45/UE” opracowanymi przez Dyrekcję Generalną ds. Podatków i Unii Celnej w Komisji Europejskiej TAXUD), „procedura zatwierdzania poszczególnych faktur może mieć charakter wyraźny lub dorozumiany. Może zostać uzgodniona i opisana w ramach wcześniejszego porozumienia lub może być dowiedziona poprzez przetwarzanie faktury lub otrzymanie przez dostawcę lub usługodawcę płatności”.

Ad. 2

Odnosząc się zaś do opisanej procedury Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z art. 106d ustawy o VAT, każda faktura wystawiona przez Wnioskodawcę na rzecz podatnika (dostawcy) podlega zatwierdzeniu przez podatnika zgodnie z uzgodnioną przez Wnioskodawcę z podatnikiem procedurą Samofakturowania.

W ramach opisanej w stanie faktycznym procedury, w pierwszej kolejności dostawca (podatnik) otrzyma od Wnioskodawcy zestawienie transakcji stanowiących podstawę do wystawienia faktury.

W kolejnym kroku dostawca będzie mógł:

1. zaakceptować zestawienie transakcji - wówczas przesłana zostanie do podatnika na wskazany adres e-mail faktura VAT, która będzie podlegała akceptacji w ramach przyjętej procedury Samofakturowania, zgodnie z art. 106d ust. 1 ustawy o VAT albo
2. zgłosić zastrzeżenia do zestawienia transakcji - wówczas zostanie wygenerowane nowe zestawienie podlegające akceptacji podatnika, zaś po jego akceptacji, zostanie przesłana faktura VAT na wskazany przez podatnika adres e-mail, która będzie podlegała akceptacji w ramach przyjętej procedury Samofakturowania, na podstawie ww. przepisu.

Spełnione są zatem wszystkie przesłanki wskazane w art. 106d ust. 1 ustawy o VAT.

Wobec powyższego, w ramach tak opisanego schematu transakcyjnego w zakresie Samofakturowania, w opinii Wnioskodawcy, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT z faktur wystawionych przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz dostawcy (podatnika).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy, stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – w oparciu o art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 106a pkt 1 i 2 ustawy, przepisy Działu XI Rozdziału 1 zatytułowanego „Faktury” stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
   1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
   2. państwa trzeciego; (…).

W myśl art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Przepis art. 106b ust. 2 ustawy, stanowi, że podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Według art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

‒ jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Zgodnie z art. 106d ust. 1 ustawy, podmiot, o którym mowa w art. 106b ust. 1 pkt 1, nabywający towary lub usługi od podatnika może wystawiać w imieniu i na rzecz tego podatnika faktury:

1. dokumentujące dokonanie przez podatnika sprzedaży na rzecz tego podmiotu,
2. o których mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
3. dokumentujące dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2 lit. b

‒ jeżeli ten podmiot i ten podatnik wcześniej zawarli umowę w sprawie wystawiania faktur w imieniu i na rzecz tego podatnika, w której została określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego tych czynności.

Zgodnie z art. 2 pkt 31 ustawy, ilekroć mowa o fakturze, rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Natomiast przez fakturę elektroniczną rozumie się fakturę w formie elektronicznej wystawioną i otrzymaną w dowolnym formacie elektronicznym (art. 2 pkt 32 ustawy).

Na mocy art. 106e ust. 1 pkt 17 ustawy – faktura powinna zawierać w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 – wyraz „samofakturowanie”.

Stosownie do art. 106n ust. 1 ustawy, stosowanie faktur elektronicznych wymaga akceptacji odbiorcy faktury.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Jak stanowi art. 88 ust. 3a pkt 5 ustawy – nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest polską spółką prowadzącą działalność gospodarczą w obszarze handlu paliwami płynnymi. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Spółka w ramach swojej działalności jest właścicielem ogólnopolskiej sieci stacji paliw, prowadzi sprzedaż w ramach własnych stacji benzynowych oraz udziela franczyzy na prowadzenie stacji pod określoną marką. Spółka dokonuje sprzedaży towarów (w tym przede wszystkim paliw płynnych) zarówno na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, jak i na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Sprzedaż na rzecz tej drugiej grupy klientów ewidencjonowana jest za pomocą urządzeń fiskalnych. Wnioskodawca jest ponadto podatnikiem podatku od towarów i usług zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Aktualnie Wnioskodawca oferuje swoim Klientom możliwość zakupu towarów w ramach sprzedaży opartej na emisji kart flotowych zarówno na stacjach własnych, jak i na stacjach franczyzowych. Wnioskodawca posiada także umowy z podmiotami, które prowadzą stację paliw, jednak nie należą do sieci stacji paliw prowadzonej przez Wnioskodawcę. Na takich stacjach znajduje się jedynie terminal, przy wykorzystaniu, którego Klient może nabyć paliwo od Wnioskodawcy.

Sprzedaż paliwa na stacji franczyzowej lub na stacji nienależącej do sieci stacji za pośrednictwem kart flotowych, której organizatorem jest Wnioskodawca, wygląda następująco: Franczyzobiorca lub podmiot, prowadzący stację nienależącą do sieci stacji paliw, której organizatorem jest Wnioskodawca, sprzedaje paliwo Wnioskodawcy, który jest emitentem kart flotowych. Następnie Wnioskodawca sprzedaje paliwo na rzecz swojego kontrahenta posiadającego kartę flotową. W przypadku zakupu przez Wnioskodawcę paliwa od franczyzobiorcy lub podmiotu prowadzącego stacje paliw nienależącej do sieci stacji, której organizatorem jest Wnioskodawca, Wnioskodawca planuje zawrzeć umowy, w których zostanie określona procedura, na podstawie których Wnioskodawca jako nabywający towary od podatnika będzie wystawiać w imieniu i na rzecz tego podatnika faktury.

W zamierzeniach Wnioskodawcy proces Samofakturowania wyglądał będzie następująco:

1. System Wnioskodawcy generuje maila do podatnika w imieniu i na rzecz, którego jest wystawiana faktura. W treści maila ma znajdować się zestawienie transakcji stanowiących podstawę do wystawienia faktury do akceptacji lub odrzucenia.
2. Ponadto, w e-mailu do podatnika, o którym mowa w pkt 1 powyżej, będą znajdować się dwa komunikaty dla podatnika:
   1. „kliknij tutaj i zatwierdź zestawienie” albo inne sformułowanie o takim samym znaczeniu;
   2. "kliknij tutaj, jeśli się nie zgadzasz z zestawieniem” albo inne sformułowanie o takim samym znaczeniu.
3. W przypadku wyboru opcji wskazanej pkt 2 pdpkt a. podatnik otrzyma e-mailem fakturę w formacie PDF, którą następnie kontrahent będzie miał możliwość zaakceptować.
4. W przypadku wybory opcji wskazanej w pkt 2 pdpkt b, podatnik zostanie przekierowany do miejsca, w którym będzie miał możliwość określenia, czemu nie zgadza się z zestawieniem.
5. W przypadku złożenia zastrzeżeń zostaną one skierowane na specjalnie dedykowanego maila. Następnie po weryfikacji zastrzeżeń, jeżeli będą one zasadne, Wnioskodawca wygeneruje nowe zestawienie, do akceptacji podatnika. Procedura opisana powyżej będzie powtórzona aż do uzyskania potwierdzenia przez podatnika, że faktura jest zgodna (zaakceptowana przez podatnika). W takim przypadku Wnioskodawca wystawi - na podstawie otrzymanego potwierdzenia - ostateczną, prawidłową fakturę dla podatnika.

Jednocześnie, w przypadku wygenerowania przez system e-maila, o którym mowa w pkt 1 oraz 3 powyżej) raz niezgłoszenia uwag lub niezatwierdzenia zestawienia lub faktury przez podatnika w terminie dwóch dni roboczych od wygenerowania e-maila, Procedura będzie przewidywać tzw. „milczącą zgodę”, co będzie równoznaczne z akceptacją faktury przez Podatnika. Upływ 3 dni roboczych spowoduje wygenerowanie już ostatecznej faktury, która zostanie uznana za zaakceptowaną przez podatnika.

Wnioskodawca przed wystawieniem faktur na rzecz klientów w ramach procedury samofakturowania, zawrze z klientami umowy dotyczące samofakturowania i określi w nich procedury zatwierdzania poszczególnych faktur przez klientów.

Wnioskodawca przed zawieraniem z klientami umów dotyczących samofakturowania - w sposób jednoznaczny i zrozumiały poinformuje klientów Spółki o:

1. czynnościach technicznych składających się na zawarcie umowy;
2. skutkach prawnych potwierdzenia przez drugą stronę zaakceptowania umowy;
3. zasadach i sposobach utrwalania, zabezpieczania i udostępnienia przez Wnioskodawcę drugiej stronie treści zawieranej umowy.

Wystawione faktury w imieniu i na rzecz klientów będą zawierać wszystkie niezbędne elementy wska¬zane w art. 106e ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 ze zm.), w tym w szczególności wyraz samofakturowanie.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT z faktur wystawionych przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz dostawcy (podatnika) w ramach procesu Samofakturowania, w sytuacji, gdy zatwierdzenie faktury nastąpi przez tego podatnika w sposób milczący, tj. gdy w terminie określonym w umowie nie zgłosi on sprzeciwu lub uwag w stosunku do faktury wystawionej przez Spółkę.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowy, w których zostanie określona procedura, na podstawie których Wnioskodawca jako nabywający towary od podatnika będzie wystawiać w imieniu i na rzecz tego podatnika faktury (Samofakturowanie). W przypadku wygenerowania przez system maila raz niezgłoszenia uwag lub niezatwierdzenia zestawienia lub faktury przez podatnika w terminie dwóch dni roboczych od wygenerowania maila. Procedura będzie przewidywać tzw. „milczącą zgodę”, co będzie równoznaczne z akceptacją faktury przez Podatnika. Upływ 3 dni roboczych spowoduje wygenerowanie już ostatecznej faktury, która zostanie uznana za zaakceptowaną przez podatnika.

Zatem zgodnie z art. 106d ust. 1 ustawy, ważne jest aby strony transakcji potrafiły udowodnić, że porozumienie takie zostało zawarte, i że sprzedawca zatwierdza poszczególne faktury według określonej przez strony zasady.

Odnosząc się do przedstawionej we wniosku metody akceptacji faktur, zgodnie z którą Wnioskodawca, zobowiązany jest do uzyskania akceptacji przez Podatnika każdej wystawionej przez Wnioskodawcę Faktury, zgodnie z procedurą przewidzianą w Umowie o samofakturowanie, przewidującą m.in. milczącą akceptację, należy jeszcze raz wskazać, że przepisy ustawy wymagają istnienia procedury zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi, w imieniu i na rzecz którego wystawiane są faktury nie wskazują natomiast, jak procedura ta ma być określona. Istotne jest, aby procedura akceptacji faktur została określona w umowie.

Jak wyjaśnia Wnioskodawca - zgodnie z Umową o samofakturowanie - w przypadku wygenerowania przez system e-maila oraz niezgłoszenia uwag lub niezatwierdzenia zestawienia lub faktury przez podatnika w terminie dwóch dni roboczych od wygenerowania e-maila, Procedura będzie przewidywać tzw. „milczącą zgodę”, co będzie równoznaczne z akceptacją faktury przez Podatnika. Upływ 3 dni roboczych spowoduje wygenerowanie już ostatecznej faktury, która zostanie uznana za zaakceptowaną przez podatnika.

Zatem zdaniem tut. Organu, powyższe działanie będzie oznaczać spełnienie warunku istnienia określonej procedury zatwierdzania poszczególnych faktur przez kontrahenta, o którym mowa w art. 106d ust. 1 ustawy.

Tym samym Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT z faktur wystawionych przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz dostawcy (podatnika), w sytuacji gdy zatwierdzenie faktury nastąpi przez tego podatnika w sposób milczący, tj. gdy w terminie określonym w umowie nie zgłosi on sprzeciwu lub uwag w stosunku do faktur wystawionych przez Spółkę.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii, czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT z faktur wystawionych przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz dostawcy (podatnika), w przypadku stosowania opisanej procedury zatwierdzenia faktur w procesie Samofakturowania.

Odnosząc się do opisanej przez Wnioskodawcę procedury, wskazać należy, że zgodnie z art. 106d ustawy o VAT, każda faktura wystawiona przez Wnioskodawcę na rzecz podatnika (dostawcy) podlega zatwierdzeniu przez podatnika zgodnie z uzgodnioną przez Wnioskodawcę z podatnikiem procedurą Samofakturowania.

Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał, że w ramach opisanej w zdarzeniu przyszłym procedury, w pierwszej kolejności dostawca (podatnik) otrzyma od Wnioskodawcy zestawienie transakcji stanowiących podstawę do wystawienia faktury.

W kolejnym kroku dostawca będzie mógł zaakceptować zestawienie transakcji - wówczas przesłana zostanie do podatnika na wskazany adres e-mail faktura, która będzie podlegała akceptacji w ramach przyjętej procedury Samofakturowania, zgodnie z art. 106d ust. 1 ustawy o VAT albo zgłosić zastrzeżenia do zestawienia transakcji - wówczas zostanie wygenerowane nowe zestawienie podlegające akceptacji podatnika, zaś po jego akceptacji, zostanie przesłana faktura na wskazany przez podatnika adres e-mail, która będzie podlegała akceptacji w ramach przyjętej procedury Samofakturowania, na podstawie ww. przepisu.

A zatem wskazać należy, że spełnione są wszystkie przesłanki wskazane w art. 106d ust. 1 ustawy o VAT.

Wobec powyższego, w ramach tak opisanego schematu transakcyjnego w zakresie Samofakturowania, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT z faktur wystawionych przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz dostawcy (podatnika).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.