Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami. Nabyła strych w budynku mieszkalnym wielorodzinnym, który nigdy nie był zamieszkany ani użytkowany. Otrzymała pozwolenie na przebudowę i rozbudowę strychu w celu utworzenia 6 lokali mieszkalnych, jednak dotychczas nie poniosła żadnych nakładów na adaptację pomieszczeń. Planuje sprzedaż strychu w stanie, w jakim go nabyła. Wnioskodawczyni twierdzi, że sprzedaż strychu powinna korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT. Organ podatkowy nie zaakceptował tego stanowiska, uznając je za nieprawidłowe. Zgodnie z przepisami, aby zastosować zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10, dostawa musi nastąpić po upływie co najmniej 2 lat od pierwszego zasiedlenia budynku, budowli lub ich części. Zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ma zastosowanie, gdy przy nabyciu nieruchomości nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT oraz nie poniesiono wydatków na ulepszenie w wysokości co najmniej 30% wartości początkowej. W tej sprawie organ stwierdził, że spełnione są warunki do zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10, a zatem nie ma potrzeby badania przesłanek z art. 43 ust. 1 pkt 10a.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 czerwca 2020 r. (data wpływu – 23 czerwca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie zwolnienia z podatku VAT (podatek od towarów i usług) sprzedaży wyodrębnionego strychu w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku o towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm.) – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 23 czerwca 2020 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie zwolnienia z podatku VAT sprzedaży wyodrębnionego strychu w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku o towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm.).
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:
Przedsiębiorstwo świadczy usługi oznaczone symbolem PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług): 68.20.Z – „Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi”. W ramach swojej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni zakupiła strych w […] dnia 22 marca 2019 r., od osób prywatnych, płacąc przy zakupie podatek PCC (podatek od czynności cywilnoprawnych) – 2%. Strych posiadał już wyodrębnioną księgę wieczystą, powierzchnia użytkowa to 261,15 m2, znajduje się w kamienicy wybudowanej w okresie przedwojennym, która to kamienica posiada kilkanaście lokali – zamieszkałych przez ich właścicieli, najemców. Strych nigdy nie był zamieszkały i nie był nigdy do tych celów użytkowany. 27.05.2020 r. Wnioskodawczyni otrzymała decyzję z Wydziału Architektury (uprawomocnioną 16.06.2020 r.) udzielająca pozwolenia na przebudowę i rozbudowę strychu wraz ze zmianą sposobu użytkowania dla funkcji mieszkalnych w budynku mieszkalnym wielorodzinnym wraz z wewnętrzną instalacją gazową w wyniku czego miałoby powstać 6 lokali mieszkalnych z wyodrębnionymi mieszkaniami (w przyszłości po przebudowie) mieszkaniami o łącznej powierzchni 240,80 m2 + 37,90 m2 część wspólna służąca do komunikacji między tymi lokalami.
Wnioskodawczyni jest czynnym płatnikiem podatku od towarów i usług. Z tytułu zakupu powyższej nieruchomości nie przysługuje jej prawo do obniżenia podatku VAT, gdyż czynność korzysta ze zwolnienia.
Do tej pory Wnioskodawczyni nie poniosła żadnych nakładów po adaptacji (oprócz kosztów związanych z projektem do Wydziału Architektury) i zamierza sprzedać ww. nieruchomość w takim stanie w jakim jest obecnie, w ramach prowadzonej działalności (Wnioskodawczyni wskazała, że niestety nie może zrealizować swojego zamówienia ponieważ straciła płynność finansową i musi sprzedać).
Odnośnie pierwszego zasiedlenia Wnioskodawczyni wyjaśniła, że budynek został zasiedlony jeszcze przed wojną wraz z przekazaniem pomieszczeń mieszkalnych. Jednak strych nigdy nie był zamieszkany ani użytkowany. Poprzedni właściciele nabyli go od Gminy 29 maja 2015 roku od Gminy wraz z wyodrębnieniem osobnej księgi wieczystej, oddzielając wtedy strych od reszty udziału w częściach wspólnych.
Sprzedaż strychu prowadzona będzie w charakterze towaru handlowego i w tym znaczeniu będzie wykorzystywany przez Wnioskodawczynię wyłącznie do działalności zwolnionej. Strych nie był przedmiotem najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze. Nie był też wpisany do ewidencji środków w firmie Wnioskodawczyni, jedynie stanowi towar handlowy. Nie doszło do jego ulepszenia, ponieważ Wnioskodawczyni jeszcze nie poniosła nakładów na jego adaptację. Wnioskodawczyni nie będzie też wpisywać tego lokalu do środków trwałych. Wnioskodawczyni chce go teraz, w takim stanie jak jest, sprzedać (i w momencie zakupu przez Wnioskodawczynię stan był taki sam).
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy sprzedaż nieruchomości przez podmiot trudniący się zawodowo obrotem nieruchomościami będzie korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy z marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.)?
Stanowisko Wnioskodawcy:
W świetle przepisów ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm., art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a zwalnia od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:
Pojęcie pierwszego zasiedlenia zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 14 ww. ustawy. Przepis ten za pierwsze zasiedlenie uznaje oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy albo użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:
Dla uznania, że nastąpiło pierwsze zasiedlenie – zgodnie z ustawą o VAT – muszą zostać spełnione łącznie trzy warunki tj. budynek, budowle lub ich części muszą zostać oddane:
Zdaniem Wnioskodawczyni nie zostały spełnione przesłanki wpływające na powstanie obowiązku opodatkowania tej czynności podatkiem od towarów i usług. Po pierwsze Wnioskodawcy nie przysługiwało z tego tytułu nabycie tej nieruchomości prawo do odliczenia podatku VAT, gdyż zakup nastąpił od osób fizycznych. Dodatkowo, ustawowe przepisy definiujące pierwsze zasiedlenie, o których mowa w art. 2 pkt 14 ustawy mówi o wybudowaniu co nie może mieć miejsca przy adaptacji pomieszczeń w nieruchomości, która została wybudowana w okresie przedwojennym, a zwłaszcza nie przystąpiono do prac adaptacyjnych. Ponieważ cała nieruchomość, będąca przedmiotem niniejszego Wniosku została oddana do użytkowania ponad 100 lat, dlatego, niezależnie od tego, która jej część jest użytkowana (począwszy od piwnic po mieszkania znajdujące się na poszczególnych kondygnacjach aż po strych), mówimy o ich użytkowaniu przez dotychczasowych właścicieli, jako części składowych posiadanych lokali mieszkalnych.
Oznacza to, że nastąpiło faktyczne przekazanie budynku, budowli lub ich części w taki sposób, że stało się możliwe dysponowanie nim – z wyłączeniem osób trzecich – jako właściciel.
Ostatecznie Wnioskodawczyni nie poniosła żadnych nakładów tytułem ulepszenia/adaptacji pomieszczeń strychowych, także nie jestem podmiotem wykwalifikowanym w takim zakresie jak deweloper. Dlatego Wnioskodawczyni uważa, że powinna mieć prawo do zwolnienia z VAT przy sprzedaży tej nieruchomości w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a. Wnioskodawczyni składając wniosek prosi o prawidłową interpretację, bądź opinię co do jej toku myślenia, ponieważ, jak wskazała Wnioskodawczyni, może się ona mylić.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).
W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (`(...)`).
Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Podkreślić należy, że zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku (podmiotowe lub przedmiotowe).
Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.
W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.
Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:
Zatem zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.
Definicja pierwszego zasiedlenia została zamieszczona w art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z wymienionym przepisem przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:
Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie budynku, budowli lub ich części do używania. Zatem aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, budowli lub ich części, ich używania, w tym na potrzeby własne. Pierwsze zasiedlenie budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynek, budowlę lub ich części oddano w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku, budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika czy też potrzeby własne osoby fizycznej – bowiem w obydwu przypadkach dochodzi do korzystania z budynku, budowli lub ich części.
Podkreślić w tym miejscu należy, że termin „ulepszenia” zawarty w ustawie o podatku od towarów i usług, odwołuje się do przepisów o podatku dochodowym.
Stosownie do art. 22g ust. 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1426) jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.
Powyższy przepis wskazuje, że na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi. Pod pojęciem tym należy rozumieć takie czynności, jak przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja lub modernizacja środka trwałego, które podnoszą jego wartość techniczną, użytkową, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu, niż pierwotne przeznaczenie albo nadanie temu składnikowi innych cech użytkowych.
W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.
Natomiast w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:
Powyższe przepisy wskazują, jakie muszą zostać spełnione warunki aby sprzedaż budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Z przepisów tych wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.
Wskazać również należy na zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, które dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.
Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:
Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu/lokalu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.
Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że przedsiębiorstwo Wnioskodawczyni świadczy usługi w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi. W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawczyni zakupiła strych w […] dnia 22 marca 2019 r. od osób prywatnych płacąc przy zakupie podatek od czynności cywilnoprawnych. Strych posiadał już wyodrębnioną księgę wieczystą. Jego wyodrębnienie od reszty udziału w częściach wspólnych nastąpiło w 2015 r. wraz z zakupieniem go od Gminy przez poprzednich właścicieli. Strych znajduje się w kamienicy wybudowanej w okresie przedwojennym, która to kamienica posiada kilkanaście lokali. Strych nigdy nie był zamieszkany ani użytkowany.
Wnioskodawczyni otrzymała decyzję udzielającą pozwolenia na przebudowę i rozbudowę strychu, wraz ze zmianą sposobu użytkowania dla funkcji mieszkalnych, a także wraz z wewnętrzną instalacją gazową. W wyniku powyższej przebudowy miało powstać 6 lokali mieszkalnych.
Do tej pory Wnioskodawczyni nie poniosła żadnych nakładów na adaptację (oprócz kosztów związanych z projektem wymaganym przez Wydział Architektury). Wnioskodawczyni, w ramach prowadzonej działalności zamierza sprzedać strych w takim stanie jak jest obecnie. Wnioskodawczyni nie może bowiem zrealizować swoich zamierzeń.
Strych zostanie sprzedany w charakterze towaru handlowego. Strych nie był przedmiotem najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze. Strych nie był też wpisany do ewidencji środków trwałych w firmie Wnioskodawczyni – stanowi jedynie towar handlowy. Wnioskodawczyni nie będzie wpisywać ww. lokalu mieszkalnego (strychu) do ewidencji środków trwałych.
Wnioskodawczyni wskazała również, że jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
W przedmiotowej sprawie wątpliwości dotyczą kwestii, czy sprzedaż nieruchomości przez podmiot trudniący się zawodowo obrotem nieruchomościami (tj. przez Wnioskodawczynię) będzie korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o podatku od towarów i usług..
Mając na uwadze powyższe, jak wskazała Wnioskodawczyni w opisie wniosku, w przedmiotowej sprawie nastąpiło już pierwsze zasiedlenie strychu, który nabyła Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni wskazuje, że zasiedlenie budynku nastąpiło jeszcze przed wojną, a poprzedni właściciele nabyli go od gminy w 2015 r. W związku z powyższym spełnione zostaną obydwa warunki umożliwiające zwolnienie z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Dostawa ww. strychu nie zostanie bowiem dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia ani przed nim, a ponadto od pierwszego zasiedlenia strychu upłynął okres dłuższy niż dwa lata.
Tym samym Organ zgadza się ze stanowiskiem Wnioskodawczyni, co do istoty rozstrzyganego problemu, czyli możliwości zastosowania przez Zainteresowaną zwolnienia od podatku VAT dla sprzedaży opisanego strychu. Oceniając jednak całościowo stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym przedmiotowa sprzedaż podlega zwolnieniu zarówno w trybie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, jak również w trybie art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy należało ocenić je jako nieprawidłowe. Zaznaczyć bowiem należy, że z przepisów regulujących prawo do zwolnienia od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części wynika, że w odniesieniu do tych rodzaju może wystąpić tylko jedna z podstaw do zastosowania zwolnienia. Przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a może być bowiem brany pod uwagę dopiero w sytuacji gdy dostawa strychu nie jest objęta zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.
Mając zatem na uwadze powyższe stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w […] za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili