Gmina B. jest czynnym podatnikiem VAT. Zawarła umowę o przyznaniu pomocy na realizację projektu "Budowa świetlicy wiejskiej w miejscowości A." w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich. Podatek VAT uznawany jest za wydatek niekwalifikowalny, a pomoc nie obejmuje tego podatku. W trakcie realizacji inwestycji Gmina nabywała usługi, a faktury VAT były wystawiane na Gminę B. Po zakończeniu inwestycji, w okresie trwałości projektu wynoszącym 5 lat, Gmina nie planuje odpłatnego udostępniania pomieszczeń budynku świetlicy wiejskiej. Usługi nabywane przez Gminę nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych VAT w tym okresie. Organ podatkowy uznał, że Gmina nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na realizację projektu "Budowa świetlicy wiejskiej w miejscowości A.".
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 czerwca 2020 r. (data wpływu 19 czerwca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na realizację projektu „Budowa świetlicy wiejskiej w miejscowości A.” - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 19 czerwca 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na realizację projektu „Budowa świetlicy wiejskiej w miejscowości A.”.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
Gmina B. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług). Gmina zawarła w dniu (`(...)`) 2019 r. z Samorządem Województwa C. umowę o przyznaniu pomocy na realizację projektu „Budowa świetlicy wiejskiej w miejscowości A.” realizowanego w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020, operacja typu „Inwestycje w obiekty pełniące funkcje kulturalne” działanie „Podstawowe usługi i odnowa wsi na obszarach wiejskich”. Podatek VAT stanowi wydatki niekwalifikowalne i pomoc nie obejmuje podatku VAT. Wysokość dofinansowania które wynika w umowy wyniesie 500 000,00 zł do 63,63% poniesionych kosztów kwalifikowalnych operacji.
W dniu (`(...)`) 2019 r. Gmina po przeprowadzeniu postępowania w trybie przetargu nieograniczonego zawarła z wykonawcą umowę na realizację zadania „Budowa świetlicy wiejskiej w miejscowości A.”. Wynagrodzenie wykonawcy określone w umowie wynosiło (`(...)`) zł netto plus podatek VAT (`(...)`) zł.
W dniu (`(...)`) 2020 r. sporządzony został protokół odbioru końcowego prac. Wykonawca wystawił fakturę VAT z dnia (`(...)`) 2019 r. na kwotę (`(...)`) zł brutto. Powyższa kwota została zapłacona przez Gminę B. w dniu (`(...)`) 2019 r. Wykonawca wystawił fakturę VAT z dnia (`(...)`) 2020 r. na kwotę (`(...)`) zł, faktura została zapłacona przez Gminę w dniu (`(...)`) 2020 r. Wykonawca wystawił fakturę VAT w dniu (`(...)`) 2020 r. na kwotę (`(...)`) zł. Faktura została zapłacona przez Gminę w dniu (`(...)`) 2020 r.
Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy: utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych, wspierania i upowszechniania idei samorządowej, w tym tworzenia warunków do działania i rozwoju jednostek pomocniczych i wdrażania programów pobudzania aktywności obywatelskiej (art. 7 ust. 1 pkt 15, pkt 17 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym Dz. U. z 2020 r., poz. 713.). Po zakończeniu inwestycji, przez okres trwałości projektu, który wynosi 5 lat i rozpoczyna swój bieg od dnia dokonania ostatniej płatności dofinansowania Gmina nie zamierza odpłatnie udostępniać pomieszczeń budynku świetlicy wiejskiej w miejscowości A. Po upływie okresu trwałości projektu gmina przewiduje ewentualnie możliwość pobierania opłat za udostepnienie budynku świetlicy wiejskiej w miejscowości A.
W trakcie realizacji inwestycji Gmina nabywała usługi, faktury VAT były wystawiane na Gminę B. Usługi nabywane przez gminę nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT w okresie trwałości projektu. Po upływie okresu trwałości projektu gmina przewiduje, ewentualnie możliwość pobierania opłat za udostepnienie budynku świetlicy wiejskiej w miejscowości A. i wykorzystywania budynku świetlicy do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy Gmina będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na realizację projektu „Budowa świetlicy wiejskiej w miejscowości A.”, w sytuacji kiedy po zakończeniu inwestycji, przez okres trwałości projektu, który wynosi 5 lat i rozpoczyna swój bieg od dnia dokonania ostatniej płatności dofinansowania Gmina nie będzie odpłatnie udostępniać świetlicy wiejskiej w miejscowości A.?
Wnioskodawca przedstawił następujące stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego w zakresie podatku od towarów i usług:
Gmina nie będzie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na realizację projektu „Budowa świetlicy wiejskiej w miejscowości A.”. Podatek VAT nie jest kosztem kwalifikowalnym w projekcie i nie powiększa podstawy od której jest naliczane dofinansowanie, które otrzymała Gmina.
W zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. W przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub zwrotu różnicy na rachunek bankowy. (art. 86 ust. 1, ust. 2 pkt 1 lit. a, art. 87 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług).
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).
Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.
Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).
W myśl art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.
Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.
Oznacza to, że organ władzy publicznej lub urząd obsługujący ten organ będą uznane za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonują czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach ich zadań oraz, gdy wykonują czynności mieszczące się w ramach zadań, ale czynią to na podstawie umów cywilnoprawnych.
Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.
W świetle wskazanych unormowań, jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:
Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z treści powołanych przepisów art. 15 ust. 1 i 2 ustawy wynika, że za podatnika podatku VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej (w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy).
Z treści ww. przepisów ustawy o VAT wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 713, z późn. zm.; dalej: ustawa o samorządzie gminnym), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.
Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym). W szczególności zadania własne, w myśl art. 7 ust. 1 pkt 15 ustawy o samorządzie gminnym, obejmują sprawy utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych.
Zgodnie z opisem stanu faktycznego Gmina B. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Gmina zawarła umowę o przyznaniu pomocy na realizację projektu „Budowa świetlicy wiejskiej w miejscowości A.” i po przeprowadzeniu postępowania w trybie przetargu nieograniczonego zawarła z wykonawcą umowę na realizację zadania.
W trakcie realizacji inwestycji Gmina nabywała usługi, faktury VAT były wystawiane na Gminę B. Po zakończeniu inwestycji, przez okres trwałości projektu, który wynosi 5 lat Gmina nie zamierza odpłatnie udostępniać pomieszczeń budynku świetlicy wiejskiej. Usługi nabywane przez gminę nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT w okresie trwałości projektu. Po upływie okresu trwałości projektu Gmina przewiduje ewentualnie możliwość pobierania opłat za udostepnienie budynku świetlicy wiejskiej w miejscowości A.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na realizację projektu „Budowa świetlicy wiejskiej w miejscowości A.”
Należy wskazać, że pytanie sformułowane przez Wnioskodawcę dotyczy sytuacji kiedy po zakończeniu inwestycji, przez okres trwałości projektu, który wynosi 5 lat i rozpoczyna swój bieg od dnia dokonania ostatniej płatności dofinansowania Gmina nie będzie odpłatnie udostępniać świetlicy wiejskiej. W takim samym zakresie Wnioskodawca przedstawił swoje stanowisko będące przedmiotem oceny Organu.
Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do czynności opodatkowanych. W omawianej sprawie warunek uprawniający do odliczenia nie zostanie spełniony, ponieważ – jak wskazał Wnioskodawca – usługi nabywane przez gminę nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.
Gmina nabywając towary i usługi celem zrealizowania opisanego zadania, nie będzie nabywała ich do działalności gospodarczej i tym samym nie będzie działała w charakterze podatnika podatku VAT, zatem nie spełnia przesłanek z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.
Mając na uwadze, że na moment oddania świetlicy do użytkowania, nie będzie ona przeznaczona do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, a ewentualna zmiana użytkowania po pięciu latach jest potencjalna, należy uznać, że na chwilę obecną Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku związanego z realizacja projektu.
Należy zatem zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, zgodnie z którym Gmina nie będzie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na realizację projektu „Budowa świetlicy wiejskiej w miejscowości A.”
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem należy uznać za prawidłowe.
Na marginesie Organ pragnie wskazać, że w przypadku, gdy po zakończeniu okresu trwałości projektu Gmina pobierałaby opłaty za udostępnianie budynku świetlicy wiejskiej i wykorzystywałaby budynek poza zaspokajaniem zbiorowych potrzeb wspólnoty również do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, zastosowanie mogłyby znaleźć przepisy ustawy dotyczące korekty podatku naliczonego (art. 91 ust. 1-6 ustawy).
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
W szczególności należy zauważyć, że pojęcie „kosztu kwalifikowalnego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Wydana interpretacja dotyczy zagadnienia będącego przedmiotem pytania Wnioskodawcy, inne zagadnienia, nieobjęte pytaniem nie mogły być przedmiotem interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r.. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § la ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili