Gmina zrealizowała projekt rewitalizacji obszaru miejskiego w ramach regionalnego programu operacyjnego, mając na celu zapobieżenie dalszej marginalizacji rewitalizowanych terenów oraz poprawę atrakcyjności miasta jako miejsca do życia i wypoczynku. W trakcie realizacji projektu Gmina poniosła wydatki, w tym wydatki objęte podatkiem VAT. Zgodnie z interpretacją organu podatkowego, Gmina nie ma prawa do odliczenia naliczonego podatku VAT od tych wydatków, ponieważ nabyte towary i usługi nie były wykorzystywane do czynności opodatkowanych VAT. Gmina realizowała jedynie zadania własne wynikające z ustawy o samorządzie gminnym, a nie działalność gospodarczą. W związku z tym Gminie nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego ani prawo do zwrotu różnicy podatku.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 lipca 2020 r. (data wpływu 31 lipca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 sierpnia 2020 r., data nadania 18 sierpnia 2020 r. (data wpływu 19 sierpnia 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 17 sierpnia 2020 r. nr 0114-KDIP4-1.4012.376.2020.1.SL (doręczone w dniu 17 sierpnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 31 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 sierpnia 2020 r., data nadania 18 sierpnia 2020 r. (data wpływu 19 sierpnia 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 17 sierpnia 2020 r. nr 0114-KDIP4-1.4012.376.2020.1.SL.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
W dniu 30 września 2014 roku Gmina podpisała z województwem (…) w (…) umowę o dofinansowanie projektu pn. (…) w ramach regionalnego programu operacyjnego (…)na lata 2007-2013, osi priorytetowej 4 - rozwój, restrukturyzacja i rewitalizacja miast, działania 4.2 - rewitalizacja miast.
Podpisane aneksy do umowy o dofinansowanie:
Realizacja przedsięwzięcia przyczyniła się do znaczącej poprawy jakości życia mieszkańców, a szczególnie osób zamieszkujących w bezpośrednim sąsiedztwie obszaru objętego rewitalizacją.
Celem głównym projektu było zapobieżenie dalszej marginalizacji obszarów rewitalizowanych, a co za tym idzie również zapobieganie pogarszaniu się atrakcyjności miasta jako miejsca do codziennego życia i odpoczynku zarówno mieszkańców, jak i turystów. W ramach ww. projektu Gmina od września 2007 roku do września 2015 roku zrealizowała następujące zadania:
Wszystkie prace związane z realizacją projektu pn. (…) zakończono do końca września 2015 roku.
Po zakończeniu zadania jednostką odpowiedzialną za administrowanie powstałą infrastrukturą nadal jest Gmina jako jednostka zobowiązana do finansowania i utrzymania tego typu infrastruktury. Bieżące koszty utrzymania ponosi Gmina, ponieważ w tym zakresie wykonuje zadania własne w zakresie zaspokajania zbiorowych potrzeb zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym.
Faktury VAT (podatek od towarów i usług) dotyczące realizacji projektu wystawiane były na Urząd Miasta i Gminy (…). Podatek VAT był kosztem kwalifikowalnym w projekcie. Wydatki związane z realizacją projektu nie miały związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Gmina z tytułu realizacji projektu pn. (…) nie uzyskała żadnych korzyści majątkowych.
Zgodnie z zapisami umowy o dofinansowanie projektu beneficjent zobowiązany jest do dostarczenia, w przypadku, gdy oświadczył, iż podatek VAT jest kosztem kwalifikowalnym w projekcie, pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego stwierdzającej brak możliwości odzyskania podatku VAT w zakresie realizowanego projektu z właściwej Krajowej Informacji Skarbowej, składanej na zakończenie realizacji projektu oraz na koniec okresu trwałości projektu. W związku z tym, iż we wrześniu 2020 roku kończy się trwałość projektu występuję o wydanie interpretacji.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy Gmina realizując projekt pn. (…) w ramach regionalnego programu operacyjnego (…) na lata 2007-2013, osi priorytetowej 4 - rozwój, restrukturyzacja i rewitalizacja miast, działania 4.2 - rewitalizacja miast, ma możliwość odzyskania podatku VAT i czy przysługuje jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstałego w ramach realizacji przedmiotowego projektu?
Zdaniem Wnioskodawcy:
Gmina realizując projekt pn. (…) nie mogła w żaden sposób odzyskać podatku VAT oraz nie mogła skorzystać z odliczenia kwoty podatku naliczonego od kwoty podatku należnego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
Zdaniem Wnioskodawcy dokonywane zakupy towarów i usług w ramach realizacji projektu nie miały związku pomiędzy ich nabyciem, a wykonywaniem czynności opodatkowanych. Końcowy efekt zrealizowanej inwestycji służy celom publicznym. W ocenie Wnioskodawcy zakupy towarów i usług służące realizacji projektu nie dają możliwości obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.
Ponadto Gmina realizując Inwestycję kieruje się zaspokajaniem potrzeb wspólnoty terytorialnej i wykonuje zadania własne o charakterze gminnym nałożone na nią art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym.
Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego szczebla podstawowego wykonuje zadania publiczne (własne) o charakterze gminnym, w szczególności obejmujące sprawy dotyczące:
Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług nie uznaje się za podatnika podatku VAT organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. W związku z powyższym wnioskodawca uważa, iż nie będzie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a tym samym nie ma możliwości odzyskania podatku VAT.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.) zwanej dalej „ustawą”, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.
Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.
Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy.
Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.
Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.
Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy, oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.
Podkreślić należy, że aby podmiot mógł skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują, lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku, gdy organy te podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.
Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.
Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.
W świetle wskazanych unormowań, jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:
podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.
Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 713), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Jak stanowi art. 7 ust. 1 ww. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy, które w szczególności obejmują m.in. ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej, o czym mowa w pkt 1.
Z opisu zawartego we wniosku wynika, że Gmina, w związku z podpisaniem umowy o dofinansowanie z województwem (…) w (..), zrealizowała projekt pn. (…). Realizacja przedsięwzięcia przyczyniła się do poprawy jakości życia mieszkańców. Celem głównym projektu było zapobieżenie dalszej marginalizacji obszarów rewitalizowanych, a co za tym idzie również zapobieganie pogarszaniu się atrakcyjności miasta jako miejsca do codziennego życia i odpoczynku zarówno mieszkańców, jak i turystów. Bieżące koszty utrzymania ponosi Gmina, ponieważ w tym zakresie wykonuje zadania własne w zakresie zaspokajania zbiorowych potrzeb zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym. Wydatki związane z realizacją projektu nie miały związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Gmina z tytułu realizacji projektu nie uzyskała żadnych korzyści majątkowych.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z tytułu poniesionych wydatków, w związku z realizacją projektu oraz zwrotu podatku w tym zakresie.
Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia podatku nie będą spełnione, ponieważ – jak wynika z okoliczności sprawy – zakupione w związku z realizacją projektu towary i usługi nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Ponadto Gmina realizując wskazane przedsięwzięcie nie działała jak podatnik podatku VAT, gdyż realizowała zadania własne nałożone na nią ustawą o samorządzie gminnym.
W związku z powyższym, Wnioskodawca nie miał/nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków ponoszonych z tytułu realizacji projektu pn. (…). Tym samym, Wnioskodawcy z tego tytułu nie przysługuje prawo do zwrotu różnicy podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.
Należy nadmienić, że pojęcie „kosztu kwalifikowalnego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym.
Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili