0113-KDIPT1-3.4012.419.2020.2.MWJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2020 r. (data wpływu 1 czerwca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 lipca 2020 r. (data wpływu 4 sierpnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• braku obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności, o którym mowa w art. 108a ust. 1a ustawy VAT (podatek od towarów i usług) w sytuacji, gdy oprogramowanie wydawane jest klientom poprzez pobranie aplikacji poprzez którą instalowane jest oprogramowanie,

• braku obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności, o którym mowa w art. 108a ust. 1a ustawy VAT w przypadku sprzedaży skanerów, które posiadają wyłącznie wbudowaną funkcję skanowania

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług zakresie:

• braku obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności, o którym mowa w art. 108a ust. 1a ustawy VAT w sytuacji, gdy oprogramowanie wydawane jest klientom poprzez pobranie aplikacji poprzez którą instalowane jest oprogramowanie,

• braku obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności, o którym mowa w art. 108a ust. 1a ustawy VAT w przypadku sprzedaży skanerów, które posiadają wyłącznie wbudowaną funkcję skanowania.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 28 lipca 2020 r. (data wpływu 4 sierpnia 2020 r.), w zakresie pełnomocnictwa oraz doprecyzowania opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

(ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku)

Wnioskodawca jest jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej oraz jest czynnym podatnikiem VAT.

Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż abonamentów na korzystanie z oprogramowania wykorzystywanego w działalności kancelarii komorniczych wraz ze wsparciem technicznym. Jednocześnie Wnioskodawca zajmuje się usługami związanymi z projektowaniem i rozwojem oferowanego oprogramowania.

Niezbędnym elementem dla funkcjonowania oprogramowania Wnioskodawcy jest skaner pozwalający na wprowadzenie dokumentów komorniczych do systemu elektronicznego. Nabycie skanera przez klientów następuje jednak niezależnie od nabycia oprogramowania oferowanego przez Spółkę. Klienci mogą więc dokonać zakupu skanerów u Wnioskodawcy bądź niezależnie od każdego innego dostawcy bądź producenta. Skanery, które są sprzedawane przez Spółkę są co do zasady skanerami biurkowymi, które nie posiadają wbudowanej żadnej innej funkcji, tj. nie posiadają funkcji drukarki, kopiarki, faksu etc. Należy podkreślić, iż skanery stanowią niezbędny element dla realizacji głównego celu oprogramowania, tj. wprowadzenia dokumentów do systemu elektronicznego, a co za tym idzie odpowiednie ich skatalogowanie i opisanie w wykorzystywanych bazach danych.

Oprogramowanie instalowane jest klientom przez przedstawicieli Spółki bądź jej partnerów (dalej jako „Uprawnione osoby”). Uprawnione osoby zdalnie instalują na wskazanych przez klientów urządzeniach aplikację mobilną za pośrednictwem której klienci pobierają oprogramowanie oraz dostępne aktualizacje. Spółka nie oferuje udostępnienia oprogramowania w żadnej innej formie. Należy również wskazać, iż co do zasady oprogramowanie nie jest tworzone dla każdego użytkownika indywidualnie, a stanowi produkt, który może być zakupiony przez wiele podmiotów, a różni się swoją funkcjonalnością w zależności od wybranej wersji i pakietu dostępu. Powyższe oznacza, iż klienci w żadnym przypadku nie otrzymują oprogramowania w jakiejkolwiek fizycznej formie na żadnym nośniku danych etc.

Oprogramowanie oferowane przez Spółkę ma za zadanie umożliwienie zautomatyzowania procesów w kancelariach komorniczych. W szczególności umożliwia ono automatyczne przeprowadzenie procesu dopasowania i opisu skanowanych dokumentów do baz danych wykorzystywanych w kancelariach komorniczych. Dzięki zastosowaniu oprogramowania oferowanego przez Wnioskodawcę kancelarie uzyskują możliwość pracy na aktach elektronicznych co z kolei pozwala na oszczędność czasu, ułatwienie pracy oraz wymiany informacji wewnątrz kancelarii.

Oprogramowanie jest oferowane przez Wnioskodawcę w okresowych okresach abonamentowych w różnych wersjach dostępu i zakresu udostępnionych pakietów aplikacji.

W związku z powyższym nie budzi wątpliwości, iż świadczona przez Wnioskodawcę usługa, tj. udostępnianie oprogramowania dla komorników jest usługą związaną z wydawaniem oprogramowania określoną w PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 58.29.Z.

W ramach abonamentu Wnioskodawca oferuje również usługi wdrożeniowe, a także wsparcie techniczne oprogramowania oznaczone jako 62.02.Z.

Wskazane powyżej usługi oznaczone są na fakturze jako:

• Abonament za aplikację (wymienione aplikacje lub pakiety aplikacji) za miesiąc mm/rrrr;

• Abonament za aplikację (wymienione aplikacje lub pakiety aplikacji) za okres od mm/rrrr do mm/rrrr.

W związku z powyższym Spółka wystawia faktury za abonamenty z tytułu okresów korzystania z oprogramowania oraz odrębne faktury z tytułu sprzedaży skanerów niezbędnych do funkcjonowania oprogramowania. Wartość faktur jest zmienna. Pojedyncze faktury z tytułu abonamentu za wykorzystywanie oprogramowania oraz z tytułu sprzedaży skanerów mogą przekraczać brutto wartość 15 tys. zł bądź nie.

W związku z obowiązkiem stosowania mechanizmu podzielonej płatności od dnia 1 listopada 2019 r. wprowadzono wymóg zamieszczania na fakturze oznaczenia w postaci „mechanizm podzielonej płatności”. Obowiązek ten dotyczy wyłącznie faktur, których wartość brutto stanowi równowartość bądź przekracza kwotę 15.000 zł brutto, a faktura taka dokumentuje nabycie towarów lub usług wymienionych w Załączniku do Ustawy VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą brzmienia poz. 94 oraz 95 Załącznika do Ustawy VAT oraz konieczności stosowania mechanizmu podzielonej płatności w sytuacji, gdy oprogramowanie wydawane jest poprzez pobranie aplikacji poprzez którą instalowane jest oprogramowanie i jego aktualizacje przez przedstawicieli Spółki bądź jej partnerów handlowych.

W poz. 94 Załącznika wskazano PKWIU ex 58.29.11.0 „Pakiety oprogramowania systemów operacyjnych – wyłącznie dyski SSD” z kolei w poz. 95 Załącznika wskazano PKWIU ex 58.29.29.0 wskazano „Pakiety pozostałego oprogramowania użytkowego – wyłącznie dyski SSD”.

Wątpliwości Wnioskodawcy w odniesieniu do obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności budzi również poz. 60 Załącznika do Ustawy VAT, tj. PKWIU 26.20.1, w którym to grupowaniu wyszczególnia się PKWIU 26.20.18 określone jako „Urządzenia wykonujące co najmniej dwie z następujących funkcji: drukowanie, skanowanie, kopiowanie, faksowanie”. Wnioskodawca ma wątpliwość czy obowiązek stosowania mechanizmu podzielonej płatności dotyczy wyłącznie urządzeń, które mają wbudowane dwie funkcję, a nie dotyczy urządzeń sprzedawanych przez Spółkę, które posiadają wyłącznie funkcję skanowania.

W piśmie z dnia 28 lipca 2020 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał:

1. Odbiorcy oferowanych przez Wnioskodawcę produktów opisanych we wniosku są podatnikami w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
2. Opisane we wniosku faktury wystawiane przez Wnioskodawcę dokumentują w szczególności dostawę abonamentów z tytułu korzystania z oprogramowania. Usługi związane z wydawaniem pozostałego oprogramowania użytkowego zostały sklasyfikowane w PKWIU pod symbolem 58.29.29.0. Należy wskazać, iż wskazane grupowanie PKWIU znajduje się w załączniku nr 15 do ustawy o podatku od towarów pod pozycją 95, jednakże przed kodem PKWIU znajduje się oznaczenie „ex” wraz ze wskazaniem „wyłącznie dyski SSD”. Z kolei Wnioskodawca oprogramowanie przekazuje w formie zdalnej bez wykorzystywania nośników danych. Wobec powyższego jak zostało wskazane we wniosku wątpliwość Wnioskodawcy dotyczą konieczności stosowania mechanizmu podzielonej płatności wobec brzmienia pozycji 95 załącznika do ustawy o podatku od towarów i usług w sytuacji, w której oprogramowanie wydawane jest poprzez mobilną aplikację.
3. Wnioskodawca nie dokonuje dostawy dysków SSD. Wnioskodawca jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego dokonuje dostawy oprogramowania, które instalowane jest na komputerach odbiorców poprzez mobilną aplikację.
4. Symbol PKWIU oraz nazwa grupowania w zakresie usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz klientów:
   1. usługi związane z wydawaniem oprogramowania - Pakiety pozostałego oprogramowania użytkowego - PKWIU 58.29.29.0,
   2. usługi wdrożeniowe oraz wsparcia technicznego oprogramowania - Usługi związane z doradztwem w zakresie oprogramowania komputerowego - PKWIU - 62.02.20.0

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca ma obowiązek stosować mechanizm podzielonej płatności, o którym mowa w art. 108a ust. 1a Ustawy VAT w sytuacji, gdy oprogramowanie wydawane jest klientom poprzez pobranie aplikacji, poprzez którą instalowane jest oprogramowanie?
2. Czy w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca ma obowiązek stosować mechanizm podzielonej płatności, o którym mowa w art. 108a ust. 1a Ustawy VAT w przypadku sprzedaży skanerów, które posiadają wyłącznie wbudowaną funkcję skanowania?

Zdaniem Wnioskodawcy.

1. Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on zobligowany do stosowania mechanizmu podzielonej płatności o którym mowa w art. 108a ust. 1a Ustawy VAT w sytuacji udostępniania abonamentów na oprogramowanie, które wydawane jest klientom w sposób opisany we wniosku (tj. poprzez pobranie aplikacji, poprzez którą instalowane jest oprogramowanie wraz z aktualizacjami).
2. Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on zobligowany do stosowania mechanizmu podzielonej płatności o którym mowa w art. 108a ust. 1a Ustawy VAT w przypadku sprzedaży skanerów, które posiadają wyłącznie wbudowaną funkcję skanowania.

Uzasadnienie Wnioskodawcy do pytania.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT opodatkowaniu ww. podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy VAT rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z kolei przez świadczenie usług zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy VAT należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 Ustawy VAT.

Przepisy dotyczące mechanizmu podzielonej płatności zostały wprowadzone w ustawie z dnia 15 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustawy (Dz. U. z 2018 r., poz. 62) oraz w ustawie z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1751).

Zgodnie więc z art. 108a ust. 1a Ustawy VAT od dnia 1 listopada 2019 r. przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w Załączniku nr 15 do Ustawy VAT, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Z kolei zgodnie z art. 108a ust. 1b Ustawy VAT podatnik, który obowiązany był do wystawienia faktury z adnotacją „mechanizm podzielonej płatności” obowiązany jest również do przyjęcia płatności kwoty wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

Zakres informacji jakie powinna zawierać faktura został wskazany w art. 106e ust. 1 Ustawy VAT.

Zgodnie natomiast z art. 106e ust. 1 pkt 18 Ustawy VAT w przypadku faktur, których kwota należności ogółem stanowi kwotę 15 tys. zł (co wynika z art. 19 ust. 2 ustawy Prawo przedsiębiorców), a dokonana na rzecz podatnika dostawa towarów lub świadczenie usług będzie wskazana w załączniku nr 15 do Ustawy VAT faktura taka powinna zawierać adnotację „mechanizm podzielonej płatności”.

Wobec powyższego, aby podatnik miał obowiązek uwzględnić na fakturze wyrażenie „mechanizm podzielonej płatności” konieczne jest, aby:

• faktura wystawiona z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług stanowiła ogółem równowartość bądź przekraczała kwotę 15 tys. zł. brutto oraz

• faktura dokumentowała dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do Ustawy VAT.

Załącznik nr 15 do Ustawy VAT w którym zawarty został „Wykaz towarów i usług, o których mowa w art. 105a ust. 1, art. 106e ust. 1 pkt 18a, art. 108a ust. 1 oraz art. 108e Ustawy VAT”. Wykaz ten zawiera zamkniętą listę towarów i usług, w przypadku których faktura dokumentująca ich dostawę lub świadczenie musi zawierać adnotację „mechanizm podzielonej płatności”. Oznacza to więc, iż zastosowanie przedmiotowego mechanizmu będzie obowiązkowe wyłącznie w przypadku dostawy towarów bądź świadczenia usług wskazanych w Załączniku do Ustawy VAT.

W odniesieniu do powyższych rozważań należy podkreślić, iż Wnioskodawca świadczy abonamentowe usługi dostępu do oprogramowania dla komorników. Oprogramowanie to jest przez Spółkę wydawane klientom w poprzez zdalne zainstalowanie aplikacji za pomocą której pobierane jest oprogramowanie wraz z aktualizacjami. Instalacją oprogramowania klientom zajmują się pracownicy Spółki bądź ich partnerzy. Powyżej opisane wydanie oprogramowania mieści się w PKWIU 58.29.Z.

Z kolei pod pozycją 94 oraz 95 Załącznika do Ustawy VAT do których zastosowanie ma obowiązkowy mechanizm podzielonej płatności wymieniony został symbol PKWIU ex 58.29.11.0 – pakiety oprogramowania systemów operacyjnych – wyłącznie dyski SSD oraz PKWIU ex 58.29.29.0 – pakiety pozostałego oprogramowania użytkowego – wyłącznie dyski SSD.

Zgodnie z art. 2 pkt 20 Ustawy VAT wynika, iż przez oznaczenie „PKWIU ex” należy rozumieć zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu PKWIU, ograniczający się wyłącznie do wskazanej okoliczności. Wobec tego należy stwierdzić, iż umieszczenie w załączniku 15 do Ustawy VAT symbolu ex przy danym grupowaniu ma za zadanie zawężenie jego zastosowania wyłącznie do towarów bądź usług należących do danego grupowania i spełniających określone warunki szczególne określone w przedmiotowym punkcie załącznika. W związku z tym należy stwierdzić, iż obowiązek stosowania mechanizmu podzielonej płatności wynikający z poz. 94 oraz 95 Załącznika do Ustawy VAT dotyczy wydania oprogramowania systemów operacyjnych oraz pozostałego oprogramowania użytkowego wyłącznie na dyskach SSD nie zaś jakichkolwiek usług związanych z wydaniem pozostałego oprogramowania bądź oprogramowania komputerowego określonych w PKWIU 58.29.11.0 bądź 58.29.29.0.

Powyższe zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 31.01.2020 r. sygn. 0114-KDIP1-1.4012.700.2019.1.RR: „Wskazać należy, że zgodnie z art. 2 pkt 30 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o PKWiU ex – rozumie się przez to zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie ww. oznaczenia przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania stawki preferencyjnej tylko do towarów/usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług)”.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż usługi świadczone przez Wnioskodawcę, tj. udostępnienie i wydawanie abonamentowego dostępu do oprogramowania dla kancelarii komorniczych nie stanowią usług wymienionych w Załączniku do Ustawy VAT, a więc Wnioskodawca nie ma obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności nawet w przypadku, gdy wartość faktury przekracza kwotę 15 tys. zł. brutto, a zatem w odniesieniu do tych dostaw nie ma obowiązku umieszczać na wystawianych fakturach sformułowania „mechanizm podzielonej płatności”.

Zdaniem Wnioskodawcy nie będzie on również zobligowany do stosowania mechanizmu podzielonej płatności, o którym mowa w art. 108a ust. 1a Ustawy VAT w przypadku sprzedaży skanerów, które posiadają wyłącznie wbudowaną funkcję skanowania. W Załączniku do Ustawy VAT w poz. 60 wskazano PKWIU 26.20.1, w którym to grupowaniu zawiera się PKWIU 26.20.18 określone jako „Urządzenia wykonujące co najmniej dwie z następujących funkcji: drukowanie, skanowanie, kopiowanie, faksowanie”. Ponieważ jednak skanery sprzedawane przez Spółkę posiadają wyłącznie jedną ze wskazanych funkcji jaką jest skanowanie Spółka przy sprzedaży skanerów nie będzie miała obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności bez względu na wartość faktury.

Podsumowując więc Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż zarówno sprzedaż skanerów jak i wydawanie oprogramowania przez Wnioskodawcę nie będą objęte obowiązkowym mechanizmem podzielonej płatności bez względu na kwotę faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Należy zauważyć, że dla ustalania czy dla transakcji istnieje obowiązek zastosowania mechanizmu podzielonej płatności, o którym mowa w art. 108a ust. 1a ustawy VAT, istotne jest prawidłowe zaklasyfikowanie towarów bądź usług według symbolu PKWiU. Tym samym, wydając niniejszą interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku oraz jego uzupełnienia opisie sprawy, tj. na podanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji.

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.) – zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności w zaliczeniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. Głównego Urzędu Statystycznego nr 1, poz. 11).

Tut. organ w ramach postępowania o wydanie interpretacji indywidualnej nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU czynności wymienionych we wniosku) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 5a ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy – przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 108a ust. 1 ustawy, podatnicy, którzy otrzymali fakturę z wykazaną kwotą podatku, przy dokonywaniu płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury mogą zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Natomiast, w myśl art. 108a ust. 1a ustawy, przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Podatnik obowiązany do wystawienia faktury, o której mowa w art. 106e ust. 1 pkt 18a, jest obowiązany do przyjęcia płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności (art. 108a ust. 1b ustawy).

W myśl art. 108a ust. 2 ustawy – zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności polega na tym, że:

1. zapłata kwoty odpowiadającej całości albo części kwoty podatku wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek VAT;
2. zapłata całości albo części kwoty odpowiadającej wartości sprzedaży netto wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek bankowy albo na rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, dla których jest prowadzony rachunek VAT, albo jest rozliczana w inny sposób.

Stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Przepis art. 2 pkt 31 ustawy stanowi, że ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o fakturze – rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Na mocy art. 106g ust. 1 ustawy – faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Zakres informacji, jakie powinna zawierać faktura, wskazany został w art. 106e ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a, w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy – faktura powinna zawierać wyrazy „mechanizm podzielonej płatności”.

Stosownie do art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r., poz. 1292 ze zm.), dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Natomiast załącznik nr 15 do ustawy, stanowi „Wykaz towarów i usług, o których mowa w art. 105a ust. 1, art. 106e ust. 1 pkt 18a, art. 108a ust. 1a oraz art. 108e ustawy”.

Ww. załącznik nr 15 do ustawy zawiera zamkniętą listę towarów i usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), gdzie faktura dokumentująca ich dostawę musi zawierać adnotację „mechanizm podzielonej płatności”.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że obowiązek wystawiania faktur z adnotacją „mechanizm podzielonej płatności” będzie istnieć, jeżeli łącznie spełnione będą trzy warunki, tj. faktura:

1. będzie wystawiana na kwotę należności ogółem (kwotę brutto) przekraczającą 15 000 zł lub jej równowartość (art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców);
2. będzie dokumentować dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w dodawanym załączniku nr 15 do ustawy,
3. czynności będą dokonywane na rzecz podatnika.

Jednocześnie w myśl art. 106e ust. 12 i 13 ustawy, w przypadku stwierdzenia, że podatnik wystawił fakturę z naruszeniem ust. 1 pkt 18a, naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno-skarbowego ustala dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty podatku przypadającej na dostawę towarów lub świadczenie usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy, wykazanej na tej fakturze. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się. Przepisu ust. 12 nie stosuje się, jeżeli zapłata kwoty odpowiadającej kwocie podatku przypadającej na dostawę towarów lub świadczenie usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy, wykazanej na fakturze, została dokonana z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

Jak wynika z opisu sprawy, głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż abonamentów na korzystanie z oprogramowania wykorzystywanego w działalności kancelarii komorniczych wraz ze wsparciem technicznym. Wnioskodawca nie dokonuje dostawy dysków SSD. Wnioskodawca dokonuje dostawy oprogramowania, które instalowane jest na komputerach odbiorców poprzez mobilną aplikację. Świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz klientów usługi związane z wydawaniem pozostałego oprogramowania użytkowego zostały sklasyfikowane w PKWIU pod symbolem 58.29.29.0 - Pakiety pozostałego oprogramowania użytkowego.

Jednocześnie Wnioskodawca zajmuje się usługami związanymi z projektowaniem i rozwojem oferowanego oprogramowania. Niezbędnym elementem dla funkcjonowania oprogramowania Wnioskodawcy jest skaner pozwalający na wprowadzenie dokumentów komorniczych do systemu elektronicznego. Skanery, które są sprzedawane przez Wnioskodawcę, są skanerami biurkowymi, które nie posiadają wbudowanej żadnej innej funkcji, tj. nie posiadają funkcji drukarki, kopiarki, faksu. Dostawę na rzecz klientów skanerów Wnioskodawca sklasyfikowane w PKWIU pod symbolem 26.20.18 jako „Urządzenia wykonujące co najmniej dwie z następujących funkcji: drukowanie, skanowanie, kopiowanie, faksowanie”.

Na tle tak przedstawionych okoliczności sprawy Wnioskodawca wyraził wątpliwość, czy będzie On zobligowany do stosowania mechanizmu podzielonej płatności o którym mowa w art. 108a ust. 1a Ustawy VAT w sytuacji udostępniania abonamentów na oprogramowanie, które wydawane jest klientom w sposób opisany we wniosku (tj. poprzez pobranie aplikacji poprzez którą instalowane jest oprogramowanie wraz z aktualizacjami) oraz w przypadku sprzedaży skanerów, które posiadają wyłącznie wbudowaną funkcję skanowania.

Odnosząc się do powyższego należy w pierwszej kolejności wskazać, że obowiązek bezwzględnego stosowania mechanizmu podzielonej płatności dotyczy wyłącznie konkretnych towarów i usług enumeratywnie wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy. Podkreślenia wymaga, że zapis art. 108a ust. 1 pkt 1a ustawy, wprowadza obowiązek zastosowania mechanizmu podzielonej płatności przy regulowaniu należności z faktury, w której wartość sprzedaży brutto przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty.

Jak wynika z okoliczności sprawy Wnioskodawca dokonuje sprzedaży usług związanych z wydawaniem pozostałego oprogramowania użytkowego, które są sklasyfikowane pod symbolem PKWIU 58.29.29.0 oraz dokonuje dostawy skanerów, które są sklasyfikowane pod symbolem PKWIU 26.20.18.

Należy wskazać, że zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) pod poz. 60 załącznika nr 15 do ustawy wymieniony został symbol PKWIU 26.20.1 – „Komputery i pozostałe maszyny do automatycznego przetwarzania danych”, w którym to grupowaniu zawiera się PKWIU 26.20.18 określone jako „Urządzenia wykonujące co najmniej dwie z następujących funkcji: drukowanie, skanowanie, kopiowanie, faksowanie”, a w poz. 95 załącznika nr 15 do ustawy wymieniony został symbol PKWIU 58.29.29.0 – „Pakiety pozostałego oprogramowania użytkowego – Wyłącznie dyski SSD”.

Z okoliczności analizowanej sprawy wynika, że przedmiotem dostawy dokonywanej przez Wnioskodawcę są oprogramowania, które instalowane są na komputerach odbiorców poprzez mobilną aplikację, bez dysków SSD oraz przedmiotem dostawy są skanery, które posiadają wyłącznie funkcję skanowania.

Na mocy art. 2 pkt 30 ustawy, przez PKWiU ex – rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie ww. oznaczenia przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania mechanizmu podzielonej płatności tylko do towarów/usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług)”.

W związku z tym stwierdzić należy, że poz. 95 załącznika nr 15 do ustawy dotyczy obowiązkowego stosowania mechanizmu podzielonej płatności w odniesieniu do pakietów pozostałego oprogramowania użytkowego – wyłącznie dysków SSD o symbolu 58.29.29.0, a poz. 60 załącznika nr 15 do ustawy dotyczy obowiązkowego stosowania mechanizmu podzielonej płatności w odniesieniu do urządzeń wykonujących co najmniej dwie z następujących funkcji: drukowanie, skanowanie, kopiowanie, faksowanie o symbolu PKWiU 26.20.18.

W związku z powyższym, skoro przedmiotem sprzedaży dokonanej przez Wnioskodawcę na rzecz klientów są:

• usługi polegające na wydawaniu oprogramowania poprzez pobranie aplikacji, które nie mieszczą się w zakresie poz. 95 załącznika nr 15 do ustawy – PKWiU 58.29.29.0 - „Pakiety pozostałego oprogramowania użytkowego – Wyłącznie dyski SSD”.

• dostawy skanerów posiadające wyłącznie wbudowaną funkcję skanowania, które nie mieszczą się w zakresie poz. 60 załącznika nr 15 do ustawy – PKWiU 26.20.18 – „Komputery i pozostałe maszyny do automatycznego przetwarzania danych”, w którym to grupowaniu zawiera się PKWIU 26.20.18 określone jako „Urządzenia wykonujące co najmniej dwie z następujących funkcji: drukowanie, skanowanie, kopiowanie, faksowanie”,

(ponieważ nie spełniają tam określonego warunku – „wyłącznie …”), to w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawca nie ma obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności, a zatem w odniesieniu do tych dostaw nie powinien umieszczać na wystawianych fakturach sformułowania „mechanizm podzielonej płatności”.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że Wnioskodawca nie będzie zobligowany do stosowania mechanizmu podzielonej płatności, o którym mowa w art. 108a ust. 1a ustawy o podatku od towarów i usług w sytuacji udostępniania abonamentów na oprogramowanie, które wydawane jest klientom w sposób opisany we wniosku (tj. poprzez pobranie aplikacji poprzez którą instalowane jest oprogramowanie wraz z aktualizacjami) oraz w przypadku sprzedaży skanerów, które posiadają wyłącznie wbudowaną funkcję skanowania. Zatem sprzedaż oferowanych przez Wnioskodawcę ww. usług i towarów nie jest objęta obowiązkiem wynikającym z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy, tj. umieszczenia na fakturach sprzedaży wyrazów „mechanizm podzielonej płatności”.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, niniejsze rozstrzygnięcie wydano w oparciu o podaną przez Wnioskodawcę klasyfikację PKWiU oraz wskazanie, że Wnioskodawca nie dokonuje dostaw dysków SSD oraz, że skanery posiadają wyłącznie wbudowaną funkcję skanowania. Powyższe przyjęto jako element przedstawionego opisu sprawy i Organ nie dokonywał w tym zakresie oceny. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, a w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionej we wniosku czynności, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Końcowo należy jeszcze raz podkreślić, że tut. Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowania PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnośnie natomiast powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.