0113-KDIPT1-2.4012.372.2020.2.AM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 maja 2020 r. (data wpływu 1 czerwca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 sierpnia 2020 r. (data wpływu 10 sierpnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania dla sprzedawanych towarów bonusowych za symboliczną złotówkę oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z zakupem towarów sprzedawanych za symboliczną złotówkę – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania dla sprzedawanych towarów bonusowych za symboliczną złotówkę oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z zakupem towarów sprzedawanych za symboliczną złotówkę. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 6 sierpnia 2020 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz wpłatę brakującej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

… Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w … (dalej jako: „Wnioskodawca”) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535, t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 106). Jednocześnie Wnioskodawca podlega obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 21, poz. 86, t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 865).

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej niewyspecjalizowanej (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 46.90.Z). Wnioskodawca sprzedaje ciepłą ramkę dystansową do szyb zespolonych oraz akcesoria montażowe (łączniki plastikowe, łączniki stalowe, narożniki) oraz szprosy. Głównymi odbiorcami towarów sprzedawanych przez Wnioskodawcę są firmy produkujące szyby zespolone i okna.

Wnioskodawca zamierza wprowadzić bonus w formie rabatu dla kontrahentów krajowych, który będzie uzależniony od wysokości obrotu (wysokości wolumenu zakupu towarów Wnioskodawcy) przez kontrahentów. Podstawą wyliczenia bonusu będzie wysokość sprzedaży ramki dystansowej (kod CN 39269097) w różnych szerokościach (od 8 mm do 26 mm) i 6 różnych kolorach.

Bonus będzie polegał na udzieleniu rabatu w zakresie sprzedaży ramki dystansowej o szerokości 16 mm.

Pełny kontener zawiera 9792 m ramki dystansowej, toteż zgodnie z zasadami wypłaty bonusu rzeczowego, dopiero gdy 1% z zrealizowanego obrotu przekroczy pojemność tego kontenera tj. 979.200 m, to wtedy kontrahent Wnioskodawcy będzie uprawniony do otrzymania bonusu rzeczowego w formie rabatu na ramkę dystansową o szerokości 16 mm.

Bonus rzeczowy w formie rabatu będzie wynikał z ogólnych warunków realizacji dostaw, które zostały określone w globalnej umowie pomiędzy grupą kapitałową, do której należy Wnioskodawca i kontrahentami. Postanowienia dotyczące bonusu rzeczowego wynikają z cennika, który stanowi załącznik do umowy globalnej, i który jest corocznie aktualizowany. Warunki określone w cenniku będą tożsame dla wszystkich kontrahentów z całej Europy.

Wskazać należy, iż kontrahent nie mógłby uzyskać bonusu rzeczowego w formie rabatu, jeśli nie zakupiłby u Wnioskodawcy towarów o określonym wolumenie. Udzielenie rabatu następuje w wyniku spełnienia obowiązku płynącego z powstałego stosunku cywilnoprawnego o charakterze zobowiązaniowym pomiędzy Wnioskodawcą a kontrahentem. Wnioskodawca, dzięki takiej konstrukcji bonusu od obrotu oczekuje w zamian od kontrahenta określonych zachowań, które w przyszłości mają przyczynić się do zwiększenia zakupów, z czym wiąże się zawsze wzrost osiąganych przychodów przez Wnioskodawcę.

Bonus rzeczowy będzie miał charakter odpłatny i jego wartość zostanie ustalona na przysłowiową złotówkę i taka też wartość zostanie wskazana na fakturze wystawionej kontrahentowi. W istocie zatem Wnioskodawca udzieli kontrahentowi stosownego rabatu.

Ponadto w piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał:

Pomiędzy Wnioskodawcą a Kontrahentami nie istnieją powiązania, o których mowa w art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Wskazane warunki cenowe (akcja promocyjna) obowiązują w okresie od … 2020 do … 2021 (12 miesięcy).

W odpowiedzi na pytanie „Jaka będzie wartość sprzedaży lub jakie będą wartości sprzedaży, od której/od których kontrahentom będzie przysługiwał rabat w postaci towarów bonusowych? Należy szczegółowo przedstawić określone w akcji promocyjnej warunki przyznawania towarów bonusowych”, Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z warunkami cenowymi ustalonymi na okres od … 2020 do … 2021 kontrahent za każde zakupione 979.200 m ramki dystansowej do szyb zespolonych (do wskazanego poziomu ilościowego sumuje się sprzedaż do kontrahenta niezależnie od szerokości i koloru zakupionego towaru) będzie uprawniony do otrzymania bonusu w ilości 9792 m ramki w szerokości 16 mm co stanowi 1% z ilości zakupionych przez kontrahenta metrów ramki dystansowej. Cena sprzedaży zależy od szerokości ramki, a także od wielkości jednorazowego zamówienia (opakowania kartonowe lub kontener). Średnia cena sprzedaży wynosi … EUR za 100 m stąd szacunkowa wartość sprzedaży uprawniająca do otrzymania bonusu w formie towaru wynosi … EUR. Prawo do bonusu w formie towaru uzależnione jest od ilości zakupionych przez kontrahenta metrów, a nie od wartości zrealizowanego obrotu. Przy osiągniętym poziomie ilościowym 979.200 m wartość sprzedaży każdorazowo będzie inna, ponieważ będzie zależeć od tego w jakiej szerokości kontrahent zakupił towar i w jakich opakowaniach, ale będzie to wielkość zbliżona do wskazanej powyżej wartości szacunkowej (… EUR).

Z kolei na pytanie „Jaka będzie wartość towarów bonusowych, które będą przysługiwały poszczególnym kontrahentom po spełnieniu warunków uprawniających do otrzymania rabatu?” Zainteresowany wskazał, że wartość towarów bonusowych w cenie sprzedaży wynosi … EUR.

Na pytanie tut. Organu „Jaka będzie wartość nabycia przez Wnioskodawcę towarów bonusowych przekazanych poszczególnym kontrahentom w cenie promocyjnej?” Wnioskodawca wskazał, że wartość towarów bonusowych w cenie zakupu obowiązującej w dacie składania uzupełnienia do wniosku o interpretację wynosi … EUR.

Towary bonusowe są wykorzystywane do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, które zakłada, iż podstawa opodatkowania towarów bonusowych, które zostaną sprzedane w cenie promocyjnej kontrahentom Wnioskodawcy może zostać ustalona na symboliczną złotówkę (1 zł) w związku ze spełnieniem przez kontrahenta warunków do realizacji takiej sprzedaży?
2. Czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów, które zostaną sprzedane kontrahentom za symboliczną złotówkę (1 zł)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1)

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT (podatek od towarów i usług) opodatkowaniu podatkiem od towarów usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez świadczenie usług, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (`(...)`).

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest co do zasady wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do art. 29a ust. 7 tej ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży, otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowany przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Powyższe oznacza, iż Wnioskodawca ma swobodne prawo w ustaleniu jakiej wysokości rabatu udzieli kontrahentom i na jakich warunkach. Nie ma też w tym żadnych ograniczeń ustawowych przewidzianych w regulacjach ustawy o VAT.

Sprzedaż towarów za cenę wynoszącą 1 PLN netto powiększoną o należny podatek od towarów i usług jest uzależnione od spełnienia określonych warunków przez kontrahentów i ma na celu przede wszystkim zwiększenie obrotów wnioskodawcy (od których jest uzależniona sprzedaż z takim rabatem).

Wnioskodawca jest zatem uprawniony do ustalania podstawy opodatkowania towarów, które wynikają z bonusu rzeczowego na wysokość 1 PLN pomniejszoną o kwotę należnego podatku od towarów i usług.

Przedmiotowe stanowisko zostało zaprezentowane m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 12 lipca 2019 r. 0112-KDIL4.4012.143.2019.4.JS, w której DKIS potwierdził, iż: „udzielenie rabatu, o ile nie sprzeciwiają się temu inne przepisy prawa, a ponadto jest ściśle skorelowane z konkretną transakcją, w związku z którą zostało zastosowane i powoduje obniżenie ceny dostarczanych towarów lub świadczonych usług, wpływa na zmniejszenie podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług”.

W tejże interpretacji DKIS stwierdził również, iż podatnik ma prawo swobodnie układać swoje interesy tak, by działalność gospodarcza była dla niego opłacalna pod względem ekonomicznym, w tym stosując znaczne upusty cenowe, jeśli jest to w jego uznaniu zasadne dla osiągnięcia tego celu. Stosując upusty cenowe należy mieć na uwadze obowiązek dokumentowania zdarzeń gospodarczych. Podatnik powinien więc ten fakt udokumentować odpowiednimi dowodami, z których jednoznacznie wynikać będzie, jakim odbiorcom towarów i w jakich okolicznościach oraz w jakim zakresie upust/rabat przysługuje. Jak już wskazano, jedynie w sytuacji, gdy między podmiotami (kontrahentami) istnieją powiązania w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych; wynikające ze stosunku pracy lub z tytułu przysposobienia (o których mowa w art. 32 ustawy), organ podatkowy może określić wysokość podstawy opodatkowania na podstawie wartości rynkowej tych towarów lub usług, ale tylko w sytuacji, gdyby związki te miały wpływ na ustalenie ceny.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 20 kwietnia 2017 r., nr 1061-IPTPP3.4512.77.2017.2.ALN, w której wskazano, że „(`(...)`) Podatnik ma prawo swobodnie układać swoje interesy tak, by działalność gospodarcza była dla niego opłacalna pod względem ekonomicznym, w tym stosując znaczne upusty cenowe, jeśli jest to w jego uznaniu zasadne dla osiągnięcia tego celu. Jednakże stosując upusty cenowe należy mieć na uwadze obowiązek dokumentowania zdarzeń gospodarczych, podatnik powinien ten fakt udokumentować odpowiednimi dowodami, z których jednoznacznie wynikać będzie, jakim odbiorcom towarów i w jakich okolicznościach oraz w jakim zakresie upust przysługuje. Jedynie w sytuacji, gdy między podmiotami (kontrahentami) istnieją powiązania rodzinne, kapitałowe, majątkowe lub wynikające ze stosunku pracy, o których mowa w art. 32 ustawy, organ podatkowy może określić wysokość obrotu na podstawie wartości rynkowej tych towarów lub usług, ale tylko w sytuacji, gdyby związki te miały wpływ na ustalenie ceny”.

Należy przy tym zaznaczyć, że stosowanie znacznych upustów cenowych/rabatów jest niedopuszczalne w zakresie, jakim ma ono służyć tzw. obejściu przepisów prawa i uniknięciu opodatkowania tej czynności. Tak więc każdy zastosowany upust/rabat powinien być uzasadniony ekonomicznie i prowadzić w końcowym efekcie do osiągnięcia celu, jaki został wytyczony dla działalności gospodarczej, tj. zarobku.

Wskazać jednocześnie należy, iż udzielenie rabatu nie będzie miało charakteru sztucznego. Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 5 ust. 4 ustawy o VAT w przypadku wystąpienia nadużycia prawa dokonane czynności, o których mowa w ust. 1, wywołują jedynie takie skutki podatkowe, jakie miałyby miejsce w przypadku odtworzenia sytuacji, która istniałaby w braku czynności stanowiących nadużycie prawa. Przez nadużycie prawa rozumie się dokonanie czynności, o których mowa w ust. 1 (tj. także odpłatna dostawa towarów) w ramach transakcji, która pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miała zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy. Ustawodawca wskazał, że w przypadku stwierdzenia tzw. sztuczności transakcji, nieznajdującej uzasadnienia z punktu widzenia praktyki gospodarczej i mającej na celu uzyskanie głównie korzyści podatkowych, organy podatkowe mają możliwość odmówienia skorzystania z prawa, jakie przypisy w zakresie VAT przyznają podatnikowi w związku z odliczeniem podatku. Sztuczność konstrukcji prawnej prowadzącej w efekcie do unikania realizacji obowiązków wynikających z podatku od towarów i usług należy oceniać na płaszczyźnie prawnej oraz ekonomicznej.

Sprzedaż towarów kontrahentowi za symboliczną złotówkę nie będzie miało charakteru sztucznego, albowiem będzie wynikało ze zrealizowania przez kontrahenta określonego wolumenu obrotu i będzie miało przede wszystkim uzasadnienie ekonomiczne. Sprzedaż towarów (nagród) po cenach promocyjnych, tj. po cenie niższej niż ich cena nabycia nie charakteryzuje się brakiem treści ekonomicznej np. poprzez ukrywanie prawdziwego celu i znaczenia zdarzenia gospodarczego, nieadekwatność lub zbędność do realizacji rzeczywistego zdarzenia gospodarczego, zgodnie z jego celem i istotą oraz do uzyskania zamierzonego efektu gospodarczego.

W niniejszej sprawie – stosowany rabat będzie miał uzasadnienie ekonomiczne, jak i nie będzie stosowany pomiędzy podmiotami powiązanymi. Udzielony rabat będzie wynikał z ogólnych warunków umów przed ustaleniem ceny, a zatem nie będzie wpływał na podstawę opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, zaś kwotą należną z tytułu sprzedaży jest kwota żądana od nabywcy, wraz z przyznanym rabatem.

Ad. 2)

Zdaniem Wnioskodawcy będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od towarów, które zostaną następnie sprzedane kontrahentom za symboliczną złotówkę 1 PLN netto.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zatem odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym bowiem warunkiem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zaznaczyć jednak należy, że ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, iż Wnioskodawca zachowa prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabywanymi towarami, które zostaną następnie sprzedane za symboliczną złotówkę kontrahentom. Za prawem do odliczenia przemawia przede wszystkim fakt, iż:

• udzielone rabaty mają na celu zintensyfikować wysokość obrotów realizowanych przez kontrahentów, a zatem zwiększyć wysokość wolumenu czynności opodatkowanych przez Wnioskodawcę;

• Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług;

• udzielone rabaty i towary nabyte przez Wnioskodawcę, które zostaną następnie sprzedane w formie promocyjnej pozwolą wzmocnić relacje z kontrahentami i pozostają w bezpośrednim związku z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

Mając na względzie powyższe – spełnione są przesłanki z art. 86 ust. 1 ustawy, wobec tego Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawianych w związku z zakupem towarów, które zostaną następnie sprzedane z udzieleniem rabatu kontrahentom.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przy czym towarami – w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zarówno dostawa towarów, jak i świadczenie usług, mieszczą się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, według której sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Należy zauważyć, że jak wynika z ww. przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, dla uznania, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność. Odpłatność oznacza dokonanie dostawy towarów za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. I tak, w wyroku z dnia 1 kwietnia 1982 r. w sprawie C-89/81 Hong Kong Trade Development Council TSUE stwierdził, że wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council stwierdził, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Na uwagę zasługuje także orzeczenie z dnia 3 kwietnia 1994 r. w sprawie C-16/93 R.J. Tolsma, gdzie podkreślono, że dla wystąpienia opodatkowania podatkiem od towarów i usług konieczne staje się zaistnienie bezpośredniego związku płatności z konkretną czynnością oraz istnienie konsumenta tej czynności.

Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

W konsekwencji powyższych okoliczności należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy jednakże zauważyć, że ustawodawca od powyższej reguły przewidział wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 ustawy, natomiast w przypadku świadczenia usług – w art. 8 ust. 2 ustawy. Zgodnie z unormowaniami zawartymi w ww. przepisach, w pewnych ściśle określonych przypadkach również nieodpłatna dostawa towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają opodatkowaniu podatkiem.

W tym miejscu należy wskazać, że jak wynika z treści art. 29a ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązyhącym do 30 czerwca 2020 r., podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Natomiast w myśl art. 29a. ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązyhącym od 1 lipca 2020 r., podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z przepisu art. 29a ust. 1 ustawy wynika zatem, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.

Na mocy art. 29a ust. 2 ustawy, w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia – koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Z kolei na podstawie art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady podstawa opodatkowania obejmuje wszystko co stanowi wartość otrzymanego świadczenia, które dostawca lub świadczący usługę otrzymuje lub powinien otrzymać od kupującego. W przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia – koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów. Z kolei przepis art. 29a ust. 6 i ust. 7 ustawy wymienia elementy, które powinny być wliczane, bądź nie powinny być wliczane do podstawy opodatkowania.

W świetle art. 29a ust. 10 ustawy podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

Należy zaznaczyć, że przepisy ustawy nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny, czyli możliwa jest sprzedaż po cenie niższej niż rzeczywista wartość tych towarów i usług. Taka sytuacja nie różni się niczym od normalnej sprzedaży towaru z zyskiem. Podstawą opodatkowania jest w takiej sytuacji kwota zapłaty z tytułu sprzedaży i nie ma znaczenia, że podatnik w danej chwili sprzedaje ten towar bądź usługę za cenę znacznie niższą. Wyjątek od powyższych zasad ogólnych zachodzi w sytuacjach wskazanych w art. 32 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą istnieją powiązania, o których mowa w ust. 2, oraz w przypadku gdy wynagrodzenie jest:

1. niższe od wartości rynkowej, a nabywca towarów lub usług nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. niższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a dostawa towarów lub świadczenie usług są zwolnione od podatku,
3. wyższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego

– organ podatkowy określa podstawę opodatkowania zgodnie z wartością rynkową, jeżeli okaże się, że powiązania te miały wpływ na ustalenie wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

Na podstawie art. 2 pkt 27b ustawy, przez wartość rynkową rozumie się całkowitą kwotę, jaką, w celu uzyskania w danym momencie danych towarów lub usług, nabywca lub usługobiorca na takim samym etapie sprzedaży jak ten, na którym dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, musiałby, w warunkach uczciwej konkurencji, zapłacić niezależnemu dostawcy lub usługodawcy na terytorium kraju; w przypadku gdy nie można ustalić porównywalnej dostawy towarów lub świadczenia usług, przez wartość rynkową rozumie się:

1. w odniesieniu do towarów – kwotę nie mniejszą niż cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a w przypadku braku ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy,
2. w odniesieniu do usług – kwotę nie mniejszą niż całkowity koszt poniesiony przez podatnika na wykonanie tych usług.

Stosownie do art. 32 ust. 2 ustawy, przez powiązania, o których mowa w ust. 1, rozumie się powiązania:

1. w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;
2. wynikające ze stosunku pracy;
3. wynikające z tytułu przysposobienia.

Na mocy art. 32 ust. 5 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku transakcji zawieranych pomiędzy podmiotami powiązanymi, w odniesieniu do których właściwy organ podatkowy wydał uprzednie porozumienie cenowe, o którym mowa w dziale III ustawy z dnia 16 października 2019 r. o rozstrzyganiu sporów dotyczących podwójnego opodatkowania oraz zawieraniu uprzednich porozumień cenowych (Dz. U. poz. 2200).

Z powołanych przepisów wynika, że udzielenie rabatu, o ile nie sprzeciwiają się temu inne przepisy prawa, a ponadto jest ściśle skorelowane z konkretną transakcją, w związku z którą zostało zastosowane i powoduje obniżenie ceny dostarczanych towarów lub świadczonych usług, wpływa na zmniejszenie podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zainteresowany prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej niewyspecjalizowanej i sprzedaje ciepłą ramkę dystansową do szyb zespolonych oraz akcesoria montażowe (łączniki plastikowe, łączniki stalowe, narożniki) oraz szprosy. Głównymi odbiorcami towarów sprzedawanych przez Wnioskodawcę są firmy produkujące szyby zespolone i okna. Wnioskodawca zamierza wprowadzić bonus w formie rabatu dla kontrahentów krajowych, który będzie uzależniony od wysokości obrotu (wysokości wolumenu zakupu towarów Wnioskodawcy) przez kontrahentów. Podstawą wyliczenia bonusu będzie wysokość sprzedaży ramki dystansowej (kod CN 39269097) w różnych szerokością (od 8 mm do 26 mm) i 6 różnych kolorach. Bonus będzie polegał na udzieleniu rabatu w zakresie sprzedaży ramki dystansowej o szerokości 16 mm. Pełny kontener zawiera 9792 m ramki dystansowej, toteż zgodnie z zasadami wypłaty bonusu rzeczowego, dopiero gdy 1% z zrealizowanego obrotu przekroczy pojemność tego kontenera tj. 979.200 m, to wtedy kontrahent Wnioskodawcy będzie uprawniony do otrzymania bonusu rzeczowego w formie rabatu na ramkę dystansową o szerokości 16 mm. Bonus rzeczowy w formie rabatu będzie wynikał z ogólnych warunków realizacji dostaw, które zostały określone w globalnej umowie pomiędzy grupą kapitałową do której należy Wnioskodawca i kontrahentami. Postanowienia dotyczące bonusu rzeczowego wynikają z cennika, który stanowi załącznik do umowy globalnej, i który jest corocznie aktualizowany. Warunki określone w cenniku będą tożsame dla wszystkich kontrahentów z całej Europy. Udzielenie rabatu następuje w wyniku spełnienia obowiązku płynącego z powstałego stosunku cywilnoprawnego o charakterze zobowiązaniowym pomiędzy Wnioskodawcą a kontrahentem. Bonus rzeczowy będzie miał charakter odpłatny i jego wartość zostanie ustalona na przysłowiową złotówkę i taka też wartość zostanie wskazana na fakturze wystawionej kontrahentowi. W istocie zatem Wnioskodawca udzieli kontrahentowi stosownego rabatu. Jak wskazał Wnioskodawca pomiędzy Nim a Kontrahentami nie istnieją powiązania, o których mowa w art. 32 ust. 2 ustawy. Zgodnie z warunkami cenowymi ustalonymi na okres od … 2020 r. do … 2021 r. kontrahent za każde zakupione 979.200 m ramki dystansowej do szyb zespolonych (do wskazanego poziomu ilościowego sumuje się sprzedaż do kontrahenta niezależnie od szerokości i koloru zakupionego towaru) będzie uprawniony do otrzymania bonusu w ilości 9792 m ramki w szerokości 16 mm co stanowi 1% z ilości zakupionych przez kontrahenta metrów ramki dystansowej. Cena sprzedaży zależy od szerokości ramki, a także od wielkości jednorazowego zamówienia (opakowania kartonowe lub kontener). Średnia cena sprzedaży wynosi … EUR za 100 m stąd szacunkowa wartość sprzedaży uprawniająca do otrzymania bonusu w formie towaru wynosi … EUR. Prawo do bonusu w formie towaru uzależnione jest od ilości zakupionych przez kontrahenta metrów, a nie od wartości zrealizowanego obrotu. Przy osiągniętym poziomie ilościowym 979.200 m wartość sprzedaży każdorazowo będzie inna, ponieważ będzie zależeć od tego w jakiej szerokości kontrahent zakupił towar i w jakich opakowaniach, ale będzie to wielkość zbliżona do wskazanej powyżej wartości szacunkowej (… EUR). Wartość towarów bonusowych w cenie sprzedaży wynosi … EUR. Wartość towarów bonusowych w cenie zakupu obowiązującej w dacie składania uzupełnienia do wniosku o interpretację wynosi … EUR.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 wskazać należy:

Zauważa się, że podatnik ma prawo swobodnie układać swoje interesy tak, by działalność gospodarcza była dla niego opłacalna pod względem ekonomicznym, w tym stosując znaczne upusty cenowe, jeśli jest to w jego uznaniu zasadne dla osiągnięcia tego celu. Stosując upusty cenowe należy mieć na uwadze obowiązek dokumentowania zdarzeń gospodarczych. Podatnik powinien więc ten fakt udokumentować odpowiednimi dowodami, z których jednoznacznie wynikać będzie, jakim odbiorcom towarów i w jakich okolicznościach oraz w jakim zakresie upust/rabat przysługuje. Jak już wskazano, jedynie w sytuacji, gdy między podmiotami (kontrahentami) istnieją powiązania, o których mowa w art. 32 ustawy, organ podatkowy może określić wysokość podstawy opodatkowania na podstawie wartości rynkowej tych towarów lub usług, ale tylko w sytuacji, gdyby związki te miały wpływ na ustalenie ceny.

Należy jednakże przy tym zaznaczyć, że stosowanie znacznych upustów cenowych/rabatów jest niedopuszczalne w zakresie, jakim ma ono służyć tzw. obejściu przepisów prawa i uniknięciu opodatkowania tej czynności. Tak więc każdy zastosowany upust/rabat powinien być uzasadniony ekonomicznie i prowadzić w końcowym efekcie do osiągnięcia celu, jaki został wytyczony dla działalności gospodarczej, tj. zarobku.

W analizowanej sprawie nie ma zastosowania art. 32 ustawy, gdyż jak wskazał Wnioskodawca, między Zainteresowanym a Kontrahentami nie istnieją powiązania, o których mowa w art. 32 ustawy. Wnioskodawca wskazał też, że udzielenie rabatu następuje w wyniku spełnienia obowiązku płynącego z powstałego stosunku cywilnoprawnego o charakterze zobowiązaniowym pomiędzy Wnioskodawcą a Kontrahentem. Zainteresowany, dzięki takiej konstrukcji bonusu od obrotu oczekuje w zamian od kontrahenta określonych zachowań, które w przyszłości mają przyczynić się do zwiększenia zakupów, z czym wiąże się zawsze wzrost osiąganych przychodów przez Wnioskodawcę.

W świetle przedstawionej treści wniosku i przywołanych przepisów należy stwierdzić, że podstawę opodatkowania dla towarów bonusowych, które zostaną sprzedane w cenie promocyjnej kontrahentom, tj. w cenie 1 zł stanowi – zgodnie z art. 29a ust. 1 w związku z art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy – wszystko, co stanowi zapłatę, którą Wnioskodawca otrzyma od kontrahentów z tytułu sprzedaży ww. towarów, pomniejszone o kwotę podatku VAT.

Podsumowując, podstawą opodatkowania będzie rzeczywista kwota należna (rzeczywista kwota zapłaty) z tytułu sprzedaży w cenie promocyjnej towarów bonusowych kontrahentom Wnioskodawcy za kwotę 1 zł, pomniejszona o kwotę należnego podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się z kolei do wątpliwości Zainteresowanego dotyczących kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów bonusowych, które zostaną sprzedane kontrahentow za 1 zł należy wskazać, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast, w myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z treści cytowanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym bowiem warunkiem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zaznaczyć jednak należy, że ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Zatem niezbędnym warunkiem odliczenia VAT jest istnienie związku pomiędzy zakupami a konkretną transakcją opodatkowaną. Prawo do odliczenia podatku naliczonego powinno przysługiwać podatnikowi w takim zakresie, w jakim działalność podatnika daje to prawo. Aby odliczenie podatku było dopuszczalne, transakcja powodująca naliczenie podatku winna pozostawać w ścisłym związku z transakcjami, które rodzą prawo do odliczenia. W ten sposób prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług zakłada, że poczynione wydatki stanowią element cenotwórczy transakcji obciążonych podatkiem należnym, rodzącym prawo do jego odliczenia.

W omawianej sprawie warunki, o których mowa w przepisie art. 86 ust. 1 ustawy, zostaną spełnione, gdyż Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT oraz nabywane towary bonusowe – jak wynika z opisu sprawy – są wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że skoro, jak wyżej wskazano, spełnione są przesłanki z art. 86 ust. 1 ustawy, to Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów bonusowych, które zostaną sprzedane kontrahetom za 1 PLN. Przy czym prawo to będzie przysługiwało, o ile nie wystąpią przesłanki negatywne wymienione w art. 88 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej– rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto wskazać należy, że tut. Organ nie ocenia skuteczności opisanych we wniosku czynności, zatem niniejsza interpretacja została wydana przy założeniu, że opisane czynności będą dokonane zgodnie z powszechnie obowiązującymi przepisami prawa. Przepisy podatkowe bowiem nie regulują stosunków cywilnoprawnych ani nie mają wpływu na ich treść oraz sposób rozliczania transakcji. Organy podatkowe nie mają prawa ingerować w treść zawieranych umów i przyjęty w nich sposób ustalenia należności pomiędzy stronami, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, a to może być stwierdzone jedynie w trakcie przeprowadzonego przez organ pierwszej instancji postępowania podatkowego. Zgodnie bowiem z art. 199a § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, organ podatkowy dokonując ustalenia treści czynności prawnej, uwzględnia zgodny zamiar stron i cel czynności, a nie tylko dosłowne brzmienie oświadczeń woli złożonych przez strony czynności, a jeżeli pod pozorem dokonania czynności prawnej dokonano innej czynności prawnej, skutki podatkowe wywodzi się z tej ukrytej czynności prawnej. Natomiast organ uprawniony do wydania interpretacji indywidualnej nie ma prawnej możliwości ingerencji w treść tych umów. W konsekwencji Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wydawanej interpretacji opiera się wyłącznie na przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego. Wydając interpretację nie dokonuje bowiem w tym zakresie żadnych ustaleń we własnym zakresie, lecz bazuje wyłącznie na tym co przedstawi Wnioskodawca w opisie sprawy. Tym samym Wnioskodawca ponosi pełną odpowiedzialność za przedstawione przez siebie zdarzenie przyszłe i ewentualne negatywne skutki przedstawienia opisu w sposób niezgodny z rzeczywistością.

Odnośnie natomiast powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 Ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że w przypadku zaistnienia okoliczności wskazanych w ww. przepisach interpretacja nie wywoła skutków podatkowoprawnych w postaci ochrony, o której mowa w art. 14k-14n Ordynacji podatkowej. Przedmiotem postępowania interpretacyjnego nie może być ustalenie treści czynności prawnych, gdyż takie działania i ewentualne stwierdzenie istnienia bądź nie istnienia nadużycia prawa, mogą być prowadzone wyłącznie w toku postępowania dowodowego i na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.