0114-KDIP1-1.4012.216.2020.3.EW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14 r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 1 kwietnia 2020 r. (data wpływu 6 kwietnia 2020 r.) uzupełnionym pismem Strony w dniu 22 maja 2020 r. (data wpływu 22 maja 2020 r.), oraz pismem Strony w dniu 29 maja 2020 r. (data wpływu 29 maja 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 26 maja 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 27 maja 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych w związku ze sprzedażą Nieruchomości (działki nr 1) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 kwietnia 2020 r. wpłynął do tut. Organu wniosek z dnia 1 kwietnia 2020 r. uzupełniony pismem Strony w dniu 22 maja 2020 r. (data wpływu 22 maja 2020 r.), oraz pismem Strony w dniu 29 maja 2020 r. (data wpływu 29 maja 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 26 maja 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 27 maja 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych w związku ze sprzedażą Nieruchomości (działki nr 1).

We wniosku wspólnym złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania: AC;
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: RC.

Przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w piśmie z dnia 29 maja 2020 r.):

AC zwana dalej „wnioskodawcą” prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą przedsiębiorstwo handlowo - usługowe „…” ul. (…), (…) i w zakresie działalności jest podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług) nie korzystającym ze zwolnienia podmiotowego określonego w art. 113 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. z dnia 26 maja 2017 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174.)) zwanej dalej „ustawą” o VAT. Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie prowadzenia aptek ogólnodostępnych.

Wnioskodawca dokonał nabycia w dniu 4 października 2010 r. na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego zabudowanej nieruchomości położonej w (…) przy ulicy (…), w której skład wchodzi m.in. działka oznaczona numerem 1A. Przedmiotowa działka zabudowana jest parkingiem. zgodnie z § 3 wymienionej wyżej umowy sprzedaż powyższej nieruchomości objęta była zwolnieniem określonym w art. 43 ust.1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca dokonał przedmiotowego nabycia wraz z małżonkiem RC na zasadzie małżeńskiej wspólności ustawowej, dla celów prowadzenia działalności gospodarczej pod nazwą przedsiębiorstwo handlowo - usługowe „…” ul (…), (…). Przedmiotowa nieruchomość ujęta jest w księgach podatkowych jako środek trwały.

Jedno z wymienionych małżonków tj. wnioskodawca AC prowadzi działalność gospodarczą opisaną w pierwszym akapicie opisu stanu faktycznego, z wykorzystaniem nieruchomości zabudowanej budowlą jaką jest parking, opisywanego we wniosku.

Drugie z małżonków RC prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna, a ponadto jest wspólnikiem spółki cywilnej, niemniej jednak nieruchomość opisywana we wniosku nie jest przez niego w jakikolwiek sposób wykorzystywana, ani na potrzeby działalności gospodarczej, ani też przez spółkę cywilną, której jest wspólnikiem. Korzystanie z przedmiotowej nieruchomości dla potrzeb działalności gospodarczej jest realizowane wyłącznie przez wnioskodawcę tj. Panią AC.

W dniu 24 sierpnia 2015 r. pomiędzy małżonkami AC i RC zawarta została umowa o ustanowienie rozdzielności majątkowej małżeńskiej (umowa zawarta w formie aktu notarialnego). Na mocy tej umowy małżonkowie wyłączyli z dniem 24 sierpnia 2015 r. łączących ich z mocy prawa ustawową wspólność majątkową małżeńską i ustanowili umowną rozdzielność majątkową, przy czym na podstawie umowy rozwiązującej umowę majątkową małżeńską o ustanowienie rozdzielności majątkowej małżeńskiej zawartej w formie aktu notarialnego w dniu 6 czerwca 2016 r. powyższa umowa została rozwiązana i z dniem 5 września 2018 r. przywrócili ustawową wspólność majątkową małżeńską.

W dniu 5 sierpnia 2018 r. na podstawie umowy majątkowej małżeńskiej o ustanowienie rozdzielności majątkowej małżeńskiej zawartej w formie aktu notarialnego w dniu 5 czerwca 2018 r. wyłączyli z tym dniem łączącą ich ustawową wspólność majątkową małżeńską i ustanowili umowną rozdzielność majątkową, przy czym na podstawie umowy rozwiązującą umowę majątkową małżeńską o ustanowienie rozdzielności majątkowej małżeńskiej zawartej w formie aktu notarialnego w dniu 13 września 2018 r. powyższa umowa została rozwiązana i z dniem 13 września 2018 r. przywrócili ustawową wspólność majątkową małżeńską. W konsekwencji aktualnie są współwłaścicielami nieruchomości gruntowej opisywanej w opisie stanu faktycznego w udziałach o wielkości jednej drugiej części.

W dniu 25 lutego 2020 r. małżonkowie AC i RC zawarli przedwstępną umowę sprzedaży prawa własności do nieruchomości gruntowej (umowa zawarta w formie aktu notarialnego), na podstawie której zobowiązują się do dnia 30 sierpnia 2020 r. przenieść własność przypadających im udziałów w prawie własności do wchodzącej w skład nieruchomości gruntowej działki ewidencyjnej oznaczonej numerem 1.

Zgodnie z § 5 przedwstępnej umowy sprzedaży omówiona cena sprzedaży w łącznej kwocie wynosi 430 000 zł i obejmuje jedną drugą udziałów nieruchomości przypadającą na wnioskodawcę tj. AC oraz jedną drugą udziałów nieruchomości przypadającą na współmałżonka wnioskodawcy tj. RC.

W odniesieniu do zabudowanej nieruchomości nabytej przez wnioskodawcę w dniu 4 października 2010 r. na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego, położonej w (…) przy ulicy (…), składającej się z działki oznaczonej numerem 1A. nastąpił podział nieruchomości, na:

• działkę nr 1 o powierzchni 0,2938 ha - stanowiącą część parkingową

• działkę nr 2 o powierzchni 0,0831 ha - stanowiącą część apteczną (część nieruchomości zabudowanej budynkiem apteki ogólnodostępnej), a stosowny wpis został uwidoczniony w treści księgi wieczystej (…).

Opisana nieruchomość stanowiąca działkę nr 1 o powierzchni 0,2938 ha nie jest objęta zwolnieniem określonym w art. 43 ust. 1 pkt 9 jako dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie budowli (parkingu), w stosunku do których miałby prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, które byłyby równe lub wyższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Dostawa budowli jaką jest parking nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia określonego w art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług oraz pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres dłuższy niż 2 lata

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 29 maja 2020 r.:

1. Czy sprzedaż nieruchomości opisanej w opisie stanu faktycznego, która zostanie dokonana jako zdarzenie przyszłe, będzie stanowiła dostawę w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług wyłącznie w części w jakiej dotyczy sprzedaży udziałów nieruchomości przypadającej na wnioskodawcę tj. AC jako podatnika podatku od towarów i usług?
2. Czy sprzedaż nieruchomości opisanej w opisie stanu faktycznego, która zostanie dokonana jako zdarzenie przyszłe, w części dotyczącej udziału w nieruchomości przypadającej na współmałżonka wnioskodawcy tj. RC, będzie stanowiła dostawę w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawców:

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy w odniesieniu do dostawy opisanej w opisie stanu faktycznego podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 2 tej ustawy będzie wyłącznie wnioskodawca. Zatem odpłatną dostawę w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług będzie wykonywał wyłącznie wnioskodawca, a podstawą opodatkowania będzie zapłata za udziały w przedmiotowej nieruchomości gruntowej w wielkości jednej drugiej tj. w części przypadającej na wnioskodawcę. w konsekwencji będzie to jedna druga łącznej ceny sprzedaży opisanej w § 5 umowy przedwstępnej.

Ad 2.

Sprzedaż udziałów nieruchomości w części przypadającej na małżonka nie wykorzystującego opisanej w opisie stanu faktycznego nieruchomości do działalności gospodarczej jest poza zakresem uregulowań ustawy o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji nie stanowi odpłatnej dostawy w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

I tak, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z powyższego przepisu, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Stosownie do art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r., poz. 2086, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 ww. Kodeksu, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 cyt. Kodeksu, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Zauważyć należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Należy wskazać, że małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w cytowanym wyżej art. 15 ust. 1 ustawy. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa. W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu. Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza bowiem możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Jeżeli zatem, przedmiotem dostawy jest majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy będzie ten małżonek, który dokonuje dostawy we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej) – jako podatnik VAT.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając nieruchomość działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży nieruchomości, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze, itp. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania planowanej sprzedaży udziału w nieruchomości stanowiącej współwłasność małżeńską istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy, Wnioskodawca, w celu dokonania tej sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C 181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Z opisu sprawy wynika, że Zainteresowani dokonali nabycia w dniu 4 października 2010 r. na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego zabudowanej nieruchomości położonej w (…) przy ulicy (…) działki nr 1A. W dniu 4 października 2010 r. opisywana działka gruntu nr 1A została podzielona na działkę gruntu nr 1 i działkę gruntu nr 2. Przedmiotowa działka nr 1 zabudowana jest parkingiem. zgodnie z § 3 wymienionej wyżej umowy sprzedaż powyższej nieruchomości objęta była zwolnieniem określonym w art. 43 ust.1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni dokonała przedmiotowego nabycia wraz z małżonkiem RC na zasadzie małżeńskiej wspólności ustawowej, dla celów prowadzenia działalności gospodarczej pod nazwą przedsiębiorstwo handlowo - usługowe „…” ul (…), (…). Przedmiotowa nieruchomość ujęta jest w księgach podatkowych jako środek trwały.

Zgodnie z przedstawionym opisem Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą z wykorzystaniem całej nieruchomości zabudowanej (działki gruntu 1).

Współmałżonek Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna, a ponadto jest wspólnikiem spółki cywilnej, niemniej jednak nieruchomość opisywana we wniosku nie jest przez niego w jakikolwiek sposób wykorzystywana, ani na potrzeby działalności gospodarczej, ani też przez spółkę cywilną, której jest wspólnikiem. Korzystanie z przedmiotowej nieruchomości dla potrzeb działalności gospodarczej jest realizowane wyłącznie przez wnioskodawcę tj. Panią AC.

Aktualnie Wnioskodawczyni i jej małżonek są współwłaścicielami nieruchomości gruntowej opisywanej w opisie stanu faktycznego w udziałach o wielkości jednej drugiej części.

Z okoliczności sprawy wynika, że nabyta w ramach istniejącej małżeńskiej wspólnoty majątkowej działka nr 1A została podzielona na działki gruntu nr 1 i 2. Działka gruntu nr 1 stanowiąca grunt zabudowany parkingiem, została po nabyciu w całości wprowadzona do działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawczynię i ujęta jest w księgach podatkowych jako środek trwały.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług. Zatem, nie każda czynność, która wywołuje skutki na gruncie prawa cywilnego, będzie takie skutki wywoływała na gruncie prawa podatkowego.

W rozpatrywanej sprawie pomimo, że nabycie przedmiotowej nieruchomości nastąpiło w ramach istniejącej małżeńskiej wspólnoty majątkowej, to jednak od momentu nabycia nieruchomość ta w całości była wykorzystywana wyłącznie przez Wnioskodawczynię do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Skoro więc nieruchomość – będącą przedmiotem planowanej sprzedaży – Wnioskodawczyni wykorzystywała do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy, to Wnioskodawczyni jest w sensie ekonomicznym właścicielem całej nieruchomości i to Ona dokona w efekcie dostawy nieruchomości – przeniesienia prawa do rozporządzania nią jak właściciel.

W takiej sytuacji należy uznać, że przedmiotem planowanej dostawy będzie nieruchomość zabudowana parkingiem, stanowiąca składnik majątkowy służący prowadzeniu działalności gospodarczej Wnioskodawczyni.

Tym samym, w przypadku sprzedaży nieruchomości wykorzystywanej w działalności prowadzonej przez Wnioskodawczynię, za zbywcę (stronę transakcji) należy uznać wyłącznie Wnioskodawczynię, będącą podatnikiem podatku od towarów i usług.

Analiza okoliczności sprawy wskazuje, że Wnioskodawczyni wykorzystywała przedmiotową nieruchomości w prowadzeniu działalności gospodarczej. Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT Wnioskodawca będzie zatem podatnikiem VAT w związku ze sprzedażą całej nieruchomości.

Wobec powyższego, w przedmiotowej sprawie należy stwierdzić, że małżonek Wnioskodawczyni nie będzie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Powyższe wynika z faktu, że z uwagi na sposób zadysponowania przez małżonków nieruchomością (od momentu jej nabycia) wyłącznie do działalności Wnioskodawczyni, uznać należy, że nieruchomość ta jest związana tylko i wyłącznie z działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni i małżonek Wnioskodawczyni w związku z jej sprzedażą nie będzie podatnikiem VAT. Wobec powyższego, to po stronie Wnioskodawczyni będzie występował obowiązek ewentualnego opodatkowania dostawy całej ww. nieruchomości, a nie tylko ze sprzedaży udziału przypadającego na Wnioskodawczynię. Innymi słowy, to Wnioskodawczyni z tytułu transakcji sprzedaży całej działki nr 1 będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że planowana przez Zainteresowanych transakcja sprzedaży działki nr 1, z tytułu której Wnioskodawczyni będzie podatnikiem podatku VAT, będzie dostawą dokonywaną w ramach działalności gospodarczej zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy prowadzonej przez Wnioskodawczynię. W konsekwencji powyższego cała transakcja sprzedaży działki nr 1 - na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, a podatnikiem z tego tytułu będzie Wnioskodawczyni.

Tym samym stanowisko Wnioskodawców należy uznać za nieprawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

W związku z tym, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zakresu podatku od towarów i usług, w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, wynikające z opisu sprawy bądź własnego stanowiska, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP lub /KIS/wnioski (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.