0112-KDSL1-1.450.11.2019.3.AK

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową, i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn.zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku … z dnia 18 listopada 2019 r. (data wpływu 19 listopada 2019 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa (świadczenie kompleksowe) – wykonanie zabudowy meblowej wewnątrz obiektów budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Opis: Wnioskodawca świadczy czynności polegające na realizacji zamówionych przez klientów projektów zabudów meblowych w ramach świadczenia kompleksowego. Na przedmiotową usługę składają się w szczególności takie czynności jak: (1) wykonanie projektu, (2) dostawa na rzecz klienta elementów składowych (komponentów) zabudowy wyprodukowanych lub nabytych przez Wnioskodawcę, (3) dopasowanie komponentów i (4) montaż komponentów w miejscu przeznaczenia. Wykonanie zabudowy polega na takim dopasowaniu jej elementów, które uwzględnia indywidualne i niepowtarzalne cechy elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego. Zabudowa ma zawsze indywidualne wymiary, wyposażenie, wykończenie dostosowane do miejsca, w którym ma być zainstalowana, zgodnie z zamówieniem klienta.

Rozstrzygnięcie – usługa modernizacji realizowana w obiektach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Stawka podatku od towarów i usług: 8%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 12 ustawy w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy.

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2019 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania towaru i/lub usługi polegającej na realizacji zamówionych przez klientów projektów zabudów meblowych w ramach świadczenia kompleksowego według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług)) na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług.

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis towaru/usługi (świadczenia kompleksowego) – wykonania zabudowy meblowej.

Wnioskodawca jako zarejestrowany czynny podatnik VAT (podatek od towarów i usług) wykonuje kompleksowe świadczenia polegające na realizacji zamówionych przez klientów projektów zabudów meblowych, w szczególności przestrzeni wnękowych, kuchni, łazienek, pokojów, przedpokojów i garaży, wykonywanych w miejscu wskazanym przez klienta. Kompleksowe świadczenia, o których mowa powyżej, są wykonywane przez Wnioskodawcę wewnątrz obiektów budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a i 12b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, ze zm.) lub wewnątrz obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 41 ust. 12c wyżej powołanej ustawy.

Na realizację ww. świadczenia kompleksowego (dalej: „Świadczenie Kompleksowe”) składają się w szczególności takie czynności jak: (1) wykonanie projektu, (2) dostawa na rzecz klienta elementów składowych (komponentów) zabudowy wyprodukowanych lub nabytych przez Wnioskodawcę, (3) dopasowanie komponentów i (4) montaż komponentów w miejscu przeznaczenia. Wykonanie zabudowy polega na takim dopasowaniu jej elementów, które uwzględnia indywidualne i niepowtarzalne cechy elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego. Zabudowa ma zawsze indywidualne wymiary, wyposażenie, wykończenie dostosowane do miejsca, w którym ma być zainstalowana, zgodnie z zamówieniem klienta. Podejmowane przez Wnioskodawcę czynności składające się na Świadczenie Kompleksowe mają na celu ulepszenie oraz podniesienie standardu (modernizację) pomieszczeń, do których klient zamówił wykonanie zabudowy meblowej. Przedmiotowe Świadczenie Kompleksowe można nabyć wyłącznie jako całość, tzn. zawierając umowę z Wnioskodawcą, klient zamawia zawsze kompleksowe świadczenie wykonania projektu, produkcji lub nabycia przez Wnioskodawcę elementów składowych (komponentów) zabudowy oraz dopasowania i montażu komponentów zabudowy w miejscu przeznaczenia. Elementem dominującym świadczenia Wnioskodawcy jest ulepszenie lub unowocześnienie obiektu budowlanego lub jego części (lokalu mieszkalnego), wydanie zaś towaru w postaci elementów mebli uprzednio nabytych lub wykonanych i dopasowanych przez Wnioskodawcę do konkretnego obiektu, które następnie zostaną trwale związane z tym obiektem, ma charakter pomocniczy, niezbędny do wykonania usługi zamówionej przez klienta. Montaż jest najistotniejszym elementem całego Świadczenia Kompleksowego spełnianego przez Wnioskodawcę. Same komponenty zabudowy meblowej, stworzone lub nabyte przez Wnioskodawcę, do momentu dokonania montażu w miejscu wskazanym przez klienta, nie przejawiają dla klienta żadnej wartości, zaś świadczenie - do momentu dokonania montażu - jest dla klienta bezużyteczne.

Cena świadczenia wskazana w umowie zawieranej przez Wnioskodawcę z klientem określona jest jako jedna kwota, która obejmuje całość materiałów i robocizny, tj. całość Świadczenia Kompleksowego.

Montaż komponentów tworzy wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego częścią trwałą zabudowę spełniającą funkcję użytkową (co jest finalnym celem realizowanego świadczenia kompleksowego).

Zabudowa meblowa jest wykonywana, przy użyciu specjalistycznego sprzętu, z rozmaitych dostępnych materiałów (komponentów), w różnych konfiguracjach materiałowych, zgodnie z życzeniem klienta, np. z drewna, płyt fornirowanych, płyt drewnopodobnych, szkła, metalu, laminatu, lustra, kamienia naturalnego - w zależności od oczekiwań klienta. W warsztacie Wnioskodawcy wykonywane są czynności przygotowawcze oraz główne prace związane z realizacją zlecenia, natomiast w miejscu zlecenia odbywają się prace dopasowywania komponentów do elementów konstrukcyjnych budynku lub lokalu wraz z ich trwałym montażem.

Montaż komponentów tworzy wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego częścią trwałą zabudowę spełniającą funkcję użytkową (co jest finalnym celem realizowanej usługi kompleksowej). Elementy zabudowy trwale mocowane są bowiem do ścian, sufitu lub podłogi za pomocą zawiesi, kotew, haków, kołków, śrub, listew montażowych, wkrętów, metalowych profili, klejów lub specjalnie wykonanych konstrukcji stalowych. Ponadto zabudowa, w zależności od potrzeby i uwarunkowań technicznych pomieszczenia, może być uszczelniona lub zespojona za pomocą klejów, akrylu, silikonu lub innych podobnych substancji.

Zabudowy do tego stopnia wykorzystują elementy konstrukcyjne budynku, że ściany budynku często stanowią jednocześnie ściany boczne elementów konkretnej zabudowy, wyznaczając w ten sposób wymiar i kształt danej zabudowy meblowej. Zdania się też, że półki wewnętrzne szaf montowane są bezpośrednio do ściany budynku. Montaż komponentów meblowych następuje więc z bezpośrednim wykorzystaniem elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego, tj. ściany, sufitu, podłogi, stropu, dachu lub schodów.

Sama konstrukcja zabudowy oraz technologia montażu uzasadnia twierdzenie, że zabudowa meblowa nie może istnieć w znaczeniu funkcjonalnym bez jej zespolenia z elementami konstrukcji budynku, które często stają się jednocześnie elementami zabudowy. Sam montaż nie ogranicza się - jak ma to miejsce np. w wypadku mebli wolnostojących - do zwykłego przytwierdzenia mebli do ściany za pomocą np. haków czy dybli. Po montażu zabudowy może zdarzyć się także, że niezbędnym staje się wykonanie prac wykończeniowo-budowlanych polegających m.in. na wpasowaniu lub połączeniu zabudowy z podwieszonym sufitem, uzupełnienie tynków itp.

Podczas demontażu komponenty zabudowy meblowej często ulegają zniszczeniu (osłabia się ich struktura, zostają nadłamane, pękają, powierzchnia zostaje zarysowana, są odpryski, wyrwy po złączach), dlatego nie można ich przenosić w inne miejsca i nie nadają się do powtórnego montażu. Również z uwagi na dostosowanie projektu do indywidualnych parametrów danego obiektu budowlanego, montaż elementów meblowych stanowiących trwałą zabudowę w jakimkolwiek innym miejscu właściwie nie jest możliwy.

Jednocześnie demontaż zabudowy wiąże się z uszkodzeniem elementów konstrukcji budynków, w szczególności ścian, sufitów lub podłóg. Uszkodzenia te polegają często na pozostawieniu na elementach konstrukcji budynku dziur, ubytków i pęknięć w glazurze lub terakocie, ubytków w tynku, farbie lub tapecie. Tak więc elementy zabudowy meblowej, tak jak każdy inny element budynku, mogą być zdemontowane, rozebrane czy zburzone, ale spowoduje to uszkodzenie zarówno zabudowy meblowej, jak i elementów konstrukcyjnych budynku.

Zdaniem Wnioskodawcy, kompleksowe świadczenie wykonywane przez Wnioskodawcę i polegające na realizacji zamówionych przez klientów projektów zabudów meblowych, w szczególności przestrzeni wnękowych, kuchni, łazienek, pokojów, przedpokojów i garaży, wykonywanych w miejscu wskazanym przez klienta wewnątrz obiektów budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym - jako usługi modernizacji - podlegają na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 41 ust. 12 pkt 1) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz.U. z 2018 r., poz. 2174, ze zm.) opodatkowaniu obniżoną stawką podatku od towarów i usług, wynoszącą obecnie 8%.

W świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, ze zm.) - zwanej dalej „ustawą” - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Dostawą towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy). Towarami, w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 6 przywołanej ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - na mocy art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy. Podstawowa stawka VAT na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy wynosi 23%. Ustawodawca przewiduje jednak dla niektórych czynności obniżone stawki podatku. I tak, w świetle art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1 ustawy. Natomiast z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy wynika, że stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 ustawy oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Zgodnie z art. 41 ust. 12 pkt 1) ustawy, stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji, przebudowy lub robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, stosownie do art. 41 ust. 12a ustawy, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b. Przywołać należy także art. 41 ust. 12b ustawy, zgodnie z którym do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

W przypadku przekroczenia powyższych limitów ustawodawca przewiduje, że stawkę podatku, o której mowa w art. 14 ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (zgodnie z art. 41 ust. 12c).

Uwzględniając powyższe przepisy stwierdzić należy zatem, że zgodnie z obowiązującym stanem prawnym opodatkowaniu stawką w wysokości 8% co do zasady podlega dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja, przebudowa lub roboty konserwacyjne dotyczące obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Celem sprawdzenia czy czynności wykonywane przez Wnioskodawcę spełniają powyższe kryteria, na wstępie niezbędnym jest ustalenie co jest przedmiotem sprzedaży - czy Wnioskodawca dokonuje dostawy towarów, czy świadczy usługę. Nie ulega wątpliwości, że w przedmiotowym stanie faktycznym zachodzi tzw. świadczenie kompleksowe (złożone), które zgodnie z orzecznictwem TSUE, jako szereg działań podejmowanych przez podatnika na rzecz klienta z gospodarczego punktu widzenia tworzy jedną całość i z podatkowego punktu widzenia nie powinien być w sposób sztuczny dzielony. Natomiast o tym, czy zachodzi dostawa towarów, czy świadczenie usług, powinien przesądzić element, który w ramach danego świadczenia ma charakter dominujący. Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, zaś pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny, wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast w przypadku gdy istotą transakcji będą inne czynności to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

Czynności składające się na spełniane przez Wnioskodawcę Świadczenie Kompleksowe polegające na wykonaniu zabudowy meblowej z wytworzonych lub nabytych komponentów należy uznać bez wątpienia za świadczenie usług. Jak wskazano wcześniej, komponenty meblowe do czasu kompleksowego zrealizowania usługi nie przejawiają żadnego waloru użytkowego, nie są więc same w sobie towarem oczekiwanym przez klienta. Stają się takim dopiero po kompleksowej usłudze oferowanej przez Wnioskodawcę, która powoduje ulepszenie, podniesienie standardu obiektu budowlanego (lokalu), która to usługa jest istotą przedmiotowej transakcji. W dalszej kolejności ustalić należy, czy czynność wykonywana przez Wnioskodawcę mieści się w zakresie czynności (ściślej ujmując, w zakresie usług) wymienionych w art. 41 ust. 12 pkt 1) ustawy, a więc czy ma miejsce budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja, przebudowa lub roboty konserwacyjne dotyczące obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 pkt 1) ustawy, jest spełnienie dwóch przestanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji, przebudowy lub robót konserwacyjnych budynków. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie którejkolwiek z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

W niniejszej sprawie przedmiotem rozważań nie jest miejsce wykonywania usług, gdyż to jak wskazano wcześniej - spełnia przesłanki wynikające z art. 41 ust. 12 pkt 1) ustawy. Tak więc, ustalenia wymaga jedynie czy usługa świadczona przez Wnioskodawcę ma charakter budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji, przebudowy lub robot konserwacyjnych.

Zgodnie ze stanowiskiem Wnioskodawcy, wykonywane czynności mają charakter modernizacji. Z uwagi na brak definicji legalnej „modernizacji” należy pojęcie to rozumieć w znaczeniu, w jakim używa się go w języku potocznym. W znaczeniu potocznym „modernizacja” to ulepszenie, podwyższenie wartości technicznej czy też użytkowej, podwyższenie standardu, unowocześnienie. Zauważyć należy, że z definicji przedmiotowego pojęcia nie wynika w żadnym miejscu, że modernizacja (podobnie jak remont) powinna dotyczyć elementów konstrukcyjnych obiektów lub ich części. Taka interpretacja stanowiłaby istotne zawężenie tego pojęcia i wykraczałaby poza jego zakres znaczeniowy.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w jego przypadku montaż komponentów meblowych następuje z wykorzystaniem elementów obiektu budowlanego (lokalu), co poprzez konstrukcyjne połączenie komponentów meblowych i elementów obiektu budowlanego (lokalu) tworzy trwałą zabudowę spełniającą jako całość funkcję użytkową, jednocześnie podnosząc standard i stanowiąc ulepszenie oraz unowocześnienie obiektu. „Trwałość” zabudowy meblowej jest oderwana w przedmiotowej sprawie od faktycznego okresu wykorzystywania, lecz wynika z jej zindywidualizowanego charakteru (dopasowania do konkretnego pomieszczania) oraz odpowiedniego połączenia z elementami konstrukcyjnymi budynku, uniemożliwiającego przemieszczanie elementów zabudowy bez ich uprzedniego demontażu (rozłączenia z elementami obiektu budowlanego).

Dlatego też należy uznać, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi, w skład których wchodzą czynności polegające na wykonaniu projektu, produkcji lub nabyciu komponentów w ramach dostawy towarów na rzecz klienta, dopasowaniu i trwałym montażu komponentów zabudowy meblowej w miejscu przeznaczenia przy wykorzystaniu elementów konstrukcyjnych budynku lub lokalu, mieszczą się w pojęciu modernizacji obiektów budowlanych lub ich części. W przypadku zaś, gdy modernizacja dotyczy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, co ma miejsce w przedmiotowej sprawie, to wymienione wyżej czynności są objęte hipotezą normy wyprowadzonej z art. 41 ust. 12 pkt 1) ustawy. Oznacza to, że do takich czynności ma zastosowanie preferencyjna stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy. Świadczenie Kompleksowe realizowane przez Wnioskodawcę powinno być zatem opodatkowane według stawki podatku wynoszącej obecnie 8%.

Powyższe stanowisko potwierdza Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale 7 sędziów z dnia 24 czerwca 2013 r., sygn. I FPS 2/13. Ponadto należy podkreślić, że po ww. uchwale poszerzonego składu NSA utrwaliła się jednolita linia orzecznicza, potwierdzająca opodatkowanie 8% stawką VAT świadczonych przez Wnioskodawcę usług (m.in. wyrok NSA z dnia 8 stycznia 2019 r., sygn. I FSK 204/17; wyrok NSA z dnia 12 kwietnia 2018 r., sygn. I FSK 1120/16; wyrok NSA z dnia 6 marca 2018 r., sygn. I FSK 793/16; wyrok NSA z dnia 20 lutego 2018 r., sygn. I FSK 846/16; wyrok NSA z dnia 16 stycznia 2018 r., sygn. I FSK 464/16; wyrok NSA z dnia 12 lipca 2017 r., sygn. I FSK 1683/15; wyrok WSA w Kielcach z dnia 31 maja 2019 r., sygn. I SA/Ke 126/19; wyrok WSA w Olsztynie z dnia 30 stycznia 2019 r., sygn. I SA/Ol 766/18; wyrok WSA w Gdańsku z dnia 17 lipca 2018 r., sygn. I SA/Gd 532/18; wyrok WSA w Białymstoku z dnia 14 maja 2014 r., sygn. I SA/Bk 140/14).

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje również potwierdzenie m.in. w następujących interpretacjach Indywidualnych: Pismo z dnia 30 czerwca 2017 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, IPPP1/4441-51/14-6/MPE; Pismo z dnia 5 czerwca 2018 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, IPTPP1/4512-154/15-11/18/RG; Pismo z dnia 14 sierpnia 2018 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, IPTPP1/4512-414/15-5/18-S/MGO; Pismo z dnia 8 listopada 2017 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ITPP1/443-676/14-2/BK; Pismo z dnia 8 lutego 2018 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ITPP1/443-1488/14-2/BK; Pismo z dnia 20 grudnia 2017 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ITPP1/4512-1079/14/17-3/JP; Pismo z dnia 14 sierpnia 2018 r. Dyrektora Krajowej informacji Skarbowej, SILPP1/443-1072/14/18-S/MK; Pismo z dnia 6 sierpnia 2019 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, S-ILPP3/4512-1-108/15-3/19/S/TK; Pismo z dnia 16 marca 2018 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, S-ILPP4/443-573/14/18-S/ISN.

W realiach rozważanej sprawy wydaje się, że kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia powinna mleć konstatacja, co należy rozumieć przez „trwałość” zabudowy. Kwestia ta była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć sądów administracyjnych (m.in. w sprawach, których sygnatury Wnioskodawca wskazuje powyżej), które wypracowały jednolitą linię orzeczniczą w tym zakresie. Zgodnie z konsekwentnie prezentowanym w orzecznictwie stanowiskiem, nieuprawnione jest twierdzenie, jakoby zabudowa meblowa mogła być uznana za trwałą jedynie w przypadku, gdy usunięcie takiej zabudowy doprowadzi do uszkodzenia konstrukcji budynku. Jak wskazuje Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 8 stycznia 2019 r., sygn. I FSK 204/17: „z zabudową meblową o charakterze trwałym mamy do czynienia także wówczas, gdy demontaż takiej zabudowy powoduje uszkodzenie elementów takiej zabudowy, a także uszkodzenie trwałych elementów budynku (lokalu), wynikające z mocowania elementów meblowych. Natomiast sama konstrukcja budynku rozumiana jako fundament, nadproża, stropy, dach nie doznaje uszczerbku poprzez fakt demontażu mebli”. W tym samym orzeczeniu NSA wskazuje, że z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług ani też z uchwały NSA z dnia 24 czerwca 2013 r., sygn. I FPS 2/13. „nie wynika, że dla uznania zamontowania mebli w sposób trwały za usługę modernizacji, o której mowa w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT konieczny jest sposób montażu przy użyciu wskazanych przez organ materiałów budowlanych (płyty kartonowo-gipsowe, cegły, zaprawa murarska), które jak wskazuje doświadczenie życiowe używane są niezwykle rzadko w tego typu usługach. Dodać należy, że na ścianach pozostaną dziury uszkodzenia tynku i farby, na co zwracał uwagę organ, a to z kolei będzie się wiązać z koniecznością dokonania prac naprawczych związanych właśnie z usuwaniem uszkodzeń elementów konstrukcyjnych lokali (ścian) powstałych na skutek demontażu zabudowy meblowej. Wbrew też stanowisku przyjętym przez organy podatkowe, fakt każdorazowego idealnego dopasowania wymiarów zabudowy do konkretnego miejsca czy wnęki czyni niemożliwym wykorzystania takiej zabudowy w innym miejscu. Zabudowa tego rodzaju z założenia powstaje w ściśle określonym miejscu, jako taka ma więc swoją specyfikę i przeznaczona jest wyłącznie na użytek danego miejsca”.

Uzasadnienie występowania świadczenia kompleksowego (usługi).

W przypadkach, w których występuje kilka czynności, które składają się w rezultacie na jedno zasadnicze świadczenie, możemy mówić o pewnym kompleksie świadczeń. Zagadnienie to było przedmiotem wielu orzeczeń wydawanych zarówno przez TSUE, jak i sądy administracyjne. Można tu przywołać, np. wyroki TSUE, które zapadły w sprawach C-111/05 Aktiebolaget NN v. Skatteverket i C-41/04 Levob Verzekeringen BV v. OV Bank NV, z których jednoznacznie wynika, że w sytuacji gdy „dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej”.

Na świadczenie złożone składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne czynności pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element czynności kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez czynności pomocniczej czynności głównej. Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna czynność obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, czynność ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia świadczenia nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną czynność kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczenia wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia kompleksowego.

W przypadku świadczeń kompleksowych (złożonych), jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, zaś pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny wówczas transakcja taka powinna, co do zasady, być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Natomiast w przypadku, gdy istotą transakcji będą inne (niż dostawa towaru) czynności to, mimo że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

Zgodnie z podjętą w dniu 24 czerwca 2013 r. przez Naczelny Sąd Administracyjny w składzie siedmiu sędziów uchwałą sygn. akt I FPS 2/13, czynności polegające na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz montażu komponentów w sposób tworzący wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części trwałą zabudowę meblową – mają charakter usługi. Elementem dominującym jest bowiem w takim przypadku ulepszenie lub unowocześnienie obiektu budowlanego lub jego części (lokalu mieszkalnego), zaś wydanie towaru w postaci elementów mebli wykonanych i dopasowanych do konkretnego obiektu, które następnie zostaną trwale związane z tym obiektem, ma charakter pomocniczy, niezbędny do wykonania usługi, tak jak zamontowanie okien lub drzwi w obiekcie budowlanym lub jego części.

Na podstawie podjętej uchwały NSA wykształciła się linia orzecznicza dotycząca czynności wykonywania trwałej zabudowy meblowej, przykładowo można wskazać na następujące orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego: I FSK 1362/17 z 18.12.2019 r., I FSK 792/19 z 3.07.2019 r., I FSK 204/17 z 8.01.2019 r., I FSK 464/16 z 16.01.2018 r., I FSK 40/16 z 11.10.2017 r., I FSK 1120/16 z 12.04.2018 r., I FSK 1276/15 z 10.05.2017 r. Z tej linii orzeczniczej wynika, że dla uznania czynności wykonania trwałej zabudowy meblowej za usługę modernizacji obiektu budownictwa objętym społecznym programem mieszkaniowym, konieczne jest wystąpienie określonych przesłanek, tj.:

• wykonane na wymiar do konkretnego budynku lub lokalu i trwale powiązane z jego elementami konstrukcyjnymi komponenty meblowe nie funkcjonują w obrocie tak jak ma to miejsce w przypadku mebli „wolnostojących”; dlatego też nie można ich utożsamiać z dostawą towarów w postaci gotowych mebli, które nie mają żadnego trwałego związku z obiektem budowlanym lub jego częścią;
• zabudowa meblowa w istotnym stopniu wykorzystuje elementy konstrukcyjne obiektu budowlanego (ścian, podłogi czy sufitu). Elementy te wyznaczają zakres konstrukcyjny mebla (elementy konstrukcyjne obiektu budowlanego lub jego części (lokalu) pełnią rolę elementów mebla);
• o użytkowych walorach wykonywanej zabudowy meblowej decyduje trwałe połączenie wykonywanych na zlecenie części zabudowy z elementami konstrukcyjnymi budynku lub jego części (ściany podłoga, sufit) w sposób uniemożliwiający jej przesunięcie w inne miejsce (trwała zabudowa spełniająca jako całość określoną funkcję użytkową), a same te części, bez trwałego ich przymocowania do elementów konstrukcyjnych budynku (ścian, podłogi, sufitu) nie spełniają pod względem użytkowym przymiotu mebla.

Określając zatem, czy do zabudowy meblowej wykonanej w obiekcie budowlanym lub jego części (lokalu) może mieć zastosowanie stawka VAT w wysokości 8% należy przede wszystkim badać stopień konstrukcyjnego połączenia komponentów meblowych i elementów konstrukcyjnych tego obiektu budowlanego lub jego części (lokalu).

Nie chodzi tutaj o badanie powiązania elementów zabudowy meblowej z konstrukcyjnymi – w rozumieniu techniki budowlanej – elementami obiektu budowlanego lub jego części (lokalu), ale o tak silne powiązanie konstrukcyjne komponentów meblowych i elementów tego obiektu budowlanego lub jego części (lokalu), że powstaje trwała zabudowa spełniająca jako całość określoną funkcję użytkową.

Dla całościowej oceny charakteru świadczenia nie ma również znaczenia, czy komponenty meblowe np. korpusy mebli są ze sobą zespolone i ewentualnie jak silne jest to zespolenie, gdyż istotne na potrzeby uznania ich za „modernizację” w VAT jest dopiero odpowiednio trwałe połączenie tych komponentów meblowych z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części (lokalu).

Podsumowując, w sytuacji, gdy o użytkowych walorach wykonanej zabudowy meblowej decyduje trwałe połączenie wykonanych na indywidualne zlecenie elementów zabudowy z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części (lokalu) w sposób uniemożliwiający jej przesunięcie w inne miejsce, natomiast po demontażu zabudowa ta jest niezdatna do użytku, ze względu na to, że same jej elementy (bez występującego przed demontażem trwałego ich przymocowania do elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego lub jego części – lokalu), nie spełniają pod względem użytkowym przymiotu mebla – wystąpi kompleksowe świadczenie, w którym elementem dominującym jest usługa w zakresie modernizacji obiektu budowlanego.

Wykonywana w powiązaniu z usługą modernizacji obiektu budowlanego lub jego części (lokalu) dostawa towarów (komponentów meblowych) będzie miała zasadniczo charakter pomocniczy.

Z opisu świadczenia będącego przedmiotem wniosku wynika, że na realizację ww. świadczenia kompleksowego składają się w szczególności takie czynności jak: (1) wykonanie projektu, (2) dostawa na rzecz klienta elementów składowych (komponentów) zabudowy wyprodukowanych lub nabytych przez Wnioskodawcę, (3) dopasowanie komponentów i (4) montaż komponentów w miejscu przeznaczenia. Wykonanie zabudowy polega na takim dopasowaniu jej elementów, które uwzględnia indywidualne i niepowtarzalne cechy elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego. Zabudowa ma zawsze indywidualne wymiary, wyposażenie, wykończenie dostosowane do miejsca, w którym ma być zainstalowana, zgodnie z zamówieniem klienta. Podejmowane przez Wnioskodawcę czynności składające się na Świadczenie Kompleksowe mają na celu ulepszenie oraz podniesienie standardu (modernizację) pomieszczeń, do których klient zamówił wykonanie zabudowy meblowej. Przedmiotowe Świadczenie Kompleksowe można nabyć wyłącznie jako całość, tzn. zawierając umowę z Wnioskodawcą, klient zamawia zawsze kompleksowe świadczenie wykonania projektu, produkcji lub nabycia przez Wnioskodawcę elementów składowych (komponentów) zabudowy oraz dopasowania i montażu komponentów zabudowy w miejscu przeznaczenia. Montaż komponentów tworzy wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego częścią trwałą zabudowę spełniającą funkcję użytkową (co jest finalnym celem realizowanego świadczenia kompleksowego). Montaż komponentów tworzy wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego częścią trwałą zabudowę spełniającą funkcję użytkową (co jest finalnym celem realizowanej usługi kompleksowej). Elementy zabudowy trwale mocowane są bowiem do ścian, sufitu lub podłogi za pomocą zawiesi, kotew, haków, kołków, śrub, listew montażowych, wkrętów, metalowych profili, klejów lub specjalnie wykonanych konstrukcji stalowych. Ponadto zabudowa, w zależności od potrzeby i uwarunkowań technicznych pomieszczenia, może być uszczelniona lub zespojona za pomocą klejów, akrylu, silikonu lub innych podobnych substancji. Podczas demontażu komponenty zabudowy meblowej często ulegają zniszczeniu (osłabia się ich struktura, zostają nadłamane, pękają, powierzchnia zostaje zarysowana, są odpryski, wyrwy po złączach), dlatego nie można ich przenosić w inne miejsca i nie nadają się do powtórnego montażu. Również z uwagi na dostosowanie projektu do indywidualnych parametrów danego obiektu budowlanego, montaż elementów meblowych stanowiących trwałą zabudowę w jakimkolwiek innym miejscu właściwie nie jest możliwy. Jednocześnie demontaż zabudowy wiąże się z uszkodzeniem elementów konstrukcji budynków, w szczególności ścian, sufitów lub podłóg. Uszkodzenia te polegają często na pozostawieniu na elementach konstrukcji budynku dziur, ubytków i pęknięć w glazurze lub terakocie, ubytków w tynku, farbie lub tapecie. Tak więc elementy zabudowy meblowej, tak jak każdy inny element budynku, mogą być zdemontowane, rozebrane czy zburzone, ale spowoduje to uszkodzenie zarówno zabudowy meblowej, jak i elementów konstrukcyjnych budynku.

W odniesieniu do powyższego należy uznać, że przedstawione przez Wnioskodawcę świadczenie stanowi usługę kompleksową, gdyż wszystkie czynności wykonane w ramach tej usługi są ze sobą tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter. Przedstawione przez Wnioskodawcę czynności składają się na świadczenie kompleksowe polegające na wykonaniu projektu, dostawie na rzecz klienta elementów składowych (komponentów) zabudowy wyprodukowanych lub nabytych przez Wnioskodawcę, dopasowaniu komponentów i montażu komponentów na miejscu przeznaczenia. Przy czym elementem dominującym – oczekiwanym przez nabywcę - jest usługa w zakresie modernizacji obiektu budowlanego. Natomiast wykonywana w powiązaniu z usługą modernizacji obiektu budowlanego lub jego części (lokalu) dostawa towarów (komponentów meblowych) będzie miała zasadniczo charakter pomocniczy – podobnie jak pozostałe czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach całego zamówienia klienta.

Klasyfikacja towaru i/lub usługi

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Zgodnie z art. 42a ustawy, wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej „WIS”, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:

1. opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS;
2. klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług niezbędną do:
   1. określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi,
   2. stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie – w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4;
3. stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi.

Zatem w przypadku, gdy stawka podatku od towarów i usług nie jest uzależniona od zaklasyfikowania danego towaru lub usługi, lub towaru i/lub usługi, które razem składają się na jedną czynność podlegającą opodatkowaniu (świadczenie kompleksowe) do odpowiedniej klasyfikacji (CN, PKOB lub PKWiU), ale od spełnienia definicji (opisu) zawartej w odpowiednim przepisie ustawy lub pozycji załącznika do ustawy, przedmiotem postępowania w zakresie wydania WIS jest ustalenie, czy opisany towar lub usługa bądź świadczenie kompleksowe spełnia wymogi wskazane przez ustawodawcę w tym opisie.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z kolei art. 41 ust. 2 ustawy stanowi, że dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWIU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1.

Jednocześnie, na mocy art. 7 ust. 2 ustawy z 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1751 z późn.zm.), która weszła w życie z dniem 1 listopada 2019 r., do 31 marca 2020 r. stosuje się przepis art. 41 ust. 2 ustawy o VAT w poprzednim brzmieniu, zgodnie z którym dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Dodatkowo na mocy art. 63 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem Covid-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r., poz. 568 z późn. zm.), dalej „ustawa Covid-19”, przepis art. 41 ust. 2 ustawy o VAT w poprzednim brzmieniu stosuje się do dnia 30 czerwca 2020 r.

W myśl art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Podstawę do zastosowania obniżonej stawki podatku od towarów i usług do czynności polegających na wykonaniu trwałej zabudowy meblowej z uprzednio nabytych komponentów, wykonywanych w obiektach budowlanych zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym przewiduje przepis art. 41 ust. 12 ustawy o VAT.

Art. 41 ust. 12 ustawy stanowi, że stawkę podatku o której mowa w ust. 2 stosuje się do: 1) dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji, przebudowy lub robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym; 2) robót konserwacyjnych dotyczących: a) obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, b) lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12 – w zakresie w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 1.

Jednocześnie, na mocy art. 7 ust. 2 ustawy z 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, która weszła w życie z dniem 1 listopada 2019 r., do 31 marca 2020 r. stosuje się przepis art. 41 ust. 12 w poprzednim brzmieniu, zgodnie z którym stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budownictwa lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Dodatkowo na mocy art. 63 ustawy Covid-19 przepis art. 41 ust. 12 w poprzednim brzmieniu stosuje się do dnia 30 czerwca 2020 r.

Zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy o VAT przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego (budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11) lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w PKOB w dziale 12, oraz obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, a także mikroinstalację, o której mowa w art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2018 r. poz. 2389, z późn. zm.), funkcjonalnie z nimi związaną, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym nie zalicza się budynków mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2, oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2 – art. 42 ust. 12b ustawy.

Biorąc pod uwagę okoliczności przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy prawa, uznać należy, że czynności polegające na realizacji zamówionych przez klientów projektów zabudów meblowych w ramach świadczenia złożonego stanowią usługę modernizacji, o której mowa w art. 41 ust. 12 ustawy.

Tym samym przedmiotowa usługa przedstawiona we wniosku jest opodatkowana stawką VAT w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że nie stanowi modernizacji, o której mowa w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT i nie podlega opodatkowaniu stawką VAT w wysokości 8% świadczenie polegające na wykonaniu zabudowy meblowej w obiektach budowlanych lub ich częściach (lokalach) jeżeli, zamontowane meble mogą stać się przedmiotem powtórnego montażu w innym dowolnym miejscu, tj. mogą pełnić dalej użytkową funkcję mebla ze względu na brak istotnego powiązania z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części (lokalu).

Informacje dodatkowe

Stosownie do art. 63 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r., poz. 568, z późn. zm.), na dzień 1 lipca 2020 r. przesunięty zostaje termin, od którego stosowana będzie nowa matryca stawek podatku VAT wprowadzona ustawą z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1751, z późn. zm.).

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do usług tożsamych pod każdym względem z usługą będącą przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podatnika, dla którego została wydana, w odniesieniu do usługi będącej jej przedmiotem, która zostanie wykonana po dniu 30 czerwca 2020 r. (art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw).

Niniejsza WIS wygasa z mocy prawa w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do usługi będącej jej przedmiotem, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których WIS stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1, w związku z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).