0111-KDIB3-1.4012.251.2020.2.AB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 marca 2020 r. (data wpływu 27 marca 2020 r.) uzupełnionym pismem z 13 maja 2020 r. (data wpływu 13 maja 2020 r.) oraz pismem z 13 maja 2020 r. (data wpływu 22 maja 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego VAT (podatek od towarów i usług) z tytułu poniesienia wydatków związanych z realizacją projektu pn.: „(…)” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 marca 2020 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego VAT z tytułu poniesienia wydatków związanych z realizacją projektu pn.: „(…)”.

Ww. wniosek został uzupełnionym pismem z 13 maja 2020 r. (data wpływu 13 maja 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 6 maja 2020 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.251.2020.1.AB oraz pismem z 13 maja 2020 r. (data wpływu 22 maja 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 21 maja 2020 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.251.2020.2.AB.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Planuje realizację projektu: „(…)”.

W ramach projektu przewiduje się montaż instalacji OZE (odnawialnych źródeł energii) na budynkach mieszkalnych. Zaplanowano montaż 68 instalacji fotowoltaicznych o mocy jednostkowej do 5 kw oraz o planowanej łącznej mocy 279,16 kw.

Celem projektu jest zwiększenie na terenie gminy produkcji energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii (instalacja fotowoltaiczna) działania te przyczynią się do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych i poprawy jakości powietrza.

Projekt polega na udzielaniu grantobiorcom grantów na montaż instalacji OZE wykorzystujących energię słoneczną do produkcji energii zużywanej przez mieszkańców w budynkach mieszkalnych znajdujących się na terenie gminy. Grantobiorca we własnym zakresie wybierze firmę, która dokona montażu urządzeń. Faktura za wykonany montaż wystawiona będzie na grantobiorcę. Grant będzie przekazywany przez gminę (grantodawcę) dla mieszkańców (grantobiorców) w formie refundacji poniesionych wydatków przez mieszkańców. Projekt będzie finansowany ze środków regionalnego programu operacyjnego województwa na lata 2014-2020. Regulamin jest zgodny z treścią regulaminu konkursu nr (…) w ramach regionalnego programu operacyjnego województwa na lata 2014-2020, (…).

Projekt realizowany będzie przez gminę wyłącznie w przypadku podpisania umowy o dofinansowanie projektu. Realizacja projektu planowana jest na okres: 01-02-2021 do 30-06-2022.

Wydatki kwalifikowalne, niezbędne do realizacji celów projektu grantowego ponoszone przez grantobiorców to wydatki dotyczące nabycia instalacji OZE związane z:

1. Zakupem i montażem urządzeń produkujących energię elektryczną z promieniowania słonecznego (instalacja fotowoltaiczna). Montaż instalacji OZE na budynkach mieszkalnych lub niemieszkalnych (gospodarczych w ramach gospodarstwa) znajdujących się na terenie gminy.
2. Przyłączeniem instalacji fotowoltaicznej do sieci budynku.
3. Zakupem urządzeń oraz oprogramowania służących do zdalnego monitorowania urządzeń produkujących energię z OZE.
4. Wykonaniem instalacji odgromowej dotyczącej tylko i wyłącznie zabezpieczenia instalacji fotowoltaicznej przed wyładowaniami atmosferycznymi i jego skutkami (kosztem kwalifikowalnym nie może być instalacja odgromowa całego budynku, na którym możliwy jest montaż systemu PV).
5. Kosztami przygotowawczymi, w szczególności kosztami dokumentacji technicznej.
6. Podatkiem od towarów i usług (VAT), o ile nie może zostać odzyskany przez grantobiorcę lub grantodawcę na podstawie przepisów krajowych, tj. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych do tej ustawy.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

1. Efekty projektu pn. „(…) będą wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem do towarów i usług.
2. Towary i usługi, które będą nabywane do realizacji ww. projektu nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.
3. Przedmiot realizacji ww. projektu należy do zadań własnych gminy, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o Samorządzie Gminnym (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 506 ze zm.).
4. Gmina nie jest stroną umów cywilnoprawnych z wykonawcą dotyczących nabycia lub montażu instalacji OZE na potrzeby gospodarstw domowych mieszkańców
5. Gmina nie wykonuje żadnych czynności (usługi) na rzecz mieszkańców w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (przeformułowane w piśmie z 24 marca 2020 r.) :

Czy gminie jako grantodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z realizacji projektu: „(…)”, realizowanego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego (…)?

Stanowisko Wnioskodawcy (przeformułowane w piśmie z 24 marca 2020 r.):

Gminie jako grantodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z realizacji projektu „(…)”.

W/w inwestycja zostanie zrealizowana przez gminę jako projekt grantowy. Ponadto w/w inwestycja po zrealizowaniu nie będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przestawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ze złożonego wniosku wynika, że wniosek dotyczy zdarzenia przyszłego w zakresie stosowania przez Wnioskodawcę art. 86 ust. 1 ustawy, czyli możliwością lub brakiem odliczenia przez Gminę podatku VAT od wydatków związanych z realizacją projektu „(…)”.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe, w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć kwestię, czy w związku realizacją przedmiotowego projektu Gmina będzie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a zatem czy będzie świadczyła jakiekolwiek usługi podlegające opodatkowaniu na rzecz mieszkańców.

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zatem opodatkowane podatkiem VAT są odpłatna dostawa towarów lub odpłatna usługa. Sam fakt otrzymania dotacji nie stanowi czynności opodatkowanej i nie kreuje obowiązku zapłaty podatku.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Cytowany przepis stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), z treści którego wynika, że w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Związane jest to z tym, że podstawa opodatkowania stanowi wartość faktycznie uzyskaną przez sprzedawcę z tytułu danej opodatkowanej czynności. Należy jednocześnie wskazać, że nie ma tu znaczenia status podmiotu wypłacającego dofinansowanie ani pochodzenie środków, z których to dofinansowanie jest wypłacane.

Z treści powołanych przepisów wynika, że w sytuacji, gdy podatnik, w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, otrzymuje dofinansowanie (dotację, subwencję), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, tego rodzaju dofinansowanie stanowi obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia. Kryterium uznania dofinansowania za stanowiące podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dofinansowanie dokonywane jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dofinansowanie nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Nie ma przy tym znaczenia, od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę – czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest, aby było to wynagrodzenie za daną konkretną usługę lub za daną konkretną dostawę.

W świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, do podstawy opodatkowania VAT zalicza się, w przypadkach, które określa art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, m.in. przyznane podatnikom subwencje bezpośrednio związane z ceną dostawy lub świadczenia. Przepis ten zmierza do obciążenia VAT całej wartości towarów lub usług, a przez to do uniknięcia zmniejszenia przychodu z podatku na skutek przyznania subwencji (zob. np. pkt 26 wyroku w sprawie C-144/02). TSUE wskazywał wielokrotnie, że aby subwencja była uznana za bezpośrednio związaną z ceną danej transakcji, powinna ona być przyznawana konkretnie podmiotowi subwencjonowanemu po to, by dostarczał on określony towar lub wykonywał określoną usługę. Jedynie w tym przypadku subwencja może być uznana za świadczenie wzajemne względem dostawy towaru lub świadczonej usługi, a w związku z tym podlegać opodatkowaniu (zob. np. pkt 28 ww. wyroku C-144/02).

Ponadto, subwencje związane bezpośrednio z ceną interpretuje się jako obejmujące jedynie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług i które są płacone przez stronę trzecią sprzedawcy lub dostawcy (zob. np. wyrok w sprawie C-184/00 pkt 18). Niezbędne jest, by cena, którą ma zapłacić nabywca lub usługobiorca, była ustalona w taki sposób, by zmniejszała się w stosunku odpowiadającym subwencji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, która stanowiłaby zatem element determinujący cenę, jakiej ten ostatni żąda (zob. pkt 29 wyroku C 144/02).

Należy zauważyć, że otrzymanie dofinansowania (dotacji, dopłaty) nie stanowi samo w sobie żadnej czynności, ani też zdarzenia opodatkowanego. Dotacje (dopłaty) podlegają bowiem opodatkowaniu jako składnik ceny czynności, z którą są związane. Dotacje, które stanowią dopłatę do ceny sprzedawanych towarów, czy świadczonych usług, są ściśle związane z daną usługą, czy towarem i podlegają opodatkowaniu.

Odnosząc się do powyższego należy stwierdzić, że aby dana czynność (dostawa lub usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy dokonywaną dostawą towarów lub świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za dokonaną dostawę towarów lub wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Gmina Wnioskodawca jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Planuje realizację projektu: „(…)”. W ramach projektu przewiduje się montaż instalacji OZE (odnawialnych źródeł energii) na budynkach mieszkalnych.

Celem projektu jest zwiększenie na terenie gminy produkcji energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii (instalacja fotowoltaiczna) działania te przyczynią się do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych i poprawy jakości powietrza. Projekt polega na udzielaniu grantobiorcom grantów na montaż instalacji OZE wykorzystujących energię słoneczną do produkcji energii zużywanej przez mieszkańców w budynkach mieszkalnych znajdujących się na terenie gminy. Grantobiorca we własnym zakresie wybierze firmę, która dokona montażu urządzeń. Faktura za wykonany montaż wystawiona będzie na grantobiorcę. Grant będzie przekazywany przez gminę (grantodawcę) dla mieszkańców (grantobiorców) w formie refundacji poniesionych wydatków przez mieszkańców. Projekt będzie finansowany ze środków regionalnego programu operacyjnego województwa na lata 2014-2020.

Gmina nie jest stroną umów cywilnoprawnych z wykonawcą dotyczących nabycia lub montażu instalacji OZE na potrzeby gospodarstw domowych mieszkańców, nie wykonuje żadnych czynności (usługi) na rzecz mieszkańców w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Wydatki kwalifikowalne, niezbędne do realizacji celów projektu grantowego ponoszone przez grantobiorców to wydatki dotyczące nabycia instalacji OZE związane z: zakupem i montażem urządzeń produkujących energię elektryczną z promieniowania słonecznego (instalacja fotowoltaiczna). Montaż instalacji OZE na budynkach mieszkalnych lub niemieszkalnych (gospodarczych w ramach gospodarstwa) znajdujących się na terenie gminy, przyłączeniem instalacji fotowoltaicznej do sieci budynku, zakupem urządzeń oraz oprogramowania służących do zdalnego monitorowania urządzeń produkujących energię z OZE, wykonaniem instalacji odgromowej dotyczącej tylko i wyłącznie zabezpieczenia instalacji fotowoltaicznej przed wyładowaniami atmosferycznymi i jego skutkami (kosztem kwalifikowalnym nie może być instalacja odgromowa całego budynku, na którym możliwy jest montaż systemu PV), kosztami przygotowawczymi, w szczególności kosztami dokumentacji technicznej, podatkiem od towarów i usług (VAT), o ile nie może zostać odzyskany przez grantobiorcę lub grantodawcę na podstawie przepisów krajowych. Efekty projektu pn. „(…)” będą wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem do towarów i usług. Towary i usługi, które będą nabywane do realizacji ww. projektu nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Przedmiot realizacji ww. projektu należy do zadań własnych gminy, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o Samorządzie Gminnym.

Analiza przedstawionego opisu sprawy, treści cytowanych przepisów prawa podatkowego oraz orzecznictwa TSUE prowadzi do wniosku, że udzielone przez Wnioskodawcę dofinansowanie mieszkańcom w postaci refundacji poniesionych wydatków dotyczących nabycia instalacji OZE nie będzie stanowić dopłaty do ceny tych instalacji, gdyż Gmina nie weszła w rolę inwestora, co za tym idzie – nie świadczy usług ani nie dostarcza towaru na rzecz osób fizycznych (mieszkańców).

Należy uznać, że czynność przekazania dofinansowanie mieszkańcom jako refundacji wydatków związany z nabyciem instalacji OZE nie stanowi świadczenia usług. Przedstawione we wniosku okoliczności sprawy wskazują, że Gmina nie świadczy na rzecz osób fizycznych (mieszkańców) biorących udział w projekcie jakichkolwiek czynności. Gmina nie jest stroną umów cywilnoprawnych z wykonawcą. Gmina w przedmiotowej sprawie występuje wyłącznie jako grantodawca. Faktura za wykony montaż będzie wystawiona na grantobiorcę. Przedstawione okoliczności sprawy wskazują zatem, że Gmina w żaden sposób nie angażuje się w realizację ww. inwestycji.

Zatem jeżeli faktycznie – tak jak wynika to z przedstawionego opisu sprawy – Gmina nie wykonuje na rzecz Mieszkańca żadnych czynności, nie jest stroną umów cywilnoprawnych i występuje wyłącznie jako Grantodawca, to refundacja poniesionych wydatków dotyczących nabycia instalacji OZE na rzecz Mieszkańców nie będzie stanowiła czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (nie rodzi obowiązku podatkowego). Przekazywane dofinansowanie Mieszkańcom nie będzie można uznać za wynagrodzenie za świadczoną usługę lub dopłatę do ceny (brak świadczenia usługi i dostawy towaru).

W konsekwencji, stwierdzić należy, że otrzymane przez Gminę dofinansowanie dotyczące nabycia instalacji OZE pn.: „(…)”, nie będzie dotacją bezpośrednio wpływającą na wartość świadczonych usług lub dostaw towarów, nie będzie stanowić wynagrodzenia za świadczone usługi lub dokonane dostawy towarów i nie będzie zwiększać podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy.

Zatem, z uwagi na powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w omawianej sprawie warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, nie będą spełnione, ponieważ – jak wynika z okoliczności sprawy – Gmina realizując ww. projekt nie będzie wykonywała odpłatnie świadczenia na rzecz mieszkańców. Efekty przedmiotowego projektu nie będą zatem wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Tym samym, Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy poniesionych wydatkach związanych z realizacją opisanego projektu.

Reasumując, w przedstawionym opisie sprawy przy realizacji projektu związanego z inwestycją pn.: „(…)” w ramach którego Gmina będzie grantodawcą nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego VAT z tytułu poniesienia wydatków związanych z realizacją ww. projektu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.