Wnioskodawca i jego małżonka nabyli do majątku wspólnego działki gruntu, które zamierzają podzielić i częściowo sprzedać. Organy podatkowe ustaliły, że sprzedaż udziałów w tych działkach nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Decyzja ta wynika z faktu, że Wnioskodawca i jego małżonka nie prowadzą działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, a planowane działania związane ze sprzedażą działek mieszczą się w ramach zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Organy uznały, że Wnioskodawca i jego małżonka nie będą działać jako podatnicy VAT przy sprzedaży udziałów w działkach.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 13 lutego 2020 r. (data wpływu 17 lutego 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) sprzedaży będących we współwłasności małżeńskiej udziałów w działkach niezabudowanych – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 17 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży będących we współwłasności małżeńskiej udziałów w działkach niezabudowanych.
We wniosku złożonym przez:
Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania:
przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca oraz Zainteresowany są małżeństwem. Na podstawie umowy przeniesienia prawa własności z dnia 14 października 2019 r. (akt notarialny Rep. A nr …) nabyli do majątku wspólnego 1/2 części udziału w działkach gruntu nr 1 i 2 oraz udział wynoszący 3667/10334 części w działce gruntu nr 3 stanowiącej drogę wewnętrzną.
Wszystkie wymienione działki były objęte księgą wieczystą nr …. Zgodnie z umową przeniesienia prawa własności współwłaściciele zobowiązali notariusza do złożenia wniosku wieczystoksięgowego, obejmującego żądania odłączenia z ww. księgi wieczystej działki nr 1 i działki nr 2 oraz założenie dla tych działek nowej księgi wieczystej, jak również odłączenie z tej księgi wieczystej działki nr 3, stanowiącej drogę wewnętrzną, i założenie dla tej działki nowej księgi wieczystej.
Wnioskodawca wraz z Zainteresowanym oraz pozostałymi współwłaścicielami (małżeństwem) planowali pierwotnie nabyć jedną działkę nr 2, jednak nie wiedzieli, czy uda dokonać się jej podziału na dwie działki.
W związku z powyższym dokonali zakupu jeszcze jednej działki nr 1. Za jej zakupem przemawiała dodatkowo atrakcyjna cena. Działki te zostały nabyte w celach mieszkaniowych - wybudowania dwóch domów jednorodzinnych i zamieszkania w nich.
Celem zakupu działek na pewno nie była dalsza ich odsprzedaż. Z biegiem czasu okazało się, że działka nr 2 może zostać podzielona na dwie mniejsze działki. Tym samym działka nr 1 nie będzie wykorzystywana na cele mieszkaniowe, ponieważ cele te współwłaściciele działek zaspokoją na podzielonej na dwie mniejsze działki działce nr 2.
Wnioskodawca wraz z Zainteresowanym oraz pozostałymi współwłaścicielami planują dokonać podziału działek. Zgodnie ze wstępnym projektem podziału działek:
działka nr 2 o powierzchni 3.000 m 2 zostanie podzielona na dwie mniejsze działki nr 4 i 5 o powierzchni 1.500 m2 każda,
działka nr 1 o powierzchni 3.368 m2 zostanie podzielona na trzy mniejsze działki:
działka nr 6 o powierzchni 1.096 m2 ,
działka nr 7 o powierzchni 1.121 m2 ,
działka nr 8 o powierzchni 1.151 m2 ,
z działki nr 3 o powierzchni 3.054 m2 zostanie wydzielona mniejsza działka nr 9 o powierzchni 966 m2 .
Na jednej z wydzielonych działek z działki o numerze ewidencyjnym 2 Wnioskodawca wraz z Zainteresowanym planują wybudować dom jednorodzinny, w którym będą realizować własne cele mieszkaniowe. Z kolei na drugiej działce wydzielonej z działki o numerze ewidencyjnym 2 dom jednorodzinny planują wybudować pozostali współwłaściciele. Planowany podział działek podyktowany jest umożliwieniem realizacji własnych inwestycji mieszkaniowych.
Sprzedaż działek wydzielonych z działek 1 oraz 3 pozwoli Wnioskodawcy i Zainteresowanemu uzyskać środki na sfinansowanie części budowy własnych budynków mieszkalnych.
Dla działek o numerach ewidencyjnych 3, 1 i 2 nie został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca wraz z jednym ze współwłaścicieli przedmiotowych działek wystąpili o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Prezydent Miasta …. w drodze decyzji ustalił warunki zabudowy:
dla inwestycji polegającej na budowie trzech budynków mieszkalnych jednorodzinnych i trzech budynków gospodarczych wraz z urządzeniami budowlanymi, w tym lokalnych ujęć wody, urządzeń kanalizacji lokalnej, instalacji zewnętrznych i utwardzenia dojazdu przewidzianej do realizacji na działce nr 1 i części działki nr 3;
dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego i budynku gospodarczego wraz z urządzeniami budowlanymi, w tym lokalnego ujęcia wody, urządzeń kanalizacji lokalnej, instalacji zewnętrznych i utwardzenia dojazdu, przewidzianej do realizacji na części działki nr 3;
dla inwestycji polegającej na budowie dwóch budynków mieszkalnych jednorodzinnych i dwóch budynków gospodarczych wraz z urządzeniami budowlanymi w tym lokalnych ujęć wody, urządzeń kanalizacji lokalnej, instalacji zewnętrznych i utwardzenia dojazdu przewidzianej do realizacji na działce nr 2 i części działki nr 3.
Decyzje o warunkach zabudowy zostały wydane przed planowanym podziałem działek. Wszystkie ww. działki są gruntami rolnymi. Nie są zabudowane oraz nie są ogrodzone.
Działka o numerze ewidencyjnym 3, stanowiąca drogę wewnętrzną, została wydzielona przez poprzedniego właściciela. Droga nie jest utwardzona. Zgodnie z planowanym podziałem działek, z drogi wewnętrznej zostanie wydzielona działka nr 9, której współwłaścicielami zostaną Wnioskodawca, Zainteresowany i pozostali współwłaściciele (również małżeństwo).
W przyszłości Wnioskodawca, Zainteresowany oraz pozostali współwłaściciele planują sprzedaż trzech działek wydzielonych z działki nr 1 (zgodnie ze wstępnym projektem podziału działek: nr 6, 7, 8) oraz działki wydzielonej z drogi wewnętrznej nr 3 (zgodnie ze wstępnym projektem podziału działek: nr 9). W związku z powyższym Wnioskodawca z Zainteresowanym mają wątpliwości, czy sprzedaż tych działek będzie stanowić czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, zaś oni sami staną się podatnikami tego podatku.
Dokonując sprzedaży działek Wnioskodawca i Zainteresowany nie zamierzają korzystać z pomocy profesjonalnych pośredników zajmujących się obrotem nieruchomościami. Od dnia nabycia do dnia zbycia działek objętych wnioskiem Wnioskodawca wraz z pozostałymi współwłaścicielami nie będą uzbrajać działek, w szczególności nie będą przyłączać do nich żadnych sieci energetycznych, wodno-kanalizacyjnych oraz gazowych, jak również podejmować żadnych innych nakładów zmierzających do zwiększenia ich wartości.
Od dnia nabycia do dnia zbycia działki nie będą użytkowane, w tym nie będą przedmiotem najmu lub dzierżawy.
Wnioskodawca wraz z pozostałymi współwłaścicielami nie zamierzają korzystać ze środków masowego przekazu w celu zamieszczenia ogłoszeń z ofertą sprzedaży działek. Zamierzają oferować zakup działek poprzez swoich znajomych oraz umieścić tablicę z ogłoszeniem na terenie przedmiotowych nieruchomości. Dopiero w przypadku, gdy taki sposób ogłoszenia nie przyniesie zamierzonych skutków w postaci znalezienia nabywców to wtedy współwłaściciele działek umieszczą ogłoszenia w Internecie.
Wnioskodawca jest rolnikiem oraz programistą w firmie IT. Z kolei Zainteresowany jest pracownikiem na stanowisku chemika laboranta, zatrudnionym na podstawie umowy o pracę. Małżonkowie nie prowadzą działalności gospodarczej oraz nie są podatnikami podatku od towarów i usług.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy sprzedaż udziałów w czterech działkach powstałych w wyniku podziału dokonanego przez Wnioskodawcę, na których nie będzie ponosił nakładów na realizację własnych inwestycji mieszkaniowych, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
Zdaniem Zainteresowanych, sprzedaż udziałów w czterech działkach wydzielonych z działki o numerze ewidencyjnym 1 (zgodnie ze wstępnym projektem podziału działek: nr 6, 7, 8) oraz działki o numerze ewidencyjnym 3 (zgodnie ze wstępnym projektem podziału działek: nr 9) nie będzie stanowiła czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.
Podjęte oraz planowane przez Wnioskodawcę i Zainteresowanego działania, prowadzące do sprzedaży udziałów w wydzielonych działkach nie świadczą o prowadzeniu przez nich działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j.: Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), dalej także jako: „u.p.t.u.”, „ustawa o VAT”.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 u.p.t.u., opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:
W art. 2 pkt 6 ustawy o VAT ustawodawca zdefiniował towary jako rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Stosownie do treści art. 7 ust. 1 u.p.t.u. przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.
Zgodnie z powyższymi przepisami sprzedaż nieruchomości jest niewątpliwie dostawą towarów mieszczącą się w zakresie ustawy o podatku od towarów i usług. Jednakże dostawy tej musi dokonać podatnik tego podatku, który prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT. Definicję podatnika ustawodawca zawarł w art. 15 ust. 1 ustawy, który stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Z kolei działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Należy zwrócić uwagę, iż warunkiem koniecznym do opodatkowania podatkiem VAT danej transakcji nie jest sam fakt bycia podatnikiem, ale występowanie w takiej roli w odniesieniu do konkretnej transakcji wchodzącej w zakres działalności gospodarczej podmiotu. Natomiast ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu jej bez każdorazowego ustalenia czy w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika VAT.
Zarówno w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz polskich sądów administracyjnych określono przesłanki, których spełnienie przez podmiot, dokonujący sprzedaży nieruchomości wiąże się z działaniami podobnymi do tych, które są wykonywane przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u. Spełnienie owych przesłanek przesądza o uznaniu wykonywanych czynności jako działalność gospodarczą i w konsekwencji uznanie podmiotu dokonującego sprzedaży nieruchomości jako podatnika podatku od towarów i usług.
Dla dokonania oceny, czy dokonujący sprzedaży nieruchomości działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług istotne pozostają kryteria określone przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów oraz C-181/10 Emilian Kuć i Halina Jeziorska Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie Trybunał orzekł m.in., że osobę podejmującą przed sprzedażą działek aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażującą środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, należy uznać za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej. Za aktywne działania Trybunał uznał przykładowo uzbrojenie terenu oraz działania marketingowe. We wcześniejszych tezach wyroku (nr 35, 36, 37, 38) TSUE stanął na stanowisku, iż czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Ponadto, sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego dla uznania transakcji jako podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Nie może mieć również decydującego znaczenia rozmiar transakcji oraz okoliczność, iż przed sprzedażą dokonujący tej sprzedaży dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Nie ma charakteru działalności gospodarczej także długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów.
Z kolei w wyroku z dnia 6 lipca 2018 r. (sygn. akt I FSK 1716/16) Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że „(`(...)`) przy ocenie działalności osoby sprzedającej nieruchomości należy uwzględnić czynności podejmowane na poszczególnych etapach aktywności sprzedającego w ich całokształcie. Należy przede wszystkim mieć na uwadze te elementy, które łączą się z nakładami inwestycyjnymi wykraczającymi poza standardowe działania zarządu majątkiem prywatnym. To, czy dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze). Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z tych okoliczności”.
Zgodnie z przedstawionym zdarzeniem przyszłym Wnioskodawca wraz z Zainteresowanym pozostają w związku małżeńskim i objęci są wspólnością majątkową małżeńską. Na podstawie umowy przeniesienia prawa własności z dnia 14 października 2019 r. (akt notarialny Rep. A nr `(...)`) nabyli do majątku wspólnego 1/2 części udziału w działkach gruntu nr 1 i 2 oraz udział wynoszący 3667/10334 części w działce gruntu nr 3 stanowiącej drogę wewnętrzną. Działki stanowią grunty rolne oraz są niezabudowane.
Wszystkie wymienione działki były objęte księgą wieczystą nr `(...)` Zgodnie z umową przeniesienia prawa własności współwłaściciele zobowiązali notariusza do złożenia wniosku wieczystoksięgowego obejmującego żądania odłączenia z ww. księgi wieczystej działki nr 1 i działki nr 2 oraz założenie dla tych działek nowej księgi wieczystej, jak również odłączenie z tej księgi wieczystej działki nr 3, stanowiącej drogę wewnętrzną, i założenie dla tej działki nowej księgi wieczystej.
Wnioskodawca wraz z Zainteresowanym oraz pozostałymi współwłaścicielami (małżeństwem) planowali pierwotnie nabyć jedną działkę nr 2, jednak nie wiedzieli, czy uda dokonać się jej podziału na dwie działki. W związku z powyższym dokonali zakupu jeszcze jednej działki nr 1. Za jej zakupem przemawiała dodatkowo atrakcyjna cena.
Działki te zostały nabyte w celach mieszkaniowych - wybudowania dwóch domów jednorodzinnych i zamieszkania w nich. Celem zakupu działek na pewno nie była dalsza ich odsprzedaż. Z biegiem czasu okazało się, że działka nr 2 może zostać podzielona na dwie mniejsze działki. Tym samym działka nr 1 nie będzie wykorzystywana na cele mieszkaniowe, ponieważ cele te współwłaściciele działek zaspokoją na podzielonej na dwie mniejsze działki działce nr 2.
Wnioskodawca wraz z Zainteresowanym oraz pozostałymi współwłaścicielami planują dokonać podziału działek. Zgodnie ze wstępnym projektem podziału działek:
działka nr 2 o powierzchni 3.000 m2 zostanie podzielona na dwie mniejsze działki nr 4 i 5 o powierzchni 1.500 m2 każda,
działka nr 1 o powierzchni 3.368 m2 zostanie podzielona na trzy mniejsze działki:
działka nr 6 o powierzchni 1.096 m2 ,
działka nr 7 o powierzchni 1.121 m2 ,
działka nr 8 o powierzchni 1.151 m2 ,
z działki nr 3 o powierzchni 3.054 m2 zostanie wydzielona mniejsza działka nr 9 o powierzchni 966 m2 .
Na jednej z wydzielonych działek z działki o numerze ewidencyjnym 2 Wnioskodawca wraz z Zainteresowanym planują wybudować dom jednorodzinny, w którym będą realizować własne cele mieszkaniowe. Z kolei na drugiej działce wydzielonej z działki o numerze ewidencyjnym 2 dom jednorodzinny planują wybudować pozostali współwłaściciele. Planowany podział działek podyktowany jest umożliwieniem realizacji własnych inwestycji mieszkaniowych.
Sprzedaż działek wydzielonych z działek 1 i 3 pozwoli uzyskać środki na sfinansowanie części budowy własnych budynków mieszkalnych.
Dla działek o numerach ewidencyjnych 3, 1 i 2 nie został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca wraz z jednym z pozostałych współwłaścicieli przedmiotowych działek wystąpili o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Prezydent Miasta …. w drodze decyzji ustalił warunki zabudowy:
dla inwestycji polegającej na budowie trzech budynków mieszkalnych jednorodzinnych i trzech budynków gospodarczych wraz z urządzeniami budowlanymi, w tym lokalnych ujęć wody, urządzeń kanalizacji lokalnej, instalacji zewnętrznych i utwardzenia dojazdu przewidzianej do realizacji na działce nr 1 i części działki 3;
dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego i budynku gospodarczego wraz z urządzeniami budowalnymi, w tym lokalnego ujęcia wody, urządzeń kanalizacji lokalnej, instalacji zewnętrznych i utwardzenia dojazdu, przewidzianej do realizacji na części działki nr 3;
dla inwestycji polegającej na budowie dwóch budynków mieszkalnych jednorodzinnych i dwóch budynków gospodarczych wraz z urządzeniami budowlanymi, w tym lokalnych ujęć wody, urządzeń kanalizacji lokalnej, instalacji zewnętrznych i utwardzenia dojazdu przewidzianej do realizacji na działce nr 2 i części działki nr 3.
Decyzje o warunkach zabudowy zostały wydane przed podziałem działek.
Wszystkie ww. działki są gruntami rolnymi. Nie są zabudowane oraz nie są ogrodzone.
Działka o numerze ewidencyjnym 3, stanowiąca drogę wewnętrzną, została wydzielona przez poprzedniego właściciela. Droga nie jest utwardzona. Zgodnie z planowanym podziałem działek, z drogi wewnętrznej zostanie wydzielona działka nr 9, której współwłaścicielami zostaną Wnioskodawca, Zainteresowany i pozostali współwłaściciele (również małżeństwo).
W przyszłości Wnioskodawca, Zainteresowany oraz pozostali współwłaściciele planują sprzedaż trzech działek wydzielonych z działki nr 1 (zgodnie ze wstępnym projektem podziału działek: nr 6, 7, 8) oraz działki wydzielonej z drogi wewnętrznej nr 3 (zgodnie ze wstępnym projektem podziału działek: nr 9). W związku z powyższym Wnioskodawca z Zainteresowanym mają wątpliwości, czy sprzedaż tych działek będzie stanowić czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, zaś oni sami staną się podatnikami tego podatku.
Dokonując sprzedaży działek Wnioskodawca i Zainteresowany nie zamierzają korzystać z pomocy profesjonalnych pośredników, zajmujących się obrotem nieruchomościami. Od dnia nabycia do dnia zbycia działek objętych wnioskiem Wnioskodawca wraz z pozostałymi współwłaścicielami nie będą uzbrajać działek, w szczególności nie będą przyłączać do nich żadnych sieci energetycznych, wodno-kanalizacyjnych oraz gazowych, jak również podejmować żadnych innych nakładów zmierzających do zwiększenia ich wartości.
Od dnia nabycia do dnia zbycia działki nie będą użytkowane, w tym nie będą przedmiotem najmu lub dzierżawy.
Wnioskodawca wraz z pozostałymi współwłaścicielami nie zamierzają korzystać ze środków masowego przekazu w celu zamieszczenia ogłoszeń z ofertą sprzedaży działek. Zamierzają oferować zakup działek poprzez swoich znajomych oraz umieścić tablicę z ogłoszeniem na terenie przedmiotowych nieruchomości. Dopiero w przypadku, gdy taki sposób ogłoszenia nie przyniesie zamierzonych skutków w postaci znalezienia nabywców to wtedy współwłaściciele działek umieszczą ogłoszenia w Internecie.
Wnioskodawca jest rolnikiem oraz programistą w firmie IT, z kolei Zainteresowany jest pracownikiem na stanowisku chemika laboranta. Małżonkowie nie prowadzą działalności gospodarczej oraz nie są podatnikami podatku od towarów i usług.
Wymienione dokonane oraz planowane działania Wnioskodawcy i Zainteresowanego w celu zbycia wydzielonych niezabudowanych działek nie wykraczają poza zwykły zarząd majątkiem prywatnym. O zakwalifikowaniu planowanej sprzedaży działek jako podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 u.p.t.u. nie może świadczyć dokonanie jedynie poszczególnych czynności wskazujących na zorganizowaną aktywność w przedmiocie obrotu nieruchomościami.
Powyższe znajduje również oparcie w orzecznictwie sądów administracyjnych.
Sądy administracyjne stoją na stanowisku, że o uzyskaniu statusu podatnika podatku od towarów i usług zajmującego się w sposób profesjonalny obrotem nieruchomościami nie może świadczyć podział niezabudowanej nieruchomości nawet na kilkanaście działek i uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy.
Przykładowo, w wyroku z dnia 21 lutego 2017 r. (sygn. akt III SA/Wa 720/16) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł, iż „(`(...)`) fakt uzyskania przez Skarżącego „decyzji o warunkach zabudowy” nie świadczy o prowadzeniu przez Skarżącego działalności gospodarczej z wykorzystaniem tej nieruchomości, skoro nie podjął on żadnych działań w ramach tej działalności (gospodarczej), nie wspominając już o rzeczywistym uzyskaniu przychodu. Samo uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy nie jest wyrazem prowadzenia działalności gospodarczej, lecz co najwyżej, warunkiem jej podjęcia przez Skarżącego - co jednak, jak wskazano w treści wniosku nie miało miejsca w przyszłości. Dopiero uzbrojenie terenu i uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy, a następnie - przede wszystkim - podjęcie działań marketingowych wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia świadczą o prowadzeniu działalności gospodarczej.
W orzecznictwie wskazuje się wprost (por. wyrok NSA z dnia 27 maja 2014 r., sygn. akt I FSK 774/13 - przypis autora), że nawet „zbycie kilkunastu działek o charakterze budowlanym (udziałów w takich działkach), powstałych z podziału gruntu rolnego i po uzyskaniu warunków ich zabudowy, nie stanowi per se działalności handlowej, podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w zakresie zbycia przedmiotowych udziałów w gruncie, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności), co wskazuje, że w takim przypadku mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym, niemającym cech działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług. Dopiero, jeżeli środki jakie angażuje sprzedający w celu sprzedaży gruntu są podobne do tych, które wykorzystują handlowcy, wówczas strona sprzedając grunt, zachowuje się jak handlowiec”.
W wyroku z dnia 27 maja 2014 r. (sygn. akt I FSK 774/13) NSA orzekł także, że „Sprzedaż gruntów (udziałów) w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie oznacza, że sprzedający nie mógł nabyć przedmiotu sprzedaży w celu jego zbycia z zamiarem uzyskania jak największej ceny z tego rodzaju sprzedaży. Nie jest to żadne kryterium wskazujące na prowadzenie działalności gospodarczej, gdyż naturalne jest, że również w obrocie „prywatnym” dąży się do uzyskania jak najkorzystniejszych warunków sprzedaży. W omawianym orzeczeniu TSUE wskazano, że okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki, w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej, jak również liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów, nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą”.
Z kolei w wyroku z dnia 7 grudnia 2017 r. (sygn. akt I SA/Łd 816/17) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi orzekł, iż elementem decydującym o zorganizowanej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami nie jest fakt wystąpienia przez wnioskodawcę o wydanie decyzji o warunkach zabudowy (przed podziałem nieruchomości na mniejsze działki) i podział nieruchomości, w wyniku którego powstało kilkanaście działek. „Decyzja o warunkach zabudowy to przecież ustalająca warunki zmiany sposobu zagospodarowania terenu poprzez budowę obiektu budowlanego lub wykonanie innych robót budowlanych wydawana w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania terenu (`(...)`). Wystąpienie o taką decyzję jest prostym wykonywaniem prawa własności i nie może być ujmowane jako aktywność profesjonalnego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą”.
Natomiast w wyroku z dnia 16 listopada 2018 r. (sygn. akt I SA/Po 594/18) WSA w Poznaniu orzekł: „W drodze wykładni art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT nie można pozbawiać osób, którym przysługuje prawo własności, podejmowania działań ukierunkowanych na korzystne z ich punktu widzenia zbycie należące do nich majątku.
Właściciel realizując swoje uprawnienie do korzystania oraz dysponowania przedmiotem tego prawa może podejmować działania zmierzające do podziału nieruchomości. Okoliczności te same w sobie, podejmowane nawet znaczną ilość razy nie mogą przemawiać za uznaniem, że późniejsza sprzedaż nieruchomości następuje w ramach działalności gospodarczej. Wystąpienie z wnioskiem o wydanie warunków zabudowy analogicznie nie świadczy o zaangażowaniu środków podobnych do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy jest bowiem warunkiem dokonania uprzedniego podziału nieruchomości, które jak wynika z powyższych rozważań nie jest czynnością świadczącą o podjęciu profesjonalnej działalności w dziedzinie obrotu nieruchomościami. Występowanie z wnioskiem o tego rodzaju decyzje nie pozwala w żadnej mierze na rozróżnienie działalności profesjonalnej od działań związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Decyzja w przedmiocie warunków zabudowy nie jest bowiem aktem, o którego wydanie zwracają się jedynie podmioty prowadzące zorganizowaną działalność w dziedzinie obrotu nieruchomościami”.
Podsumowując, Wnioskodawca nie wykonał oraz nie planuje wykonać szeregu działań, mających wpływ na uznanie go za podatnika podatku od towarów i usług zajmującego się w sposób profesjonalny obrotem nieruchomościami, tj.:
działki nie służyły prowadzeniu przez Wnioskodawcę jakiejkolwiek działalności handlowej, usługowej czy wytwórczej,
Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem VAT,
Wnioskodawca nie zamierza nabywać innych nieruchomości w celu ich dalszej odsprzedaży,
Wnioskodawca nie zamierza uczynić ze sprzedaży nieruchomości stałego źródła utrzymania,
Wnioskodawca nie wydzielił drogi wewnętrznej,
Wnioskodawca nie dokonał żadnych innych czynności zmierzających do uatrakcyjnienia wydzielonych działek i nie angażował znacznych środków finansowych, w szczególności nie dokonał ich uzbrojenia (brak przyłączy sieci energetycznej, wodno-kanalizacyjnej, gazowej oraz brak ogrodzenia działek),
Wnioskodawca nie planuje dokonać działań marketingowych, które wykraczałyby poza zarząd majątkiem prywatnym,
Wnioskodawca nie będzie korzystał z usług profesjonalnych biur obrotu nieruchomościami.
Biorąc pod uwagę przytoczone orzecznictwo TSUE oraz sądów administracyjnych w wyniku sprzedaży działek Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług, ponieważ podjęte przez niego działania w postaci podziału działek na mniejsze, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy przed podziałem działek, jak również zamieszczenie ogłoszenia z ofertą sprzedaży na terenie nieruchomości i ewentualne zamieszczenie takiego ogłoszenia w Internecie są stosunkowo proste, nie wymagają nadzwyczajnej wiedzy, umiejętności w zakresie ryzyka, ani też większych środków finansowych.
W konsekwencji opisane działania nie mogą świadczyć o prowadzeniu przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, gdyż nie wykraczają poza zwykłe gospodarowanie mieniem prywatnym przez osobę fizyczną i służą uzyskaniu środków na poprawę własnych warunków mieszkaniowych.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.
Zatem zgodnie z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.
Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasność nieruchomości), stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 , sygn. akt I FPS 2/11.
Jednocześnie należy wskazać, że kwestia współwłasności została uregulowana w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), zwanej dalej kodeksem cywilnym.
W myśl art. 195 ustawy kodeks cywilny, własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności. Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.
Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną (art. 196 kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 kodeksu cywilnego). Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.
Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r., poz. 2086, z późn. zm.).
Stosownie do art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.
Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).
W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.
W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.
Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.
Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.
Z wniosku wynika, że Zainteresowany wraz z żoną zamierza dokonać sprzedaży udziałów w działkach nr 6, 7, 8 i 9.
Wskazać należy, iż zbycie udziału w nieruchomości prowadzi do przeniesienia na nabywcę takiego udziału prawa do rozporządzania towarem (nieruchomością) tak jak właściciel, w związku z czym stanowi dostawę towarów.
Ponadto zauważyć należy, że aby dana czynność była opodatkowana podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów – w rozumieniu art. 7 ustawy – podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.
W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).
Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.
W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z dnia 11.12.2006, Nr 347, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.
W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.
W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE z dnia 4 października 1995 r. w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.
Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.
W świetle powyższego, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowany będzie działał w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.
Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.
Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.
W przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży udziałów ww. działkach Zainteresowani wystąpią w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie planowaną sprzedaż udziałów ww. działkach należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Jak wynika z wniosku Zainteresowani zakupili przedmiotowe działki w celach mieszkaniowych. Zainteresowani dokonali jedynie podziału działek oraz wystąpili o decyzje o warunkach zabudowy w celu realizacji własnych potrzeb mieszkaniowych. Działki do dnia zbycia nie będą użytkowane. Zainteresowani zamierzają jedynie oferować sprzedaż działek poprzez swoich znajomych oraz umieścić tablicę z ogłoszeniem na terenie przedmiotowych nieruchomości. W związku z tym, Zainteresowani będą korzystać z przysługującego im prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Skutkiem powyższego, planowana sprzedaż będących we współwłasności małżeńskiej udziałów w działkach niezabudowanych, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że sprzedaż będących we współwłasności małżeńskiej udziałów w działkach niezabudowanych, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z uwagi na fakt, że Zainteresowani z tytułu tych transakcji nie będą działali w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
W konsekwencji, stanowisko Zainteresowanych należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej– rozpatrzone.
Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.
Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID - 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. poz. 374 i 567) dodany przez art. 1 pkt 14 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568)).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili