Spółka, zarejestrowany w Polsce podatnik VAT, nabywa materiały kolejowe i tramwajowe od pośrednika (Pośrednik) w celu dalszej odsprzedaży. Materiały są transportowane bezpośrednio od producenta (Producent) z Luksemburga do magazynu Spółki w Polsce, a organizacją transportu zajmuje się Producent. Spółka zapytała, czy ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego na fakturach wystawionych przez Pośrednika, które dokumentują dostawę materiałów, w sytuacji gdy to Producent odpowiada za organizację transportu z Luksemburga do Polski. Organ podatkowy uznał stanowisko Spółki za prawidłowe. Dostawa materiałów od Producenta do Pośrednika powinna być traktowana jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, natomiast dostawa od Pośrednika do Spółki jako dostawa krajowa opodatkowana w Polsce. Spółce przysługuje zatem prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego na fakturach wystawionych przez Pośrednika.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 marca 2020 r. (data wpływu 12 marca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT (podatek od towarów i usług) - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 12 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.
Spółka `(...)` Sp. z o.o. (zwana dalej „Spółką” lub „Wnioskodawcą”) jest zarejestrowanym w Polsce podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej „podatek VAT”). Spółka należy do grupy ZUE (dalej „Grupa”). Czynności wykonywane przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w całości podlegają opodatkowaniu VAT.
Spółka jest jednym z czołowych podmiotów na rynku dostaw z zakresu materiałów kolejowych oraz tramwajowych. Specjalnością Spółki jest również dostarczanie najnowszych technologii z zakresu szeroko pojętej komunikacji szynowej. W ofercie Spółki znajduje się pełny asortyment szyn kolejowych i tramwajowych, podkłady (strunobetonowe, drewniane i stalowe Y), mocowania, rozjazdy, części do rozjazdów, płyty betonowe, wszelkiego rodzaju akcesoria torowe wraz z systemami kotwienia oraz materiały służące do budowy podtorza.
Specjalnością Spółki są kompleksowe dostawy w systemie Just in Time - optymalizującym gospodarkę sprzętową i materiałową budowy i pozwalające na skuteczne planowanie prac przez wykonawcę.
Spółka sprzedaje szyny (dalej „Materiały”) wyprodukowane przez podmiot posiadający siedzibę w Luksemburgu (dalej „Producent”). W ubiegłym roku Producent zmienił model dystrybucji produkowanych przez siebie towarów wprowadzając podmiot pośredniczący. W związku z tym, po zmianie modelu dystrybucji, Spółka nie kupuje Materiałów bezpośrednio od Producenta, ale od innego podmiotu (dalej „Pośrednik”).
Pośrednikiem jest spółka akcyjna należąca do tej samej grupy kapitałowej, do której należy Producent. Pośrednik, podobnie jak Producent, jest spółką z siedzibą w Luksemburgu. Należy przy tym zaznaczyć, że doszło do zarejestrowania w Polsce oddziału Pośrednika (dalej „Oddział”). Oddział został wpisany do Krajowego Rejestru Sądowego jako oddział zagranicznego przedsiębiorcy. Opisując przedmiot działalności w Krajowym Rejestrze Sądowym podano „sprzedaż hurtowa metali i rud metali”. Jako adres siedziby Oddziału wskazano adres w Polsce (w miejscowości …). Doszło również do rejestracji w Polsce Pośrednika jako podatnika podatku VAT czynnego.
Z wykazu podmiotów zarejestrowanych jako podatnicy VAT, niezarejestrowanych oraz wykreślonych i przywróconych do rejestru VAT (dalej „Wykaz”), zamieszczonego na stronach internetowych Ministerstwa Finansów, wynika, że Pośrednik jest podatnikiem VAT czynnym. W Wykazie wskazana jest nazwa Pośrednika (firma spółki akcyjnej Pośrednika), ale nie ma informacji na temat posiadania przez Pośrednika Oddziału w Polsce. W Wykazie podany jest zagraniczny adres Pośrednika (adres w Luksemburgu). Nie ma natomiast wzmianki na temat adresu Oddziału.
Zamówienia na Materiały są przez Spółkę wysyłane drogą elektroniczną. Składając zamówienia (Order) Spółka podaje dane Pośrednika, nie wskazuje natomiast danych Oddziału. W dokumentach otrzymywanych przez Spółkę, które potwierdzają przyjęcie zamówienia (Order Confirmation) podawana jest nazwa Pośrednika (jako Sales Agent) i jego adres. Na takim dokumencie znajduje się również nazwa Oddziału (chociaż nie w miejscu „Sales Agent”). Adres Oddziału nie jest podawany.
W związku ze zmianą modelu dystrybucji, sprzedaży Materiałów na rzecz Spółki obecnie dokonuje Pośrednik i to on wystawia fakturę na rzecz Spółki. Na wystawianej przez Pośrednika fakturze podawane są dane Pośrednika jako sprzedawcy (dane podmiotu z siedzibą w Luksemburgu, który jest Pośrednikiem - jako Sales Agent). Na fakturze wskazywany jest numer NIP z przedrostkiem PL, pod którym Pośrednik jest zarejestrowany jako podatnik VAT na terenie Polski. Podawany jest również zagraniczny adres Pośrednika (adres w Luksemburgu) i wskazywany jest adres fabryki, w której produkowane są Materiały (plant) - adres w Luksemburgu. W opisach zamieszczanych na fakturze (chociaż nie w miejscu przeznaczonym na wskazanie sprzedawcy) podawana jest nazwa Oddziału. Adres Oddziału nie jest zamieszczany. Na tak wystawionej fakturze widnieje też numer VAT-UE Spółki (NIP z przedrostkiem PL). Wystawiając fakturę na rzecz Spółki Pośrednik dolicza podatek VAT stosując stawkę podatku obowiązującą na terenie Polski.
Zgodnie z zastrzeżeniem zawartym na fakturze, własność Materiałów przechodzi na Spółkę dopiero w momencie zapłaty całej należnej ceny nabycia, przy czym - co do zasady - Spółka ma 30-dniowy termin na zapłatę liczony od daty wystawienia faktury.
Sam transport Materiałów odbywa się bez udziału Pośrednika. Materiały są transportowane bezpośrednio od Producenta (z Luksemburga) do magazynu Spółki (do Polski). Organizacja transportu odbywa się w następujący sposób:
Transport organizowany przez Producenta (CIP)
Transport Materiałów organizowany jest przez Producenta. Materiały wysyłane są przez Producenta bezpośrednio z jego magazynu w Luksemburgu do magazynu Spółki, który znajduje się w Polsce. Czynności związane z organizacją transportu, które są wykonywane przez Producenta polegają na:
przygotowaniu Materiałów do przewozu;
kontakcie z przedsiębiorstwem transportowym w celu ustalenia terminu dostawy Materiałów do Spółki;
przekazaniu przedsiębiorstwu transportowemu szczegółowych danych technicznych dotyczących dostarczanych Materiałów;
udzielenie przedsiębiorstwu transportowemu informacji na temat sposobu załadunku Materiałów i wymogów, które musi spełniać środek transportu;
przekazanie przedsiębiorstwu transportowemu numeru zamówienia/transportu.
Dostawa Materiałów realizowana jest zgodnie z warunkami Incoterms 2010 - CIP (Carriage and Insurance Paid to`(...)`), co oznacza, że Producent obowiązany jest do załadunku Materiałów, organizacji i poniesienia kosztów ich transportu do miejsca przeznaczenia, czyli do magazynu Spółki w Polsce. Zgodnie w warunkami dostawy CIP Materiały uważa się za dostarczone w momencie ich wydania przewoźnikowi.
Spółka wyjaśnia, że opisanych we wniosku transakcji już dokonywała (w tym zakresie Spółka uznaje je za „stan faktyczny”) i będzie ich dokonywać w przyszłości (stanowią one „zdarzenie przyszłe”).
Spółka posiada ważny numer VAT-UE, którym posługuje się przy nabywaniu Materiałów.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia kwot podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawionych przez Pośrednika dokumentujących dostawę Materiałów, jeśli za organizację transportu Materiałów z Luksemburga do Polski odpowiada Producent?
Zdaniem Wnioskodawcy, przysługiwało i przysługuje Spółce prawo do odliczenia kwot podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawionych przez Pośrednika dokumentujących dostawę Materiałów w przypadku, gdy za organizację transportu Materiałów z Luksemburga do Polski odpowiada Producent.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:
Stosownie do art. 7 ust. 1 Ustawy VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 powyżej, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.
W myśl art. 7 ust. 8 Ustawy VAT w przypadku, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.
Wyżej powołany przepis reguluje zasady odnoszące się do dostaw towarów w ramach tzw. transakcji łańcuchowych. Transakcje łańcuchowe to transakcje, w których uczestniczy kilka (co najmniej 3) podmiotów dokonujących dostawy tego samego towaru, przy czym towar ten jest transportowany bezpośrednio od pierwszego do ostatniego podmiotu w łańcuchu. Mimo tego, każda z dostaw jest traktowana odrębnie i dla każdej z nich ustalane jest miejsce dokonania dostawy.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych miejscem dostawy towarów jest miejsce, w którym towary te znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. W przypadku natomiast towarów niewysyłanych ani nietransportowanych miejscem dostawy jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.
Poza powołaną powyżej zasadą generalną, reguły ustalania miejsca świadczenia w przypadku transakcji łańcuchowych zostały opisane w art. 22 ust. 2 Ustawy VAT. Zgodnie z tym przepisem, jeśli kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie. Jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.
W przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych miejsce dostawy ustala się stosownie do art. 22 ust. 3 Ustawy VAT, zgodnie z którym dostawę towarów, która:
W przypadku transakcji łańcuchowych przyjmuje się, że choć towar jest przedmiotem kilku następujących po sobie dostaw (co najmniej 2), to w ramach takiej transakcji następuje tylko jeden jego transport, bowiem towar jest faktycznie przemieszczany wyłącznie raz - pomiędzy pierwszym dostawcą a ostatecznym nabywcą. Z uwagi na to, że w ramach transakcji dochodzi do jednorazowego przemieszczenia towaru, to tylko jedna z dostaw składających się na transakcję łańcuchową może zostać uznana za dostawę ruchomą. Pozostałe dostawy powinny zaś zostać uznane za dostawy nieruchome.
Potwierdza to orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości. W wyroku z dnia 6 kwietnia 2006 r. w sprawie EMAG Handel Eder OHG przeciwko Finanzlandesdirektion für Kärnten, Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że w tego typu transakcjach realizowanych na terytorium Unii Europejskiej tylko jedną dostawę towarów można potraktować jako dostawę towarów transportowanych lub wysyłanych (tj. jako dostawę wewnątrzwspólnotową). Pozostałe dostawy muszą być potraktowane jako dostawy towarów nietransportowanych czy niewysyłanych, czyli jako lokalne dostawy krajowe. W uzasadnieniu tego wyroku czytamy: „Jeżeli w następstwie dwóch następujących po sobie dostaw tych samych towarów, które zostały zrealizowane odpłatnie między podatnikami działającymi w takim charakterze, ma miejsce pojedyncza wysyłka wewnątrzwspólnotową lub pojedynczy transport wewnątrzwspólnotowy tych towarów, jedynie miejsce dostawy, której przypisana została ta wysyłka lub ten transport, określone jest zgodnie z art. 8 ust. 1 lit. a) szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, zmienionej dyrektywą 95/7. Miejscem tym jest państwo członkowskie, w którym ta wysyłka lub transport zostały rozpoczęte. Miejsce dokonania pozostałej z dwóch dostaw ustala się zgodnie z art. 8 ust. 1 lit. b) tej dyrektywy. Za miejsce to uznaje się państwo członkowskie rozpoczęcia albo państwo członkowskie zakończenia tej wysyłki lub transportu w zależności od tego, czy dostawą tą jest pierwsza, czy druga z dwóch następujących po sobie dostaw.”
Przepisy Ustawy VAT nie precyzują, w jaki sposób należy rozumieć użyte w przywołanych regulacjach sformułowanie „przyporządkowanie”. Zdaniem polskich organów podatkowych celem ustalenia, która z dostaw ma charakter ruchomy należy mieć na uwadze sposób organizowania transportu towarów. Argumentują one, że - z definicją językową - pojęcie „przyporządkowanie” należy rozumieć jako „ustalenie relacji między czymś a czymś lub uczynienie zależnym od czegoś nadrzędnego” (internetowy słownik języka polskiego PWN; www.sjp.pwn.pl).
W interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 stycznia 2019 r., znak: 0112-KDIL1- 3.4012.684.2018.2.KB, stwierdzono: „Niewątpliwe ustalenie z przewoźnikiem terminu i miejsca odbioru towarów i ich dostawy, rozmiary i ilość dostarczanych towarów, potwierdzenie dostępności towarów i ich gotowości do odbioru, uzgodnienie sposobu załadunku towarów i wymogów, jakie muszą spełniać środki transportu oraz odpowiedzialność za przygotowanie / załadunek towarów stanowią zasadnicze elementy procesu przygotowania i organizacji transportu towarów, wypełniające przywołaną powyżej definicją „przyporządkowania”. Jednocześnie przez „organizację” należy rozumieć „sposób zorganizowania czegoś lub organizowanie czegoś”. Dlatego też przez organizację transportu towarów należy rozumieć planowanie, jak i koordynowanie poszczególnych etapów wywozu towarów.
W kwestii przyporządkowania transportu do danej dostawy trzeba wskazać na element decydujący, jakim jest to, kto wykonuje, organizuje transport towarów, natomiast bez wpływu na powyższe pozostaje to, kto jest ostatecznie obciążony kosztami tego transportu.
Zakres czynności, które wykonuje Wnioskodawca w związku z organizowaniem transportu, tj. kontaktuje się z przewoźnikiem odpowiedzialnym za realizację dostawy i jest podmiotem zaangażowanym w przygotowanie technicznych aspektów transportu (przygotowuje towar do transportu, zajmuje się jego załadunkiem i zabezpieczeniem, uzgadnia z przewoźnikiem termin odbioru towaru oraz środek transportu, przekazuje dokumenty transportowe) - przesądza o tym, że to on jest organizatorem transportu”.
Podobne wnioski płyną z interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 kwietnia 2019 r., znak: 0114-KDIP1-2.4012.129.2019.2.RM.
Wydając interpretację z dnia 30 sierpnia 2019 r., znak: 0112-KDIL1-3.4012.357.2019.2.PR, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej za podmiot zajmujący się organizacją transportu uznał spółkę (będącą pierwszym sprzedawcą w łańcuchu), która podejmowała następujące czynności:
koordynacja przepływu informacji dotyczących statusu przesyłki (gotowość do przesyłki) w ramach struktury organizacyjnej Grupy (informowanie np. działu obsługi klienta - customer service),
sporządzanie dokumentacji dotyczącej realizowanej transakcji o charakterze zarówno księgowym - faktur VAT, jak i logistycznych/magazynowych - packing list,
organizowanie technicznych aspektów transportu towarów obejmujących w szczególności:
ustalenie daty odbioru oraz godziny odbioru towarów z magazynu Spółki,
kontakt z przewoźnikiem i/lub nabywcą na bieżąco, w razie pojawienia się kwestii - problematycznych związanych np. z opóźnieniem w produkcji,
określenie właściwego rodzaju środka transportu (wielkości, rodzaju pojazdu),
określenie właściwego urzędu odprawy celnej,
nadawanie numeru awizacji do załadunku,
sporządzanie/wystawianie własnych dokumentów CMR,
gromadzenie dokumentów przewozowych: AWB i BL, uzyskiwanie komunikatu IE-599,
w sytuacji gdy transport towarów realizowany jest w ramach przesyłek kurierskich zgłaszanie przesyłki na stronie danego przewoźnika - generowanie listów przewozowych, opisywanie faktur, wypisywanie karty odpraw, dostarczanie dokumentów do odprawy,
zarządzanie procesem przygotowania towaru do wysyłki obejmującego w szczególności:
pakowanie towaru w sposób ograniczający prawdopodobieństwo jego uszkodzenia,
załadunek towaru na podstawiony przez przewoźnika środek transportu (wszelkie czynności związane z załadunkiem towaru, w tym m.in. zapewnienie pracowników umieszczających towar),
odpowiednie oznaczanie transportowanego towaru,
magazynowanie towarów do momentu jego odbioru przez przewoźnika,
dokonywanie odprawy celnej (Spółka pełni, w ramach realizowanego modelu dostaw, rolę eksportera (spełniając definicję wskazaną w treści obowiązujących przepisów celnych), a także widnieje jako podmiot eksportujący w treści otrzymywanych dokumentów celnych (komunikatu IE-599)).
Wydając interpretację organ podatkowy stwierdził, że transport towarów powinien zostać przypisany dostawie towarów dokonywanej przez spółkę (podmiot organizujący transport) na rzecz drugiego podmiotu w łańcuchu dostaw. W konsekwencji dostawa dokonywana przez spółkę uznana została za dostawę „ruchomą”, opodatkowaną w miejscu rozpoczęcia transportu.
Podobny pogląd wyrażony został w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 20 lutego 2018 r., znak: 0112-KDIL1-3.4012.649.2017.2.PR, w której organ uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy zgodnie z którym:
„Artykuł 22 ust. 2 ustawy o VAT wprost odnosi się wyłącznie do sytuacji, w której transport lub wysyłka dokonywane są przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy. Natomiast w sytuacji organizowania transportu przez pierwszego dostawce lub ostatecznego nabywcę, transport należy przyporządkować odpowiednio pierwszej lub ostatniej dostawie (Por. J. Zubrzycki, Leksykon VAT 2013, UNIMEX, str. 441-443; D. Kosacka-Lędzewicz, B. Olszewski, Opodatkowanie. Transakcje wewnątrzwspólnotowe, eksport, import, UNIMEX, 2010, str. 321-323).
Powyższe zostało wprost wyrażone przez J. Martiniego w komentarzu do art. 22 ustawy o VAT, który stwierdził, że: „Podsumowując, jeśli za transport towarów odpowiedzialny jest pierwszy dostawca, transport towarów należy przyporządkować dostawie towarów dokonywanej przez tego dostawcę (pierwszej dostawie w ramach »łańcucha«).”
Zdaniem Wnioskodawcy, przytoczone powyżej stanowiska organów podatkowych znajdują potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych.
WSA w Krakowie w uzasadnieniu wyroku z dnia 16 grudnia 2016 r., sygn. I SA/Kr 704/16, stwierdził:
„W kwestii przyporządkowania transportu do danej dostawy należy dokonać oceny, kto jest faktycznym organizatorem transportu. Bez wpływu na powyższe pozostaje okoliczność, że kosztami transportu obciążany jest inny podmiot w łańcuchu (np. ostateczny odbiorca towarów). Dostawę ruchomą należy przyporządkować spółce, która organizuje transport (na której spoczywa zasadniczo ciężar zorganizowania wywozu towarów poza terytorium kraju). Powyższe potwierdza wyrok TSUE z 16.12.2010 r. w sprawie C-430/09 (Euro Tyre Holding BV).”
Stanowisko zawarte w tym wyroku zostało uznane za prawidłowe przez NSA (wyrok z dnia 21 marca 2019r., sygn. I FSK 421/17).
Z uwagi na powyższe należy stwierdzić, że skoro transport Materiałów organizowany jest przez Producenta, to dokonywana przez niego dostawa powinna być uznana za tzw. ruchomą. Jeśli nabywcą towarów od Producenta jest Pośrednik, zaś Materiały są faktycznie przemieszczane na terytorium Polski, to Pośrednik zasadnie dokonał rejestracji na VAT w Polsce.
Zdaniem Spółki Producent powinien kwalifikować dostawę dokonywaną na rzecz Pośrednika jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Pośrednik - jako polski podatnik VAT- powinien wykazać w Polsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Natomiast dostawa dokonywana przez Pośrednika na rzecz Spółki powinna podlegać opodatkowaniu VAT jako dostawa dokonana na terenie Polski (dostawa krajowa). W związku z tym, dokonując dostawy Materiałów na rzecz Spółki Pośrednik powinien naliczyć VAT stosując przepisy polskiej Ustawy VAT.
Kwestię odliczenia podatku naliczonego reguluje art. 86 i n. Ustawy VAT. Zgodnie z art. 86 ust. 1 i 2 Ustawy VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, co do zasady, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego uzależnione jest od spełnienia określonych warunków. Odliczenia podatku naliczonego może bowiem dokonać wyłącznie podatnik podatku VAT w przypadku, gdy towary lub usługi, w związku z nabyciem których został naliczony podatek, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Bezpośredni związek zakupów z działalnością podatnika zachodzi wówczas, gdy nabywane towary lub usługi służą bądź dalszej odsprzedaży bądź są konieczne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy.
Jak była o tym mowa Spółka nabywa Materiały do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu VAT. W związku z tym Spółka uważa, że ma prawo do odliczenia VAT naliczonego, który jest wykazywany na fakturach dokumentujących dostawę Materiałów, wystawionych przez Pośrednika.
Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie między innymi w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 20 lutego 2018 r., znak: 0112-KDIL1-3.4012.649.2017.2.PR, w której organ uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy zgodnie z którym: „W związku z powyższym zasadnym jest uznanie, iż dokonywane w przyszłości zakupy towarów przez Wnioskodawcę, który jest podatnikiem podatku towarów i towary, z których nabyciem podatek został naliczony, będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, a mianowicie ich dalszej odsprzedaży w Polsce, w UE lub też poza granice Unii Europejskiej.
W konsekwencji zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym przysługiwać mu będzie prawo do odliczenia kwot podatku naliczonego VAT, wynikających z faktur wystawionych przez C dokumentujących dostawę towarów”.
W konsekwencji, Spółka uważa, że w przypadku, gdy organizatorem transportu Materiałów jest Producent, a dostawa Materiałów od Pośrednika do Spółki jest dostawą krajową, opodatkowaną stawką podatku VAT w odpowiedniej wysokości, Spółce przysługuje prawo do odliczenia kwot podatku naliczonego, wynikających z dokumentujących dostawę Materiałów faktur wystawionych przez Pośrednika. Faktura wystawiona przez Pośrednika nie może być uznana za fakturę dokumentującą czynności, które nie były wykonane. Dochodzi bowiem do rzeczywistej dostawy Materiałów. Nie ma też podstaw do uznania, że faktury wystawione przez Pośrednika dokumentują transakcje, które nie podlegały opodatkowaniu VAT lub były zwolnione od opodatkowania.
Podsumowując Spółka uważa, że:
dostawą ruchomą jest dostawa dokonywana przez Producenta na rzecz Pośrednika,
dostawa dokonywana przez Pośrednika na rzecz Spółki jest dostawą nieruchomą,
Pośrednik prawidłowo nalicza VAT krajowy dokonując dostaw Materiałów na rzecz Spółki (stosuje polskie przepisy Ustawy VAT),
Spółka ma prawo do odliczenia VAT naliczonego wykazanego na fakturze wystawionej przez Pośrednika.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.
Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.
Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID - 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. poz. 374 i 567) dodany przez art. 1 pkt 14 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568)).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili