Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem VAT, nawiązał współpracę z belgijską firmą świadczącą usługi budowlane, w tym szlifowanie podłoży w magazynach wysokiego składu. W ramach tej współpracy Wnioskodawca podzleca belgijskiej firmie wykonanie usługi szlifowania dla swoich klientów, a jednocześnie pełni rolę pośrednika handlowego dla tej firmy, za co otrzymuje prowizję. Wnioskodawca zadał pytania dotyczące miejsca świadczenia tych usług, zastanawiając się, czy powinno być ono ustalane na podstawie siedziby usługobiorcy (firmy belgijskiej), czy usługodawcy (Wnioskodawcy). Organ podatkowy uznał, że w przypadku usług pośrednictwa świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz firmy belgijskiej, miejscem świadczenia tych usług jest Belgia, gdzie firma belgijska prowadzi działalność gospodarczą. W związku z tym usługi te nie podlegają opodatkowaniu w Polsce.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2019 r. (data wpływu 8 stycznia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 marca 2020 r. (data wpływu 3 kwietnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia wykonywanych przez Wnioskodawcę usług – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 8 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia wykonywanych przez Wnioskodawcę usług.
Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 31 marca 2020 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy, zadanych pytań oraz własnego stanowiska.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).
Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług), a także podatnikiem zarejestrowanym jako podatnik VAT-UE.
Zainteresowany oświadcza, iż firma belgijska jest również czynnym podatnikiem podatku VAT w Belgii, a także zarejestrowanym jako podatnik VAT-UE również w Belgii. Firma belgijska w stanie faktycznym posiada siedzibę działalności gospodarczej w Belgii.
Usługi, które Wnioskodawca wykonuje są prowadzone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej kontrahenta Zainteresowanego. Stałym miejscem prowadzenia działalności kontrahenta jest Belgia.
Wnioskodawca nawiązał współpracę z belgijską firmą, która zajmuje się usługami budowlanymi w zakresie szlifowania podłoży w magazynach wysokiego składu. Szlifowanie odbywa się za pomocą odpowiedniej maszyny w alejkach w magazynach wysokiego składu według pożądanej normy przez klienta, w celu uzyskania płaskości posadzki.
Współpraca Wnioskodawcy polega na:
Podzleceniu przez Wnioskodawcę, firmie belgijskiej do wykonania przez nią usługi szlifowania na rzecz klienta Wnioskodawcy - inwestora. W związku z tym, iż Wnioskodawca jest głównym wykonawcą (projekt ma szerszy zakres niż usługa szlifowania), firma belgijska jest podwykonawcą Wnioskodawcy, która wykonuje jedynie usługę szlifowania. Wówczas, firma belgijska wystawia Wnioskodawcy fakturę za zrealizowaną usługę szlifowania.
Z drugiej strony Wnioskodawca jest dla firmy belgijskiej pośrednikiem handlowym, w której za znalezienie w Polsce dla niej projektu na wykonanie usługi szlifowania, przysługuje Zainteresowanemu prowizja. Wartość prowizji stanowi procent od wartości zrealizowanej przez firmę usługi. Faktura wystawiana jest przez Wnioskodawcę tytułem prowizji w pośrednictwie handlowym za znalezienie projektu dla firmy belgijskiej.
Zdarzenie przyszłe
Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, a także podatnikiem zarejestrowanym jako podatnik VAT-UE.
Zainteresowany oświadcza, iż firma belgijska jest również czynnym podatnikiem podatku VAT w Belgii, a także zarejestrowanym jako podatnik VAT UE również w Belgii. Firma belgijska zarówno w stanie faktycznym, jak i zdarzeniu przyszłym, posiada siedzibę dzielności gospodarczej w Belgii.
Usługi, które Wnioskodawca będzie wykonywać są prowadzone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej kontrahenta Zainteresowanego. Stałym miejscem prowadzenia działalności kontrahenta jest Belgia.
Zdarzenie dotyczy tej samej firmy, jednak współpraca Wnioskodawcy polegałaby jedynie na pośrednictwie handlowym w innych krajach Unii Europejskich niż Polska.
Rolą Wnioskodawcy byłoby wyszukiwanie klientów dla firmy belgijskiej w innych krajach Unii Europejskiej niż Polska.
Wynagrodzeniem Wnioskodawcy byłaby prowizja, która stanowiłaby określony procent wartości usługi szlifowania zrealizowanej przez firmę belgijską na rzecz innej firmy mającej siedzibę na terenie Unii Europejskiej w innym kraju niż Polska.
Wnioskodawca oświadcza, że problem, który przedstawił, nie jest objęty postępowaniem podatkowym, kontrolą podatkową lub celno-skarbową oraz, że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):
Pytanie do stanu faktycznego:
Pytanie do zdarzenia przyszłego:
Zdaniem Wnioskodawcy (doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku),
Ad 1.
Właściwym miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik, który jest usługobiorcą posiada siedzibę działalności zgodnie z art. 28b ustawy o VAT.
Wystawiając fakturę za prowizję z tytułu pośrednictwa handlowego należy skorzystać z art. 28b ustawy o VAT.
Potwierdza to również art. 31a Rozporządzenia Wykonawczego Rady UE nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 roku, które mówi:
Usługa pośrednictwa handlowego nie wpisuje się w tę definicję oraz nie jest numeratywnie wyszczególniona w rodzajach usług związanych z nieruchomością.
Ad 2.
Właściwym miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik, który jest usługobiorcą posiada siedzibę działalności zgodnie z art. 28b ustawy o VAT.
Zdaniem Wnioskodawcy, wystawiając fakturę za prowizję z tytułu pośrednictwa handlowego polegającego na wyszukaniu zlecenia do realizacji dla firmy belgijskiej, powinno korzystać się z art. 28b ustawy o VAT.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Na wstępie należy wskazać, że niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego w zakresie pytania oznaczonego we wniosku jako nr 1 oraz zdarzenia przyszłego w zakresie pytania oznaczonego we wniosku jako nr 2.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).
W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (`(...)`).
Według art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
W przypadku świadczenia usług miejsce świadczenia decyduje czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie. Regulacje prawne obowiązujące w tym zakresie, zostały zawarte w ustawie o podatku od towarów i usług w rozdziale 3 działu V "Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług".
W myśl art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania przepisów regulujących miejsce świadczenia przy świadczeniu usług:
Wskazany powyżej art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.
Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.
Na podstawie art. 28b ust. 2 ustawy, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.
Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.
Natomiast w myśl art. 28e ustawy, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.
Przepis art. 28e ustawy – jak wynika z jego brzmienia – stanowi wyjątek od zasady, przyjmując jako kryterium nie usytuowanie podmiotu, lecz przedmiotu, którym jest nieruchomość. Usługi które jej wprost dotyczą, mają być opodatkowane według jej miejsca położenia. Kryterium położenia nieruchomości jest tu zatem decydujące – determinuje ono docelowo miejsce opodatkowania usługi związanej z daną nieruchomością. Co istotne, zasada wyrażona w art. 28e ustawy obejmuje wyłącznie usługi, które dotyczą konkretnej nieruchomości – jedynie wówczas można w praktyce zastosować opodatkowanie w miejscu położenia nieruchomości.
Także Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L. Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.) w art. 47 przewiduje, że miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomością, w tym usług rzeczoznawców i agentów nieruchomości, usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub w miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, przyznawanie prawa użytkowania nieruchomości oraz usług związanych z przygotowywaniem i koordynacją prac budowlanych, takich jak usługi architektów i biur nadzoru budowlanego, jest miejsce, w którym znajduje się dana nieruchomość.
Ustawa nie zawiera definicji pojęcia "nieruchomość" oraz pojęcia "usługi związanej z nieruchomościami". Niemniej jednak ustawodawca unijny wychodząc naprzeciw oczekiwaniom państw członkowskich wprowadził rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 1042/2013 z dnia 7 października 2013 r. (Dz. Urz. UE. L Nr 284 z 26 października 2013 r., s. 1) zmianę do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L 77 z 23.03.2011, str. 1, z późn. zm.) - zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011 - pojęcie "nieruchomość", jak również wyjaśnił, na czym polegają "usługi związane z nieruchomościami".
Zgodnie z art. 13b rozporządzenia - do celów stosowania dyrektywy 2006/112/WE za "nieruchomość" uznaje się:
W świetle art. 31a ust. 1 rozporządzenia - usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 47 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują jedynie te usługi, które mają wystarczająco bezpośredni związek z daną nieruchomością. Usługi uważa się za mające wystarczająco bezpośredni związek z nieruchomością w następujących przypadkach:
Jednocześnie w art. 31a ust. 2 rozporządzenia zawarto wykaz przykładowych usług, które należy uznać za związane z nieruchomościami, czyli usług objętych zakresem stosowania art. 47 dyrektywy 2006/112/WE. Co więcej w art. 31a ust. 3 rozporządzenia zawarto wykaz przykładowych usług, których nie należy traktować jako usług związanych z nieruchomościami, czyli usług nieobjętych zakresem stosowania art. 47 dyrektywy 2006/112/WE.
W odniesieniu natomiast do świadczonych przez Wnioskodawcę usług pośrednictwa należy wskazać, że usługi pośrednictwa nie zostały zdefiniowane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług jak również w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Również wśród umów wymienionych przez Kodeks cywilny nie ma umowy pośrednictwa. Dwie definicje pośrednictwa zawiera natomiast Słownik języka polskiego PWN, (www.sjp.pwn.pl), zgodnie z którym jest to działalność osoby trzeciej, mająca na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron; występowanie w roli łącznika lub rozjemcy. Równorzędnie, zgodnie z drugą definicją – przez pośrednictwo rozumie się załatwianie dla zarobku różnego rodzaju transakcji handlowych między dwiema stronami, pośredniczenie w zawieraniu takich transakcji. W tym zakresie należy stwierdzić, że wykonywane przez podmiot wszelkie czynności zmierzające do zawarcia między dwiema różnymi stronami transakcji handlowych można uznać za pośrednictwo.
Udzielając natomiast odpowiedzi na pytania postawione we wniosku tut. Organ podkreśla, że przez usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 28e ustawy, należy rozumieć wszelkie usługi bezpośrednio związane z konkretną nieruchomością, tj. nieruchomość ta musi stanowić centralny i nieodzowny element usługi, a efekt lub charakter samej usługi musi być związany z tą konkretną, zindywidualizowaną nieruchomością.
W kontekście powyższego usługi pośrednictwa - objęte pytaniem nr 1 i dotyczące stanu faktycznego - świadczone przez Spółkę na rzecz kontrahenta belgijskiego nie wykazują ścisłego związku z konkretną nieruchomością. Okoliczność, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi pośrednictwa, będą dotyczyły wykonania przez kontrahenta prac w określonej nieruchomości nie świadczą o bezpośrednim związku usług pośrednictwa z konkretną nieruchomością. Zauważyć bowiem należy, iż charakter świadczonych usług jest na tyle uniwersalny, że mogą być świadczone w takiej samej formie w każdym innym miejscu..
Jednocześnie należy wskazać, że również usługi objęte pytaniem nr 2 w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego nie wykazują ścisłego związku z konkretną nieruchomością.
W konsekwencji należy wskazać, że w odniesieniu do świadczonych przez Wnioskodawcę usług pośrednictwa opisanych w stanie faktycznym, jak i w zdarzeniu przyszłym nie ma/nie będzie miał zastosowania art. 28e ustawy, ponieważ świadczone usługi nie stanowią usług związanych z nieruchomościami.
Należy także stwierdzić, że pozostałe wskazane w art. 28b ust. 1 ustawy zastrzeżenia, tj. art. 28b ust. 2-4, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n również nie mają/nie będą miały zastosowania dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług pośrednictwa opisanych w stanie faktycznym, jak i w zdarzeniu przyszłym.
Wobec powyższego skoro, jak wynika z opisu sprawy, kontrahent (usługobiorca) Wnioskodawcy spełnia definicję podatnika, o którym mowa w art. 28a ustawy, to miejscem świadczenia przedmiotowych usług – zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy – jest miejsce w którym kontrahent będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, tj. terytorium Belgii. W konsekwencji należy stwierdzić, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi pośrednictwa opisane w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym wniosku na rzecz usługobiorcy posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Belgii nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.
Interpretacja dotyczy:
zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia (w zakresie pytania oznaczonego we wniosku jako nr 1),
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji (w zakresie pytania oznaczonego we wniosku jako nr 2).
Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.
Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.
Zaznaczenia wymaga, że Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374 i 567), dodany przez art. 1 pkt 14 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568)).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili