Wnioskodawca oraz jego małżonka są właścicielami lokalu mieszkalnego, który wynajęli spółce kapitałowej (Najemcy) na czas określony do 31 sierpnia 2028 r. Umowa najmu przewiduje, że Najemca będzie wykorzystywał lokal w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, podnajmując go wyłącznie na cele mieszkaniowe. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, jednak najem lokalu nie jest realizowany w ramach jego działalności gospodarczej. Organ podatkowy uznał, że w tej sytuacji usługa najmu nie może korzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, ponieważ Najemca wykorzystuje lokal do prowadzenia działalności gospodarczej, a nie na własne cele mieszkaniowe.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 stycznia 2020 r. (data wpływu 8 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług wynajmu lokalu mieszkalnego na rzecz spółki kapitałowej – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 8 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług wynajmu lokalu mieszkalnego na rzecz spółki kapitałowej.
We wniosku przedstawiono zaistniały stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca wraz z małżonką jest właścicielem, na zasadach małżeńskiej wspólności majątkowej, położonego we (…) lokalu mieszkalnego. W dniu 29 lipca 2019 r. małżonkowie zawarli umowę najmu z Spółką 1 Sp. z o.o. (dalej również: „Spółka” lub „Najemca”), na podstawie której oddali Spółce lokal do używania. Umowa została zawarta na czas określony od dnia 1 sierpnia 2019 r. do dnia 31 sierpnia 2028 r.
W umowie strony postanowiły, że Najemca przeznaczy lokal na cele prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, w ramach której Najemca będzie go podnajmował wyłącznie na cele mieszkaniowe.
Najemca zobowiązał się do używania lokalu zgodnie z umową oraz jego przeznaczeniem, z poszanowaniem obowiązującego w budynku porządku domowego, a także z poszanowaniem praw mieszkańców sąsiednich lokali.
Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od dnia 23 marca 2016 r., pod firmą Firma 1, której przedmiot według Polskiej Klasyfikacji Działalności jest następujący:
W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej w ww. zakresie, Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług).
Najem przedmiotowego lokalu mieszkalnego nie następuje w ramach prowadzonej przez Podatnika działalności gospodarczej.
Małżonka Wnioskodawcy złożyła Naczelnikowi (…) Urzędu Skarbowego w (…) oświadczenie o wyborze opodatkowania przychodu z najmu w formie zryczałtowanego podatku od przychodów ewidencjonowanych oraz o rozliczaniu podatku dochodowego z przedmiotowego najmu w całości przez siebie.
Świadczoną usługę najmu Wnioskodawca klasyfikuje według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług do symbolu 68.20.1 Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie świadczy usług krótkoterminowego zakwaterowania wg symbolu PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 55.
Najemca jest spółką kapitałową prowadzącą działalność gospodarczą, sklasyfikowaną według Polskiej Klasyfikacji Działalności pod symbolem 68.20.Z Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi.
Wnioskodawca wskazuje ponadto, że w dniu 29 lipca 2019 r., działając wraz z małżonką, udzielił pełnomocnictwa dwóm spółkom: Najemcy oraz Spółka 2 Sp. z o.o. (podmiot powiązany z Najemcą), do:
reprezentowania mocodawców przed właściwymi urzędami gmin lub miast w sprawach dotyczących przedmiotowego lokalu mieszkalnego, w tym do składania wszelkich oświadczeń woli lub wiedzy, wniosków, zapewnień, deklaracji, a także odbioru wszelkich zaświadczeń lub dokumentów - na warunkach według uznania pełnomocnika,
reprezentowania mocodawców przed właściwymi spółdzielniami mieszkaniowymi, zarządcami i wspólnotami mieszkaniowymi, a ponadto do składania wszelkich oświadczeń woli lub wiedzy, wniosków, zapewnień, deklaracji, a także odbioru wszelkich zaświadczeń lub dokumentów - na warunkach według uznania pełnomocnika,
reprezentowania mocodawców przed wszelkimi podmiotami dostarczającym media, w tym do zawierania z tymi podmiotami umów, odstępowania od zawartych umów, ich aneksowania, rozwiązywania, a także wypowiadania - na warunkach według uznania pełnomocnika,
reprezentowania mocodawców przed wszelkimi osobami fizycznymi oraz prawnymi, organami administracji publicznej (rządowej, samorządowej) i innymi podmiotami prawa, przed właściwymi spółdzielniami mieszkaniowymi, starostwami powiatowymi, urzędami gminy lub miasta, urzędami skarbowymi, w szczególności do składania wszelkich oświadczeń woli lub wiedzy, wniosków, deklaracji oraz innych dokumentów, niezbędnych do prawidłowej realizacji pełnomocnictwa - na warunkach według uznania pełnomocnika,
dokonywania wszelkich czynności prawnych lub faktycznych oraz składania wszelkich oświadczeń woli lub wiedzy, które okażą się niezbędne dla należytej realizacji celów pełnomocnictwa.
W związku z powyższym opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego zadano następujące pytanie:
Czy na gruncie przedstawionego opisu zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego świadczenie usługi najmu lokalu mieszkalnego na rzecz spółki kapitałowej, która z kolei będzie ten lokal mieszkalny podnajmowała wyłącznie na cele mieszkaniowe, będzie zwolnione z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT?
Stanowisko Wnioskodawcy:
W opinii Wnioskodawcy, najem lokalu mieszkalnego na rzecz Spółki, która będzie ten lokal podnajmowała wyłącznie na cele mieszkaniowe, będzie korzystał ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, a przemawiają za tym następujące argumenty.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.
Stosownie do treści art. 15 ust. 1 tej ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Z kolei pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Zatem, świadczenie usługi wynajmu lokalu mieszkalnego będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej czynności, można przypisać zgodnie z przywołanym przepisem znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.
Zgodnie z art. 43 ust 1 pkt 36 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.
Ww. przepis wskazuje, że skorzystanie ze zwolnienia jest możliwe po spełnieniu trzech warunków, które muszą być łącznie spełnione, tj.:
Wskazać należy, że w niniejszej sprawie, nieruchomość oddana do używania w ramach najmu to lokal mieszkalny, który zostanie wynajęty wyłącznie na cele mieszkaniowe, który to warunek został dodatkowo zawarty w umowie najmu.
Zdaniem Wnioskodawcy okoliczność najmu lokalu na rzecz spółki kapitałowej, która będzie podnajmowała ten lokal wyłącznie na cele mieszkaniowe nie wpływa na możliwość zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, gdyż ww. zwolnienie jest przedmiotowe, a zatem istotny jest faktyczny cel najmu nieruchomości, a nie forma prawna kontrahenta.
Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych. I tak m.in.:
w interpretacji podatkowej Ministra Finansów z dnia 3 lipca 2014 r., nr PT8/033/124/440/12/WCX/14/RD-61110 wskazano, że „(`(...)`) W ocenie Ministra Finansów, usługa najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób nie budzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych. Powyższe dotyczy zarówno umów najmu zawieranych pomiędzy wynajmującym, a najemcą, jak również umów zawieranych z podmiotem trzecim, tj. w relacji wynajmujący - najemca - podnajemca. W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, iż świadczy usługi m. in. w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkaniowych na cele inne niż mieszkaniowe. Przedmiotem działalności Spółki jest wynajem apartamentów mieszkalnych, które Spółka wynajmuje od osób fizycznych bądź prawnych - prowadzących bądź nie działalność gospodarczą. Spółka w dalszej kolejności wynajmuje ww. lokale mieszkaniowe osobom fizycznym na potrzeby mieszkaniowe oraz planuje wynająć te lokale przykładowo innej spółce, która prowadzi profesjonalną działalność w zakresie wynajmu nieruchomości - na cele dalszego podnajmu tych lokali w celach mieszkaniowych. Mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis stanu faktycznego należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie zostały spełnione wyżej opisane przesłanki, w związku z czym przedmiotowy wynajem lokali mieszkalnych na cele mieszkaniowe korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług. (`(...)`)’’,
w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 22 stycznia 2016 r., nr ILPP5/4512-1-301/15-2/WB, wskazano, że „(`(...)`) Uwzględniając powołane wyżej przepisy prawa oraz opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca wynajmując nieruchomość działa w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Jednakże z uwagi na fakt, że przedmiotem planowanej usługi jest wynajem nieruchomości mieszkalnej na rzecz firmy, która następnie dalej wynajmuje przedmiotową nieruchomość wyłącznie na cele mieszkaniowe, spełnione są wymienione wyżej przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. Okoliczności tej nie zmienia fakt, że najem dokonany jest na rzecz firmy prowadzącej działalność gospodarczą na własny rachunek, dokonującej dalszego wynajmu tej nieruchomości. Istotny jest cel, na jaki lokale są wynajmowane przez Wnioskodawcę - wynajmowane są najemcy z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe. Tak więc w przypadku przedmiotowego wynajmu nieruchomości mieszkalnych wyłącznie na cele mieszkaniowe zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, o ile w umowie najmu najemca zobowiąże się do wykorzystywania wynajmowanych lokali mieszkalnych wyłącznie na cele mieszkaniowe. Mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis spraw należy stwierdzić, że Wnioskodawca wynajmując własną nieruchomość mieszkalną firmie pośredniczącej - która następnie wynajmuje przedmiotową nieruchomość na własny rachunek na cele wyłącznie mieszkaniowe - będzie posiadał prawo do zwolnienia ww. usługi z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie ort. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy”.
w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 grudnia 2016 r., nr 2461-IBPP2.4512.719.2016.2.ICz, wskazano, że „(`(...)`) Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że jeśli Wnioskodawca będzie świadczyć usługę najmu lokali mieszkalnych: 1. podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą, polegającą na świadczeniu usług w zakresie wynajmowania lokali mieszkalnych na cele mieszkaniowe, a z umów zawartych pomiędzy Wnioskodawcą a Pośrednikami będzie jednoznacznie wynikało, iż te lokale mieszkalne mogą być wykorzystywane jedynie dla świadczenia usług związanych z wynajmowaniem lokali mieszkalnych na cele mieszkaniowe: lub 2. podmiotom trzecim, nie dla celów prowadzonej przez nie działalności gospodarczej, na ich cele mieszkaniowe, a z umów zawartych pomiędzy Wnioskodawcą a najemcami będzie jednoznacznie wynikało, iż te lokale mieszkalne mogą być wykorzystywane jedynie dla celów mieszkaniowych najemców, to usługa najmu wskazanych lokali mieszkalnych będzie spełniać przesłanki, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. (`(...)`)”.
Dodatkowo Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 30 marca 2016 r. (sygn. akt I SA/Kr 238/16) wskazał, że „(`(...)`) usługa najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy. Możliwość skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług wystąpi, jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych. Powyższe dotyczy zarówno umów najmu zawieranych pomiędzy wynajmującym a najemcą, jak również umów zawieranych z podmiotem trzecim, tj. w relacji wynajmujący - najemca – podnajemca (…)”.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.
Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682 z późn. zm.).
Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.
Zgodnie z art. 51 i art. 51¹ w razie umownego ustanowienia rozdzielności majątkowej, każdy z małżonków zachowuje zarówno majątek nabyty przed zawarciem umowy, jak i majątek nabyty później, a każdy z małżonków zarządza samodzielnie swoim majątkiem.
Dokonując analizy powołanych wyżej regulacji prawnych podkreślić należy, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno Wnioskodawczyni, jak i jej małżonek, traktowani są jako odrębne podmioty, spełniające definicję podatnika w rozumieniu powołanego wyżej przepisu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzące działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 tego przepisu.
Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Natomiast stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.
Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki preferencyjne, przy czym wszelkie preferencje dotyczące wysokości opodatkowania stanowią wyjątek od ogólnej zasady i dlatego zastosowanie niższej niż podstawowa stawka podatku, może być zrealizowane wyłącznie w granicach określonych przepisami ustawy o podatku od towarów i usług i wydanych na podstawie delegacji ustawowej aktów wykonawczych do tej ustawy.
W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.
Natomiast stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
Ponadto ustawodawca przewidział dla niektórych czynności zwolnienie od podatku.
Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonką jest właścicielem, na zasadach małżeńskiej wspólności majątkowej, położonego we (…) lokalu mieszkalnego.
W dniu 29 lipca 2019 r. małżonkowie zawarli umowę najmu z Spółka 1 Sp. z o.o. (dalej również: „Spółka” lub „Najemca”), na podstawie której oddali Spółce lokal do używania. Umowa została zawarta na czas określony od dnia 1 sierpnia 2019 r. do dnia 31 sierpnia 2028 r.
W umowie strony postanowiły, że Najemca przeznaczy lokal na cele prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, w ramach której Najemca będzie go podnajmował wyłącznie na cele mieszkaniowe.
Najemca zobowiązał się do używania lokalu zgodnie z umową oraz jego przeznaczeniem, z poszanowaniem obowiązującego w budynku porządku domowego, a także z poszanowaniem praw mieszkańców sąsiednich lokali.
Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Najem przedmiotowego lokalu mieszkalnego nie następuje w ramach prowadzonej przez Podatnika działalności gospodarczej.
Świadczoną usługę najmu Wnioskodawca klasyfikuje według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług do symbolu 68.20.1 Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie świadczy usług krótkoterminowego zakwaterowania wg symbolu PKWiU 55.
Najemca jest spółką kapitałową prowadzącą działalność gospodarczą, sklasyfikowaną według Polskiej Klasyfikacji Działalności pod symbolem 68.20.Z Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do zastosowania zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy dla świadczonej usługi najmu lokalu.
Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.
Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.
Najem jest więc umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną. Oddanie rzeczy innej osobie do używania na podstawie umowy najmu związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej własności i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie rzeczy przez jego najemcę.
Na gruncie podatku od towarów i usług najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Wskazać należy, że usługa najmu nieruchomości może korzystać ze zwolnienia z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek:
świadczenie usługi na własny rachunek,
charakter mieszkalny nieruchomości,
mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy
Analizując kwestie zwolnienia od podatku usług najmu lokali mieszkaniowych należy zwrócić szczególną uwagę na cel świadczonych usług. Realizacja celu wynajmu następuje poprzez wykorzystanie nieruchomości przez najemcę. Tym samym, zasadniczą kwestią dla opodatkowania, czy zwolnienia od podatku świadczonej usługi pozostaje cel realizowany przez osobę bezpośrednio uczestniczącą w świadczeniu usługi.
Oznacza to, że z punktu widzenia zastosowania zwolnienia istotny jest sposób wykorzystywania nieruchomości przez najemcę – usługobiorcę, a zatem to usługobiorca powinien w wynajmowanym lokalu realizować cele mieszkaniowe. Jedynie w takim przypadku uprawnione będzie stwierdzenie, że wynajmujący (usługobiorca) wynajął nieruchomość „wyłącznie na cele mieszkaniowe”. Ustawodawca nie zwolnił z opodatkowania wynajmu lub dzierżawy nieruchomości „na cele działalności gospodarczej, polegającej na wynajmie nieruchomości wyłącznie na cele mieszkaniowe” (vide wyrok NSA z dnia 8 maja 2018 r. sygn. akt I FSK 1182/16).
Uwzględniając powołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie – wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy – świadczona przez Zainteresowanego usługa najmu lokalu mieszkalnego nie może korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.
Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku Wnioskodawca świadczy usługi najmu lokalu o charakterze mieszkalnym na rzecz najemcy, który wynajmuje przedmiotowy lokal w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą – w ramach usługi wynajmu lokalu. Jak wskazano wyżej, z punktu widzenia zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy istotny jest sposób wykorzystywania nieruchomości przez najemcę (usługobiorcę), a tym samym to najemca w wynajmowanym lokalu powinien realizować własne cele mieszkaniowe – co w przedmiotowej sprawie nie ma miejsca, gdyż jak wynika z okoliczności sprawy, najemca lokalu jest przedsiębiorcą, który zamierza świadczyć usługi zakwaterowania osób trzecich.
Wobec tego w rozpatrywanej sprawie nie jest spełniona jedna z przesłanek warunkujących zastosowanie zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, ponieważ usługa najmu lokalu mieszkalnego nie jest świadczona na cele mieszkaniowe najemcy. Wobec tego świadczona przez Wnioskodawcę usługa nie może korzystać ze zwolnienia z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.
Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem VAT. Jak wykazano powyżej, usługa najmu świadczona przez Wnioskodawcę nie może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.
Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.
Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy wskazać, że interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i stan faktyczny/zdarzenie przyszłe przedstawiony przez danego podatnika. Powołana interpretacja nie stanowi źródła powszechnie obowiązującego prawa, więc zawartego w niej stanowiska organu podatkowego nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.
Ponadto wskazać należy, iż interpretacje rozbieżne bądź wątpliwe mogą być poddane weryfikacji w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Oznacza to, że interpretacje indywidualne wydane przez upoważniony do tego organ, każdorazowo podlegają analizie i weryfikacji, a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może zmienić nieprawidłową interpretację indywidualną.
Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem zapytania Zainteresowanego.
Końcowo należy podkreślić, że tut. Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie, z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.
Zaznacza się, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków podatkowych dla Jego małżonki. Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, wynikające z opisu sprawy bądź własnego stanowiska, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.
Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Ponadto, należy wskazać, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 kwietnia 2020 r. może być określona wyłącznie w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej określonej w art. 42a ustawy o VAT.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), ul. (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP lub /KIS/wnioski (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili