0111-KDIB3-2.4012.96.2020.1.AR

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2020 r. (data wpływu 14 lutego 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania przez Gminę podatku naliczonego związanego z realizacją projektu pn. „…” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lutego 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania przez Gminę podatku naliczonego związanego z realizacją projektu pn. „….”.

W przedmiotowym wniosku, przedstawiono następujący stan faktyczny:

Gmina (dalej: Wnioskodawca lub Miasto) jest zarejestrowana jako płatnik podatku od towarów i usług. Jako podatnik podatku od towarów i usług składa w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe VAT (podatek od towarów i usług)-7 za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu.

Miasto zrealizowało projekt o nazwie: „…”.

Zakres rzeczowy projektu

Projekt polegał na wykonaniu prac budowlanych w budynku przy ulicy ul. O. w E., w tym: modernizacji pomieszczeń dla Centrum Zarządzania Siecią Miejską wraz z wykonaniem niezbędnych instalacji oraz budowie systemu zarządzania siecią wraz z budową serwerów dla platformy telekomunikacyjnej oraz zakupem niezbędnych urządzeń (stacji roboczych, terminali wspomagających zarządzanie siecią w 156 punktach miejskiej sieci szerokopasmowej oraz innych niezbędnych urządzeń i systemów wraz z licencjami i oprogramowaniem).

Cele projektu

W wyniku realizacji projektu w mieście zwiększony został dostęp do sieci i wykorzystania technik informatycznych w gospodarce, sektorze publicznym i sferze społecznej, co stanowiło element budowy społeczeństwa informacyjnego i gospodarki opartej na wiedzy.

Wybudowane w ramach realizacji projektu Centrum Zarządzania Siecią Miejską pozwala efektywnie administrować siecią szerokopasmową, która z jednej strony łączy się z operatorami regionalnymi (Sieć Szerokopasmowa Polski Wschodniej) jak i krajowymi (sieci operatorów komercyjnych), a z drugiej pozwala na łatwe doprowadzenie nowoczesnych e-usług do klientów końcowych, rozbudowę sieci PIAP, czy sieci bezprzewodowych, bezpłatnych punktów dostępu do Internetu (Hot spot).

Celami projektu były:

• zapewnienie powszechnego, szybkiego i bezpiecznego dostępu do Internetu,
• rozwój dostępu do infrastruktury komunikacji elektronicznej (telewizja cyfrowa, telefonia internetowa, itp.),
• rozwój e-usług pozwalający na zaspokojenie specyficznych potrzeb obywateli, jak: e-zdrowie, e-edukacja, e-bezpieczeństwo, e-praca, e-handel,
• zmniejszenie kosztów funkcjonowania administracji publicznej oraz zwiększenie jej efektywności,
• podniesienie poziomu dostępu do edukacji,
• przełamanie barier dotyczących „cyfrowego wykluczenia",
• bezpieczeństwo sieci i dostępność do zasobów dla ludności i przedsiębiorców,
• zwiększenie atrakcyjności lokalizowania różnego typu działalności gospodarczej, w tym bezpośrednich inwestycji zagranicznych.

Uzyskane dofinansowanie z budżetu Unii Europejskiej nie jest pomocą bezzwrotną, o której mowa w rozdz. VI rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336).

Zgodnie z „Wytycznymi w sprawie kwalifikowalności wydatków w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007-2013, co do zasady każdy projekt współfinansowany ze środków funduszy w ramach RPO na lata 2007-2013 powinien zachować trwałość przez okres 5 lat od daty finansowego zakończenia, czyli od daty poniesienia ostatniego wydatku w ramach projektu (dokonanie przez Beneficjenta zapłaty na podstawie ostatniej faktury/innego dowodu księgowego o równoważnej wartości dowodowej, dotyczącej wydatków kwalifikowanych poniesionych w ramach projektu). Pojęcie „trwałości projektu” rozumiane jest jako niepoddanie projektu tzw. znaczącej modyfikacji, tj.:

• modyfikacji mającej wpływ na charakter lub warunki realizacji projektu lub powodującej uzyskanie nieuzasadnionej korzyści przez przedsiębiorstwo lub podmiot publiczny;
• oraz wynikającej ze zmiany charakteru własności elementu infrastruktury albo z zaprzestania działalności produkcyjnej.

Właścicielem infrastruktury powstałej w wyniku realizacji projektu jest beneficjent – Gmina, reprezentowana przez Prezydenta Miasta. Za utrzymanie finansowe projektu po jego zakończeniu odpowiada Gmina, a środki finansowe na utrzymanie wytworzonej w ramach projektu infrastruktury pochodziły ze środków budżetu miasta. Za utrzymanie i monitorowanie wskaźników w okresie trwałości projektu odpowiada beneficjent – Gmina. Za eksploatację powstałej infrastruktury odpowiada Urząd Miejski w E. Środki finansowe na utrzymanie wytworzonej w ramach projektu infrastruktury pochodzą ze środków budżetu miasta.

Faktury dokumentujące nabycie towarów i usług w ramach realizacji projektu wystawiane były na beneficjenta projektu tj. Gminę.

Zakupione towary i usługi w ramach projektu przeznaczone są do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Biorąc powyższe pod uwagę, zwracamy się z zapytaniem, czy zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa poniesiony podatek naliczony, związany z realizacją przedmiotowej infrastruktury teleinformatycznej był możliwy do odzyskania przez beneficjenta?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem beneficjenta nie było możliwości odzyskania przez Gminę podatku naliczonego wynikającego z realizacji opisanego projektu.

Majątek powstały w wyniku realizacji projektu stanowi własność Gminy. Podatek VAT stanowił w projekcie koszt kwalifikowalny, ponieważ Wnioskodawca ze względu na charakter i cele projektu, nie miał możliwości jego odzyskania. W przedmiotowym projekcie brak było jakiegokolwiek związku zakupów towarów i usług ze sprzedażą opodatkowaną VAT. Zgodnie z przepisami (Ustawa z dn. 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług – Dz. U. Nr z 2018, poz. 2174 ze zm.), możliwość odzyskania podatku VAT uwarunkowana jest tym, aby zakupywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W przedmiotowym projekcie przesłanka ta nie została spełniona.

W związku z tym Gmina, jako beneficjent projektu, nie miała możliwości odzyskania podatku naliczonego związanego z jego realizacją. Podatek VAT został więc uwzględniony we wniosku aplikacyjnym projektu jako koszt kwalifikowany, czyli niemożliwy do odzyskania.

Faktury dokumentujące nabycie towarów i usług w ramach realizacji projektu wystawiane były na beneficjenta projektu tj. Gminę.

Zakupione towary i usługi w ramach realizowanego projektu przeznaczone są wyłącznie do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy – w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Gmina, w świetle art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506 ze zm.), wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, nie zastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. W szczególności zadania własne obejmują sprawy działalności w zakresie telekomunikacji (art. 7 ust. 1 pkt 3a ww. ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Miasto zrealizowało projekt o nazwie: „…”. W wyniku realizacji projektu w mieście zwiększony został dostęp do sieci i wykorzystania technik informatycznych w gospodarce, sektorze publicznym i sferze społecznej, co stanowiło element budowy społeczeństwa informacyjnego i gospodarki opartej na wiedzy. Faktury dokumentujące nabycie towarów i usług w ramach realizacji projektu wystawiane były na beneficjenta projektu tj. Gminę.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest możliwość odzyskania podatku VAT naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „…”.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W omawianej sprawie warunek uprawniający do odliczenia podatku naliczonego nie zostanie spełniony. Jak bowiem jednoznacznie wynika z opisu sprawy – zakupione towary i usługi w ramach realizowanego projektu przeznaczone są wyłącznie do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jak wskazał Wnioskodawca w przedmiotowym projekcie brak jakiegokolwiek związku zakupów towarów i usług ze sprzedażą opodatkowaną.

Zatem ze względu na niespełnienie podstawowej pozytywnej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją ww. zadania. Jednocześnie Wnioskodawca nie będzie miał prawa do zwrotu różnicy podatku na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy.

W zakresie realizowanego projektu Wnioskodawca nie ma również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2019 r., poz. 714). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Wnioskodawca nie spełnia tego warunku, nie ma zatem możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT na podstawie przepisów rozdziału 4 cyt. rozporządzenia.

Reasumując, Wnioskodawca nie ma możliwości odzyskania podatku naliczonego związanego z realizacją projektu pn. „…”.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Należy dodatkowo zauważyć, iż pojęcie „kosztu kwalifikowalnego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowanym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w…., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.