0112-KDIL1-3.4012.534.2019.2.TK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2019 r. (data wpływu 27 listopada 2019 r.) uzupełnionym pismami dnia 24 stycznia 2020 r. (data wpływu 27 stycznia 2020 r.) oraz z dnia 30 stycznia 2020 r. (data wpływu 30 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania podatku związanego z realizacją projektu pn. „(…)” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania podatku związanego z realizacją projektu pn. „(…)”. Wniosek uzupełniono pismami dnia 24 stycznia 2020 r. (data wpływu 27 stycznia 2020 r.) oraz z dnia 30 stycznia 2020 r. (data wpływu 30 stycznia 2020 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz pytanie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (Gmina) w lutym 2018 r. złożył wniosek o dofinansowanie projektu ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (…) na lata 2014-2020, którego istotą jest utworzenie Centrum Integracyjnego w pomieszczeniach zabytkowego (…). Realizacja projektu służyć będzie osobom, które będą chciały podnieść swoje kwalifikacje, będą chciały zmienić swoją sytuację na rynku pracy oraz poprawie dostępu do usług publicznych. Projekt przyczyni się do stworzenia miejsca, w którym mieszkańcy będą mogli podnieść swoje kwalifikacje w zakresie kompetencji społecznych i obywatelskich poprzez udział w zajęciach i samokształceniu dzięki wyremontowanym pomieszczeniom, w których zainstalowany zostanie sprzęt, m.in. komputerowy. Konieczność realizacji takiego projektu wynika z lokalnych potrzeb. Projekt realizuje Cel Strategii Unii Europejskiej dla regionu (…) – Konkurencyjność regionu jest również ściśle związana z wysokim poziomem kształcenia. Aby utrzymać i zwiększyć konkurencyjność regionu, konieczne jest zwiększenie współpracy między instytucjami kształcenia na wszystkich poziomach, a także zwiększenie mobilności uczniów, studentów, nauczycieli w regionie. Wysoka jakość kształcenia wymaga również wykorzystania możliwości uczenia się uzyskanych dzięki stosowaniu nowoczesnych technologii informacyjno-komunikacyjnych. Cała powstała infrastruktura, która powstanie w wyniku realizacji projektu będzie stanowiła własność Gminy. Ze względu na charakter planowanej infrastruktury – publiczna infrastruktura – wyklucza się uzyskiwanie przychodów z wytworzonych w ramach projektu dóbr. Art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. W przedstawionym przypadku nie ma związku ze sprzedażą opodatkowaną, bowiem realizowana inwestycja nie będzie służyć do wykonywania czynności opodatkowanych. W związku z tym nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z wyżej wymienionej inwestycji. Wobec tego podatek VAT (podatek od towarów i usług) jest kosztem kwalifikowanym i został ujęty we wniosku o dofinansowanie.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 24 stycznia 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że:

Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT od 2014 r. W lutym 2018 r. Gmina złożyła wniosek o dofinansowanie projektu ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (…) lata 2014-2020, pn. „(…)”. Wnioskodawca nie będzie nabywał żadnych usług i towarów w związku z realizowanym projektem. W przedstawionym przypadku nie ma związku ze sprzedażą opodatkowaną, bowiem realizowana inwestycja nie będzie służyć do wykonywania czynności opodatkowanych. W związku z tym nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z wyżej wymienionej inwestycji. Wobec tego podatek VAT jest kosztem kwalifikowanym i został ujęty we wniosku o dofinansowanie. Faktury dokumentujące zakup towarów i usług w ramach realizacji przedmiotowego projektu zostały wystawione na Wnioskodawcę, czyli Gminę. Realizacja projektu nie będzie generowała żadnego przychodu, nie ma związku z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. Będzie służyła do promowania usług społecznych. Realizacja przedmiotowego projektu należy do zadań własnych gminy, o których mowa w art. 7 ust. 1, pkt 6, 8, 9 i 19 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506, z późn. zm.)

Ponadto w uzupełnieniu wniosku z dnia 30 stycznia 2020 r. Gmina wskazała, że realizując projekt pn. „(…)” nabyła towary i usługi niezbędne do realizacji wspomnianego projektu, tj.: usługi i materiały budowlane, materiały w związku z promocją projektu, komputery, monitory, pakiety biurowe, pakiety zabezpieczeń komputerowych, sprzęt elektroniczny, kamery, czujniki bezpieczeństwa (dymu, wody), sprzęt RTV i AGD, meble biurowe oraz kuchenne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu z dnia 30 stycznia 2020 r.).

Czy Gmina realizując projekt pn. „(…)” z zakresu i programu opisanym we wniosku może odzyskać koszt poniesionego podatku VAT, biorąc pod uwagę argumenty przytoczone w złożonym wniosku i aktualne uwarunkowania prawne?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma on możliwości odliczenia podatku od towarów i usług od przedmiotowej inwestycji, gdyż realizuje zadania nałożone na niego przez odrębne przepisy prawa i tym samym w zakresie tych zadań nie jest podatnikiem podatku od towaru i usług. Reasumując, Gmina realizując projekt nie ma możliwości pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony bądź otrzymania zwrotu kwoty podatku VAT i usług z tytułu zrealizowanej inwestycji, ponieważ realizacja projektu nie będzie generowała żadnego przychodu. Realizacja opisana we wniosku nie ma związku z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT wykonywanymi przez Gminę, a więc nie ma podstaw do obniżenia kwoty podatku należnego. W związku z tym Gmina realizując przedmiotowe przedsięwzięcie nie może odzyskać poniesionego kosztu VAT. Wobec tego podatek VAT jest kosztem kwalifikowanym. Zgodnie z przepisami art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106) – zwanej dalej ustawą – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Art. 87 ust. 1 ustawy stanowi, że w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z przedstawionego wyżej przepisu wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506, z późn. zm.) – gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Jak stanowi art. 6 ust. 1 powołanej ustawy – do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy – zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:

• pomocy społecznej, w tym ośrodków i zakładów opiekuńczych (art. 7 ust. 1 pkt 6);
• edukacji publicznej (art. 7 ust. 1 pkt 8);
• kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami (art. 7 ust. 1 pkt 9);
• współpracy i działalności na rzecz organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2018 r., poz. 450, 650, 723 i 1365 oraz z 2019 r. poz. 37) (art. 7 ust. 1 pkt 19).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT od 2014 r. W lutym 2018 r. Gmina złożyła wniosek o dofinansowanie projektu ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (…) na lata 2014-2020, pn. „(…)”. Realizowana inwestycja nie będzie służyć do wykonywania czynności opodatkowanych. Realizując przedmiotowy projekt Gmina nabyła towary i usługi niezbędne do realizacji wspomnianego projektu, tj.: usługi i materiały budowlane, materiały w związku z promocją projektu, komputery, monitory, pakiety biurowe, pakiety zabezpieczeń komputerowych, sprzęt elektroniczny, kamery, czujniki bezpieczeństwa (dymu, wody), sprzęt RTV i AGD, meble biurowe oraz kuchenne. Faktury dokumentujące zakup towarów i usług w ramach realizacji projektu zostały wystawione na Gminę. Realizacja projektu nie będzie generowała żadnego przychodu, nie ma związku z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. Realizacja przedmiotowego projektu należy do zadań własnych gminy, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 6, 8, 9 i 19 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Realizacja projektu pn. „(…)” odbywa się w ramach władztwa publicznego i Gmina wykonując ten projekt działa jako organ administracji publicznej oraz korzysta ze środków prawnych o charakterze władczym. W takim ujęciu Gmina nie może być uznana za podatnika, gdyż realizuje ona w tym zakresie zadania własne służące zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki nie występuje. Ze złożonego wniosku wynika bowiem, że Gmina realizuje opisany projekt w ramach zadań własnych nałożonych na nią ustawą o samorządzie gminnym, zatem w tym zakresie działa w ramach reżimu publicznoprawnego. Tym samym w rozpatrywanej sprawie Gmina nie ponosi wydatków w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a zatem nabywając towary i usługi nie działa w charakterze podatnika podatku VAT. Tym samym w omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie są spełnione, w związku z czym, Gmina nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ramach realizacji ww. projektu.

Powyższe wynika z tego, że w przedmiotowej sprawie nie są spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Gmina nie działa jako podatnik VAT, a wydatki związane z realizacją projektu nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem. W konsekwencji Gminie z tego tytułu nie przysługuje prawo do zwrotu podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

W związku z wydatkami poniesionymi na realizację opisanego projektu, Gmina nie ma również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2019 r., poz. 714, z późn. zm.). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. złożenie zgłoszenia rejestracyjnego i pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Gmina w odniesieniu do przedmiotowego projektu nie działa jako podatnik podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, nie ma zastosowania regulacja powołanego wyżej rozporządzenia.

W konsekwencji, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Gmina – biorąc pod uwagę argumenty przytoczone w złożonym wniosku i aktualne uwarunkowania prawne – realizując projekt pn. „(…)” nie może odzyskać kosztu poniesionego podatku VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Należy wskazać, że pojęcie „kosztu kwalifikowalnego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku z powyższym, nie zajęto stanowiska w tej sprawie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.