0112-KDIL1-2.4012.678.2019.3.MR

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2019 r. (data wpływu 7 listopada 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 stycznia 2020 r. (data wpływu 14 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących odbudowę komina – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących odbudowę komina. Wniosek uzupełniono w dniu 14 stycznia 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Przedsiębiorstwo (…) (dalej: Wnioskodawca, Spółka) prowadzi działalność w zakresie produkcji i sprzedaży energii cieplnej. Spółka do swojej głównej działalności wykorzystuje środek trwały, jakim jest komin. Dodatkowo komin jest wynajmowany dwóm firmom telekomunikacyjnym jako maszt do anten. Komin jest z roku 1996 i nie otrzymał pozwolenia na dalsze użytkowanie. W związku z tym, Spółka była zmuszona rozwiązać umowy najmu. Jednak zainteresowanie odbudową komina obydwóch stron, tj. Spółki i dwóch firm telekomunikacyjnych spowodowało, że zostały podpisane porozumienia w zakresie odbudowy komina: jedno porozumienie na projekt komina, a drugie na odbudowę komina zgodnie z projektem.

Przedmiotem pierwszego porozumienia jest wykonanie i sfinansowanie dokumentacji projektowej komina. Spółka zleciła wykonanie dokumentacji projektowej odbudowy komina i zgodnie z porozumieniem obciążyła dwie strony porozumienia kwotą równą po 1/3 wartości wykonania dokumentacji wystawiając fakturę. Natomiast 1/3 wartości została poniesiona przez Spółkę. Dokumentacja została wykonana i Spółka wystawiła już faktury obciążające dwie firmy telekomunikacyjne kosztami projektu.

Natomiast przedmiotem drugiego porozumienia jest odbudowa komina i zobowiązanie do przedłużenia umowy najmu na okres 10-letni w zamian za pokrycie kosztów odbudowy. Jego treść zobowiązuje dwie firmy telekomunikacyjne (będące stronami porozumienia) do pokrycia kosztów odbudowy komina w proporcji po 1/2 na każdą firmę, czyli Spółka w zakresie odbudowy nie ponosi żadnych nakładów. Wszystkie prace związane z wykonaniem inwestycji zleca i nadzoruje Spółka. Po zakończonej budowie komin pozostaje własnością Spółki, a Spółka obciąża dwie firmy telekomunikacyjne, w wysokości po 1/2 wartości odbudowy komina, wystawiając faktury. W treści porozumienia jest zawarta informacja, że od momentu zapłaty faktur za pokrycie kosztów odbudowy komina, ustala się nową stawkę czynszu za najem (będzie niższa niż była dotychczas).

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

1. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług) czynnym.
2. Spółka zajmuje się inwestycją, podpisała umowę z Wykonawcą na projekt i odbudowę komina i wszystkie faktury są wystawione na nią. Następnie Wnioskodawca wystawił faktury na firmy telekomunikacyjne (przenosząc koszty odbudowy komina w wysokości określonej w zawartym porozumieniu na firmy telekomunikacyjne, które korzystają z komina jako Najemcy).
3. W związku z tym, że Spółka uważa, iż sprzedaje nakłady budowlane, czyli wykonała usługę (przedmiotem sprzedaży nie jest komin, gdyż on po odbudowie nadal pozostaje własnością Spółki) i wystawiła faktury sprzedaży ze stawką 23% (stawka na usługi 23%), towary i usługi zakupione w związku z realizacją odbudowy komina będą wykorzystywane przez Spółkę wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy obciążenie kosztami odbudowy komina najemców na podstawie faktur jest objęte podatkiem VAT w stawce 23%? (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2).
2. Czy Spółka ma prawo odliczyć VAT z faktur dokumentujących odbudowę komina? (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 4).

Zdaniem Wnioskodawcy

Ad 1

Przeniesienie kosztów odbudowy komina na najemcę jest opodatkowane stawką 23%. Nakłady są traktowane jako sprzedaż usług na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i nie są wymienione w wykazach (załącznikach do ustawy) towarów i usług objętych obniżoną stawką podatku od towarów i usług.

Ad 2

Spółka ma prawo odliczyć VAT z faktur otrzymanych z tytułu zakupu materiałów i usług w związku z odbudową komina. Spółka prowadziła i nadzorowała całą inwestycję polegającą na odbudowie komina, po czym po jej zakończeniu obciążyła firmy telekomunikacyjne poniesionymi kosztami w wysokości określonej w porozumieniu. Wynagrodzenie otrzymane przez Spółkę z tytułu pokrycia kosztów odbudowy komina jest traktowane jako sprzedaż usług (nakładów). W związku z tym, że wszystkie faktury zakupu służą wyłącznie czynnościom opodatkowanym, Spółka uważa, że przysługuje jej prawo do odliczenia podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z kolei, w świetle art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku, gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Przepis ten jest źródłem praw i obowiązków podatników w odniesieniu do świadczeń określanych mianem „odsprzedaży” lub „refakturowania” usług. W związku z tym należy stwierdzić, że nabycie usług oraz ich późniejsza odsprzedaż (z marżą czy bez) powinny być zawsze traktowane jako dwie odrębne transakcje usługowe.

Powyższy przepis jest odpowiednikiem art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, który stanowi, że w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi.

Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.

Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie odsprzedaje ją w takiej samej formie swojemu kontrahentowi. Przeniesienie kosztów nabycia usługi, o którym mowa wyżej, dotyczy wyłącznie usługi, jaką nabywca nabył w celu odsprzedaży w postaci takiego samego świadczenia, co nie jest tożsame z sytuacją odsprzedaży tej usługi będącej elementem pomocniczym świadczenia głównego, bez którego świadczenie pomocnicze nie ma racji bytu.

Podkreślenia wymaga, że aby dana czynność – stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu ustawy – podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonywana przez podmiot działający w charakterze podatnika.

Zauważyć należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowa stawka podatku – na mocy art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1 (ust. 2 ww. artykułu).

Jednakże, jak stanowi art. 146aa ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będący zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, prowadzi działalność w zakresie produkcji i sprzedaży energii cieplnej. Spółka do swojej głównej działalności wykorzystuje środek trwały, jakim jest komin, który był wcześniej wynajmowany dwóm firmom telekomunikacyjnym jako maszt do anten. Jednakże Spółka nie otrzymała pozwolenia na dalsze użytkowanie i była zmuszona rozwiązać umowy najmu. Jednak zainteresowanie odbudową komina obydwóch stron, tj. Spółki i dwóch firm telekomunikacyjnych spowodowało, że zostało podpisane m.in. porozumienie, którego przedmiotem jest odbudowa komina i zobowiązanie do przedłużenia umowy najmu na okres 10-letni w zamian za pokrycie kosztów odbudowy. Jego treść zobowiązuje dwie firmy telekomunikacyjne (będące stronami porozumienia) do pokrycia kosztów odbudowy komina w proporcji po 1/2 na każdą firmę, czyli Spółka w zakresie odbudowy nie ponosi żadnych nakładów. Wszystkie prace związane z wykonaniem inwestycji zleca i nadzoruje Spółka. Po zakończonej budowie komin pozostaje własnością Spółki, a Spółka obciąża kosztami dwie firmy telekomunikacyjne, w wysokości po 1/2 wartości odbudowy komina, wystawiając faktury. W treści porozumienia jest zawarta informacja, że od momentu zapłaty faktur za pokrycie kosztów odbudowy komina, ustala się nową stawkę czynszu za najem (będzie niższa niż była dotychczas). Wnioskodawca podpisał umowę z Wykonawcą m.in. na odbudowę komina i wszystkie faktury są na niego wystawione. Następnie Spółka wystawiła faktury na firmy telekomunikacyjne (przenosząc koszty odbudowy komina w wysokości określonej w zawartym porozumieniu na firmy telekomunikacyjne, które korzystają z komina jako Najemcy).

Wątpliwości Spółki dotyczą m.in. kwestii ustalenia, czy obciążenie kosztami odbudowy komina najemców (firmy telekomunikacyjne) na podstawie faktur jest objęte podatkiem VAT w stawce 23%.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega konkretna czynność (dostawa towaru lub usługa), a nie zapłata (koszty).

W analizowanej sprawie Wnioskodawca otrzymał od Wykonawcy faktury dotyczące odbudowy komina. Następnie Wnioskodawca wystawił faktury na firmy telekomunikacyjne, przenosząc tym samym koszty odbudowy komina w wysokości określonej w zawartym porozumieniu na firmy telekomunikacyjne, które korzystają z komina jako najemcy.

Zatem w niniejszej sprawie, przeniesienie przez Wnioskodawcę na firmy telekomunikacyjne (najemców) kosztów odbudowy komina, stanowi w istocie – zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy – odsprzedaż usług odbudowy komina.

W świetle powołanych wcześniej przepisów należy wskazać, że ww. czynność – nie została wymieniona przez ustawodawcę, ani w ustawie, ani w przepisach wykonawczych do niej, jako zwolniona od podatku lub co do której można zastosować obniżoną stawkę podatku VAT.

W konsekwencji, obciążenie kosztami odbudowy komina najemców na podstawie faktur otrzymanych od Wykonawcy, podlega opodatkowaniu podstawową stawką podatku w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku jako nr 1 oceniono jako prawidłowe.

Odnosząc się z kolei do wątpliwości Wnioskodawcy w kwestii prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących odbudowę komina, należy wskazać, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tych czynności.

Zatem w sytuacji, gdy zostały wystawione faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których na fakturze nie wykazuje się kwoty podatku, podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wykazany w tej fakturze w części dotyczącej tych czynności.

I tak, w świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi, oraz w sytuacji gdy zostały wystawione faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których na fakturze nie wykazuje się kwoty podatku.

Należy również podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Zatem, prawo do odliczenia podatku naliczonego wynika z art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Ponadto, z art. 88 ust. 4 ustawy wynika, że możliwość odliczenia podatku w stosunku do podmiotów niebędących zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku VAT oraz z faktur, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których na fakturze nie wykazuje się kwoty podatku.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że towary i usługi zakupione w związku z realizacją odbudowy komina będą wykorzystywane przez Spółkę wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów usług, bowiem odbudowany komin będzie oddany firmom telekomunikacyjnym w najem.

W konsekwencji, Spółka ma prawo odliczyć podatek naliczony z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z odbudową komina – z uwagi na ich związek z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT pod warunkiem, że nie są one objęte wyłączeniem, o którym mowa w art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy

Podkreślić należy jednocześnie, że w przedmiotowej sprawie nabywane towary i usługi związane z realizacją odbudowy komina wykorzystywane są przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, zatem co do zasady Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu poniesionych wydatków z otrzymanych faktur, o ile faktury te dokumentują zakup towarów lub usług opodatkowanych na zasadach ogólnych. W przypadku bowiem, gdy przedmiotem nabycia są usługi podlegające opodatkowaniu na zasadzie odwrotnego obciążenia (art. 17 ust. 1 pkt 8 i ust. 1h ustawy), to podstawą do dokonania odliczenia nie są faktury wystawione przez usługodawcę, lecz odliczenia należy dokonać na zasadach wynikających z art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a ustawy. Przy czym, kwestia odwrotnego obciążenia nie była przedmiotem niniejszej interpretacji, gdyż nie sformułowano w tym zakresie pytania ani własnego stanowiska. Jak wyżej wskazano obowiązek zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia ma wpływ na sposób skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego. Natomiast powyższy mechanizm rozliczeń w żaden sposób nie wpływa na sam zakres prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy, tj. prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących odbudowę komina. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być rozpatrzone.

Ponadto, tut. organ informuje że w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.