INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 grudnia 2019 r. (data wpływu 23 grudnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z 30 stycznia 2020 r. (data wpływu 31 stycznia 2020 r.) oraz pismem z 21 lutego 2020 r. (data wpływu 24 lutego 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania sprzedaży użytkowania wieczystego zabudowanej nieruchomości, tj. działek: [X], [Y], [Z] oraz [A] na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 23 grudnia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania sprzedaży użytkowania wieczystego zabudowanej nieruchomości, tj. działek: [X], [Y], [Z] oraz [A] na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z 30 stycznia 2020 r. oraz pismem z 21 lutego 2020 r.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:
Wnioskodawca jest syndykiem masy upadłości […] Sp. z o.o. w upadłości, powołanym w oparciu o Postanowienie Sądu Rejonowego […] w przedmiocie ogłoszenia upadłości obejmującej likwidację majątku. W toku postępowania upadłościowego syndyk sprzedaje majątek upadłego w celu zaspokojenia wierzycieli. W skład masy upadłości wchodzi, nieruchomość […].
Działka [X] została zakupiona od osób prywatnych: […] aktem notarialnym […] 2000 r. […] Przedmiotowa działka w momencie zakupu była zabudowana halą produkcyjną […]. Działki [A], [Y], [B], [C] oraz [D] zostały zakupione aktem notarialnym […] 1999 r. od […] Sp. z o.o. […] Na ww. działkach w momencie zakupu znajdowały się: budynek warsztatowy […] oraz budynek administracyjny […]. Dalej działki [B], [C] oraz [D] zostały połączone w jedną działkę [Z].
Nieruchomość stanowi prawo wieczystego użytkowania gruntu:
- działki [X] zabudowanej budynkiem hali produkcyjno-magazynowej,
- działki [Y] zabudowanej budynkiem biurowym,
- działki [Z] zabudowanej budynkiem hali produkcyjnej,
- zabudowanej działki [A], na terenie niniejszej działki jest umieszczony słup reklamowy na betonowym fundamencie. Zgodnie z pismem z 21 lutego 2020 r. ww. słup reklamowy, stanowi budowlę w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane. (Dz. U. z 2019 r., poz. 1186 z późn. zm.).
Na ww. działkach usytuowane są następujące obiekty budowlane:
- budynek hali produkcyjnej […] wybudowany w 2007 r. (działka [Z]),
- budynek hali produkcyjnej […] wybudowany w 2004 r. (działka [Z] i działka [X]),
- budynki magazynowe […]. Oba budynki wybudowane w 1970 r. (działka [X]),
- budynek biurowy 1-piętrowy […] wybudowany w 1970 r. (działka [Y]),
- budynek technologiczny […] wybudowany w 2003 r. (działka [A]).
Od dn. ogłoszenia upadłości, tj. […] 2019 r. w ww. obiektach nie dokonywano jakichkolwiek remontów i tym samym nie ponoszono nakładów finansowych. Od dn. ogłoszenia upadłości, tj. […] 2019 r. fragmenty działek są przedmiotem wynajmu a przychody z tym związane uwzględniają 23% podatek od towarów i usług VAT (podatek od towarów i usług). Teren obejmujący przedmiotową nieruchomość położony jest w granicach gminy […]. Aktualnie dla przedmiotowego terenu nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z Uchwałą […] Rady Miasta […] 2014 r. w sprawie uchwalenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta […] ww. obiekty zostały wybudowane przez […] Sp. z o.o. w okresie od 2003 r. do 2007 r. a wydatki z tym związane były zaliczone do kosztów po zakończeniu każdej z inwestycji. Podatek od towarów i usług VAT związany z inwestycjami był przez upadłego odliczony.
Z dokumentacji księgowej przekazanej przez upadłego syndykowi wynika, że nakłady finansowe jakie były poniesione przez upadłą spółkę na zmodernizowanie ww. nieruchomości nie przekroczyły 30 % wartości początkowej. Nieruchomość była wykorzystywana do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. Upadły prowadził księgowość w formie księgi handlowej i zaewidencjonował wszystkie modernizacje budynków i budowli.
Z tytułu opisanych powyżej nieruchomości od daty ogłoszenia upadłości przez Sąd Rejonowy […] 2019 r. nie były dokonywane odpisy amortyzacyjne na niniejszych nieruchomościach. Podatnik do chwili obecnej jest czynnym podatnikiem podatku VAT i co się z tym wiąże ma prawo do odliczania podatku naliczonego.
W związku z powyższym zadano następujące pytania:
- Czy zbycie użytkowania wieczystego zabudowanej nieruchomości - działki [X] - (wraz z prawem własności obiektów-budynków przemysłowych stanowiących odrębny przedmiot własności) dokonane przez Wnioskodawcę w imieniu Spółki upadłej korzysta ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług?
- Czy zbycie użytkowania wieczystego zabudowanej nieruchomości - działki [Y] - (wraz z prawem własności obiektów-budynków przemysłowych stanowiących odrębny przedmiot własności) dokonane przez Wnioskodawcę w imieniu Spółki upadłej korzysta ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług?
- Czy zbycie użytkowania wieczystego zabudowanej nieruchomości - działki [Z] - (wraz z prawem własności obiektów-budynków przemysłowych stanowiących odrębny przedmiot własności) dokonane przez Wnioskodawcę w imieniu Spółki upadłej korzysta ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług?
- Czy zbycie użytkowania wieczystego zabudowanej nieruchomości - działki [A] - (wraz z prawem własności obiektów-budynków przemysłowych stanowiących odrębny przedmiot własności) dokonane przez Wnioskodawcę w imieniu Spółki upadłej korzysta ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług?
Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa opisanych nieruchomości zabudowanych będzie opodatkowana stawką zwolnioną od podatku od towarów i usług .
Zdaniem Wnioskodawcy dostawa opisanych (w poz. 75 wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej) nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w części dotyczącej nieruchomości zabudowanych.
Zgodnie z art. 29a ust. 8 i 9 ustawy z 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 roku, poz. 1221 z późniejszymi zmianami) - dalej: ustawa VAT z podstawy opodatkowania dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli nie wyodrębnia się wartości gruntu lub prawa wieczystego użytkowania gruntu, co powoduje, że stawka podatku lub zwolnienie z podatku ustalone dla dostawy budynku czy budowli stosuje się również do gruntu lub prawa wieczystego użytkowania gruntu związanych z budynkami lub budowlami będącymi przedmiotem dostawy.
Ustawodawca w ustawie VAT przewidział zwolnienie z podatku dla dostawy budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:
- dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
- pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata,
co wynika z treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT. Ponadto dla dostawy, która nie mogłaby korzystać ze zwolnienia opisanego wyżej przewidziane zostało kolejne zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10a. Zgodnie z tym przepisem zwalnia się z podatku dostawę budynków, budowli lub ich części pod warunkiem, że:
- w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
- dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
W przedmiotowej sprawie elementem przesądzającym jest interpretacja definicji „pierwszego zasiedlenia”. Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy VAT przez pierwsze zasiedlenie - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:
- wybudowaniu lub
- ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
Definicja ta wynikająca z ustawy VAT została uznana przez TSUE, w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16, za niezgodną z prawem unijnym w takim zakresie, w jakim uznaje ona pierwsze zasiedlenie, jako następujące wyłącznie w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu VAT. W świetle wspólnotowej wykładni nie można pierwszego zasiedlenia nieruchomości ograniczać jedynie do dokonania czynności podlegającej VAT (np. sprzedaży czy najmu). Pierwsze zasiedlenie budynku to jego pierwsze zajęcie, faktyczne używanie (w tym także na potrzeby własnej działalności gospodarczej). I nie ma znaczenia, czy dany budynek został wybudowany, czy też został ulepszony (zmodernizowany).
Posługując się, zatem wykładnią dokonaną przez TSUE, w odniesieniu do nieruchomości mających być przedmiotem opisanej wcześniej dostawy, uznać należy, że dostawa ta będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w związku z faktem, że nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia i od pierwszego zasiedlenia upłynął okres dłuższy niż dwa lata. Zwolnienie z podatku wynika w tym przypadku z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT.
Konstrukcja ustawy VAT, w zakresie opodatkowania dostawy budynków i budowli, jako regułę wprowadza zwolnienie podatkowe, natomiast opodatkowania stawką podstawową jest odstępstwem od tej reguły, co powoduje, iż dopiero łączne spełnienie wszystkich warunków zapisanych w art. 43 ust. 1 pkt 10 lub pkt 10a daje możliwość odejścia od zasady zwolnienia z podatku. Potwierdzeniem tej tezy jest również treść art. 43 ust. 10 ustawy VAT, która dopuszcza możliwość rezygnacji ze zwolnienia dopiero po spełnieniu określonych warunków w ustawowo wyznaczonym terminie, co jednoznacznie potwierdza, że wolą ustawodawcy było zwolnienie z podatku dostawy budynków i budowli.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 106), – zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).
W świetle przedstawionych powyżej przepisów, zarówno grunty, jak i budynki i budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.
Nie każda jednak czynność, która stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność jest opodatkowana VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.
Uwzględniając powyższe przepisy stwierdzić należy, że opodatkowanie danej czynności podatkiem od towarów i usług uwarunkowane jest łącznym spełnieniem dwóch przesłanek. Po pierwsze, konkretna czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, po wtóre – musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.
Przy czym, zarówno w treści ustawy o VAT, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.
Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.
Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:
- dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim;
- pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 14 w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 września 2019 r. ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pierwszym zasiedleniu - rozumie się przez to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:
- wybudowaniu lub
- ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku nieruchomości zabudowanych niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.
Według art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:
- w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
- dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.
Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.
Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:
- towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
- przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.
Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Co do zasady zatem grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według tych samych regulacji jak budynki i budowle na nim posadowione. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.
Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca – Syndyk masy upadłości planuje sprzedać wchodzące w skład majątku spółki będącej w upadłości użytkowania wieczyste zabudowanej nieruchomości, tj. działki nr [X], [Y], [Z] oraz [A] wraz z prawem własności obiektów-budynków przemysłowych stanowiących odrębny przedmiot własności.
Nieruchomość stanowi prawo wieczystego użytkowania gruntu:
- działki [X] zabudowanej budynkiem hali produkcyjno-magazynowej, budynkami magazynowymi,
- działki [Y] zabudowanej budynkiem biurowym,
- działki [Z] zabudowanej budynkiem hali produkcyjnej, budynkiem technologicznym,
- działki [A] zabudowanej słupem reklamowym na betonowym fundamencie.
Od dnia ogłoszenia upadłości, tj. od […] 2019 r. spółka będąca czynnym podatnikiem podatku VAT nie dokonywała jakichkolwiek remontów, a tym samym nie ponosiła nakładów finansowych na ww. obiekty. Od ogłoszenia upadłości fragmenty działek wykorzystywane są w działalności opodatkowanej spółki, są przedmiotem wynajmu. Obiekty zostały wybudowane w okresie od 2003 r. do 2007 r. Podatek od towarów i usług związany z inwestycjami był przez upadłego odliczony. Upadły prowadzi księgowość w formie księgi handlowej i zaewidencjonował wszystkie modernizacje budynków i budowli. Nakłady finansowe poniesione przez upadłą spółkę na zmodernizowanie ww. nieruchomości nie przekroczyły 30% wartości początkowej.
Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii zwolnienia od podatku zbycia prawa użytkowania wieczystego zabudowanych nieruchomości, tj. działek [X], [Y], [Z] oraz [A] wraz z prawem własności obiektów-budynków przemysłowych stanowiących odrębny przedmiot własności.
Opis zdarzenia przyszłego wskazuje, że spełnione są łącznie dwa warunki wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, co skutkuje objęciem przedmiotowej dostawy zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Wynika to z faktu, że dostawa budynków i budowli posadowionych na działkach [X], [Y], [Z] oraz [A] nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynków, budowli upłynie okres dłuższy niż 2 lata.
W związku z powyższym, analiza opisu zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że sprzedaż nieruchomości, tj. użytkowania wieczystego zabudowanych nieruchomości – działek [X], [Y], [Z] oraz [A] (wraz z prawem własności obiektów-budynków przemysłowych stanowiących odrębny przedmiot własności) będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.
W konsekwencji, zwolnieniem od podatku – w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy – objęte będą również grunty, na których posadowione są opisane we wniosku budynki.
W związku z tym, że dostawa przedmiotowych budynków będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, analiza zwolnienia tych czynności wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a i pkt 2 ustawy jest bezpodstawna.
Tym samym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy (tj. w odniesieniu do pytania 1, 2, 3, 4) w zakresie zbycia nieruchomości zabudowanych należy uznać za prawidłowe.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
- z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.