0111-KDIB3-3.4012.455.2019.4.PK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 listopada 2019 r. (data wpływu 13 listopada 2019 r.), uzupełnionym pismem z 17 stycznia 2020 r. (data wpływu 21 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w przedmiocie określenia podstawy opodatkowania w przypadku udostępnienia graczom urządzenia do gry zręcznościowej - jest nieprawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 13 listopada 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w przedmiocie określenia podstawy opodatkowania w przypadku udostępnienia graczom urządzenia do gry zręcznościowej. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 17 stycznia 2020 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 2 stycznia 2020 r. znak: 0113-KDWPT.4011.3.2019.3.JR, 0111-KDIB3-3.4012.455.2019.PK

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług) czynnym. Spółka jest producentem urządzeń do gdy w grę zręcznościową (dalej także jako: „Gra”). Spółka udostępnia urządzenie graczom w miejscach ich instalacji np. w lokalach gastronomicznych, lub innych tego typu miejscach, gdzie klienci tych miejsc mają możliwość m.in. grać w Grę.

Rozpoczęcie udziału w Grze następuje poprzez wprowadzenie środków pieniężnych (monet lub banknotów). Za wprowadzone środki gracz otrzymuje punkty. 1 punkt kredytowy odpowiada kwocie 0,1 zł. Wartości kredytu wyrażone w punktach kredytowych wybierane będą przez gracza przed rozpoczęciem rozgrywki za pomocą przycisku „stawka”. Wybierając stawkę, gracz określa kwotę, za jaką będzie grał.

Gra może składać się z kolejno następujących po sobie rozgrywek w liczbie od 1 do 4. Pojedyncza rozgrywka rozpoczyna się poprzez uwolnienie kulki, która stacza się po planszy, zmieniając tor po natrafieniu na kołki. W trakcie rozgrywki gracz korzystając ze swojej zręczności stara się złapać spadającą kulkę do koszyczka, za pomocą klawiszy sterując koszyczkiem w lewo lub w prawo. Jeżeli graczowi uda złapać się spadającą kulkę, wygrywa nagrodę w postaci punktów kredytowych w ilości stanowiącej czterokrotność postawionej stawki (lub w drugiej wersji urządzenia, za złapanie pierwszej kulki gracz otrzymuje dwukrotność postawionej stawki, za złapanie drugiej kulki trzykrotność, za złapanie trzeciej kulki czterokrotność i za złapanie czwartej kulki pięciokrotność postawionej stawki), jaką ustalił przed rozpoczęciem gry. W razie wygranej, gracz może zdecydować się na powtórzenie rozgrywki i wówczas gra toczy się dalej - w takim przypadku stawkę stanowi cała pula wygranych punktów, zaś w razie kolejnej wygranej, pula ta ulega dalszemu zwielokrotnieniu. Wygrane punkty są dopisywane do sumy posiadanych przez danego gracza kredytów, zaś punkty stracone, przepadają. Gra kończy się przegraną rozgrywki (niezłapanie kulki), zwycięstwie w czwartej rozgrywce, bądź przerwaniu Gry przez gracza. Przegrana powoduje utratę punktów postawionych oraz zgromadzonych, natomiast wygranie czwartej rozgrywki, bądź dobrowolne przerwanie Gry po zwycięskiej rozgrywce powoduje dopisanie punktów kredytowych do salda.

Po zakończeniu Gry, gracz który ma na koncie punkty kredytowe, może rozpocząć nową grę. Maksymalna wygrana w jednej Grze nie może przekroczyć kwoty 2.280 zł. Gracz może jednak wziąć udział w kilku grach w tym samym dniu. Gra kończy się w momencie utraty przez gracza wszystkich kredytów lub w momencie, gdy gracz podejmie decyzję o jej zakończeniu. Gracz może samodzielnie zakończyć korzystanie z urządzenia w dowolnej chwili i wypłacić środki pieniężne odpowiadające liczbie posiadanych punktów. Wypłaty kwot poniżej 500 zł gracz dokonuje samodzielnie w automacie, natomiast wypłaty kwot od 500 zł wzwyż, wypłacane są przez obsługę kasy.

Urządzenia są rozmieszczane w lokalach gastronomicznych będących własnością osób trzecich i Spółka nie ma nad nimi bezpośredniego nadzoru. Urządzenie do Gry jest urządzeniem mechanicznym i nie posiada programu gry, lecz sterownik sterujący podstawowymi elementami urządzenia (tj. oświetlenie, silniki wypuszczenia kulek, dźwięk itp.) Z uwagi na powyższe, urządzenie nie posiada systemu trwałej rejestracji, który sprawdzałby ile osób w danym przedziale czasowym gra w Grę, jakie kwoty są wpłacane przez poszczególnych graczy do urządzenia i jakie kwoty są z niego wypłacane w związku z wygranymi poszczególnych Graczy. Z uwagi na fakt, że projektowane urządzenie jest urządzeniem mechanicznym a nie elektronicznych, nie posiada systemów trwałej rejestracji pozwalających na ustalenie przebiegu gier prowadzonych przez graczy. Tym samym Spółka nie dysponuje wiedzą na temat sald/wygranych poszczególnych graczy. W związku z tym, że urządzenia nie posiadają możliwości i nie rejestrują ilości (kwot) wrzucanych do nich pieniędzy i nie rejestrują ilości (kwot) wypłacanych z nich pieniędzy przez poszczególnych Graczy, Wnioskodawca dysponuje danymi jedynie na temat kwot, jakie zostały w automatach po zakończeniu np. dnia (bądź innego okresu, po jakim automaty są sprawdzane w celu wybrania nadwyżek, bądź też uzupełnienia niedoboru kwoty, która z założenia powinna znajdować się w urządzeniu (urządzenia nie mogą pozostawać nigdy puste z uwagi na konieczność dysponowania kwotą zapewniającą wypłatę środków w każdym momencie ). Urządzenia są opróżniane z pieniędzy w ten sposób, że dla danego automatu, w zależności od jego popularności (częstotliwości zapełniania) ustala się okres, w którym automat jest opróżniany. Okres taki nigdy nie jest dłuższy, niż przyjęty przez Spółkę okres rozliczeniowy dla podatku VAT.

Zgodnie z decyzją Ministra Finansów z dnia 26.04.2019 r, nr PS3.6871.2.2019 (dalej: „Decyzja”) gra na urządzeniu do gier nie jest grą na automacie w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. z 2018 r., poz. 165, z późn. zm.) - dalej: „Ustawa o grach hazardowych”.

W uzupełnieniu do wniosku podano, że:

Zgodnie z art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 847, z późn. Zm.) „Grami na automatach są gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych oraz gry odpowiadające zasadom gier na automatach urządzone przez sieć Internet o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których gra zawiera element losowości”. Gra nie jest „grą na automatach” w rozumieniu ww. definicji, gdyż jest grą zręcznościową. Wynik gry, w przeciwieństwie do gier hazardowych zależy w od zręczności gracza, który ma na niego wpływ. Minister Finansów stwierdzając, że Gra nie jest grą hazardową przesądził, że nie podlega ona przepisom ww. ustawy o grach hazardowych regulującej m.in. podatek od gier.

Wypłata wygranych następuje za pomocą mechanizmu naliczającego punkty. Mechanizm ten jest wyposażony w wyświetlacz - w przypadku uzyskania wygranej przekraczającej kwotę 500 zł automat blokuje wypłatę, a na wyświetlaczu pojawia się komunikat nakazujący skontaktowanie się z obsługą, która wypłaca zwycięzcy wygraną w kasie lub przelewem (o czym mowa w następnym punkcie). W taki sposób obsługa kasy dowiaduje się o wygranej przekraczającej kwotę 500 zł.

Co do zasady gracz nie uzyskuje żadnego powiadomienia, jednakże w sytuacji, gdy gracz uzyska z wielu gier (przed wypłaceniem) wygrane przekraczającą kwotę 2280 wówczas Spółka wypłaca zwycięzcy kwotę wygranej przelewem bankowym (potrącając z wygranej zaliczkę na podatek dochodowy PIT8AR) - w niektórych przypadkach, przy wypłacie wyższych kwot gracze mogą uzyskać zatem potwierdzenie przelewu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

W jaki sposób Spółka powinna ustalić podstawę opodatkowania podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy podstawę opodatkowania w danym okresie rozliczeniowym będzie stanowiła kwota nadwyżki pieniędzy wpłaconych do danego urządzenia nad kwotą pieniędzy wypłaconych graczom (o ile taka nadwyżka w okresie rozliczeniowym powstanie), w danym okresie rozliczeniowym

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają (m.in.): odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zgodnie zaś z art. 8 ust. 1 tej ustawy przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

W świetle powyższych definicji działalność polegająca na odpłatnym udostępnianiu graczom automatów w celu prowadzenia na nich gier niewątpliwie stanowi świadczenie usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 15 ustawy o VAT zwalnia się z podatku działalność w zakresie gier hazardowych podlegającą przepisom o grach hazardowych. Mając jednak na względzie to, że zgodnie z powołaną decyzją Ministra Finansów gra na urządzeniach do gry nie stanowi gry na automatach w rozumieniu Ustawy o grach hazardowych, należy uznać że opłaty z tytułu gier na przedmiotowych urządzeniach podlegają opodatkowaniu (nie korzystają z ww. zwolnienia).

W świetle powyższego, nie budzi wątpliwości, że Spółka świadcząc usługę podlegającą opodatkowaniu, zobowiązana jest obliczyć i odprowadzić podatek na rachunek urzędu skarbowego. Okolicznością, która w ocenie Wnioskodawcy wymaga wyjaśnienia, jest prawidłowy sposób rozliczenia podatku należnego z tytułu świadczonej usługi.

Zgodnie z art. 103 ust. 1 ustawy o VAT „Podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1a-4 oraz art. 33 i art. 33b”. Zgodnie zaś z ust. 2 tego artykułu, „Mali podatnicy, którzy wybrali metodę kasową, składają w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale”. Zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy o VAT „Podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej”.

Rozliczeniu w danym okresie podlega podatek, w odniesieniu do którego w tym okresie powstał obowiązek podatkowy. Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje co do zasady z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi.

Jak ustalono wyżej, świadczeniem usługi w danym okresie jest odpłatne umożliwienie gry w Grę. Zdaniem Spółki w odniesieniu do każdej Gry obowiązek podatkowy powstaje zatem w chwili wykonania usługi, w więc z chwilą zakończenia Gry.

Drugą kwestią warunkującą prawidłowość opodatkowania jest podstawa opodatkowania. Kwestię tę reguluje art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym „Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika”.

Jak zauważa się w orzecznictwie (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13.12.2018 r., nr 0115-KDIT1-3.4012.741.2018.1.JC „Wskazana powyżej definicja podstawy opodatkowania nie reguluje wprost wszystkich aspektów ustalania podstawy opodatkowania transakcji związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę. W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy, odwołać należy się do przepisów Dyrektywy Rady z dnia 28 listopada 2006 r. Nr 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: „Dyrektywa 112”) oraz orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”). Zgodnie z artykułem 73 Dyrektywy, podstawa opodatkowania w przypadku świadczenia usług i dostaw towarów obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługobiorca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia. Wskazać należy, że definicja ta jest co do zasady zbieżna z definicją podstawy opodatkowania z art. 29a ust. 1 ustawy VAT. Analogicznie więc, sama jej treść nie pozwala jednoznacznie określić „zapłaty”, jaką Spółka otrzymuje w związku z prowadzeniem działalności w zakresie gier losowych i gier na automatach”.

W wyroku z dnia 5 maja 1994 r. w sprawie C-38/93 TSUE stwierdził jednak, że „Podstawę opodatkowania w przypadku świadczenia usług w rozumieniu artykułu 11(A)(1)(a) VI Dyrektywy stanowi wynagrodzenie faktycznie otrzymane w zamian za wyświadczoną usługę. W przypadku automatów do gry dających możliwość uzyskania wygranej, które zgodnie z bezwzględnie obowiązującymi przepisami ustawowymi wypłacają wygraną jako określony procent całkowitej wrzuconej stawki, wynagrodzenie faktycznie otrzymane przez usługodawcę w zamian za udostępnienie automatów stanowi wyłącznie część stawki, którą może zatrzymać dla siebie. Przepis ten należy zatem interpretować w taki sposób, aby podstawa opodatkowania czynności związanych z takimi automatami nie obejmowała określonej ustawowo części całkowitej stawki odpowiadającej wygranej wypłaconej graczom”. Możliwość zastosowania tego stanowiska na gruncie polskiego prawodawstwa potwierdził m.in. także Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 23.05.2014 r, nr IPPP2/443-370 /14-4/MM.

W analizowanym stanie faktycznym można wyróżnić 3 sytuacje w dwóch ujęciach: W ujęciu węższym: 1) Gdy kwota wypłacona graczowi jest wyższa od kwoty przez niego wpłaconej do urządzenia, 2) gdy kwota wypłacana jest równa kwocie wpłacanej, oraz 3) gdy kwota wypłacana jest niższa od wpłacanej, bądź gdy nie ma żadnej kwoty do wypłaty. W ujęciu szerszym: 1) Gdy suma kwot wypłacanych wszystkim graczom w danym okresie jest wyższa od sumy kwot wpłacanych przez wszystkich graczy w tym okresie do urządzeń; 2) gdy suma kwot wypłaconych wszystkim graczom w danym okresie jest równa kwocie wpłaconej przez wszystkich graczy w tym okresie; 3) gdy suma kwot wypłaconych wszystkim graczom w danym okresie jest niższa od kwot wpłaconych przez wszystkich graczy w tym okresie.

Ustalenie kwot w ujęciu węższym, o którym mowa powyżej, nie jest technicznie możliwe. Spółka nie ma bezpośredniej kontroli nad urządzeniami i nie ma możliwości sprawdzenia, ile osób gra na jej urządzeniach, ile wrzucają do nich pieniędzy i jakie kwoty wygrywają poszczególni gracze (chyba, że są to kwoty powyżej 500 zł).

Dla porządku należy zauważyć, że zgodnie z § 2 w zw. z pkt 40 załącznika rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. poz. 2519), usługi świadczone przy użyciu urządzeń, w tym wydających bilety, obsługiwanych przez klienta, które również w systemie bezobsługowym przyjmują należność w bilonie lub banknotach, podlega zwolnieniu z obowiązku ewidencjonowania przy pomocy kas rejestrujących. To oznacza, że Spółka ma jedynie możliwość ustalenia, czy w danym okresie (przyjętym dowolnie dla danego urządzenia, np. codziennie, co kilka dni, co tydzień, etc. - zależnie np. szybkości zapełniania danego urządzenia pieniędzmi) suma kwot wypłacanych wszystkim graczom jest wyższa od sumy kwot wpłacanych przez wszystkich graczy w tym okresie do urządzeń, czy jest jej równa, bądź czy jest od niej niższa. Wnioskodawca może zatem ustalić jedynie, jaka kwota znajduje się w urządzeniu w momencie jego opróżniania i o ile różni się ona od kwoty, z jaką urządzenie zostało postawione do dyspozycji graczy po ostatnim opróżnieniu. W ten sposób jest wiec w stanie ustalić kwotę, jaka została zapłacona przez graczy, którzy korzystali z urządzeń.

Wskazać należy, że powołane powyżej art. 99, art. 103 i art. 109 ustawy o VAT zobowiązują podatników do ewidencjonowania i rozliczania podatku w okresach miesięcznych lub kwartalnych, dlatego Spółka stoi na stanowisku, że ma obowiązek ewidencjonowania i rozliczania w deklaracji za dany okres rozliczeniowy podstawy opodatkowania dla usług, w stosunku do których powstał w danym okresie obowiązek podatkowy. W świetle powyższych regulacji oraz w związku z przywołanym wyrokiem TSUE, podstawę opodatkowania stanowić będzie obliczona w danym okresie rozliczeniowym suma różnic pomiędzy kwotami znajdującymi się w automatach w momencie ich opróżniania, a kwotami z jakimi te automaty rozpoczynały cykl po ostatnim opróżnieniu (przy założeniu, że w każdym automacie po opróżnieniu znajduje się zawsze ta sama kwota zabezpieczająca pierwsze wygrane, będzie to kwota wydobyta w danym okresie rozliczeniowym z automatu).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r. poz. 106) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a - 30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Należy zauważyć, że wyżej powołany przepis jest odpowiednikiem art. 73 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347.1 z późn. zm.). Przepis art. 73 Dyrektywy stanowi, że w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74 -77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, a także przepisy wspólnotowe nie określają jednoznacznie podstawy opodatkowania przy usługach w zakresie gier losowych i gier na automatach. W związku z tym zasadne jest posłużenie się wykładnią przedstawioną przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE). W jednym z orzeczeń (sprawa C-38/93 pomiędzy H.J. Glawe Spiel- und Unterhaltungsgeraete Aufstellungsgesellschaft mbH & Co. KG v Finanzamt Hamburg-Barmbek-Uhlenhorst.) TSUE uznał, że postawę opodatkowania w przypadku świadczenia usług w rozumieniu artykułu 11(A) (1) (a) VI Dyrektywy stanowi zapłata faktycznie otrzymana w zamian za wyświadczoną usługę. W przypadku automatów do gry dających możliwość uzyskania wygranej, które zgodnie z bezwzględnie obowiązującymi przepisami ustawowymi wypłacają wygrane, zapłata faktycznie otrzymana przez usługodawcę w zamian za udostępnienie automatów stanowi wyłącznie część stawki, którą może zatrzymać dla siebie. Przepis ten należy zatem interpretować w taki sposób, aby podstawa opodatkowania czynności związanych z takimi automatami nie obejmowała określonej w regulaminie części całkowitej stawki odpowiadającej wygranej wypłaconej graczom.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca udostępnia urządzenie graczom w miejscach ich instalacji np. w lokalach gastronomicznych, lub innych tego typu miejscach, gdzie klienci tych miejsc mają możliwość grać w Grę. Gra nie jest grą hazardową, nie podlega ona przepisom ustawy o grach hazardowych. Rozpoczęcie udziału w Grze następuje poprzez wprowadzenie środków pieniężnych. Za wprowadzone środki gracz otrzymuje punkty. 1 punkt kredytowy odpowiada kwocie 0,1 zł. Gra kończy się w momencie utraty przez gracza wszystkich kredytów lub w momencie, gdy gracz podejmie decyzję o jej zakończeniu. Gracz może samodzielnie zakończyć korzystanie z urządzenia w dowolnej chwili i wypłacić środki pieniężne odpowiadające liczbie posiadanych punktów. Wypłaty kwot poniżej 500 zł gracz dokonuje samodzielnie w automacie, natomiast wypłaty kwot od 500 zł wzwyż, wypłacane są przez obsługę kasy. Urządzenia nie posiadają możliwości i nie rejestrują ilości (kwot) wrzucanych do nich pieniędzy i nie rejestrują ilości (kwot) wypłacanych z nich pieniędzy przez poszczególnych Graczy. Wnioskodawca dysponuje danymi jedynie na temat kwot, jakie zostały w automatach po zakończeniu np. dnia (bądź innego okresu, po jakim automaty są sprawdzane w celu wybrania nadwyżek, bądź też uzupełnienia niedoboru kwoty, która z założenia powinna znajdować się w urządzeniu (urządzenia nie mogą pozostawać nigdy puste z uwagi na konieczność dysponowania kwotą zapewniającą wypłatę środków w każdym momencie). Urządzenia są opróżniane z pieniędzy w ten sposób, że dla danego automatu, w zależności od jego popularności (częstotliwości zapełniania) ustala się okres, w którym automat jest opróżniany. Okres taki nigdy nie jest dłuższy, niż przyjęty przez Spółkę okres rozliczeniowy dla podatku VAT.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że podstawą opodatkowania VAT w przypadku udostępnienia graczom urządzenia do gry zręcznościowej jest kwota będąca różnicą między wpłatami a wygranymi w danym okresie rozliczeniowym, jest to bowiem faktyczna kwota należna za świadczenie usług.

Przy czym należy mieć na uwadze, że do wartości wypłat należy wliczyć wypłaty dokonywane przez urządzenie jak i kwoty, które wypłacane są przez obsługę kasy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że „podstawę opodatkowania stanowić będzie obliczona w danym okresie rozliczeniowym suma różnic pomiędzy kwotami znajdującymi się w automatach w momencie ich opróżniania, a kwotami z jakimi te automaty rozpoczynały cykl po ostatnim opróżnieniu (przy założeniu, że w każdym automacie po opróżnieniu znajduje się zawsze ta sama kwota zabezpieczająca pierwsze wygrane, będzie to kwota wydobyta w danym okresie rozliczeniowym z automatu)” nie można uznać za prawidłowe albowiem w stanowisku tym Wnioskodawca pomija kwoty wypłacane przez obsługę kasy.

Ponadto należy zaznaczyć, że fakt, iż podstawa opodatkowania jest określana, we wskazany powyżej sposób, nie wynika z okoliczności, że Wnioskodawca nie ma bezpośredniego nadzoru nad urządzeniami, że urządzenie jest urządzeniem mechanicznym nieposiadającym systemów trwałej rejestracji, pozwalających na ustalenie przebiegu gier prowadzonych przez graczy i nie rejestrują ilości (kwot) wrzucanych do nich pieniędzy i ilości (kwot) wypłacanych, a z treści przepisów w zakresie określania podstawy opodatkowania. Należy bowiem mieć na uwadze że podatnicy są zobowiązani tak prowadzić działalność gospodarczą aby móc w sposób prawidłowy rozliczać podatki.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie zapytania Zainteresowanego. Inne kwestie (w szczególności moment powstania obowiązku podatkowego oraz prawidłowość ewidencjonowania sprzedaży w tym przy za pomocą kasy rejestrującej) nieobjęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.