Gmina, jako czynny podatnik VAT, zrealizowała inwestycję polegającą na budowie ogólnodostępnej i niekomercyjnej infrastruktury sportowo-rekreacyjno-turystycznej w ramach swoich zadań. Inwestycja ta nie będzie wykorzystywana do sprzedaży opodatkowanej, a Gmina nie planuje pobierać opłat za korzystanie z obiektów. W związku z tym Gmina nie ma możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, zarówno w odniesieniu do wydatków poniesionych na realizację inwestycji, jak i wydatków związanych z bieżącym utrzymaniem obiektów po jej zakończeniu. Organ podatkowy uznał stanowisko Gminy za prawidłowe.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 grudnia 2019 r. (data wpływu 8 stycznia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków poniesionych na realizację i bieżące utrzymanie inwestycji pn. „ (…)”- jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 8 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków poniesionych na realizację i bieżące utrzymanie inwestycji pn. „ (…)”.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
Gmina (dalej „Gmina” lub „Wnioskodawca”) posiada osobowość prawną, jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz składa deklaracje VAT (podatek od towarów i usług)-7 za miesięczne okresy rozliczeniowe. W 2017 r. Gmina złożyła wniosek o przyznanie pomocy ze środków Unii Europejskiej, w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 na realizację inwestycji „ (…)”. W 2018 r. Gmina podpisała umowę z Województwem o przyznaniu pomocy.
W ramach podpisanej umowy Gmina zobowiązała się do realizacji operacji „ (…)”. Realizacja ww. zadania związana jest z realizacją zadań własnych Gminy, wynikających z ustawy o samorządzie gminnym. W związku z realizacją inwestycji Gmina poniosła wydatki związane z przygotowaniem dokumentacji oraz wykonaniem robót budowlanych. Powstałe w wyniku realizacji inwestycji mienie stanowi własność Gminy.
Operacja miała na celu budowę ogólnodostępnej i niekomercyjnej infrastruktury sportowo-rekreacyjno-turystycznej w miejscowości (…).
Gmina nie będzie pobierała opłat z tytułu korzystania z obiektów, co oznacza, że użytkowanie nie będzie generowało dochodów. Gmina będzie ponosiła koszty z tytułu utrzymania obiektów, naprawy urządzeń i ich konserwacji.
Indywidualna interpretacja przepisów prawa podatkowego, odnośnie możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości lub części w zakresie wyżej wymienionego zdarzenia, jest niezbędnym załącznikiem do wniosku o płatność rozliczającego przyznaną pomoc.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy Gmina, jako czynny podatnik od towarów i usług, w odniesieniu do zrealizowanej inwestycji „ (…)”, będzie mogła obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości lub części, zarówno od wydatków poniesionych na realizację inwestycji jak i od wydatków ponoszonych po zakończeniu realizacji inwestycji, związanych z bieżącym utrzymaniem?
Zdaniem Wnioskodawcy:
Gmina nie ma możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości lub części z tytułu wydatków poniesionych na realizację inwestycji „ (…)”, jak również wydatków związanych z utrzymaniem obiektów po zakończeniu realizacji inwestycji. Wynika to z tego, że przedmiotowa inwestycja nie służy w żaden sposób sprzedaży opodatkowanej.
Wobec powyższego nie będą wypełnione dyspozycje wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn., odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.
Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).
Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.
Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.
Analiza przedstawionego zdarzenia oraz przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że skoro Gmina w ramach realizacji inwestycji wybudowała trybunę sportową i chodnik, które nie będą służyły sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, to nie będzie możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w części lub w całości od wydatków inwestycyjnych, jak również od wydatków związanych z bieżącym utrzymaniem.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn., gdy odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).
Stosownie do powyższej zasady nie istnieje możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.
Zgodnie z ww. regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani, jako podatnicy VAT czynni.
Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności powinien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go - dla tej czynności - za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza – wg. art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Natomiast stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku, gdy organy te podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.
Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj., gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.
W świetle wskazanych unormowań, jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:
Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Zatem jak wynika z powyższych przepisów jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.
Stosownie do art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.
Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. gminnych ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego, a także kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 2 i 10 ww. ustawy).
Z opisu sprawy wynika, że Gmina posiada osobowość prawną oraz jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W 2018 r. Wnioskodawca podpisał umowę z Województwem o przyznanie pomocy ze środków Unii Europejskiej, w ramach PROW na lata 2014-2020, na realizację inwestycji „ (…)”. Projekt ten, Gmina realizuje w ramach zadań własnych zawartych w ustawie o samorządzie gminnym. W związku z realizacją inwestycji Gmina poniosła wydatki związane z przygotowaniem dokumentacji oraz wykonaniem robót budowlanych.
Powstałe w wyniku realizacji inwestycji mienie stanowi własność Gminy. Wybudowana infrastruktura sportowo-rekreacyjno-turystyczna jest ogólnodostępna i ma charakter niekomercyjny. Wnioskodawca zaznaczył, że nie będzie pobierał opłat z tytułu korzystania z obiektów, a tym samym oddanie infrastruktury do użytkowania nie będzie generowało dochodów. Gmina będzie ponosiła koszty z tytułu utrzymania obiektów, naprawy urządzeń i ich konserwacji.
Wątpliwości Wnioskodawcy w tej sprawie dotyczą prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, udokumentowanego fakturami z tytułu kosztów poniesionych w związku z realizacją i późniejszym utrzymaniem inwestycji pn. „ (…)”.
Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, aby rozliczyć podatek naliczony na zasadach przytoczonych w art. 86 ust. 1 ustawy, nabywane przez podatnika VAT czynnego towary i usługi muszą być wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.
Wnioskodawca – czynny podatnik VAT - zaznaczył, że budowana infrastruktura sportowo-rekreacyjno-turystyczna ma charakter niekomercyjny i ogólnodostępny. Gmina nie będzie pobierała opłat z tytułu korzystania z obiektów a tym samym jej użytkowanie nie będzie generowało dochodów. Inwestycja, w postaci trybuny oraz chodnika wybudowanych w ramach projektu pn. „ (…)”, jest realizowana w ramach zadań własnych gminy zgodnie z ustawą o samorządzie gminnym. Gmina zatem nie działa jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 6 ustawy.
W konsekwencji, z uwagi na stan faktyczny oraz przytoczone przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, należy stwierdzić, że Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości lub części, zarówno od wydatków poniesionych na realizację inwestycji oraz od wydatków związanych z bieżącym utrzymaniem ponoszonych po zakończeniu realizacji inwestycji.
W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili