0114-KDIP1-1.4012.699.2019.1.EW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2019 r. (data wpływu 12 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług wynajmu lokalu mieszkalnego nr (…) przy ulicy (…) w (…) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług wynajmu lokalu mieszkalnego nr (…) przy ulicy (…) w (…).

We wniosku przedstawiono zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej i jest czynnym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług) w związku z najmem prywatnym lokalu mieszkalnego. Wnioskodawca jest właścicielem lokalu mieszkalnego nr (…) w budynku nr (…), w (…) przy ul (…). Z uwagi na fakt, iż miejscowość ta jest atrakcyjna turystycznie lokal przeznaczony został przez właściciela na cele wynajmu krótkotrwałego.

Lokal ten składa się z łazienki, w pełni wyposażonej kuchni oraz dwóch sypialni i salonu jak również posiada pełną funkcjonalność tj. doprowadzone przyłącza wszystkich mediów, jest w pełni umeblowany i kompletnie wyposażony, umożliwiając zaspokojenie potrzeb potencjalnych klientów zainteresowanych krótkotrwałym pobytem w lokalu.

Właściciel nie zamierza i nie będzie realizował funkcji wynajmu lokalu na cele mieszkaniowe ani też w jakikolwiek sposób nie będzie go wynajmował na stałe tj. na okres długoterminowy lub na cele prowadzenia działalności gospodarczej. Celem jest, przy pomocy zakupionego lokalu mieszkalnego, świadczenie usług zakwaterowania, które mają polegać na oddaniu lokalu mieszkalnego na cele krótkotrwałego pobytu, nie połączone ze świadczeniem innych usług. Z uwagi na znaczną odległość adresu zamieszkania oraz nie prowadzenie działalności gospodarczej profesjonalnego wynajmu i brak możliwości aktywnego pozyskiwania klientów jak również faktycznego zarządzania Lokalem - wnioskodawca nawiązał współpracę z firmą X, która jest pośrednikiem, prowadzącym profesjonalną działalność gospodarczą w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania gości.

Z ww. Firmą właściciel zawarł umowę współpracy w zakresie świadczenia usług krótkotrwałego zakwaterowania. W ramach przedmiotowej umowy wnioskodawca udostępnia lokal w celu najmu klientom (turystom) lokalu (apartamentu) tylko w celu krótkotrwałego zakwaterowania oraz upoważnił pośrednika do pobierania opłaty z tytułu udostępniania apartamentu.

W ramach przedmiotowej umowy firma zobowiązana jest do:

• udostępniania apartamentu klientom,

• podejmowania działań marketingowych w odniesieniu do apartamentu,

• sporządzania dwumiesięcznego rozliczenia usług

• ostatecznego rozliczenia wynagrodzenia za korzystanie z apartamentu,

• dokonywania rezerwacji oraz przyjmowania gości i ich obsługi

• rozliczeń z klientami w tym do poboru zaliczek za pobyt, wystawiania faktur lub paragonów

• udostępnienia kluczy do apartamentu

• przygotowania apartamentu np.: sprawdzenia sprawności żarówek oraz sprzętu AGD, przygotowanie papieru toaletowego oraz środków czystości, przygotowanie pościeli i ręczników, sprawdzenie czystości pomieszczeń

• odebrania kluczy, zabrania do pralni pościeli oraz ręczników, dokładnego wysprzątania całego lokalu, zakupu na własny koszt środków czystości, papieru toaletowego.

Od firmy właściciel otrzymuje rozliczenie co 2 miesiące. Najemcy - klienci (turyści) dokonują płatności na rzecz firmy, która po potrąceniu swojej należności, za świadczone usługi otrzymane w poprzednich 2 miesiącach od klientów tytułem wynagrodzenia za korzystanie z apartamentu. Właściciel natomiast wystawia na przedmiotową kwotę fakturę na rzecz pośrednika, firmy X. Czynsz ten płatny jest z dołu po zakończeniu danego okresu rozliczeniowego. Właściciel zobowiązany jest jedynie do ponoszenia kosztów należności publiczno-prawnych oraz wywiązywania się z obowiązków wynikających z posiadania ww. lokalu i do udostępnienia apartamentu firmie oraz klientom.

Podsumowując właściciel przekazuje przedmiotowy apartament firmie, który to prowadzi wynajem ww. apartamentu oraz nim zarządza w zakresie koniecznym przy tego typu usłudze tj. firma przygotowuje lokale do wynajmu i wynajmuje je turystom pobierając opłatę za dniówkę pobytu. Właściciel zawarł z firmą umowę najmu w zakresie świadczenia usług krótkotrwałego zakwaterowania tj. służących zaspokajaniu potrzeb związanych z krótkotrwałym pobytem i jako takie usługi zaklasyfikowane są do PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 55 (usługi związane zakwaterowaniem), a co za tym idzie podlegać one będą opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku VAT - 8% w związku z art. 146aa pkt 2 jako wymienione w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług. Właściciel ma prawo korzystania z lokalu na cele prywatne jak i w celu bezpośredniego wynajmu klientom w zakresie świadczenia usług krótkotrwałego zakwaterowania we wcześniej ustalonym terminie i jedynie w sytuacji kiedy lokal nie jest podnajęty klientom.

Umowa z firmą X zawarta w 2013 roku i obecnie wynajem krótkoterminowy obejmuje 15-20 dni w roku (w ostatnich 4 latach).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy właściwa jest stawka 8% podatku od towarów i usług dla świadczonej przez Wnioskodawcę usługi w zakresie wynajmu apartamentu dla turystów w ramach zawartej przez niego umowy z firma X.

Stanowisko Wnioskodawcy:

W załączniku nr 3 do ustawy zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, w poz. 163 wymienione zostały usługi mieszczące się w grupowaniu PKWiU 55, tj. „usługi związane z zakwaterowaniem”. W tym miejscu zwrócić uwagę należy, że ustawodawca nie poprzedził PKWiU 55 symbolem „ex” co pozwala przyjąć, że stawka obniżona podatku ma zastosowanie do wszelkich towarów i usług zawierających się w tym grupowaniu.

W sytuacji gdy usługa świadczona przez podatnika mieści się w grupowaniu: PKWiU 55, usługa ta podlega opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 8%. Celem właściciela jest, przy pomocy zakupionego lokalu mieszkalnego, świadczenie usług zakwaterowania, które polegają na oddaniu lokalu mieszkalnego na cele krótkotrwałego pobytu, nie połączone ze świadczeniem innych usług.

W przypadku gdy dojdzie do zawarcia pomiędzy właścicielem, a firmą umowy najmu, na mocy której firma będzie zobowiązana do podnajmu lokalu na cele krótkotrwałego zakwaterowania, do usług wynajmu lokalu świadczonych przez właściciela na rzecz firmy pośrednika, winna zostać zastosowana stawka 8% VAT, właściwa dla usług związanych z zakwaterowaniem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 5a ustawy – towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zatem dla prawidłowego określenia wysokości stawki podatku od towarów i usług od czynności, których przedmiotem są poszczególne towary lub usługi, ustawodawca odsyła do klasyfikacji statystycznych wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, powołując w przepisach dotyczących obniżonych stawek podatku oraz w załącznikach do ustawy symbole PKWiU.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy, jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU), wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem od towarów i usług w stosunku do towarów i usług, dla których przepisy powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z uwagi na powyższe unormowania, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy – w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Przepis ten jest źródłem praw i obowiązków podatników w odniesieniu do świadczeń określanych mianem „odsprzedaży” usług. W związku z tym należy stwierdzić, że nabycie usług oraz ich późniejsza odsprzedaż (z marżą czy bez) powinny być zawsze traktowane jako dwie odrębne transakcje usługowe.

Powyższy przepis jest odpowiednikiem art. 28 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), który stanowi, że w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi.

Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej, traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.

Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie odsprzedaje ją w takiej samej formie swojemu kontrahentowi. Przeniesienie kosztów nabycia usługi, o którym mowa wyżej, dotyczy wyłącznie usługi, jaką nabywca nabył w celu odsprzedaży w postaci takiego samego świadczenia.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy – dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Zastosowanie obniżonych stawek podatku możliwe jest tylko wówczas, gdy wynika to wprost z ustawy lub przepisów wykonawczych do ustawy.

W załączniku nr 3 do ustawy, stanowiącym „Wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7% (obecnie 8%)”, pod poz. 163 zostały wymienione usługi o symbolu PKWiU 55 „Usługi związane z zakwaterowaniem”.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej i jest czynnym podatnikiem podatku VAT w związku z najmem prywatnym lokalu mieszkalnego. Wnioskodawca jest właścicielem lokalu mieszkalnego nr (…) w budynku nr (…), w (…) przy ul (…). Z uwagi na fakt, iż miejscowość ta jest atrakcyjna turystycznie lokal przeznaczony został przez właściciela na cele wynajmu krótkotrwałego.

Właściciel nie zamierza i nie będzie realizował funkcji wynajmu lokalu na cele mieszkaniowe ani też w jakikolwiek sposób nie będzie go wynajmował na stałe tj. na okres długoterminowy lub na cele prowadzenia działalności gospodarczej. Celem jest, przy pomocy zakupionego lokalu mieszkalnego, świadczenie usług zakwaterowania, które mają polegać na oddaniu lokalu mieszkalnego na cele krótkotrwałego pobytu, nie połączone ze świadczeniem innych usług. Z uwagi na znaczną odległość adresu zamieszkania oraz nie prowadzenie działalności gospodarczej profesjonalnego wynajmu i brak możliwości aktywnego pozyskiwania klientów jak również faktycznego zarządzania Lokalem - wnioskodawca nawiązał współpracę z firmą X, która jest pośrednikiem, prowadzącym profesjonalną działalność gospodarczą w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania gości.

Z ww. Firmą właściciel zawarł umowę współpracy w zakresie świadczenia usług krótkotrwałego zakwaterowania. W ramach przedmiotowej umowy wnioskodawca udostępnia lokal w celu najmu klientom (turystom) lokalu (apartamentu) tylko w celu krótkotrwałego zakwaterowania oraz upoważnił pośrednika do pobierania opłaty z tytułu udostępniania apartamentu.

W ramach przedmiotowej umowy firma zobowiązana jest do:

• udostępniania apartamentu klientom,

• podejmowania działań marketingowych w odniesieniu do apartamentu,

• sporządzania dwumiesięcznego rozliczenia usług

• ostatecznego rozliczenia wynagrodzenia za korzystanie z apartamentu,

• dokonywania rezerwacji oraz przyjmowania gości i ich obsługi

• rozliczeń z klientami w tym do poboru zaliczek za pobyt, wystawiania faktur lub paragonów

• udostępnienia kluczy do apartamentu

• przygotowania apartamentu np: sprawdzenia sprawności żarówek oraz sprzętu AGD, przygotowanie papieru toaletowego oraz środków czystości, przygotowanie pościeli i ręczników, sprawdzenie czystości pomieszczeń

• odebrania kluczy, zabrania do pralni pościeli oraz ręczników, dokładnego wysprzątania całego lokalu, zakupu na własny koszt środków czystości, papieru toaletowego.

Od firmy właściciel otrzymuje rozliczenie co 2 miesiące. Najemcy - klienci (turyści) dokonują płatności na rzecz firmy, która po potrąceniu swojej należności, za świadczone usługi otrzymane w poprzednich 2 miesiącach od klientów tytułem wynagrodzenia za korzystanie z apartamentu. Właściciel natomiast wystawia na przedmiotową kwotę fakturę na rzecz pośrednika, firmy X. Czynsz ten płatny jest z dołu po zakończeniu danego okresu rozliczeniowego. Właściciel zobowiązany jest jedynie do ponoszenia kosztów należności publiczno-prawnych oraz wywiązywania się z obowiązków wynikających z posiadania ww. lokalu i do udostępnienia apartamentu firmie oraz klientom.

W odniesieniu do powyższego należy wskazać, że umowa najmu została uregulowana w art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145), zgodnie z którym przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Najem jest umową, której celem jest uregulowanie zasad dotyczących czasowego korzystania z cudzej rzeczy. Wynajmujący oddaje rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony. Najem jest umową zobowiązującą, konsensualną, wzajemną i odpłatną.

Z kolei na podstawie art. 184b ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r., poz. 2204, z późn. zm.) – zarządzanie nieruchomością polega na podejmowaniu decyzji i dokonywaniu czynności mających na celu zapewnienie racjonalnej gospodarki nieruchomością, a w szczególności:

1. właściwej gospodarki ekonomiczno-finansowej nieruchomości;
2. bezpieczeństwa użytkowania i właściwej eksploatacji nieruchomości;
3. właściwej gospodarki energetycznej w rozumieniu przepisów prawa energetycznego;
4. bieżące administrowanie nieruchomością;
5. utrzymanie nieruchomości w stanie niepogorszonym zgodnie z jej przeznaczeniem;
6. uzasadnione inwestowanie w nieruchomość.

Z art. 185 ust. 2 ww. ustawy wynika ponadto, że zakres zarządzania nieruchomością określa umowa zarządzanie nieruchomością, zawarta z jej właścicielem, wspólnotą mieszkaniową albo inną osobą lub jednostką organizacyjną, której przysługuje prawo do nieruchomości, ze skutkiem prawnym bezpośrednio dla tej osoby lub jednostki organizacyjnej.

Odnosząc się do przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca zawarł umowę o zarządzanie nieruchomością.

W opisie sprawy podano bowiem, że w ramach przedmiotowej umowy firma zobowiązana jest do:

• udostępniania apartamentu klientom,

• podejmowania działań marketingowych w odniesieniu do apartamentu,

• sporządzania dwumiesięcznego rozliczenia usług

• ostatecznego rozliczenia wynagrodzenia za korzystanie z apartamentu,

• dokonywania rezerwacji oraz przyjmowania gości i ich obsługi

• rozliczeń z klientami w tym do poboru zaliczek za pobyt, wystawiania faktur lub paragonów

• udostępnienia kluczy do apartamentu

• przygotowania apartamentu np: sprawdzenia sprawności żarówek oraz sprzętu AGD, przygotowanie papieru toaletowego oraz środków czystości, przygotowanie pościeli i ręczników, sprawdzenie czystości pomieszczeń

• odebrania kluczy, zabrania do pralni pościeli oraz ręczników, dokładnego wysprzątania całego lokalu, zakupu na własny koszt środków czystości, papieru toaletowego.

Od firmy właściciel otrzymuje rozliczenie co 2 miesiące. Najemcy - klienci (turyści) dokonują płatności na rzecz firmy, która po potrąceniu swojej należności, za świadczone usługi otrzymane w poprzednich 2 miesiącach od klientów tytułem wynagrodzenia za korzystanie z apartamentu. Właściciel natomiast wystawia na przedmiotową kwotę fakturę na rzecz pośrednika, firmy X. Czynsz ten płatny jest z dołu po zakończeniu danego okresu rozliczeniowego. Właściciel zobowiązany jest jedynie do ponoszenia kosztów należności publiczno-prawnych oraz wywiązywania się z obowiązków wynikających z posiadania ww. lokalu i do udostępnienia apartamentu firmie oraz klientom.

Tym samym należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie to firma X świadczy na rzecz Wnioskodawcy usługi zarządu nieruchomością, za które pobiera wynagrodzenie w postaci określonego procentu kwoty pozyskanej od klienta.

Odnosząc się do pytania zadanego przez Wnioskodawcę, dotyczącego opodatkowania tej usługi stawką VAT w wysokości 8%, należy przede wszystkim zwrócić uwagę na fakt, że przedstawiony opis nie pozwala na stwierdzenie, że w przedmiotowym przypadku pomiędzy Wnioskodawcą a firmą X, której zlecił on zarządzanie apartamentem ma miejsce usługa polegająca na wynajmie apartamentu na rzecz tego drugiego, czy to wynajmie długotrwałym, z tytułu którego należny byłby czynsz, czy też tzw. krótkotrwałym zakwaterowaniu.

W związku z faktem, że z przedstawionego opisu sprawy wynika, że pośrednik firma X podnajmując przedmiotowe apartamenty osobom trzecim na cele krótkotrwałego zakwaterowania w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, będzie działać we własnym imieniu, to nie będzie miał zastosowania w przedmiotowej sprawie art. 8 ust. 2a ustawy. Czynności wykonywane przez pośrednika będą wykonywane przez niego i pośrednik będzie je wykonywał w swoim imieniu, zatem w tym zakresie Wnioskodawca nie będzie brał udziału w świadczeniu usług krótkotrwałego zakwaterowania świadczonych przez X.

Należy jednocześnie zauważyć, że właściciel lokalu wynajmując go podmiotowi, który zamierza wykorzystywać ten lokal do świadczenia usług krótkotrwałego zakwaterowania innym osobom trzecim w celach turystycznych, biznesowych nie stanie się przez to podmiotem świadczącym tego typu usługi (krótkotrwałego zakwaterowania). Zatem, to pośrednik będzie zajmował się zakwaterowaniem osób tam zamieszkujących, natomiast Wnioskodawca będzie świadczył usługi najmu na rzecz podmiotu, który będzie świadczył usługi krótkotrwałego zakwaterowania.

Wobec powyższego, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym planowany przez Wnioskodawcę wynajem nieruchomości – lokalu nr (…) przy ulicy (…) w (…) na rzecz (…), która zamierza wykorzystywać ten lokal do świadczenia usług krótkotrwałego zakwaterowania innym osobom trzecim w celach turystycznych, będzie opodatkowany stawką podstawową w wysokości 23% w oparciu o art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy.

Do usług najmu świadczonych przez Wnioskodawcę nie będzie miała zastosowania stawka podatku w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 oraz poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP lub /KIS/wnioski (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.