0111-KDIB3-1.4012.665.2019.2.WN

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 października 2019 r. (data wpływu 11 października 2019 r.), uzupełnionym pismem z 12 grudnia 2019 r. (data wpływu 17 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 8% stawki podatku VAT (podatek od towarów i usług) dla dostawy wyrobu medycznego „formalina …” - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 października 2019 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 8% stawki podatku VAT dla dostawy wyrobu medycznego „formalina …”.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 12 grudnia 2019 r. (data wpływu 17 grudnia 2019 r.) przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z 29 listopada 2019 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.665.2019.1.WN.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie przyjęty z pisma będącego uzupełnieniem wniosku):

Wnioskodawca (dalej również Spółka) prowadzi działalność gospodarczą w branży chemicznej. Zamierza on produkować formalinę `(...)` 10%. Wyrób ten jest przeznaczony do użytku w histologii.

Dnia 17 lipca 2019 r. wyrobu ten został zgłoszony Prezesowi Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych - Departament Informacji o Wyrobach Medycznych, jako wyrób medyczny zgodnie z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 20 maja 2010 roku o wyrobach medycznych. W tym zgłoszeniu wskazano, iż jest to wyrób medyczny do diagnostyki in vitro (IVD), odczynnik do użytku w histologii.

Spółka przewidziała, iż wyrób ten będzie stosowany jako odczynnik przeznaczony do utrwalania materiałów `(...)`, `(...)`, `(...)`, długoterminowego przechowywania tkanek i narządów, bowiem roztwór ten zapobiega gniciu, autolizie i innym mechanizmom degradacji tkanek.

Opisany wyżej wyrób medyczny Wnioskodawca zamierzał zaklasyfikować według PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) do złożonych odczynników diagnostycznych i laboratoryjnych, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 20.59.52.0). Jednakże dnia 28 października 2019 r., czyli już po złożeniu wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego, GUS (Główny Urząd Statystyczny) wydał opinię statystyczną, w której uznał, że wyrób, który zamierza produkować Wnioskodawca, który jest przeznaczony do utrwalania materiałów `(...)`, `(...)`, `(...)`, długoterminowego przechowywania tkanek i narządów, mieści się w grupowaniu PKWiU 20.14.61.0 „związki z aldehydową grupą funkcyjną”, formalina …. zostanie dopuszczona do obrotu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej”. Formalina …. została dopuszczona do obrotu na podstawie zgłoszenia do dokonanego przez wnioskodawcę do URPL. Wynika to z faktu, że od dokonanego zgłoszenia upłynęło już 14 dni. Tymczasem zgodnie z ustawą o wyrobach medycznych, jeśli w terminie 14 dni od zgłoszenia URPL nie zgłasza żadnych uwag co do tego produktu, to produkt ten może być wprowadzony do obrotu na terytorium Polski.

Formalina ….. stanowi wyrób medyczny w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych, gdyż spełnia ona wszystkie cechy definicyjne takiego wyrobu zawarte w tej ustawie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy do opisanego wyżej wyrobu medycznego „formalina …” znajdzie zastosowanie obniżona stawka podatku od towarów i usług w wysokości 8%?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie przyjęty z pisma będącego uzupełnieniem wniosku):

Zdaniem Wnioskodawcy, do opisanego wyrobu medycznego o nazwie formalina … znajdzie zastosowanie obniżona stawka podatku od towarów i usług w wysokości 8%.

Powyższe stanowisko znajduje uzasadnienie w obowiązujących przepisach ustawy o podatku od towarów i usług. W myśl art. 41 ust. 2 tej ustawy do towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 stosowana jest stawka w wysokości 8%. Jak wskazał Wnioskodawca w swoim pierwotnym wniosku z dnia 9 października 2019 r., przyjął, że wyrób w postaci formaliny `(...)` 10% jest klasyfikowany do grupowania 20.59.52.0 PKWiU. Stąd też wyrób ten jest objęty poz. 86 tego załącznika. Jednak wobec wydania opinii statystycznej przez GUS, o której była mowa wyżej, formalina ….. nie jest objęta poz. 86 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług. Mimo tej okoliczności do formaliny `(...)` 10% znajdzie zastosowanie stawka 8%. Otóż w pozycji 105 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług wskazano, że obejmuje ona „wyroby medyczne, w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, inne niż wymienione w pozostałych pozycjach załącznika”. Do tej pozycji zaliczane są wszelkie wyroby medyczne bez względu na symbol PKWiU. Tymczasem formalina …., którą zamierza produkować Wnioskodawca jest wyrobem medycznym w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych, który został zgłoszony Prezesowi Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych - Departament Informacji o Wyrobach Medycznych. Jako wyrób medyczny zgodnie z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 20 maja 2010 roku o wyrobach medycznych. W konsekwencji formalina … mieści się w pozycji 105 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, wobec czego będzie należało stosować do niej stawkę 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8% - w brzmieniu stosowanym do 31 marca 2020 r. - w poz. 105 zostały wymienione wyroby medyczne, w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, inne niż wymienione w pozostałych pozycjach załącznika, bez względu na symbol PKWiU.

Kwalifikacja wyrobu do kategorii wyrobów medycznych dokonana musi być na gruncie przepisów innych niż regulacje wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług.

Przepisy przywoływanej ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają bowiem unormowań dotyczących zasad klasyfikacji danego towaru do wyrobu medycznego. Powyższe zasady dotyczące klasyfikacji wyrobów medycznych określone zostały w przepisach ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 175, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy o wyrobach medycznych, pod pojęciem wyrobu medycznego należy rozumieć narzędzie, przyrząd, urządzenie, oprogramowanie, materiał lub inny artykuł, stosowany samodzielnie lub w połączeniu, w tym z oprogramowaniem przeznaczonym przez jego wytwórcę do używania specjalnie w celach diagnostycznych lub terapeutycznych i niezbędnym do jego właściwego stosowania, przeznaczony przez wytwórcę do stosowania u ludzi w celu:

1. diagnozowania, zapobiegania, monitorowania, leczenia lub łagodzenia przebiegu choroby,
2. diagnozowania, monitorowania, leczenia, łagodzenia lub kompensowania skutków urazu lub upośledzenia,
3. badania, zastępowania lub modyfikowania budowy anatomicznej lub procesu fizjologicznego,
4. regulacji poczęć

-który nie osiąga zasadniczego zamierzonego działania w ciele lub na ciele ludzkim środkami farmakologicznymi, immunologicznymi lub metabolicznymi, lecz którego działanie może być wspomagane takimi środkami.

Z cytowanego wyżej przepisu wynika, że to wytwórca decyduje czy wyrób jest wyrobem medycznym, czy też nim nie jest, zgodnie z przewidywanym zastosowaniem tego wyrobu.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 45 cyt. wyżej ustawy, wytwórcą jest:

1. podmiot odpowiedzialny za projektowanie, wytwarzanie, pakowanie i oznakowanie wyrobu przed wprowadzeniem go do obrotu pod nazwą własną, niezależnie od tego, czy te czynności wykonuje on sam, czy w jego imieniu inny podmiot,
2. podmiot, który montuje, pakuje, przetwarza, całkowicie odtwarza lub oznakowuje gotowy produkt lub nadaje mu przewidziane zastosowanie, w celu wprowadzenia go do obrotu jako wyrobu pod nazwą własną, z wyjątkiem podmiotu, który montuje lub dostosowuje wyroby już wprowadzone do obrotu, w celu ich przewidzianego zastosowania przez indywidualnego pacjenta;

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy o wyrobach medycznych, wyroby wprowadzane do obrotu, wprowadzane do używania, sprowadzane spoza terytorium państw członkowskich przez świadczeniodawcę na własny użytek lub dostarczane w sprzedaży wysyłkowej są oznakowane znakiem CE.

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy o wyrobach medycznych, za wyrób, za wykonanie oceny zgodności wyrobu przed jego wprowadzeniem do obrotu oraz za wprowadzenie wyrobu do obrotu odpowiada wytwórca wyrobu. Jeżeli wytwórca nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w państwie członkowskim, odpowiedzialność tę ponosi autoryzowany przedstawiciel dla tego wyrobu. Jeżeli wytwórca nie wyznaczył autoryzowanego przedstawiciela albo jeżeli wyrób nie jest wprowadzany do obrotu na odpowiedzialność wytwórcy lub autoryzowanego przedstawiciela, odpowiedzialność tę ponosi podmiot, który wprowadził wyrób do obrotu.

Stosownie do art. 23 ust. 1 ustawy o wyrobach medycznych, wyroby muszą spełniać odnoszące się do nich wymagania zasadnicze.

Według art. 29 ust. 1 ustawy o wyrobach medycznych, wytwórca przed wprowadzeniem wyrobu do obrotu oraz przed przekazaniem wyrobu do badań klinicznych lub do oceny działania jest obowiązany do przeprowadzenia oceny zgodności wyrobu.

Zgodnie z art. 29 ust. 2 ustawy o wyrobach medycznych, wytwórca może powierzyć autoryzowanemu przedstawicielowi prowadzenie niektórych procedur oceny zgodności, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 23 ust. 2 pkt 4, ust. 3 pkt 3 oraz ust. 4 pkt 3.

Na podstawie art. 26 pkt 2 ustawy o wyrobach medycznych, domniemywa się, że wyroby są zgodne z wymaganiami zasadniczymi, o których mowa w art. 23 ust. 1, w zakresie, w jakim stwierdzono ich zgodność z odpowiednimi krajowymi normami przyjętymi na podstawie norm ogłoszonych w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej seria C, jako normy zharmonizowane z dyrektywą Rady 93/42/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. dotyczącą wyrobów medycznych (Dz.U.UE.L.1993.169.1 ze zm.) – w przypadku wyrobów medycznych i wyposażenia wyrobów medycznych.

W oparciu o art. 58 ust. 1 ustawy o wyrobach medycznych, wytwórca i autoryzowany przedstawiciel mający miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dokonują zgłoszenia wyrobu do Prezesa Urzędu, co najmniej na 14 dni przed wprowadzeniem do obrotu albo przekazaniem do oceny działania pierwszego wyrobu.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w branży chemicznej. Zamierza on produkować formalinę ….. Wyrób ten jest przeznaczony do użytku w histologii.

Dnia 17 lipca 2019 r. wyrób ten został zgłoszony Prezesowi Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych - Departament Informacji o Wyrobach Medycznych, jako wyrób medyczny zgodnie z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 20 maja 2010 roku o wyrobach medycznych. W tym zgłoszeniu wskazano, iż jest to wyrób medyczny do diagnostyki in vitro (IVD), odczynnik do użytku w histologii.

Spółka przewidziała, iż wyrób ten będzie stosowany jako odczynnik przeznaczony do utrwalania materiałów `(...)`, `(...)`, `(...)`, długoterminowego przechowywania tkanek i narządów, bowiem roztwór ten zapobiega gniciu, autolizie i innym mechanizmom degradacji tkanek.

GUS wydał opinię statystyczną, w której uznał, że wyrób, który zamierza produkować Wnioskodawca, który jest przeznaczony do utrwalania materiałów `(...)`., `(...)`, `(...)`., długoterminowego przechowywania tkanek i narządów, mieści się w grupowaniu PKWiU 20.14.61.0 „związki z aldehydową grupą funkcyjną”. Formalina … zostanie dopuszczona do obrotu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej”. Formalina ….. została dopuszczona do obrotu na podstawie zgłoszenia dokonanego przez Wnioskodawcę do URPL. Wynika to z faktu, że od dokonanego zgłoszenia upłynęło już 14 dni. Tymczasem zgodnie z ustawą o wyrobach medycznych, jeśli w terminie 14 dni od zgłoszenia URPL nie zgłasza żadnych uwag co do tego produktu, to produkt ten może być wprowadzony do obrotu na terytorium Polski.

Formalina ….. stanowi wyrób medyczny w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych, gdyż spełnia ona wszystkie cechy definicyjne takiego wyrobu zawarte w tej ustawie.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy zastosowania 8% stawki podatku VAT dla dostawy wyrobu medycznego „formaliny ….”.

Należy podkreślić, że zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia zagadnienia objętego pytaniem Wnioskodawcy ma treść poz. 105 załącznika nr 3 do ustawy, w którym jako objęte preferencyjną stawką podatku wymienione zostały wyroby medyczne w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych, dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, inne niż wymienione w pozostałych pozycjach załącznika, bez względu na symbol PKWiU.

Z cytowanych bowiem wyżej przepisów art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i poz. 105 załącznika nr 3 do ustawy wynika, że obniżona 8% stawka podatku może być stosowana jedynie w odniesieniu do wyrobów medycznych w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jedynie bowiem wyroby medyczne w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych, a z nich wyłącznie takie, które zostały dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zostały wymienione w poz. 105 załącznika nr 3 do ustawy, jako towary dla których ustawodawca przewidział ww. preferencyjną stawkę podatku.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz opis sprawy stwierdzić należy, iż skoro jak wskazano we wniosku, będąca przedmiotem zapytania formalina …., stanowi wyrób medyczny, w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczony do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, to jej dostawa podlega opodatkowaniu 8% stawką podatku od towarów i usług, na podstawie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy w powiązaniu z poz. 105 załącznika nr 3 do ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Końcowo wskazać należy, że zgodnie z regulacją zawartą w art. 15 ustawy – Ordynacja podatkowa, organy podatkowe przestrzegają z urzędu swojej właściwości rzeczowej i miejscowej. Oznacza to, że nie mają umocowania prawnego do dokonywania interpretacji przepisów prawa innych niż przepisy prawa podatkowego. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest organem kompetentnym do dokonania oceny w zakresie stwierdzenia, czy w rozumieniu przepisów ustawy o wyrobach medycznych sprzedawany przez Wnioskodawcę towar, stanowiący przedmiot zapytania, jest wyrobem medycznym dopuszczonym do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Ustawa ta, choć powołana w ustawie o podatku od towarów i usług, nie jest elementem prawa podatkowego, wobec czego przepisy tej ustawy nie mogą być przedmiotem interpretacji udzielanej przez tut. organ. Interpretacja taka wykraczałaby poza zakres interpretacji prawa podatkowego, do której uprawniony jest Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej. W związku z tym, wydając interpretację Organ oparł się na opisie sprawy, w którym wskazano, że przedmiotowa formalina …., stanowi wyrób medyczny w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych, dopuszczony do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu złożenia wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.