0114-KDIP4.4012.721.2019.1.KS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 października 2019 r. (data wpływu 18 października 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu pn. „(…)” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu pn. „(…)”.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina (…) jest czynnym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług). Gmina zamierza zrealizować następującą inwestycję pn. „(…)”.

Gmina (…) złożyła wniosek o dofinansowanie realizacji zadania w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014 – 2020. Jedynym beneficjentem dofinansowania będzie Gmina (…).

Zadanie planowane do zrealizowania przewiduje budowę linii wodociągowej niebędącej siecią magistralną do zabudowań kolonijnych miejscowości wymienionych powyżej bez finansowania budowy przyłączy z myślą o zaopatrzeniu mieszkańców gminy w bieżącą wodę. W ramach robót budowlanych zaplanowano ułożenie linii wodociągowej o łączne długości około 5000 mb w systemie zaprojektuj i wybuduj. Projekt uwzględnia również dostawę i montaż agregatu prądotwórczego do zasilania oczyszczalni ścieków w (…) w razie braku zasilania z sieci.

Beneficjent będzie utrzymywał projekt i nie podda go znaczącym modyfikacjom, przez co najmniej 5 lat od chwili zakończenia jego realizacji. Gmina zobowiązana będzie w zakresie projektu do uzyskania odpowiednich zezwoleń na realizację przedsięwzięcia, sporządzenia odpowiedniej dokumentacji projektowej, wyłonienia wykonawcy, zakupu instalacji oraz jej montażu, ponoszenia wszelkich kosztów niezbędnych do utrzymania zakupionych urządzeń i prawidłowej ich eksploatacji.

Realizacja projektu będzie finansowana z dwóch źródeł. Z dotacji (63,63%), ze środków własnych Gminy (36,37%) zabezpieczonych w uchwałach budżetowych na rok 2020. Dotacja nie będzie stanowiła dochodu Gminy. Będzie to łącznie z wkładem Gminy - dochód wykonawcy wyłonionego w przetargu. Gmina nie osiąga korzyści finansowych w wyniku realizacji projektu i świadczenia usług w tym zakresie. Opłata za wodę pobieraną przez mieszkańców Gminy, wędruje do spółki (…) sp. z o.o., która jest powołana przez Gminę (…) do prowadzenia gospodarki wodno-ściekowej w gminie.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 oraz pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 506, 1309, 1571, 1696), zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:

1. ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej,
2. wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz.

Ponadto, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 15 ww. ustawy zadania własne gminy obejmują sprawy utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych.

Realizacja projektu uzależniona jest od uzyskania dofinansowania w ramach PROW, w sytuacji w której Gmina nie otrzyma dofinansowania nie będzie realizowała całego przedsięwzięcia. Dotacja otrzymana z PROW jest przekazywana na pokrycie ogólnych kosztów inwestycji. W przypadku nieotrzymania dotacji, Gmina odstąpi od realizacji projektu w ogóle, a co za tym idzie nie doszłoby do dostawy towarów/usług.

Realizacja zadania w zakresie budowy linii wodociągowej oraz dostawy agregatu prądotwórczego odbywać się będzie na mieniu będącym własnością gminny lub co do którego posiada prawo do dysponowania na cele budowlane - zakres inwestycji objęty 23% stawką VAT.

W ww. wniosku o udzielenie dotacji, podatek VAT od inwestycji został ujęty jako koszt kwalifikowalny i wykazany do objęcia dotacją w zakresie robót budowlanych i opracowania dokumentacji projektowej (stawka VAT 23 %).

Po zakończeniu inwestycji, infrastruktura powstała w wyniku realizacji projektu stanowić będzie własność Gminy. Nie będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych. Gmina (…) wykonuje w ten sposób zadania własne z zakresu zaopatrzenia w wodę i kanalizację oraz utrzymania obiektów gminnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gminie (…) przysługuje zwrot podatku naliczonego, związanego z wydatkami na realizację przedmiotowego projektu w zakresie budowy wodociągu niebędącego siecią magistralną oraz dostawą i montażem agregatu prądotwórczego?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gminie (…) nie przysługuje zwrot naliczonego podatku VAT, gdyż podatek VAT, znajdujący się w kosztach inwestycji w zakresie budowy wodociągu nie będącego siecią magistralną oraz dostawą i montażem agregatu prądotwórczego ujęty jest we wniosku o dofinansowanie projektu jako koszt kwalifikowalny i nie może być odzyskany. Gmina (…) oświadczyła we wniosku o dofinansowanie, iż w przypadku otrzymania dofinansowania na realizację Projektu nie naruszy zakazu podwójnego finansowania oznaczającej niedozwolone zrefundowanie całkowite lub częściowe danego wydatku dwa razy ze środków publicznych (unijnych lub krajowych).

Podatek VAT poniesiony przy realizacji projektu nie będzie podlegał odliczeniu, ponieważ wybudowana infrastruktura nie będzie służyła czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT. Wybudowana infrastruktura będzie wykorzystywany po upływie 5 lat od momentu rozliczenia projektu w taki sam sposób jak w okresie przed jego realizacją czyli nie będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Po zrealizowaniu projektu infrastruktura nie będzie przynosiła żadnych wpływów zarówno do budżetu gminy jak i do spółki (…). Realizacja projektu będzie finansowana z dwóch źródeł. Z dotacji (63,63%) oraz ze środków własnych Gminy (36,37%).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 oraz pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 506, 1309, 1571, 1696) zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:

1. ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej,
2. wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz.

Ponadto, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 15 ww. ustawy zadania własne gminy obejmują sprawy utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych.

Gmina (…) realizując zadania własne wymienione powyżej po zrealizowanej inwestycji, nie będzie wykorzystywać ich do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 i art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Mając na względzie powyższe Gminie (…) nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Gmina nie będzie mogła odzyskać podatku VAT, zatem podatek VAT realizowanej inwestycji jest kosztem kwalifikowalnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy

Z powyższych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

W świetle postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych. Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Jak stanowi art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy: ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej, wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz,

utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych (art. 7 ust. 1 pkt 1, pkt 3 i pkt 15 cyt. wyżej ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca - Gmina jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Gmina zamierza zrealizować inwestycję pn. „(…) ”. Realizacja projektu będzie finansowana z dotacji oraz ze środków własnych Gminy. Gmina nie osiąga korzyści finansowych w wyniku realizacji projektu i świadczenia usług w tym zakresie. Opłata za wodę pobierana przez mieszkańców Gminy, wędruje do spółki (…) sp. z o.o., która jest powołana przez Gminę (…) do prowadzenia gospodarki wodno-ściekowej w gminie. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1, pkt 3 oraz pkt 15 ustawy o samorządzie gminnym zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy: ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej, wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz, sprawy utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych.

Po zakończeniu inwestycji, infrastruktura powstała w wyniku realizacji projektu stanowić będzie własność gminy. Nie będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych. Gmina wykonuje w ten sposób zadania własne z zakresu zaopatrzenia w wodę i kanalizację oraz utrzymania obiektów gminnych.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych w związku z realizacją ww. projektu.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT uwarunkowane jest m.in. tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, gdyż Wnioskodawca realizując przedmiotowy projekt nie będzie działać w charakterze podatnika VAT - projekt wykonywany będzie przez organ władzy publicznej w zakresie realizowania zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, a efekty realizacji projektu nie będą wykorzystywane do działalności generującej opodatkowanie podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, w analizowanym przypadku nie będą spełnione przesłanki wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT i warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. wydatki związane z realizacją projektu pn. „(…)” nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Tym samym, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z realizacją przedmiotowego projektu i w konsekwencji prawo do zwrotu podatku VAT na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie Organ informuje, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii kwalifikowalności podatku od towarów i usług, gdyż organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczenia wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, ponieważ kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków udzielonego dofinansowania.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.