0114-KDIP1-2.4012.553.2019.2.WH

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2019 r. (data wpływu 2 października 2019 r.) uzupełnionym w dniu 18 listopada 2019 r. (data wpływu 20 listopada 2019 r.) na wezwanie Organu z dnia 12 listopada 2019 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 października 2019 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży nieruchomości.

Wniosek uzupełniony został w dniu 18 listopada 2019 r. (data wpływu 20 listopada 2019 r.) na wezwanie Organu z dnia 12 listopada 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest właścicielem niezabudowanej nieruchomości rolnej, w skład której wchodzi działka o numerze ewidencyjnym 1, działka o numerze ewidencyjnym 2, działka o numerze ewidencyjnym 3 i działka o numerze ewidencyjnym 4 wyznaczona jako pas drogowy. Powyższą nieruchomość Wnioskodawca nabył w drodze darowizny w 1991 roku od swoich rodziców. Nieruchomość nie jest przedmiotem najmu, dzierżawy, prawa wynikającego z umowy dożywocia, a także nie jest wykorzystywana do prowadzenia działalności. Wnioskodawca planuje w najbliższym czasie sprzedaż ww. nieruchomości w związku z czym zwraca się z prośbą o interpretację indywidualną, czy jeżeli jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności aczkolwiek odprowadzającą podatek VAT (podatek od towarów i usług) w związku z tym, że uzyskuje przychody z tytułu najmu, to czy transakcja mająca na celu zbycie nieruchomości stanowiącej działki o numerach 1, 2, 3, 4 położone w gminie (…) w (…) będzie zwolniona od podatku od towarów i usług?

Na wezwanie Organu:

1. W odpowiedzi na pytanie Organu, w jaki sposób poszczególne działki mające być przedmiotem sprzedaży były/są wykorzystywane przez Wnioskodawcę, Wnioskodawca wskazał że wymienione we wniosku działki mające być przedmiotem sprzedaży były i są wykorzystywane zgodnie z przeznaczeniem dotychczas jako grunty rolne, pod uprawę rolną. Wnioskodawca jako właściciel nie planuje zmiany przeznaczenia i wykorzystywania ww. działek. Od momentu wejścia w posiadanie działek do momentu ewentualnego zbycia, przedmiotowe działki były i będą wykorzystywane do uprawy rolnej.
2. W odpowiedzi na pytanie Organu, czy Wnioskodawca wykorzystywał poszczególne działki mające być przedmiotem sprzedaży do działalności rolniczej działając jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, Wnioskodawca wskazał, że nie wykorzystywał działek będących przedmiotem wniosku i mających być przedmiotem sprzedaży jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.
3. W odpowiedzi na pytanie Organu, czy przed sprzedażą poszczególnych działek Wnioskodawca podejmował/będzie podejmował (osobiście bądź za pośrednictwem osób trzecich) jakiekolwiek czynności wymagające zaangażowania środków finansowych, zmierzające do podniesienia wartości przedmiotowych działek, np. uzbrojenie terenu, doprowadzenie mediów, wydzielenie drogi dojazdowej, ogrodzenie, uzyskanie jakichś decyzji, uzyskanie jakich pozwoleń, Wnioskodawca wskazał, że nie będzie podejmował osobiście ani za pośrednictwem osób trzecich, jakichkolwiek czynności wymagających zaangażowania środków finansowych, zmierzających do podniesienia wartości przedmiotowych działek, np. uzbrojenie terenu, doprowadzenie mediów, wydzielenie drogi dojazdowej, ogrodzenie, uzyskanie jakiś decyzji, itp. Wnioskodawca na chwilę składania wniosku o interpretację indywidualną nie planuje żadnych czynności ani nakładów związanych z działkami będącymi przedmiotem wniosku.
4. W odpowiedzi na pytanie Organu, czy przed sprzedażą działek Wnioskodawca podejmował/będzie podejmował aktywne działania marketingowe w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, mające na celu dokonanie sprzedaży przedmiotowych działek (np. reklama),Wnioskodawca wskazał, że przed sprzedażą nie będzie podejmował aktywnie działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia mające na celu dokonanie sprzedaży przedmiotowych działek.
5. W odpowiedzi na pytanie Organu, czy poszczególne działki mające być przedmiotem sprzedaży w dniu sprzedaży objęte będą miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, Wnioskodawca wskazał, że na chwile wystąpienia z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej przedmiotowe działki według wiedzy Wnioskodawcy, nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a także stanowią grunty rolne.
6. W odpowiedzi na pytanie Organu, czy dla poszczególnych działek mających być przedmiotem sprzedaży w dniu sprzedaży będzie wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o której mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, Wnioskodawca wskazał, że nie ma wiedzy na temat czy dla poszczególnych działek mających być przedmiotem sprzedaży w dniu sprzedaży będzie wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż opisanej nieruchomości będzie zwolniona od podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 18 listopada 2019 r.:

W ocenie Wnioskodawcy transakcja mająca na celu zbycie nieruchomości stanowiącej działki o numerach ewidencyjnych 1, 2, 3, 4 położone w (…), opisane szczegółowo we wniosku o interpretację indywidualną z dnia 30 września 2019 roku, nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ ww. grunt Wnioskodawca nabył od swoich rodziców w drodze darowizny i nigdy nie był on powiązany z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością mimo, iż jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w związku z prowadzonym najmem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

Przepis art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarcza, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym działki gruntu, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem gdy dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód, to w świetle art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu wykonania takiej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma to, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy podmiot w celu dokonania sprzedaży działki podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a wiec za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast, okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z powyższego orzeczenia wynika m.in., że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem niezabudowanej nieruchomości rolnej składającej się z działek nr 1, nr 2, nr 3, nr 4. Wnioskodawca nabył nieruchomość w drodze darowizny w 1991 roku od swoich rodziców. Nieruchomość nie jest przedmiotem najmu, dzierżawy, prawa wynikającego z umowy dożywocia, a także nie jest wykorzystywana do prowadzenia działalności. Nieruchomość mająca być przedmiotem sprzedaży była i jest wykorzystywana zgodnie z przeznaczeniem dotychczas jako grunty rolne, pod uprawę rolną. Wnioskodawca nie wykorzystywał nieruchomości mającej być przedmiotem sprzedaży jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie będzie podejmował osobiście ani za pośrednictwem osób trzecich, jakichkolwiek czynności wymagających zaangażowania środków finansowych, zmierzających do podniesienia wartości przedmiotowych działek, np. uzbrojenie terenu, doprowadzenie mediów, wydzielenie drogi dojazdowej, ogrodzenie, uzyskanie jakiś decyzji, itp. Wnioskodawca przed sprzedażą nie będzie podejmował aktywnie działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczając poza zwykłe formy ogłoszenia mające na celu dokonanie sprzedaży przedmiotowych działek.

Z całokształtu okoliczności sprawy wynika, że wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy sprzedaż nieruchomości składającej się z działek nr 1, nr 2, nr 3, nr 4 będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroku TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy – w związku z planowaną sprzedażą działek– za podatnika podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca wskazał, że wykorzystuje nieruchomość nabytą w drodze darowizny od swoich rodziców w działalności rolniczej i nie działa jako czynny podatnik VAT. Ponadto jak wskazał Wnioskodawca nieruchomość nie jest przedmiotem najmu, dzierżawy, prawa wynikającego z umowy dożywocia, a także nie jest wykorzystywana do prowadzenia działalności. Wnioskodawca nie podejmował czynności wymagających zaangażowania środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości nieruchomości a także nie podejmował aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami mających na celu dokonanie sprzedaży nieruchomości.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy sprzedaż nieruchomości składającej się z działek nr 1, nr 2, nr 3, nr 4 nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia tych nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

W przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży nieruchomości składającej się z działek nr 1, nr 2, nr 3, nr 4 Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarczy stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie sprzedaż nieruchomości składającej się z działek nr 1, nr 2, nr 3, nr 4 przez Zainteresowanego można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Tym samym sprzedaż nieruchomości składającej się z działek nr 1, nr 2, nr 3, nr 4 nie będzie działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy i w zakresie takiej sprzedaży Wnioskodawca nie będzie podatnikiem VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14f § 2b pkt 3 ustawy Ordynacja podatkowa, opłata za wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega zwrotowi - w odpowiedniej części - wyłącznie w przypadku uiszczenia jej w kwocie wyższej od należnej.

W związku z powyższym, nienależna opłata w kwocie 120 zł, uiszczona w dniu 19 listopada 2019 r., zostanie zwrócona - stosownie do art. 14f § 2a Ordynacji podatkowej – przekazem pocztowym na adres wskazany w części B.4 wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.