Co zawiera interpretacja VAT 0114-KDIP1-1.4012.593.2019.1.AM?

Wnioskodawca, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej przez internet. Ofe... Pełna interpretacja podatkowa VAT z 2019 roku.

Kiedy została wydana ta interpretacja podatkowa?

Interpretacja została wydana w Grudzień 2019 roku przez Krajową Informację Skarbową.

Wnioskodawca, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, prowa - Interpretacja VAT

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2019 r. (data wpływu 17 października 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

uznania za czynności opodatkowane przekazania za wynagrodzeniem dodatkowych świadczeń pozapłacowych pracownikom i członkom ich rodzin - jest prawidłowe,
określenia podstawy opodatkowania dla ww. świadczeń - jest prawidłowe,
wykazania ww. świadczeń w rejestrze dla podatku VAT (podatek od towarów i usług) i deklaracji VAT-7 - jest prawidłowe,
braku zobowiązania do wystawienia faktury dla udokumentowania ww. świadczeń z wykazanym podatkiem VAT należnym - jest nieprawidłowe,
prawa do pomniejszenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycia świadczeń, które zostaną odsprzedane pracownikom lub członkom ich rodzin – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

uznania za czynności opodatkowane przekazania za wynagrodzeniem dodatkowych świadczeń pozapłacowych pracownikom i członkom ich rodzin,
określenia podstawy opodatkowania dla ww. świadczeń,
wykazania ww. świadczeń w rejestrze dla podatku VAT i deklaracji VAT-7,
braku zobowiązania do wystawienia faktury dla udokumentowania ww. świadczeń z wykazanym podatkiem VAT należnym,
prawa do pomniejszenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycia świadczeń, które zostaną odsprzedane pracownikom lub członkom ich rodzin.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca to spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, której przedmiotem działalności jest zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) – (…) - sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet. Wnioskodawca posiada siedzibę oraz miejsce zarządu na terytorium Polski oraz podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych oraz jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej Wnioskodawca zatrudnia pracowników. Poza wynagrodzeniem Wnioskodawca proponuje swoim pracownikom inne świadczenia pozapłacowe związane z pracą na podstawie regulaminu pracy. Na chwilę obecną wśród tych świadczeń można wyróżnić:

Usługi prywatnej opieki medycznej (w postaci tzw. pakietu medycznego);
Karty MultiSport;
Vouchery MultiTeatr;
Karta zawierająca dofinansowanie do zakupu biletów długookresowych komunikacji miejskiej;
Lekcje języka angielskiego (lub dopłaty do lekcji języka angielskiego);
Karnety na obiady.

Zgodnie z treścią regulaminu wynagradzania obowiązującym w Spółce pracownik jest uprawniony do:

Zakupu usług prywatnej opieki medycznej (w postaci tzw. pakietu medycznego) po cenie niższej niż detaliczna. Pracownik tytułem współfinansowania zakupu pakietu medycznego będzie ponosił co miesiąc koszt w wysokości 1 zł. Kwota ta będzie potrącana z miesięcznego wynagrodzenia pracownika (na podstawie jego pisemnej zgody) za każdy miesiąc objęcia pracownika prywatną opieką medyczną;
Zakupu karty MultiSport po cenie niższej niż detaliczna. Pracownik tytułem współfinansowania zakupu karty MultiSport będzie ponosił co miesiąc koszt w wysokości 1 zł. Kwota ta będzie potrącana z miesięcznego wynagrodzenia pracownika (na podstawie jego pisemnej zgody) za każdy miesiąc objęcia pracownika z karty MultiSport;
Zakup voucherów MultiTeatr po cenie niższej niż detaliczna. Pracownik tytułem współfinansowania zakupu voucherów MultiTeatr będzie pokrywał kwotę w wysokości 1 zł miesięcznie bez względu na ilość kupowanych voucherów MultiTeatr w danym miesiącu. Kwota ta będzie potrącana z miesięcznego wynagrodzenia pracownika (na podstawie jego pisemnej zgody);
Pracownik, któremu nie powierzono mienia w postaci samochodu służbowego, na zasadach i w formie określonych przez Pracodawcę jest uprawniony do korzystania z karty zawierającej dofinansowanie do zakupu biletów długookresowych komunikacji miejskiej. Dofinansowanie obejmuje każdorazowo kwartalny okres rozliczeniowy przy założeniu, że miesięczna kwota dofinansowania nie przekroczy 132 zł brutto;
Pracownik, któremu nie powierzono mienia w postaci samochodu służbowego, na zasadach i w miejscu określonych przez Pracodawcę jest uprawniony do korzystania z obiadów finansowanych przez Pracodawcę do kwoty 190 zł miesięcznie. W odniesieniu do pracownika, któremu powierzono mienie w postaci samochodu służbowego wskazany limit wynosi 235 zł brutto miesięcznie;
Pracodawca zapewnia pracownikowi, któremu nie powierzono mienia w postaci samochodu służbowego, dofinansowanie do udziału w organizowanych przez pracodawcę zajęciach języka angielskiego. Pracownik tytułem współfinansowania zajęć będzie ponosił co miesiąc koszt w wysokości 4 zł. Kwota ta będzie potrącana z miesięcznego wynagrodzenia pracownika;
Pracownik, któremu powierzono mienie w postaci samochodu służbowego będzie uprawniony do przedstawienia faktury VAT zawierającej opłatę za jego udział w wybranych przez niego zajęciach z języka angielskiego. Pracodawca dokona zwrotu kwoty z tego tytułu, po zsumowaniu pozostałych świadczeń zgodnie z treścią poniższego akapitu i do wysokości limitu tam określonego.

Pracownik, któremu nie powierzono mienia w postaci samochodu służbowego, może korzystać z dodatkowych świadczeń opisanych w punkcie 1, 2, 3, 4 oraz 5 w dowolny sposób, jednakże tak aby łączny miesięczny koszt tych świadczeń nie przekraczał kwoty 282 zł brutto, według aktualnie obowiązujących stawek. W odniesieniu do pracownika, któremu powierzono mienie w postaci samochodu służbowego wskazany limit wynosi 235 zł brutto miesięcznie. Ewentualna powstała w danym miesiącu nadwyżka, tytułem wykorzystanych dodatkowych świadczeń przez pracownika, któremu nie powierzono mienia w postaci samochodu służbowego albo takiego któremu to mienie powierzono ponad kwotę odpowiednio 282 zł albo 235 zł, będzie pokrywana przez danego pracownika. Nadwyżka będzie potrącana z miesięcznego wynagrodzenia pracownika. Pracownik zgłasza do swojego przełożonego wybór świadczeń związanych z pracą wynikających z regulaminu wynagradzania, z których będzie korzystał w danym miesiącu.

Jak wskazano powyżej kwoty za poszczególne świadczenia są potrącane z miesięcznego wynagrodzenia pracownika (na podstawie jego pisemnej zgody) za każdy miesiąc korzystania z danego świadczenia pozapłacowego.

Usługi te są wykonywane na rzecz pracowników Spółki oraz w niektórych przypadkach również dla członków rodzin/partnerów życiowych pracowników na zasadzie dobrowolnego przystąpienia i wyboru programu i ponoszenia częściowej odpłatności.

Wnioskodawca w szczególności umożliwia członkom rodzin pracowników zakup pakietów medycznych, które następnie refakturuje na daną osobę w wysokości poniesionego wydatku na zakup danego pakietu medycznego, a kwota odpłatności za zgodą pracownika potrącana jest z jego wynagrodzenia.

Wskazać należy, że część finansowana przez pracodawcę stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym stanowi podstawę opodatkowania, z wyjątkiem dofinansowania przez pracodawcę obiadów, które do wysokości 190 zł nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Spółka nabywa wskazane świadczenia od podmiotów zewnętrznych świadczących usługi w określonym zakresie. Nabywane a następnie przekazywane za częściową odpłatnością dla pracowników świadczenia są usługami/towarami zarówno zwolnionymi od podatku VAT, jak i opodatkowanymi tym podatkiem. Wszystkie świadczenia nabywane są na podstawie faktury, z wyjątkiem lekcji języka angielskiego, które z usługodawcą są rozliczane poprzez umowę zlecenie.

Wnioskodawca przekazuje ww. świadczenia głównie ze względu na chęć zmotywowania pracowników, zwiększenia ich zaangażowania w pracę, dbałość o panującą w pracy atmosferę a także stałe ulepszanie relacji pracownik - pracodawca, co w konsekwencji ma się przełożyć na większą efektywność świadczonej pracy i wysokość osiąganych przez Wnioskodawcę przychodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy udostępnienie dodatkowych świadczeń pracownikom i członkom ich rodzin opisanych w stanie faktycznym za odpłatnością stanowi czynność opodatkowaną w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług?
Czy podstawą opodatkowania, zgodnie z art. 29a w związku z art. 32 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług będzie wartość rynkowa udostępnianych pracownikom na podstawie regulaminu wynagradzania świadczeń nabywanych od podmiotów zewnętrznych?
Czy w przypadku uiszczania przez pracowników pełnej lub częściowej odpłatności za udostępnione przez Wnioskodawcę świadczenia wynikające z regulaminu wynagradzania jest on zobowiązany do uwzględnienia wartości udostępnionych świadczeń w rejestrze, deklaracji VAT i w JPK?
Czy Wnioskodawca powinien wykazać VAT należny na fakturze, fakturze wewnętrznej bądź innym dokumencie - w odniesieniu do czynności odpłatnego udostępnienia świadczeń wskazanych w regulaminie wynagradzania pracownikom i członkom ich rodzin?
Czy Wnioskodawca ma prawo do pomniejszenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 1 od wydatków ponoszonych na zakup poszczególnych świadczeń od podmiotów zewnętrznych w przypadku, gdy na dokumencie zakupu będzie wskazana wartość podatku naliczonego, a dane nabycie nie będzie związane z przesłankami wskazanymi w art. 88 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy.

Dla opodatkowania czynności podatkiem od towarów i usług nie ma przy tym znaczenia, czy przez świadczącego usługę została odniesiona korzyść finansowa. Istotnym jest, czy w zamian za wykonane świadczenie zostało wypłacone wynagrodzenie na rzecz świadczącego usługę. Bez znaczenia pozostaje fakt, czy wynagrodzenie usługodawcy obejmuje jedynie kwotę stanowiącą zwrot kosztów lub jej część, czy też zostało powiększone o marżę stanowiącą zysk dla świadczącego usługę.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z dyspozycją art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy.

Należy zauważyć, że zgodnie z ww. art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy dla uznania, że dostawa towarów lub świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność. Czynności podlegają bowiem opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub świadczącego usługę. Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. Istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Zdaniem Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego, podejmując decyzję o sfinansowaniu zakupu usług ze środków obrotowych, które to usługi będą następnie przekazywane osobom uprawnionym (pracownikom i członkom ich rodzin), to w tym zakresie Wnioskodawca działać będzie jako podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Z uwagi na brzmienie powołanego wyżej art. 8 ust. 2a ustawy, należy uznać, że Wnioskodawca jako podmiot nabywający usługi od podmiotów zewnętrznych w imieniu własnym, ale na rzecz swoich pracowników i współpracowników, traktowany jest jako usługobiorca, a następnie usługodawca tej samej usługi. Tym samym, udostępnienie pracownikom i członkom ich rodzin świadczeń opisanych w stanie faktycznym wynikających z regulaminu wynagradzania za wynagrodzeniem/odpłatnością (w tym wynagrodzeniem poniżej wartości rynkowej) stanowi, na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.

Ad 2

Jak wynika z art. 29a. ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a 30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Wyjątek od powyższej zasady ogólnej ustalania podstawy opodatkowania został określony w art. 32 ustawy. Zgodnie bowiem z art. 32 ust. 1 ustawy, w przypadku, gdy między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą istnieje związek, o którym mowa w ust. 2, oraz w przypadku, gdy wynagrodzenie jest:

niższe od wartości rynkowej, a nabywca towarów lub usług nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
niższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a dostawa towarów lub świadczenie usług są zwolnione od podatku,
wyższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego

- organ podatkowy określa podstawę opodatkowania zgodnie z wartością rynkową, jeżeli okaże się, że związek ten miał wpływ na ustalenie wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

W myśl art. 32 ust. 2 ustawy, związek, o którym mowa w ust. 1, istnieje, gdy między kontrahentami lub osobami pełniącymi u kontrahentów funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne zachodzą powiązania o charakterze rodzinnym lub z tytułu przysposobienia, kapitałowym, majątkowym lub wynikające ze stosunku pracy. Związek ten istnieje także, gdy którakolwiek z wymienionych osób łączy funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne u kontrahentów.

Pojęcie wartości rynkowej zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 27b ustawy, zgodnie z którym przez pojęcie wartości rynkowej rozumie się całkowitą kwotę, jaką, w celu uzyskania w danym momencie danych towarów lub usług, nabywca lub usługobiorca na takim samym etapie sprzedaży jak ten, na którym dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, musiałby, w warunkach uczciwej konkurencji, zapłacić niezależnemu dostawcy lub usługodawcy na terytorium kraju; w przypadku gdy nie można ustalić porównywalnej dostawy towarów lub świadczenia usług, przez wartość rynkową rozumie się:

w odniesieniu do towarów - kwotę nie mniejszą niż cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a w przypadku braku ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy,
w odniesieniu do usług - kwotę nie mniejszą niż całkowity koszt poniesiony przez podatnika na wykonanie tych usług.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny, czyli możliwa jest sprzedaż po cenie niższej niż rzeczywista wartość danego towaru czy usługi. Jedynie w sytuacji, gdy między podmiotami istnieją powiązania, o których mowa w art. 32 ustawy, ta swoboda ulega wyłączeniu właśnie ze względu na te powiązania.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca jako pracodawca nabywa dla pracowników i ich członków rodzin świadczenia pozapłacowe obejmujące:

Usługi prywatnej opieki medycznej (w postaci tzw. pakietu medycznego);
Karty MultiSport;
Vouchery MultiTeatr;
Karta zawierająca dofinansowanie do zakupu biletów długookresowych komunikacji miejskiej;
Lekcje języka angielskiego (lub dopłaty do lekcji języka angielskiego);
Karnety na obiady.

Za co pobiera w całości (w przypadku członków rodzin) lub części wynagrodzenie/odpłatność (w przypadku pracowników).

Jak wskazano Wnioskodawca dokonuje na rzecz pracowników odsprzedaży świadczeń będących przedmiotem wniosku po cenach niższych niż ceny rynkowe, zatem zdaniem Wnioskodawcy w tym przypadku znajdzie zastosowanie art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednocześnie zauważyć należy, że Wnioskodawca przedmiotowe pozapłacowe świadczenia nabywa od osób trzecich i ich wartość wskazana jest na otrzymanej fakturze lub rachunku do umowy zlecenia (w przypadku języka angielskiego). W sytuacji odsprzedaży tych pakietów dla potrzeb ustalenia podstawy opodatkowania na podstawie art. 29a w związku z art. 32 ust. 1 ustawy zdaniem Wnioskodawcy wartości te w kwocie netto (pomniejszonej o wartość podatku od towarów i usług) należy przyjąć jako podstawę opodatkowania zarówno dla częściowo jak i w całości odpłatnych świadczeń dla pracowników i ich rodzin.

Ad 3

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT czynnością opodatkowaną jest odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przyjmuje się, że świadczenie ma charakter odpłatny, jeżeli istnieje stosunek prawny między świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonaną usługę zostaje wypłacone wynagrodzenie.

Pojęcie odpłatności nie zostało zdefiniowane w ustawie o VAT ani w Dyrektywie 2006/112/WE Rady. Zazwyczaj przyjmuje się, że odpłatność oznacza świadczenie usługi za wynagrodzeniem. W orzecznictwie TSUE podkreśla się konieczność istnienia bezpośredniego związku otrzymanej zapłaty ze świadczeniem w postaci usługi (vide wyrok w sprawie C-16/93 R.J. Tolsma przeciwko Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden).

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej o sygn. 0111 KDIB3 2.4012.837.2017.2.EJ przypomniał, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 20 stycznia 2005 r. w sprawie C-412/03 Hotel Scandio Gasaback AB v. Riksskatteverket zauważył, że VI Dyrektywa uznaje dostawę za odpłatną albo nieodpłatną. Zapłata, która pokrywa jedynie koszty i ich część nie oznacza, że czynność na charakter nieodpłatny/częściowo nieodpłatny.

Mając na uwadze powyższe, można przyjąć, że ilekroć płacone jest wynagrodzenie z tytułu świadczonej usługi, to czynność ma charakter odpłatny. Ponadto, w kontekście ustawy o podatku od towarów i usług nie jest istotne, czy odpłatność za świadczoną usługę obejmuje całą wartość świadczenia, czy tylko część. Świadczenie ma charakter odpłatny, ilekroć pojawia się wynagrodzenie.

Zatem, jak już wcześniej wskazywano w niniejszym wniosku udostępnienie przez Wnioskodawcę świadczeń pozapłacowych wynikających z regulaminu wynagradzania za pełnym (w przypadku rodzin pracowników) lub częściowym (w przypadku pracowników) wynagrodzeniem, będzie miało charakter odpłatnego świadczenia usług.

W związku z tym Wnioskodawca świadcząc ww. usługi dokonuje sprzedaży w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług, czyli odpłatnie świadczy usługi na terytorium kraju. Tym samym, jest on zobowiązany do wykazania niniejszej sprzedaży w ewidencji prowadzonej na podstawie art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług (tj. w rejestrze VAT) i deklaracji VAT składanej na podstawie art. 99 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług Ponadto, Wnioskodawca uważa, że jest zobowiązany do wykazania wartości przekazanych świadczeń również w przesyłanej strukturze logicznej (JPK), o której mowa w art. 193a § 3 w zw. z art. 82 § 1b ustawy Ordynacja podatkowa.

Ponadto, należy wskazać, iż w zależności od świadczenia jakie Wnioskodawca udostępnia swoim pracownikom i członkom ich rodzin odmienna będzie wysokość stawki podatku od towarów i usług, właściwa dla danego świadczenia.

Przykładowo, w przypadku udostępnienia pracownikom pakietów medycznych zastosowanie będzie miało zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy, czy udział w lekcjach języka angielskiego (art. 43 ust. 1 pkt 28 ustawy o VAT), co oznacza, że Wnioskodawca powinien wykazać zarówno w ewidencji jak i w deklaracji VAT-7 wartość czynności zwolnionych od podatku VAT (tj. w deklaracji VAT w części C „Rozliczenie podatku należnego” w poz. 10 - gdzie wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług na terytorium kraju, zwolnione od podatku na podstawie art. 43 lub art. 82 ustawy).

Ad 4

Odnosząc się do formy dokumentowania czynności opisanych szeroko w stanie faktycznym niniejszego wniosku dotyczących udostępnienia pracownikom i członkom ich rodzin świadczeń pozapłacowych należy wskazać, że zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. przepisem art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca zgodnie z brzmieniem art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, nie jest obowiązany do wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż usług, w odniesieniu do usług związanych z udostępnieniem za wynagrodzeniem świadczeń na rzecz pracowników i członków rodzin pracowników.

Zdaniem Wnioskodawcy udostępnienie pracownikom świadczeń opisanych w stanie faktycznym, mimo iż, stanowi to - jak wykazano wyżej - czynność opodatkowaną, nie jest zobowiązany do wystawiania faktur wewnętrznych ani żadnych innych, określonych przepisami o VAT dokumentów. Spółka jest zobowiązana wyłącznie do prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, ujęcia w ewidencji VAT wartości netto i podatku należnego odnoszącego się do tej czynności i jej rozliczenia w stosownej deklaracji.

Ad 5

W odniesieniu do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego należy przede wszystkim wskazać na przepis art. 86 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego - w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy - stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Zasada ta daje podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego jedynie w takim zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ustawodawca wyłączył zatem możliwość dokonywania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi. Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. W szczególności w myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Trzeba podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Jak wykazano wyżej, udostępnienie pracownikom i członkom ich rodzin świadczeń opisanych w stanie faktycznym wynikających z regulaminu wynagradzania za odpłatnością wyczerpuje przesłanki dla uznania tych czynności za odpłatne świadczenie usług, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, w związku z art. 8 ust. 1 i 2a ustawy o podatku od towarów i usług. Oznacza to, że zakupione przez Wnioskodawcę usługi wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Tym samym, na podstawie przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem w imieniu własnym, na rzecz pracowników Wnioskodawcy i ich członków rodzin poszczególnych świadczeń.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

prawidłowe w zakresie uznania za czynności opodatkowane przekazania za wynagrodzeniem dodatkowych świadczeń pozapłacowych pracownikom i członkom ich rodzin,
prawidłowe w zakresie określenia podstawy opodatkowania dla ww. świadczeń,
prawidłowe w zakresie wykazania ww. świadczeń w rejestrze dla podatku VAT i deklaracji VAT-7,
nieprawidłowe w zakresie braku zobowiązania do wystawienia faktury dla udokumentowania ww. świadczeń z wykazanym podatkiem VAT należnym,
prawidłowe w zakresie prawa do pomniejszenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycia świadczeń, które zostaną odsprzedane pracownikom lub członkom ich rodzin.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Należy wskazać, że przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie to, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę i odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi zostaje wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Z powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie. Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które – w przypadku świadczenia usług – zostały zawarte w art. 8 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 8 ust. 2 ustawy – za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Przepis ten stanowi implementację do polskiego systemu prawnego art. 26 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347/1 z późn. zm., dalej Dyrektywa 2006/112/WE). Zgodnie z tą regulacją za odpłatne świadczenie usług uznaje się każdą z następujących czynności:

użycie towarów stanowiących część majątku przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników lub, bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa, w przypadkach kiedy VAT od takich towarów podlegał w całości lub w części odliczeniu;
nieodpłatne świadczenie usług przez podatnika na prywatny użytek jego lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa.

Jednocześnie zgodnie z art. 26 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE państwa członkowskie mogą odstąpić od stosowania przepisów ust. 1, pod warunkiem, że takie odstępstwo nie będzie prowadzić do zakłóceń konkurencji.

Analiza powołanych przepisów Dyrektywy 2006/112/WE prowadzi zatem do wniosku, że ratio legis tych regulacji stanowi zapobieżenie sytuacji, w której nieodpłatne świadczenie usług bądź dostawa towarów z uwagi na swój charakter – bez wynagrodzenia – stanowiłoby czynność pociągającą za sobą skutek w postaci naruszenia konkurencji, naruszenia zasady neutralności, naruszenia wynikającej z konstrukcji podatku VAT zasady faktycznego opodatkowania konsumpcji (podatek od wartości dodanej obciąża konsumpcję) oraz zasady powszechności opodatkowania.

Przez sprzedaż, w myśl art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie zaś z art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Przepis ten wprowadza zasadę, że w przypadku gdy podmiot „pośredniczy” pomiędzy podmiotem faktycznie świadczącym usługę, a jej odbiorcą, przyjmuje się, że podmiot ten działa tak jakby sam wcześniej nabył taką usługę, a następnie ją wyświadczył, co sprawia, że opodatkowaniu podlegają wszystkie etapy w świadczeniu usług, łącznie z tym, w którym nie wykonuje się czynności faktycznych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca to spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, której przedmiotem działalności jest sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub internet. Wnioskodawca posiada siedzibę oraz miejsce zarządu na terytorium Polski oraz podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych oraz jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Usługi prywatnej opieki medycznej (w postaci tzw. pakietu medycznego);
Karty MultiSport;
Vouchery MultiTeatr;
Karta zawierająca dofinansowanie do zakupu biletów długookresowych komunikacji miejskiej;
Lekcje języka angielskiego (lub dopłaty do lekcji języka angielskiego);
Karnety na obiady.

W dalszej części określone jako świadczenia.

Zgodnie z treścią regulaminu wynagradzania obowiązującym w Spółce pracownik jest uprawniony do:

Zakupu usług prywatnej opieki medycznej (w postaci tzw. pakietu medycznego) po cenie niższej niż detaliczna. Pracownik tytułem współfinansowania zakupu pakietu medycznego będzie ponosił co miesiąc koszt w wysokości 1 zł. Kwota ta będzie potrącana z miesięcznego wynagrodzenia pracownika (na podstawie jego pisemnej zgody) za każdy miesiąc objęcia pracownika prywatną opieką medyczną;
Zakupu karty MultiSport po cenie niższej niż detaliczna. Pracownik tytułem współfinansowania zakupu karty MultiSport będzie ponosił co miesiąc koszt w wysokości 1 zł. Kwota ta będzie potrącana z miesięcznego wynagrodzenia pracownika (na podstawie jego pisemnej zgody) za każdy miesiąc objęcia pracownika z karty MultiSport;
Zakup voucherów MultiTeatr po cenie niższej niż detaliczna. Pracownik tytułem współfinansowania zakupu voucherów MultiTeatr będzie pokrywał kwotę w wysokości 1 zł miesięcznie bez względu na ilość kupowanych voucherów MultiTeatr w danym miesiącu. Kwota ta będzie potrącana z miesięcznego wynagrodzenia pracownika (na podstawie jego pisemnej zgody);
Pracownik, któremu nie powierzono mienia w postaci samochodu służbowego, na zasadach i w formie określonych przez Pracodawcę jest uprawniony do korzystania z karty zawierającej dofinansowanie do zakupu biletów długookresowych komunikacji miejskiej. Dofinansowanie obejmuje każdorazowo kwartalny okres rozliczeniowy przy założeniu, że miesięczna kwota dofinansowania nie przekroczy 132 zł brutto;
Pracownik, któremu nie powierzono mienia w postaci samochodu służbowego, na zasadach i w miejscu określonych przez Pracodawcę jest uprawniony do korzystania z obiadów finansowanych przez Pracodawcę do kwoty 190 zł miesięcznie. W odniesieniu do pracownika, któremu powierzono mienie w postaci samochodu służbowego wskazany limit wynosi 235 zł brutto miesięcznie;
Pracodawca zapewnia pracownikowi, któremu nie powierzono mienia w postaci samochodu służbowego, dofinansowanie do udziału w organizowanych przez pracodawcę zajęciach języka angielskiego. Pracownik tytułem współfinansowania zajęć będzie ponosił co miesiąc koszt w wysokości 4 zł. Kwota ta będzie potrącana z miesięcznego wynagrodzenia pracownika;
Pracownik, któremu powierzono mienie w postaci samochodu służbowego będzie uprawniony do przedstawienia faktury VAT zawierającej opłatę za jego udział w wybranych przez niego zajęciach z języka angielskiego. Pracodawca dokona zwrotu kwoty z tego tytułu, po zsumowaniu pozostałych świadczeń zgodnie z treścią poniższego akapitu i do wysokości limitu tam określonego.

Ad 1

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy udostępnienie dodatkowych świadczeń pracownikom i członkom ich rodzin opisanych w stanie faktycznym za odpłatnością stanowi czynność opodatkowaną w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z przedstawionym opisem sprawy Wnioskodawca przekazuje ww. świadczenia na rzecz pracowników tj.:

Usługi prywatnej opieki medycznej (w postaci tzw. pakietu medycznego);
Karty MultiSport;
Vouchery MultiTeatr;
Karta zawierająca dofinansowanie do zakupu biletów długookresowych komunikacji miejskiej;
Lekcje języka angielskiego (lub dopłaty do lekcji języka angielskiego);
Karnety na obiady.

Wnioskodawca pobiera za ww. świadczenia w części wynagrodzenie/odpłatność w przypadku pracowników, w całości w przypadku członków ich rodzin. Ponadto, Wnioskodawca dokonuje na rzecz pracowników odsprzedaży świadczeń będących przedmiotem wniosku po cenach niższych niż ceny rynkowe.

W sytuacji, gdy określona kwota jest potrącana pracownikowi z wynagrodzenia, oraz w przypadku, gdy pracownik będzie chciał skorzystać z zakupu ww. świadczeń dla członka swojej rodziny, należy wskazać, że na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie. Wobec powyższego nie można uznać, że czynności wykonywane za wynagrodzeniem, które to wynagrodzenie jest niższe od kosztów świadczenia tych czynności, są nieodpłatne w części. Powyższa teza znajduje potwierdzenie w orzecznictwie TSUE. Przykładowo w wyroku z dnia 20 stycznia 2005 r. w sprawie C-412/03 Hotel Scandic Gasaback AB v. Riksskatteverket TSUE wskazał, że według Dyrektywy 2006/112/WE, dostawa jest albo odpłatna albo nieodpłatna. Uzyskanie zapłaty, która pokrywa jedynie koszty, czy też tylko ich część nie oznacza – w ocenie TSUE – że czynność ma charakter nieodpłatny lub częściowo nieodpłatny.

W rozpatrywanej sprawie istotne jest to, że transakcji zakupu ww. świadczeń dokonuje pracownik Wnioskodawcy (lub członek rodziny pracownika) i następnie z wynagrodzenia pracownika potrącana jest należność za te świadczenia. W konsekwencji ww. świadczeń Wnioskodawcy nie można rozpatrywać odrębnie w części finansowanej przez niego, a odrębnie w części finansowanej przez pracownika (członka jego rodziny), bowiem jest to jedno świadczenie na rzecz konkretnej osoby przez Spółkę.

W świetle powyższego, mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawca, działając w imieniu własnym, lecz na rachunek innego podmiotu, tj. pracowników (oraz członków ich rodzin) nabywa towary i usługi oraz następnie sprzedając je pracownikom (oraz członkom ich rodzin) dokonuje czynności odpłatnych podlegających opodatkowaniu w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Ad 2

Wnioskodawca ma także wątpliwości, czy podstawą opodatkowania, zgodnie z art. 29a w związku z art. 32 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług będzie wartość rynkowa udostępnianych pracownikom na podstawie regulaminu wynagradzania świadczeń nabywanych od podmiotów zewnętrznych.

Jak wynika z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a 30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Wyjątek od powyższej zasady ogólnej ustalania podstawy opodatkowania został określony w art. 32 ustawy. Zgodnie bowiem z art. 32 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą istnieje związek, o którym mowa w ust. 2, oraz w przypadku gdy wynagrodzenie jest:

niższe od wartości rynkowej, a nabywca towarów lub usług nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
niższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a dostawa towarów lub świadczenie usług są zwolnione od podatku,
wyższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego

Art. 32 ust. 5 ustawy stanowi, iż przepisy ust. 1-4 nie mają zastosowania w przypadku transakcji zawieranych pomiędzy podmiotami powiązanymi, w odniesieniu do których właściwy organ podatkowy, na podstawie ustawy - Ordynacja podatkowa, wydał decyzję o uznaniu prawidłowości wyboru i stosowania metody ustalania ceny transakcyjnej między podmiotami powiązanymi.

w odniesieniu do towarów – kwotę nie mniejszą niż cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a w przypadku braku ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy,
w odniesieniu do usług – kwotę nie mniejszą niż całkowity koszt poniesiony przez podatnika na wykonanie tych usług.

Powołany powyżej art. 32 ustawy, stanowi implementację do polskiego porządku prawnego art. 80 ust. 1 i 2 Dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którym:

W celu zapobieżenia uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania, w następujących przypadkach państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki, ażeby podstawą opodatkowania w odniesieniu do dostawy towarów i świadczenia usług na rzecz odbiorców, z którymi istnieją powiązania o charakterze rodzinnym lub inne bliskie powiązania o charakterze osobistym, powiązania organizacyjne, własnościowe, w zakresie członkostwa, finansowe lub prawne, określone przez państwo członkowskie, była wartość wolnorynkowa:
1. w przypadku gdy wynagrodzenie jest niższe od wartości wolnorynkowej, a odbiorca dostawy towarów lub świadczenia usług nie ma pełnego prawa do odliczenia VAT na mocy art. 167-171 i art. 173-177;
2. w przypadku gdy wynagrodzenie jest niższe od wartości wolnorynkowej i dostawca lub usługodawca nie mają pełnego prawa do odliczenia VAT na mocy art. 167-171 i art. 173-177, a dostawa towarów lub świadczenie usług podlegają zwolnieniu na mocy art. 132, 135, 136, 371, 375, 376 i 377, art. 378 ust. 2, art. 379 ust. 2 i art. 380-390b;
3. w przypadku gdy wynagrodzenie jest wyższe od wartości wolnorynkowej, a dostawca lub usługodawca nie ma pełnego prawa do odliczenia VAT na mocy art. 167-171 i art. 173-177.Do celów akapitu pierwszego powiązania prawne mogą obejmować relacje między pracodawcą a pracownikiem lub członkami rodziny pracownika lub wszelkimi innymi blisko z nim związanymi osobami. Do celów akapitu pierwszego powiązania prawne mogą obejmować relacje między pracodawcą a pracownikiem lub członkami rodziny pracownika lub wszelkimi innymi blisko z nim związanymi osobami.
Czyniąc użytek z możliwości przewidzianej w ust. 1, państwa członkowskie mogą określić kategorie dostawców, usługodawców, nabywców lub usługobiorców do których wspomniane środki mają zastosowanie.

Odnosząc się zatem do ustalania podstawy opodatkowania w przypadku częściowo odpłatnych świadczeń wykonanych dla pracowników lub członków ich rodzin należy wskazać jaki był cel zaimplementowania do polskiego porządku prawnego przytoczonego powyżej art. 80 Dyrektywy 2006/112/WE.

Z treści tego artykułu wynika, że „w celu zapobieżenia uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania, w następujących przypadkach państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki”. Oznacza to, że celem wprowadzenia tego przepisu jest zapobieganie uchylaniu się od opodatkowania lub unikania opodatkowania. Przepis ten został zatem wprowadzony przez ustawodawcę wspólnotowego w celu zapobieżenia uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania. Przy czym ustawodawca wspólnotowy szczegółowo zdefiniował przypadki, w których do takiego uchylania się od opodatkowania lub unikania może dojść. Korzystając z możliwości przewidzianej w art. 80 Dyrektywy 2006/112/WE państwa członkowskie nie mają potrzeby powoływania się w przyjmowanym ustawodawstwie krajowym na cel wprowadzenia przepisu przez ustawodawcę wspólnotowego. Państwa członkowskie mogą wprowadzić ten przepis właśnie w celu zapobieżenia unikania i uchylania się od opodatkowania w konkretnych przypadkach wymienionych w Dyrektywie 2006/112/WE. Wystarczającym jest aby zaistniały przypadki wymienione w przepisie Dyrektywy 2006/112/WE (i implementującym go przepisie krajowym), aby w takich sytuacjach podstawą opodatkowania była wartość rynkowa. Zawartego w przepisie Dyrektywy 2006/112/WE określenia „w celu zapobieżenia uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania” nie należy traktować jako kolejnego warunku jaki powinien być spełniony aby podstawę opodatkowania określić w oparciu o wartość rynkową. Badanie zamiaru stron i udowadnianie w jakim celu stosują ceny odbiegające od cen rynkowych w praktyce byłoby niemożliwe.

Powyższe potwierdza wyrok TSUE z dnia 26 kwietnia 2012 r. w sprawach połączonych C-621/10 i C-129/11 Balkan and Sea Properties ADSIC i C-129/11 Provadinvest OOD, ECLI:EU:C:2012:248, w którym to wyroku Trybunał wskazał: „Należy przypomnieć, że zgodnie z brzmieniem motywu 26 Dyrektywy VAT jej art. 80 ust. 1 ma na celu zapobieganie oszustwom i unikaniu opodatkowania.” (pkt 46). Następnie stwierdził, że „Zatem tylko gdy osoba zaangażowana w transakcję nie korzysta z pełnego prawa do odliczenia, istnieje ryzyko oszustw lub unikania opodatkowania, któremu zapobieganie umożliwia państwom członkowskim art. 80 ust. 1 tej dyrektywy”(pkt 48).

Z cytowanego powyżej wyroku jednoznacznie wynika, że sam przepis art. 80 Dyrektywy 2006/112/WE ma na celu zapobieganie oszustwom i unikaniu opodatkowania i państwa członkowskie mają możliwości wprowadzenia tego uregulowania właśnie w celu zapobiegania unikaniu opodatkowania lub nadużyciom.

Należy zauważyć, że podatnik ma prawo swobodnie układać swoje interesy tak, aby działalność gospodarcza była dla niego opłacalna pod względem ekonomicznym, w tym stosując znaczne upusty cenowe, jeśli jest to w jego uznaniu zasadne dla osiągnięcia tego celu. Trzeba przy tym wyraźnie zaznaczyć, że stosowanie znacznych rabatów jest niedopuszczalne w zakresie, w jakim ma ono służyć tzw. obejściu przepisów prawa i uniknięciu opodatkowania danej czynności. Tak więc każdy zastosowany upust winien być uzasadniony ekonomicznie i prowadzić w końcowym efekcie do osiągnięcia celu jaki został wytyczony dla działalności gospodarczej, tj. zarobku.

Jak już zaznaczono powyżej, przepisy ustawy nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny, czyli możliwa jest sprzedaż po cenie niższej niż rzeczywista wartość danego towaru, czy usługi. Jedynie w sytuacji, gdy między podmiotami istnieją powiązania, o których mowa w art. 32 ustawy, ta swoboda ulega wyłączeniu właśnie ze względu na te powiązania.

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku wynika, że w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca jako pracodawca nabywa dla pracowników i członków ich rodzin świadczenia, za co pobiera w całości (w przypadku członków rodzin pracowników) lub części (w przypadku pracowników) wynagrodzenie.

Zatem pomiędzy Wnioskodawcą a pracownikami istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2 ustawy oraz w przypadku częściowej odpłatności ponoszonej przez pracownika Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz pracowników za ceny niższe niż rynkowe.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że w sytuacji gdy Wnioskodawca dokonuje na rzecz pracowników odsprzedaży świadczeń będących przedmiotem wniosku po cenach niższych niż ceny rynkowe – a taka sytuacja występuje w przypadku częściowej odpłatności za objęte wnioskiem dodatkowe ww. świadczenia (pozapłacowe) - to znajdzie zastosowanie art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy, zawierający normę zapobiegającą unikaniu opodatkowania w takich sytuacjach.

Jednocześnie zauważyć należy, że Spółka przedmiotowe świadczenia nabywa od osób trzecich i ich wartość wskazana jest na otrzymanej fakturze lub w zawartej umowie. Tym samym, znana jest cena nabycia tych świadczeń a zatem również cena rynkowa.

W konsekwencji, powyższego uznać należy, że podstawą opodatkowania dla udostępnianych pracownikom na podstawie regulaminu wynagradzania ww. świadczeń, za które ponoszą częściową odpłatność, które to świadczenia Wnioskodawca nabywa od podmiotów zewnętrznych będzie wartość rynkowa tych świadczeń.

W związku z powyższym podstawą opodatkowania, zgodnie z art. 29a w związku z art. 32 ust. 1 ustawy o VAT, świadczeń przekazywanych za całkowitą lub częściową odpłatnością pracownikom lub członkom ich rodzin jest kwota wynikająca z otrzymanych faktur lub rachunków z tytułu nabycia tych świadczeń pomniejszona o kwotę podatku.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Ad 3

Wnioskodawca ma także wątpliwości, czy w przypadku uiszczania przez pracowników pełnej lub częściowej odpłatności za udostępnione przez Wnioskodawcę świadczenia wynikające z regulaminu wynagradzania jest on zobowiązany do uwzględnienia wartości udostępnionych świadczeń w rejestrze, deklaracji VAT i w JPK.

Stosownie do art. 109 ust. 3 ustawy – podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

W odniesieniu do obowiązku wykazywania w deklaracji VAT-7 objętych wnioskiem świadczeń, w sytuacji gdy Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT, należy zauważyć, że zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Jednocześnie stosownie do art. 99 ust. 14 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, 8 i 9, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku.

Realizując powyższą delegację ustawową, Minister Finansów i Rozwoju wydał rozporządzenie z dnia 18 kwietnia 2018 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 856 z późn. zm.), w którym określił wzory deklaracji wraz z objaśnieniami dotyczącymi sposobu ich wypełnienia.

Wzór deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7), o której mowa w art. 99 ust. 1 ustawy stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. Natomiast objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7, VAT-7K) stanowią załącznik nr 3 do rozporządzenia.

Z wzoru deklaracji VAT-7 wynika, że w części C wykazuje się nie tylko dostawy podlegające opodatkowaniu ale także w „Rozliczenie podatku należnego” w poz. 10 wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług na terytorium kraju, zwolnione od podatku na podstawie art. 43 lub art. 82 ustawy.

Z opis sprawy wynika, że Wnioskodawca dokonuje dostawy ww. świadczeń objętych wnioskiem, które są zarówno opodatkowane jak i zwolnione z VAT.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca prowadzący działalność gospodarczą jako czynny podatnik VAT, dokonujący opisanych wyżej wymienionych świadczeń odpłatnych, opodatkowanych oraz zwolnionych od podatku VAT, powinien wykazać zarówno w ewidencji jak i w deklaracji VAT 7 wartość towarów i usług przekazywanych pracownikom zarówno tą, która podlega opodatkowaniu jak i tą, która jest zwolniona od podatku VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 należało uznać za prawidłowe.

Wskazać należy, że w zakresie wykazywania objętych niniejszym wnioskiem świadczeń w Jednolitym Pliku Kontrolnym zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Ad 4

Wnioskodawca ma również wątpliwości, czy powinien wykazać VAT należny na fakturze, fakturze wewnętrznej bądź innym dokumencie - w odniesieniu do czynności odpłatnego udostępnienia świadczeń wskazanych w regulaminie wynagradzania pracownikom i członkom ich rodzin.

W oparciu o przepisy art. 8 ust. 1 w związku z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, że w niniejszej sprawie Wnioskodawca świadczy na rzecz pracowników i członków i rodzin usługi, działając w tym zakresie w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Tym samym, przekazanie przez Wnioskodawcę pracownikom i członkom ich rodzin świadczeń za wynagrodzeniem stanowi, na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

W odniesieniu do opisanej przez Wnioskodawcę formy dokumentowania powyższych czynności należy wskazać, że zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. przepisem art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Przy czym, w myśl art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, oraz – jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Obowiązujące od dnia 1 stycznia 2014 r., przepisy ustawy nie posługują się pojęciem faktur wewnętrznych. Wystawianie takich faktur regulował natomiast do dnia 31 grudnia 2013 r., art. 106 ust. 7 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, mogą być wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne mogą być również wystawiane dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Zatem, w myśl powołanego przepisu, do dnia 31 grudnia 2013 r., faktura wewnętrzna mogła być wystawiona, ale nie było takiego obowiązku. Tym samym, czynności wymienione w tym przepisie mogły być dokumentowane fakturami wewnętrznymi bądź innymi dowodami, potwierdzającymi dokonanie takiej transakcji. Ponadto, odejście z dniem 1 stycznia 2014 r., od dokumentowania wskazanych w uchylonym przepisie art. 106 ust. 7 ustawy o VAT, czynności fakturami wewnętrznymi, oznacza możliwość prowadzenia przez podatnika dowolnej dokumentacji, która takie czynności będzie odzwierciedlać.

Podkreślić jednak należy, że wskazane regulacje w zakresie wystawiania faktur wewnętrznych odnosiły się wyłącznie do czynności wymienionych w art. 106 ust. 7, a więc m.in. czynności, o których mowa w przepisach art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, tj. przekazania towarów oraz świadczenia usług wykonywanych nieodpłatnie.

W analizowanej sprawie należy mieć na uwadze, że – jak wyżej wskazano - Wnioskodawca pobiera od pracowników częściową lub całkowitą odpłatność za wykonywane czynności, a więc czynności te należy traktować jako odpłatne świadczenia. Świadczenia te należy traktować całościowo i nie należy rozdzielać na część zapłaconą przez pracownika i otrzymaną nieodpłatnie od pracodawcy.

Zatem, w przedstawionej sytuacji nie można mówić o nieodpłatnym świadczeniu usług na rzecz pracownika – nie ma więc zastosowania art. 8 ust. 2 ustawy o VAT i tym samym nie ma podstaw do wystawienia faktury wewnętrznej ani innego wewnętrznego dokumentu.

Wykonując czynności wymienione w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w tym odpłatne dostawy towarów lub świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, Wnioskodawca, jako podatnik VAT, zobowiązany jest dokumentować te czynności zgodnie z obowiązującymi przepisami regulującymi kwestie wystawiania faktur.

W myśl art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Natomiast, w myśl art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

‒ jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Z przepisu art. 106b ust. 1 ustawy o VAT nie wynika obowiązek wystawienia faktury na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej (niebędącej podatnikiem). Zatem, w sytuacji świadczenia usług na rzecz takich osób, tj. przekazania pracownikom lub członkom ich rodzin, za odpłatnością ww. świadczeń (pozapłacowych zawiązanych z pracą na podstawie regulaminu pracy), Wnioskodawca zobowiązany będzie – na podstawie art. 106b ust. 3 ustawy o VAT - do wystawienia faktury VAT dokumentującej to świadczenie w przypadku, gdy nabywca tego świadczenia (tj. pracownik lub członek jego rodziny) tego zażąda w stosownym terminie.

Zatem, nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 4 wniosku, w którym uznał, że udostępnienie pracownikom świadczeń opisanych w stanie faktycznym, mimo iż, stanowi to - jak wykazano wyżej - czynność opodatkowaną, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do wystawiania faktur wewnętrznych ani żadnych innych, określonych przepisami o VAT dokumentów. Spółka jest zobowiązana wyłącznie do prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, ujęcia w ewidencji VAT wartości netto i podatku należnego odnoszącego się do tej czynności i jej rozliczenia w stosownej deklaracji.

Jak wykazano powyżej Wnioskodawca na żądanie nabywcy danego świadczenia będzie zobowiązany do wystawienia faktury dokumentującej dostawę tego świadczenia. Zatem, w zakresie w jakim dane świadczenie będzie opodatkowane podatkiem VAT Wnioskodawca będzie zobowiązany do wykazania na fakturze podatku VAT należnego dotyczącego tego świadczenia.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 należało uznać za nieprawidłowe.

Ad 5

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest również prawo do pomniejszenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy od wydatków ponoszonych na zakup poszczególnych świadczeń od podmiotów zewnętrznych w przypadku, gdy na dokumencie zakupu będzie wskazana wartość podatku naliczonego, a dane nabycie nie będzie związane z przesłankami wskazanymi w art. 88 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Trzeba podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Jak wykazano powyżej, przekazanie pracownikom lub członkom ich rodzin świadczeń objętych wnioskiem za częściową lub całkowitą odpłatnością wyczerpuje przesłanki dla uznania tych czynności za czynności opodatkowane podatkiem VAT na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Należy zatem stwierdzić, że w sytuacji, gdy dany zakup jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę wyłącznie do działalności opodatkowanej VAT i nie jest wykorzystywany do działalności zwolnionej oraz Wnioskodawca może przyporządkować ten zakup wprost do czynności opodatkowanych, przysługuje Mu prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z tytułu tego nabycia.

Tym samym, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z prawidłowo wystawionych faktur, w związku z nabyciem świadczeń w celu ich przekazania pracownikom lub członkom ich rodzin za wynagrodzeniem w zakresie w jakim służą one do wykonywania czynności opodatkowanych.

Przy czym należy zaznaczyć, że prawo to będzie przysługiwało, o ile nie wystąpią przesłanki negatywne wymienione w art. 88 ustawy, w tym m.in. w przypadku nabycia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 (usług opieki medycznej) oraz art. 43 ust. 1 pkt 28 ustawy (usług nauczania języka angielskiego).

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 5 wniosku należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem zapytania Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 - rozpatrzone.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie prowadzenia ewidencji, o której mowa w ustawie o podatku od towarów i usług, natomiast w pozostałym zakresie dotyczącym wykazania objętym wnioskiem świadczeń w Jednolitym Piku Kontrolnym (JPK), zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), ul.(….), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

0114-KDIP1-1.4012.593.2019.1.AM

📋 Podsumowanie interpretacji

❓ Pytania i stanowisko urzędu

Pytania podatnika

Stanowisko urzędu

Masz dosyć przekopywania się przez dziesiątki interpretacji?

📖 Pełna treść interpretacji

Przestań wyszukiwać interpretacje ręcznie!