0113-KDIPT1-3.4012.634.2019.2.MK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 września 2019 r. (data wpływu 24 września 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 listopada 2019 r. (data wpływu 25 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku zwolnienia w związku z art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. d ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku zwolnienia w związku z art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. d ustawy.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 listopada 2019 r. w zakresie postawienia pytania oraz przedstawienia własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W ramach prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej Wnioskodawczyni zawarła umowę agencyjną ze Spółką `(...)`. Świadczone usługi są zarejestrowane w CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej) jako usługi „call center” (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 82.20.Z). Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowana jako płatnik podatku VAT (podatek od towarów i usług), korzysta ze zwolnienia na mocy art. 113 ustawy o VAT.

Spółka `(...)` z kolei zawarła ze spółką `(...)` oraz z `(...)` Spółka z.o.o. umowę na pośredniczenie przy zawieraniu umów na rzecz tych spółek.

Wnioskodawczyni jest zobowiązana w zakresie swojego przedsiębiorstwa do stałego pośredniczenia za wynagrodzeniem, przy zawieraniu umów na rzecz `(...)`S.A. oraz na rzecz `(...)` Sp. z o.o.

W szczególności przedmiotem umowy jest:

• pośredniczenie w zawieraniu umów na rzecz `(...)`S.A. i na rzecz `(...)` Sp. z o.o. poprzez prowadzenie działań oraz akcji telemarketingowych i telesprzedażowych polegających na przeprowadzaniu rozmów telefonicznych z klientami `(...)`S.A. oraz klientami `(...)` Sp. z o.o. w celu przedstawienia im aktualnej oferty handlowej,

• podejmowanie podczas pośredniczenia działań mających na celu uzyskanie opinii klientów `(...)`S.A. i klientów `(...)` Sp. z o.o. dotyczących aktualnych lub planowanych ofert,

• odbieranie i wykonywanie połączeń telefonicznych z klientami `(...)`S.A. i klientami `(...)` Sp. z o.o. zgodnie ze wskazówkami przekazanymi przez ….,

• odbieranie i przetwarzanie faksów i e-maili w systemie informatycznym zgodnie ze wskazówkami przekazanymi przez …., prowadzenie korespondencji tradycyjnej i elektronicznej z klientami,

• przyjmowanie od klientów `(...)`S.A. i `(...)` Sp. z o.o. zawiadomień o wadach i nieprawidłowościach- bez względu na sposób ich przekazania - w zakresie świadczenia usług przez `(...)` i przez `(...)` Sp. Z o.o.

• obsługa zawiadomień o wadach i nieprawidłowościach w zakresie świadczenia usług przez `(...)` i przez `(...)` Sp. z o.o., w tym również rejestracja wszelkiego rodzaju dokumentów przesłanych przez klientów `(...)`i przez `(...)` Sp. z o.o.

• udzielanie informacji klientom `(...)`S.A. oraz klientom `(...)` Sp. z o.o. oraz osobom , które noszą się z zamiarem bycia takimi klientami w czasie rozmów telefonicznych o ofertach,

• żądanie zapłaty należności na rzecz `(...)`S.A. od klientów i byłych klientów `(...)`S.A. oraz żądanie zapłaty należności na rzecz `(...)` Sp. z o.o. od klientów i byłych klientów `(...)` Sp. z o.o.

• archiwizowanie dokumentów (przyjmowanie i rejestrowanie dokumentów umów, aneksów, porozumień, właściwe indeksowanie i składowanie dokumentów, digitalizacja dokumentów),

• weryfikacja procesu przygotowania faktur dla klientów korzystających z usług `(...)`S.A. oraz dla klientów korzystających z usług `(...)` Sp. z o.o.

• weryfikacja procesu przygotowania korespondencji masowej.

Za wykonanie czynności Wnioskodawczyni otrzymuje wynagrodzenie prowizyjne na podstawie wystawionej faktury.

Dodatkowo w zawartej umowie w kontekście windykacji należności zawarto zapis: Ponadto z tytułu wykonania umowy, w przypadku gdy na skutek bezpośrednich działań Wykonawcy polegających na wychodzących telefonicznych rozmowach windykacyjnych, co najmniej 100 klientów Spółki w miesiącu kalendarzowym uiści na rzecz Spółki zalegle opłaty i nie będą zalegali z żadnymi płatnościami na rzecz Spółki w chwili rozliczania prowizji Wykonawcy, Wykonawca otrzyma prowizję w wysokości 3 zł za każdą wpłaconą przez klienta Spółki zaległą opłatę w przypadku uzyskania przez Wykonawcę poniżej 40% skuteczności rzeczywistych zaległych wpłat dokonanych przez klientów spółki, zarejestrowanych w systemie obsługi klienta. W zależności uzyskania przez Wykonawcę skuteczności na poziomie większym od 40% oraz na poziomie większym niż 60% stawka prowizyjna ulega odpowiednio zwiększeniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy z dniem 01-09-2019 roku w związku z wprowadzeniem zmian w ustawie o VAT ( Art. 113 ustawy o VAT, ustęp 13, pkt 2 lit d) Wnioskodawczyni utraciła prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego z VAT ?

Zdaniem Wnioskodawczyni, z dniem 01-09-2019 Wnioskodawczyni utraciła prawo do korzystania ze zwolnienia w zakresie podatku VAT, gdyż świadczone przez Wnioskodawczynię usługi obejmują również usługi ściągania długów. Z dniem 1 września 2019 roku w ustawie o podatku VAT wprowadzono zmiany w których poszerzono krąg podatników, którzy nie mogą korzystać ze zwolnienia podmiotowego z VAT. Dotyczy to artykułu 113, ustęp 13, pkt 2, lit d w brzmieniu: d) ściągania długów, w tym faktoringu.

Ustawodawca powołując ten zapis nie odniósł się do klasyfikacji PKD, PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług). Nie odniósł się również do podmiotu: czy te usługi mają być świadczone przez wyspecjalizowane firmy windykacyjne, czy to dotyczy też podmiotów wykonujących czynności żądania zapłaty należności na czyjeś zlecenie.

Zdaniem Wnioskodawczyni istotny jest sam fakt wykonywania usług ściągania długów, bez względu na to czy podmiot występuje jako bezpośredni czy też pośredni windykator. Wobec powyższego Wnioskodawczyni uważa, iż utraciła prawo ze zwolnienia w zakresie podatku VAT

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…) (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT).

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności (art. 15 ust. 1 ustawy o VAT).

Natomiast działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy o VAT do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;

2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

3. transakcji związanych z nieruchomościami,

4. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,

5. usług ubezpieczeniowych,

- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

1. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności.

Z przepisu art. 113 ust. 5 ustawy o VAT wynika, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Stosownie do art. 113 ust. 11 ustawy o VAT podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy o VAT zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:

   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,

   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:

      • energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
      • wyrobów tytoniowych,
      • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,

   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,

   4. terenów budowlanych,

   5. nowych środków transportu;

   6. następujących towarów, w związku z zawarciem umowy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie:

      • preparatów kosmetycznych i toaletowych (PKWiU 20.42.1),
      • komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych (PKWiU 26),
      • urządzeń elektrycznych i nieelektrycznego sprzętu gospodarstwa domowego (PKWiU 27),
      • maszyn i urządzeń, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 28),

   7. hurtowych i detalicznych części do:

      • pojazdów samochodowych (PKWiU 45.3),
      • motocykli (PKWiU 45.4);

2. świadczących usługi:

   1. prawnicze,
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
   3. jubilerskie;
   4. ściągania długów, w tym factoringu;

3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Z powyższego przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. d wynika, że każda transakcja mająca na celu windykację należności jest wyłączona ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarła umowę agencyjną ze Spółką `(...)`. Świadczone usługi są zarejestrowane w CEiDG jako usługi „call center” (PKD 82.20.Z). Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowana jako płatnik podatku VAT, korzysta ze zwolnienia na mocy art. 113 ustawy o VAT. Wnioskodawczyni jest zobowiązana w zakresie swojego przedsiębiorstwa do stałego pośredniczenia za wynagrodzeniem, przy zawieraniu umów na rzecz `(...)`S.A. oraz na rzecz `(...)` Sp. z o.o. Przedmiotem umowy jest m.in. żądanie zapłaty należności na rzecz `(...)`S.A. od klientów i byłych klientów `(...)`S.A. oraz żądanie zapłaty należności na rzecz `(...)` Sp. z o.o. od klientów i byłych klientów `(...)` Sp. z o.o. Za wykonanie czynności Wnioskodawczyni otrzymuje wynagrodzenie prowizyjne na podstawie wystawionej faktury. Dodatkowo w zawartej umowie w kontekście windykacji należności zawarto zapis: Ponadto z tytułu wykonania umowy, w przypadku gdy na skutek bezpośrednich działań Wykonawcy polegających na wychodzących telefonicznych rozmowach windykacyjnych, co najmniej 100 klientów Spółki w miesiącu kalendarzowym uiści na rzecz Spółki zalegle opłaty i nie będą zalegali z żadnymi płatnościami na rzecz Spółki w chwili rozliczania prowizji Wykonawcy, Wykonawca otrzyma prowizję w wysokości 3 zł za każdą wpłaconą przez klienta Spółki zaległą opłatę w przypadku uzyskania przez Wykonawcę poniżej 40% skuteczności rzeczywistych zaległych wpłat dokonanych przez klientów spółki, zarejestrowanych w systemie obsługi klienta. W zależności uzyskania przez Wykonawcę skuteczności na poziomie większym od 40% oraz na poziomie większym niż 60% stawka prowizyjna ulega odpowiednio zwiększeniu.

W tym miejscu należy wskazać, że usługi ściągania długów i faktoringu nie zostały zdefiniowane w polskich przepisach prawa i należą do tzw. umów nienazwanych. Co do zasady, przez factoring rozumie się nabywanie przez faktora określonych wierzytelności, przysługujących przedsiębiorcy z tytułu dokonania sprzedaży lub wykonania usług w zamian za określoną kwotę, odpowiadającą wartości nominalnej wierzytelności, pomniejszonej o dyskonto uwzględniające wynagrodzenie faktora. Ponadto, dokonując nabycia wierzytelności faktor zobowiązuje się dodatkowo do świadczenia na rzecz faktoranta (przedsiębiorcy) różnorodnych czynności, które przykładowo mogą obejmować: przejmowanie ryzyka wypłacalności dłużników (przy factoringu właściwym), inkasowanie wierzytelności, finansowanie przez dyskonto, udzielanie pożyczek, księgowanie wierzytelności itp. Usługa tego typu polega więc na „wyręczeniu” klienta z czynności zmierzających do odzyskania długu. Wobec braku w ustawie definicji „ściągania długów” celowe jest odwołanie się do wykładni językowej. Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego PWN (sjp.pwn.pl), „ściągnąć – ściągać” znaczy wymusić uregulowanie zobowiązań finansowych. Natomiast zgodnie z ww. słownikiem dług znaczy obowiązek dłużnika do spełnienia określonego świadczenia. Z kolei współcześnie windykacja to dochodzenie własności za pomocą środków określonych w obowiązujących przepisach prawnych. Ze względu na charakter czynności windykacyjnych można wyróżnić windykację polubowną i windykację sądową. W zakresie windykacji polubownej wyróżnia się tzw. windykację zdalną (telefoniczną, listową) oraz osobistą (spotkania z dłużnikiem, mediacja pomiędzy dłużnikiem a wierzycielem). W pojęciu usług ściągania długów mieści się zatem m.in. żądanie zapłaty należności. Usługa tego typu polegająca na „wyręczeniu” klienta z czynności zmierzających do odzyskania długu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bez możliwości skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. d ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności świadczy m.in. usługi żądania zapłaty należności na rzecz firm, za które otrzymuje stosowne wynagrodzenie. Zatem, usługę świadczoną przez Wnioskodawczynię polegającą na żądaniu zapłaty należności na rzecz spółek z którymi podpisała umowę i uwolnieniu ich od podejmowania czynności żądania zapłaty potraktować należy jako usługę ściągania długów, która została wyłączona ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. d ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni nie może korzystać ze zwolnienia, ponieważ Wnioskodawczyni świadczy usługi ściągania długów, o których nowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. d ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej– rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.