Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w branży finansowej i ubezpieczeniowej od 2014 roku. Aby zmniejszyć obciążenia finansowe związane ze spłatą pożyczek na zakup nieruchomości, postanowił wynająć dwa lokale, które stanowią dom w zabudowie szeregowej oraz kawalerkę, osobom fizycznym wyłącznie na cele mieszkaniowe. Organ podatkowy uznał, że najem nieruchomości przez Wnioskodawcę kwalifikuje się jako działalność gospodarcza. Jednocześnie usługi najmu lokali mieszkalnych na cele mieszkaniowe korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT. Wnioskodawca ma obowiązek wykazać te usługi w deklaracji VAT-7, rejestrze sprzedaży VAT oraz pliku JPK VAT. Dodatkowo, Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania tych usług przy użyciu kasy rejestrującej, pod warunkiem spełnienia określonych w przepisach wymogów.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2019 r. (data wpływu 16 października 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 grudnia 2019 r. (data wpływu 10 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:
– jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 16 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem w dniu 10 grudnia 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, wskazanie przedmiotu wniosku oraz o opłatę.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca od 2014 roku prowadzi działalność gospodarczą w zakresie następujących PKD (Polska Klasyfikacja Działalności):
66.19.Z – pozostałe usługi wspomagające usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych,
64.99.Z – pozostałe usługi finansowe (z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych), gdzie indziej niesklasyfikowane,
66.22.Z – usługi agentów i brokerów ubezpieczeniowych,
66.29.Z – pozostałe usługi wspomagające ubezpieczenia i fundusze emerytalne.
Z tytułu wykonywania ww. działalności Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym (usługi doradcze na stawce 23% VAT) oraz na gruncie podatku dochodowego opłaca 19% podatek liniowy zgodnie z art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Wnioskodawca prowadzi działalność w mieści 1 i w związku, z tym by zakończyć uciążliwe dla niego dojazdy do pracy (miasto 2 – miasto 1 i z powrotem to (…) km) w dniu (…) kwietnia 2017 roku kupił lokal mieszkalny (kawalerka o pow. około 40 m2), żeby od czasu do czasu móc w nim nocować. Zakupiony lokal mieszkalny Wnioskodawca nabył prywatnie, nie jest on środkiem trwałym w działalności gospodarczej i jedynie służy zaspokajaniu jego potrzeb mieszkaniowych.
Ze względu na to, że działalność zaczęła przynosić wymierne zyski oraz to, że pod względem opieki zdrowotnej aglomeracja 1. jest znacznie bardziej rozwinięta od 2. Wnioskodawca zaczął planować zakup kolejnego mieszkania celem przeprowadzenia rodziców z 2. Dodatkowo mieszkając blisko rodziców mógłby lepiej się nimi opiekować. W związku z tym w dniu (…) kwietnia 2017 roku podpisał on umowę deweloperską, umowę przedwstępną zakupu lokalu mieszkalnego o pow. około 52 m2, którego oddanie do użytku nastąpi z końcem 2019 roku. Pracując w 1 Wnioskodawca poznał kobietę, z którą planował założyć rodzinę i mieć dzieci. Ponieważ chciał mieć liczną rodzinę jego kawalerka była zdecydowania za mała, a dobrze prosperująca działalność pozwoliła mu myśleć perspektywicznie. W związku z planami rodzinnymi w dniu (…) marca 2018 roku podpisał on przedwstępną umowę zakupu domu w zabudowie szeregowej o łącznej powierzchni około 140 m2. Przy czym deweloper sprzedawał dom jako dwa osobne lokale by dostosować się do trendów obowiązujących na rynku budownictwa mieszkalnego. Lokale te były oddzielone jedynie ścianą działową i jej bezproblemowe wyburzenie z dwóch lokali tworzyło dom o łącznej powierzchni 140 m2.
W wyniku różnych zdarzeń w życiu prywatnym, Wnioskodawca rozstał się z partnerką i obecnie jest kawalerem. Jednak grożące mu kary w umowach deweloperskich sprawiły, że nie mógł się z nich wycofać i w wyniku takiego splotu wydarzeń obecnie posiada, aż cztery lokale o charakterze mieszkaniowym. Ponieważ jego rodzice ciągle mieszkają w 2 i przekładają przeprowadzkę Wnioskodawca postanowił, że gdy tylko mieszkanie zostanie oddane do użytku z końcem 2019 roku sam zajmie lokal o pow. 52 m2 (ma dla Wnioskodawcy dogodniejszą lokalizację), a rodzicom udostępni kawalerkę. Część wydatków na mieszkania Wnioskodawca pokrył z własnych oszczędności, a pozostałą uzyskanymi z banków pożyczkami i aby zmniejszyć obciążenia finansowe w postaci spłat rat pożyczek postanowił wynająć dwa lokale stanowiące dom w zabudowie szeregowej o łącznej pow. 140 m2 oraz 40 m2 kawalerkę, w której do tej pory mieszka.
Wnioskodawca w uzupełnieniu do wniosku z dnia 6 grudnia 2019 r. w zakresie podatku od towarów i usług w odpowiedzi na pytanie:
„Z kim Wnioskodawca zawiera umowę najmu (osoby fizyczne, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, firmy)? Proszę odrębnie podać dla każdego mieszkania/domu” – wskazał, że „Umowy zawieram tylko z osobami fizycznymi”.
„W jaki sposób najemcy wykorzystują wynajęte mieszkania/dom?” – wskazał, że „Najemcy wykorzystują wynajęte lokale tylko by zaspokajać swoje potrzeby mieszkaniowe”.
„Na jaki okres są wynajmowane mieszkania/dom, o których mowa we wniosku?” – wskazał, że „Umowy na wynajem moich lokali są zawierane na okres jednego roku”.
„Czy z zawartej umowy pomiędzy wynajmującym, a najemcami wynika jednoznacznie, że przedmiotowe lokale są wynajmowane wyłącznie w celach mieszkaniowych?” – wskazał, że „Tak, z umowy jednoznacznie wynika z lokal jest wynajmowany jedynie w celach mieszkaniowych i nie wolno w nim prowadzić działalności gospodarczej”.
„Czy Wnioskodawca dokonuje wynajmu mieszkań/domu na własny rachunek?” – wskazał, że „Tak wynajmu lokali dokonuję na własny rachunek”.
„Jaki jest Symbol Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług PKWiU 2008 (zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług)) (Dz. U. z 2008 r., Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.) dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług najmu mieszkań/domu” – wskazał, że „Symbol PKWiU 2008 dla usług najmu to 68.20.11.0 – Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi”.
„W jakiej formie będzie wnoszona zapłata za usługi najmu, tj. czy Wnioskodawca będzie otrzymywał w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy Wnioskodawcy lub na jego rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której Zainteresowany jest członkiem)?” – wskazał, że „Opłaty za najem lokali są wnoszone tylko i wyłącznie w formie przelewu bankowego na moje osobiste konto bankowe”.
„Czy z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie będzie wynikało, jakiej konkretnie transakcji zapłata będzie dotyczyła?” – wskazał, że „Z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczy”.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.
Zdaniem Wnioskodawcy,
Ad. 1.
Na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.) tego typu najem stanowi działalność gospodarczą jednakże świadczenie usług najmu lokali o charakterze mieszkalnym korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.
UZASADNIENIE
W art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.) zawarto definicję działalności gospodarczej, która to obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W przeciwieństwie do ustaw regulujących podatek dochodowy od osób fizycznych ustawa o podatku od towarów usług zawiera znacznie szerszą definicję działalności gospodarczej co oznacza, że najem prywatnych lokali mieszkalnych na gruncie ustawy VAT należy traktować jako czynność wykonywane w ramach działalności gospodarczej. Z racji tego, że Wnioskodawca prowadzi jako podatnik VAT czynny działalność gospodarczą w branży finansowej i ubezpieczeniowej (głównie usługi doradcze) to również najem, na co wskazałem wyżej, jest działalnością gospodarczą. Sprzedaż (a więc uzyskiwane przychody) z tego tytułu muszą być doliczone do pozostałych czynności, które jako podatnik VAT wykazuje w swojej ewidencji. Kierując się dalej regulacjami zawartymi w ustawie z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawodawca zwolnił z podatku VAT usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe. Oznacza to, że świadcząc usługi najmu prywatnych lokali mieszkaniowych ma on prawo zastosować zwolnienie z podatku VAT.
Ad. 2.
W przypadku podatnika VAT czynnego usługi najmu lokali mieszkaniowych w ramach majątku prywatnego należy ujmować (w tym przypadku Wnioskodawca rozlicza się miesięcznie) w deklaracji VAT-7, rejestrze sprzedaży VAT, pliku JPK oraz ewidencjonować przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Przy czym jest możliwość skorzystania ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej.
UZASADNIENIE
Zgodnie z art. 109 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej. Powyższy przepis jest dedykowany tzw. podatnikom VAT czynnym, którzy są zobowiązani rozliczać podatek należny od opodatkowanych transakcji oraz mają prawo do odliczenia podatku naliczonego w zakresie w jakim wykorzystują nabyte towary i usługi do wykonywania czynności opodatkowanych. W przypadku Wnioskodawcy oznacza to, że przychody z tytułu najmu prywatnych lokali mieszkaniowych ma on obowiązek ująć w deklaracji VAT-7, rejestrze sprzedaży VAT, pliku JPK VAT.
Zgodnie z art. 111 ustawy o VAT podatnicy (czyli podmioty prowadzące działalność gospodarczą) dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Oznacza to, że, osoba fizyczna oddająca w najem mieszkanie (oczywiście przy przyjęciu, że najem ten ma charakter ciągły i dokonywany jest w celach zarobkowych, czyli stanowi w myśl ustawy o VAT działalność gospodarczą) innej osobie fizycznej bądź rolnikowi ryczałtowemu, podlega obowiązkowi, o którym mowa w przytoczonym wcześniej art. 111 ustawy o VAT. Wskazany przez ustawodawcę obowiązek ewidencji obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej został jednak uszczegółowiony w przepisach wykonawczych. W rozporządzeniu ministra finansów z 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących znajdziemy szczegółowe ustalenia w zakresie rodzajów działalności, podmiotów oraz warunków dokonywania i dokumentowania sprzedaży, które pomimo wykonywania działalności gospodarczej na rzecz osób fizycznych i rolników ryczałtowych oraz posiadania statutu podatnika VAT pozwolą uniknąć nam obowiązku ewidencji obrotu za pomocą kasy rejestrującej. W przywołanym rozporządzeniu ustawodawca pozwala podatnikom VAT, pod wskazanymi tam warunkami, uniknąć obowiązku zakupu kasy rejestrującej. Będzie tak m.in. wtedy, jeżeli świadczenie tych usług w całości zostało udokumentowane fakturą lub świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo -kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła. Wnioskodawca uważa, iż warunki zwolnienia opisane ww. rozporządzeniu zostały przez niego spełnione. Najemcy jego lokali płacą mu wyłącznie w formie przelewu bankowego, a także prowadzi on we własnym zakresie ewidencję sprzedanych usług najmu, która pozwala na łatwe powiązanie płatności z czynnością, której dotyczyła.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2147, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Z kolei, przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:
Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.
Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług, podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.
Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
W tym miejscu należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.
Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.
Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.
Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług najem stanowi świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
W myśl art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.
Jak wynika z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:
Ponadto ustawodawca przewidział dla niektórych czynności zwolnienie od podatku.
Zakres i zasady zwolnienia od podatku VAT, dostawy towarów lub świadczenia usług, tj. zakres zwolnienia przedmiotowego, został określony między innymi w art. 43 ustawy.
Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.
Stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy (w pozycji nr 163 tego załącznika, stanowiącego wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości obecnie 8%, znajdują się usługi związane z zakwaterowaniem, oznaczone symbolem PKWiU 55).
Z powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i podmiotu nabywającego tę usługę.
Powyższe wskazuje, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym, co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:
Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Podatnik będzie mógł zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi, jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych.
W tym miejscu podkreślić należy, że zwolnienie, które znajduje się w art. 43 ust. 1 pkt 36 stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. ws. wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 2006. 347. 1 z poźn. zm.). Przepis powyższy stanowi, że „Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: (`(...)`) dzierżawę i wynajem nieruchomości.”. Krajowe ustawodawstwo stanowi o zwolnieniu z opodatkowania usługi najmu pod warunkiem jego mieszkaniowego przeznaczenia.
Należy zwrócić uwagę, że zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy dla wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym, stanowi wyjątek od zasady określonej w art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 ustawy (obowiązującym od dnia 1 stycznia 2019 r.), jaką jest opodatkowanie sprzedaży 23% stawką podatku. W związku z tym powinno być interpretowane ściśle, przede wszystkim zgodnie z literalnym brzmieniem wprowadzających je przepisów. W żadnym razie nie powinny one być interpretowane w sposób prowadzący do rozszerzenia zakresu zastosowania zwolnienia.
Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca od 2014 roku prowadzi działalność gospodarczą. Z tytułu wykonywania tej działalności Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym (usługi doradcze opodatkowane stawką 23% VAT). Wnioskodawca w dniu (…) kwietnia 2017 roku kupił lokal mieszkalny (kawalerka o pow. około 40 m2). Zakupiony lokal mieszkalny Wnioskodawca nabył prywatnie, nie jest on środkiem trwałym w działalności gospodarczej i jedynie służy zaspokajaniu jego potrzeb mieszkaniowych. W dniu (…) kwietnia 2017 roku Wnioskodawca podpisał umowę deweloperską, umowę przedwstępną zakupu lokalu mieszkalnego o pow. około 52 m2, którego oddanie do użytku nastąpi z końcem 2019 roku. W dniu (…) marca 2018 roku Wnioskodawca podpisał przedwstępną umowę zakupu domu w zabudowie szeregowej o łącznej powierzchni około 140 m2. Przy czym deweloper sprzedawał dom jako dwa osobne lokale by dostosować się do trendów obowiązujących na rynku budownictwa mieszkalnego. Lokale te były oddzielone jedynie ścianą działową i jej bezproblemowe wyburzenie z dwóch lokali tworzyło dom o łącznej powierzchni 140 m2.
Wnioskodawca posiada obecnie cztery lokale o charakterze mieszkaniowym. Wnioskodawca sam zajmie lokal o pow. 52 m2. Część wydatków na mieszkania Wnioskodawca pokrył z własnych oszczędności, a pozostałą uzyskanymi z banków pożyczkami i aby zmniejszyć obciążenia finansowe w postaci spłat rat pożyczek postanowił wynająć dwa lokale stanowiące dom w zabudowie szeregowej o łącznej pow. 140 m2 oraz 40 m2 kawalerkę, w której do tej pory mieszka.
W pierwszej kolejności wątpliwości Wnioskodawcy, dotyczą kwestii czy usługa najmu lokali stanowi działalność gospodarczą jeśli tak to czy Wnioskodawca będzie miał możliwość zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla świadczonych usług najmu lokalu mieszkalnego na cele mieszkaniowe.
Jak już wcześniej wskazano najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Wnioskodawca wskazał, że wynajmuje dwa lokale stanowiące dom w zabudowie szeregowej oraz kawalerkę, a umowy będą zawierane na okres jednego roku. Zatem należy wskazać, że świadczona przez Wnioskodawcę usługa najmu wypełnia, określoną w art. 15 ust. 2 ustawy, definicję działalności gospodarczej.
Należy jeszcze raz podkreślić, że usługa najmu lokali korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł, zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi, jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych.
Uwzględniając powołane wyżej przepisy prawa oraz opis sprawy, należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, że Wnioskodawca świadczy usługi najmu dwóch lokali stanowiących dom w zabudowie szeregowej oraz kawalerkę na cele mieszkaniowe osobie fizycznej, to spełnione zostały wymienione wyżej przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. Dla zastosowania zwolnienia nie ma znaczenia rodzaj i forma prawna zarówno podmiotu wynajmującego, jak i najemcy. Istotny jest cel, na jaki lokal jest wynajmowany przez Wnioskodawcę, a w rozpatrywanej sprawie – jak wskazał Zainteresowany – umowy zawiera tytko z osobami fizycznymi. Najemcy wykorzystują wynajęte lokale tylko by zaspokajać swoje potrzeby mieszkaniowe, a z umowy jednoznacznie wynika, że lokal jest wynajmowany jedynie w celach mieszkaniowych i nie wolno w nim prowadzić działalności gospodarczej. Ponadto świadczoną usługę Wnioskodawca sklasyfikował jako PKWiU 2008 dla usług najmu to 68.20.11.0 – Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi.
Zatem, w przypadku świadczenia usług najmu lokalu mieszkalnego (dwóch lokali stanowiących dom w zabudowie szeregowej oraz kawalerka) na rzecz osoby fizycznej wyłącznie na cele mieszkaniowe, zastosować należało zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, skoro z umowy najmu zawartej z osobą fizyczną jednoznacznie wynikało, że najemca, wykorzystywał wynajmowany lokal mieszkalny wyłącznie na cele mieszkaniowe.
Zatem świadczona przez Wnioskodawcę usługa najmu na rzecz osoby fizycznej lokalu mieszkalnego na cele mieszkaniowe, korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.
W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 oceniono jako prawidłowe.
Kolejna kwestia, dotyczy obowiązku wykazania usługi najmu w deklaracji VAT-7, rejestrze sprzedaży VAT oraz pliku JPK.
Jak wynika z art. 96 ust. 1 ustawy podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.
Na mocy art. 96 ust. 3 ustawy – podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.
W myśl art. 96 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.
W myśl art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.
Przytoczona regulacja wskazuje na konieczność prowadzenia przez podatnika ewidencji, służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej, gdyż dane, które podatnik wpisuje do deklaracji/informacji podsumowującej składanej w urzędzie skarbowym, stanowią odzwierciedlenie danych wynikających z prowadzonej przez niego ewidencji sprzedaży i ewidencji zakupu VAT. Ważne jest tylko, aby zawierała ona wszystkie elementy wymienione w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT.
Należy zauważyć, że przepisy ustawy o VAT nie narzucają określonej formy prowadzenia ewidencji. Ponadto art. 109 ust. 3 ustawy, wskazuje jedynie na elementy, które powinna zawierać ewidencja. Podatnicy mogą zatem prowadzić ją w dowolnej formie, byleby zawierała wszelkie wymagane w przepisach ustawy elementy oraz inne dane, które są niezbędne do prawidłowego wypełnienia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej.
Prowadząc ewidencje VAT trzeba mieć przede wszystkim na uwadze cel, wyraźnie określony w ustawie, któremu ma służyć nałożenie na podatnika obowiązków ewidencyjnych. Jest nim dysponowanie przez podatnika danymi „służącymi do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej” (art. 109 ust. 3).
W odniesieniu natomiast do obowiązku wykazywania w deklaracji VAT-7 obrotu z tytułu usług najmu lokalu mieszkalnego na rzecz osoby fizycznej na cele mieszkaniowe, świadczonych przez Zainteresowanego, w sytuacji gdy prowadzi ona działalność gospodarczą i działa jako podatnik VAT należy zauważyć, że na podstawie art. 99 ust. 1 ustawy – podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.
Z kolei w myśl art. 99 ust. 7 ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113, oraz podmiotów wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub na podstawie przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 (…).
W myśl art. 99 ust. 14 ustawy minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, 8 i 9, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku.
W załączniku nr 1 do mającego zastosowanie w sprawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 kwietnia 2018 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 856, z późn. zm.) został zawarty wzór deklaracji dla podatku od towarów i usług VAT-7.
Zgodnie z § 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, określa się wzory deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7), o której mowa w art. 99 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej „ustawą”, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia, deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7K), o której mowa w art. 99 ust. 2 lub 3 ustawy, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia, oraz objaśnienia do tych deklaracji, stanowiące załącznik nr 3 do rozporządzenia.
Z objaśnień tych wynika, że w poz. 10 wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług na terytorium kraju, zwolnione od podatku.
Mając na uwadze powołane przepisy prawa należy wskazać, że skoro świadczone w ww. zakresie usługi najmu, korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, to tym samym podlegają one wykazaniu w deklaracji VAT-7.
Jeżeli Wnioskodawca wykazuje w deklaracji VAT-7 ww. sprzedaż (tj. wynajem lokali na cele mieszkaniowe), to również jest on zobowiązany wykazać sprzedaż zwolnioną w plikach JPK VAT, bowiem plik JPK VAT jest odzwierciedleniem ewidencji prowadzonej dla potrzeb podatku od towarów i usług oraz deklaracji.
Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz zacytowane przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawca, działa jako podatnik VAT, prowadzący działalność gospodarczą, a ponadto świadczy usługi najmu dwóch lokali stanowiących dom w zabudowie szeregowej oraz kawalerki na cele wyłącznie mieszkaniowe zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. Zatem Wnioskodawca winien wykazać w deklaracji VAT-7 oraz w rejestrze sprzedaży VAT oraz pliku JPK VAT wartość czynności zwolnionych od podatku VAT, o którym mowa wyżej.
W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.
Kolejne wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zwolnienia z obowiązku ewidencji sprzedaży usługi najmu.
Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.
Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.
Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).
Może zatem zaistnieć sytuacja, w której podatnik będzie ewidencjonował przy zastosowaniu kasy rejestrującej jedynie część swojej sprzedaży, a niektórych czynności nie, bowiem mogą one korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej.
Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących od 1 stycznia 2019 r. reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r., poz. 2519), zwane dalej rozporządzeniem.
Zwolnienie z obowiązku instalowania kas rejestrujących zostało określone w § 2 i § 3 ww. rozporządzenia.
Stosownie do § 2 ust. 1 rozporządzenia – zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r. czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.
W odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku (ust. 2 § 2 rozporządzenia).
Według § 3 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r.:
Zgodnie z § 3 ust. 2 rozporządzenia, zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się do podatników, którzy w poprzednim roku podatkowym byli obowiązani do ewidencjonowania lub przestali spełniać warunki do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania.
Pod poz. 25 załącznika do cyt. wyżej rozporządzenia wymieniono – ex 68.20.1 – Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi, jeżeli świadczenie tych usług w całości zostało udokumentowane fakturą lub świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.
Jak wynika z objaśnień do ww. załącznika, zastosowane symbole grupowań odpowiadają Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.), która dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług na mocy § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676) obowiązuje do dnia 31 grudnia 2019 r.
Oznaczenie w załączniku danej grupy „ex” oznacza, że zwolnienie odnosi się tylko do danej usługi z danego grupowania.
Umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania zwolnienia tylko do usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniającego określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa usługi”. Zatem wynikające z konkretnego załącznika zwolnienie dotyczy wyłącznie danej usługi z danego grupowania.
Zgodnie z art. 2 pkt 30 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o PKWiU ex – rozumie się przez to zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.
Stwierdzić zatem należy, że czynności takie korzystają ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie § 2 ust. 1 w związku z poz. 25 załącznika do rozporządzenia.
Niektóre usługi oraz dostawa niektórych towarów zostały wyłączone przez ustawodawcę z prawa do zwolnienia o którym mowa w przepisach § 2 i § 3 ww. rozporządzenia z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej. Szczegółowo zostały one wymienione w § 4 powołanego rozporządzenia.
W przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 i 2, zwolnienie to traci moc z chwilą wykonania czynności, o której mowa w § 4 (§ 5 ust. 7 cyt. rozporządzenia).
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będzie wynajmował dwa lokale stanowiące dom w zabudowie szeregowej oraz kawalerkę osobom fizycznym w celu zaspokojenia ich potrzeb mieszkaniowych. Z zawieranych umów jednoznacznie wynika że lokal jest wynajmowany jedynie w celach mieszkaniowych i nie wolno w nim prowadzić działalności gospodarczej. Wnioskodawca wynajmu lokali dokonuje na własny rachunek. Wnioskodawca wskazał, że zapłata za usługi najmu jest wnoszona tylko i wyłącznie w formie przelewu bankowego na jego osobiste konto bankowe, a z ewidencji dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczy. Jak wskazał Wnioskodawca, świadczone przez niego usługi klasyfikuje pod symbolem PKWiU 68.20.11.0 – wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi.
Zatem, w sytuacji gdy wpłaty za świadczone usługi skalsyfikowane pod symbolem PKWiU 68.20.11.0 dokonywane są przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej (oraz rolników ryczałtowych), a zapłata za te usługi jest wnoszona tylko i wyłącznie w formie przelewu bankowego na Zainteresowanego osobiste konto bankowe i z ewidencji dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczy, to należy zauważyć, że każda transakcja dokonywana przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, umożliwia pełną jej identyfikację. Zatem, zostaną spełnione przesłanki uprawniające Wnioskodawcę do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej w stosunku do usługi najmu.
W konsekwencji Wnioskodawca może na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia w zw. z poz. 25 załącznika do niego, stosować zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania w stosunku do usług wynajmu dwóch lokali stanowiących dom w zabudowie szeregowej oraz kawalerkę, za które zapłata dokonywana jest na rachunek bankowy, a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.
Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 uznano za prawidłowe.
Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek dotyczący podatku od towarów i usług. Natomiast w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.
Tutejszy organ nadmienia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywiste zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.
W tym miejscu zauważyć należy, że na podstawie ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1751):
Zauważyć jednak należy, że – zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. – przepisy art. 2 pkt 15, 20, 21 i 30, art. 5a, art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. b i c i pkt 4 lit. b tiret drugie, art. 29a ust. 15 pkt 3, art. 41 ust. 2, 2a, 12, 12c-12f, 13 i ust. 14e pkt 3, art. 43 ust. 20, art. 83 ust. 1 pkt 1, 14 i 15, art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b tiret pierwsze i art. 120 ust. 1 pkt 1 lit. a-d i pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 oraz załączników nr 3, 10 i 12 do ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się od dnia 1 kwietnia 2020 r., z zastrzeżeniem ust. 3.
Natomiast, w okresie od dnia 1 listopada 2019 r. do dnia 31 marca 2020 r. przepisy art. 2 pkt 15, 20, 21 i 30, art. 5a, art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. b i c i pkt 4 lit. b tiret drugie, art. 29a ust. 15 pkt 3, art. 41 ust. 2, 2a, 12, 12c, 13 i ust. 14e pkt 3, art. 43 ust. 20, art. 83 ust. 1 pkt 1, 2, 14 i 15, art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b tiret pierwsze i art. 120 ust. 1 pkt 1 lit. a-d i pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 oraz załącznika nr 2, załącznika nr 3, z wyłączeniem poz. 72-75, załącznika nr 10, z wyłączeniem poz. 32-35, oraz załącznika nr 12 do ustawy zmienianej w art. 1 stosuje się w brzmieniu dotychczasowym.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili