Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, wynajmując mieszkanie firmie, która wykorzystuje je na cele mieszkaniowe swoich pracowników. Zastosował zwolnienie z VAT dla tej usługi najmu. Planuje również budowę dwóch budynków: jeden z nich będzie magazynem dla działalności opodatkowanej VAT, a drugi przeznaczony na krótkoterminowe wynajmy. Wnioskodawca pyta, czy zwolnienie z VAT dla najmu mieszkania na cele mieszkaniowe pracowników jest prawidłowe oraz czy może odliczyć VAT od zakupów inwestycyjnych związanych z budową tych budynków. Organ potwierdził, że: 1. Zastosowanie zwolnienia z VAT dla najmu mieszkania na cele mieszkaniowe pracowników jest prawidłowe, ponieważ spełnione są warunki do jego zastosowania. 2. Wnioskodawca ma prawo odliczyć VAT od zakupów inwestycyjnych związanych z budową budynków, gdyż będą one wykorzystywane do czynności opodatkowanych (magazyn oraz krótkoterminowe wynajmy).
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2019 r. (data wpływu 16 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania usługi najmu na cele mieszkaniowe świadczonej na rzecz kontrahenta, celem zakwaterowania jego pracowników oraz prawa do odliczenia podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadania inwestycyjnego – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 16 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu, ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania usługi najmu na cele mieszkaniowe świadczonej na rzecz kontrahenta, celem zakwaterowania jego pracowników oraz prawa do odliczenia podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadania inwestycyjnego.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca wskazał, że stan faktyczny dotyczy prywatnego wynajmu mieszkania.
Wnioskodawca zgłosił do Urzędu Skarbowego wynajem mieszkania, który uwzględnia w deklaracjach VAT (jest czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług) z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej). Budynek mieszkalny będący własnością Wnioskodawcy nie jest wprowadzony jako środek trwały do prowadzonej przez niego firmy. Wnioskodawca wynajmuje mieszkanie dla firmy, która przeznacza je na cele mieszkaniowe swoich pracowników zgodnie z zawartą umową. Wnioskodawca do tej sprzedaży zastosował „stawkę zwolnioną z VAT”.
Odnośnie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, że obecnie prowadzi działalność gospodarczą niezwiązaną z wynajmem lokali. Jednak ze względu na zapotrzebowanie takich usług na tym terenie podjął decyzję o wybudowaniu dwóch budynków. W jednym z budynków będzie magazyn służący prowadzonej obecnie działalności opodatkowanej VAT oraz kilka lokali przeznaczonych do krótkoterminowego zakwaterowania. Drugi budynek będzie przeznaczony wyłącznie na wynajem bezpośrednio dla osób fizycznych – Wnioskodawca planuje krótkoterminowe wynajmy np. do prac sezonowych lub dla cudzoziemców, którzy wynajmują mieszkanie na krótkie okresy ze zmienną ilością osób zakwaterowanych w jednym lokalu.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.
Zdaniem Wnioskodawcy:
Ad. 1. Zastosowane zwolnienie z VAT z wynajmu mieszkania prywatnego przeznaczone na cele mieszkaniowe pracowników firmy wynajmującej jest prawidłowe. Ad. 2. Budowa budynków przeznaczonych na potrzeby działalności opodatkowanej VAT oraz krótkotrwałego wynajmu, który będzie opodatkowany stawką 8% VAT, upoważnia do pełnego odliczenia podatku VAT od zakupów związanych z tą inwestycją.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Przez towary – w oparciu o art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.
Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.
Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.
Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.
Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.
Natomiast na podstawie art. 146aa ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:
(…).
Ponadto ustawodawca przewidział dla niektórych czynności zwolnienie od podatku.
I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.
Na mocy art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy (w pozycji nr 163 tego załącznika, stanowiącego wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości – obecnie 8%, znajdują się usługi związane z zakwaterowaniem, oznaczone symbolem PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 55).
Z powołanych wyżej przepisów wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości (lub jej części) o charakterze mieszkalnym wyłącznie na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy).
W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i podmiotu nabywającego tę usługę.
Powyższe wskazuje, że przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:
Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Podatnik będzie mógł zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi, jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych.
W tym miejscu podkreślić należy, że zwolnienie, które znajduje się w art. 43 ust. 1 pkt 36 stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. ws. wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (DZ.U. UE L 2006.347.1 z poźn. zm.). Przepis powyższy stanowi, że „Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: (`(...)`) dzierżawę i wynajem nieruchomości”. Krajowe ustawodawstwo stanowi o zwolnieniu z opodatkowania usługi najmu pod warunkiem jego mieszkaniowego przeznaczenia.
W przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy w przypadku wynajmu lokalu mieszkalnego dla podmiotu gospodarczego, z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe pracowników tego podmiotu, Wnioskodawca może, jako czynny podatnik VAT, zastosować zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.
Z opisu sprawy wynika, że między stronami została zawarta umowa najmu, z której wynika, że firma zobowiązuje się przeznaczyć lokal mieszkalny na cele mieszkaniowe swoich pracowników. Istotny jest cel, na jaki lokal mieszkalny jest wynajmowany przez Wnioskodawcę − wynajmowany jest najemcy z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe pracowników. Zatem w przedstawionych okolicznościach znajdzie zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy odnoszące się do pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również możliwości odliczenia podatku od zakupów inwestycyjnych związanych z budową budynków przeznaczonych do prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.
W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług , w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.
Z brzmienia art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikowi jedynie wtedy, gdy spełnione zostaną określone warunki. Przepis ten wyłącza możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.
Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane regulacje prawne należy stwierdzić, że o ile – na co wskazują okoliczności sprawy – zakupy inwestycyjne posłużą wyłącznie sprzedaży opodatkowanej (w jednym z wybudowanych budynków powstanie magazyn, drugi będzie służył do najmu krótkotrwałego), to Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu poniesionych wydatków. Zostaną bowiem spełnione warunki wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy. Prawo do odliczenia podatku VAT będzie przysługiwało pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.
W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy odnoszące się do pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.
Jednocześnie wskazać należy, iż niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zagadnień zawartych w pytaniach, tj. sposobu opodatkowania usługi najmu na cele mieszkaniowe świadczonej na rzecz kontrahenta, celem zakwaterowania jego pracowników oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami poniesionymi na realizację Inwestycji w zakresie, w jakim dotyczą one Budynków. Nie rozstrzyga natomiast pozostałych kwestii związanych z opisem zdarzenia przyszłego, w tym m.in. sposobu opodatkowania usług krótkotrwałego najmu, gdyż zagadnienie to nie było przedmiotem zapytania. Przedstawiony we wniosku sposób opodatkowania przyjęto jako element zdarzenia przyszłego, natomiast ocena prawidłowości i tego opodatkowania może nastąpić jedynie w drodze przeprowadzonego postępowania podatkowego przez właściwy organ pierwszej instancji. W przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili