0111-KDIB3-1.4012.572.2019.2.MSO

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, który wpłynął 6 września 2019 r., uzupełnionym pismem z 22 października 2019 r. (data wpływu 29 października 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) przejęcia z mocy prawa działki nr (…) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 września 2019 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT przejęcia z mocy prawa działki nr (…).

Pismem z 22 października 2019 r. (data wpływu 29 października 2019 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w związku z wezwaniem z 18 października 2019 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.572.2019.1.MSo.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wojewoda (…) decyzją nr (…) z dnia (…) r. orzekł o ustaleniu odszkodowania dla Gminy (…) od (…) Zarządu (…) w (…) z tytułu przejęcia z mocy prawa na rzecz Skarbu Państwa prawa własności nieruchomości, położonej w obrębie (…), jednostce ewidencyjnej (…) - miasto, oznaczonej jako działka nr (…), przeznaczonej pod rozbudowę lewego i prawego wału rzeki (…) w miejscowości (…). Nieruchomość ta decyzją Wojewody (…) nr (…) z dnia (…) r, znak: (…) została przeznaczona pod realizację inwestycji pn.: „(…)”. Przejęcie prawa własności nieruchomości miało miejsce na podstawie przepisów ustawy z dnia 8 lipca 2010 r. o szczególnych zasadach przygotowania do realizacji inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych (Dz.U. z 2019 r. poz. 933).

W momencie przejęcia działka nr (…) stanowiła grunt niezabudowany, bez składników roślinnych i budowlanych, użytkowany jako łąka. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy (…), zatwierdzonym uchwałą nr (…) z dnia (…) r. działka nr (…) w momencie przejęcia przeznaczona była pod drogi dojazdowe (symbol KDD - droga dojazdowa gminna), wydzielona z terenów o funkcji rolniczej.

Pismem z 22 października 2019 r. (data wpływu 29 października 2019 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek o następujące informacje:

Ad. 1)

Czy na dzień wydania decyzji Wojewody (…) nr (…) z (…) r. istniał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla działki (…)? Jeżeli tak, to należy wskazać jakie było przeznaczenie tej działki zgodnie z ww. miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz czy była dopuszczona możliwość zabudowy przedmiotowej działki?

Odpowiedź: Tak.

Przeznaczenie działki nr (…) zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego było opisane jako: 1 KDD Przeznaczenie podstawowe - droga dojazdowa (gminna).

1. Docelowa szerokość w liniach rozgraniczających (…)m, w terenach zabudowy (…)m, w zabudowie istniejącej dopuszcza się zmniejszenie linii rozgraniczających do linii elewacji istniejących budynków; dopuszcza się możliwość etapowania prac rozbudowy oraz remontu drogi, w istniejących szerokościach lub w ich częściach, w tym wydzielanie części nieruchomości pod poszerzenie drogi,
2. Szerokość jezdni = (…)m - (…)m.
3. Wymagana korekta łuków drogi w celu poprawy warunków widoczności i bezpieczeństwa ruchu.
4. Dopuszcza się wprowadzenie zieleni oraz elementów małej architektury w liniach rozgraniczających drogi poza jezdnią.
5. Dopuszcza się wydzieloną ścieżkę rowerową oraz miejsca postojowe.
6. Określa się nieprzekraczalną linię zabudowy dla obszarów zabudowy w odległości (…) m, a poza terenem zabudowy (…) m od krawędzi jezdni.
7. Zakazuje się sadzenia zieleni wysokiej i średniej w odległości mniejszej niż (…) m od krawędzi jezdni.
8. Dopuszcza się lokalizowanie ogrodzeń w liniach rozgraniczających drogi - za zgodą i na warunkach zarządcy drogi.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego nie była dopuszczona możliwość zabudowy przedmiotowej działki w inny sposób, niż wskazany powyżej.

Ad. 2)

Czy na dzień wydania decyzji Wojewody (…) nr (…) z (…) r. dla przedmiotowej działki (…) istniały decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu?

Odpowiedź: Nie.

Ad. 3)

Czy przy nabyciu działki niezabudowanej nr (…) przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego?

Odpowiedź: Nie.

Ad. 4)

Czy ww. działka niezabudowana była wykorzystywana przez Wnioskodawcę wyłącznie do czynności zwolnionych?

Odpowiedź: Nie. Ww. działka niezabudowana nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę wyłącznie do czynności zwolnionych.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Według jakiej stawki podatku od towarów i usług powinno być opodatkowane przejęcie z mocy prawa na rzecz Skarbu Państwa prawa własności nieruchomości, położonej w obrębie (…), jednostce ewidencyjnej (…) - miasto, oznaczonej jako działka nr (…), przeznaczonej pod rozbudowę lewego i prawego wału rzeki (…) w miejscowości (…)?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Przejęcie z mocy prawa na rzecz Skarbu Państwa prawa własności nieruchomości, położonej w obrębie (…), jednostce ewidencyjnej (…) - miasto, oznaczonej jako działka nr (…), przeznaczonej pod rozbudowę lewego i prawego wału rzeki (…) w miejscowości (…), powinno być opodatkowane podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej wynoszącej 23%.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usługi (dalej: „ustawa o VAT”) odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Nieruchomość stanowi towar w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT przeniesienie prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu, jak również przeniesienie prawa własności z mocy prawa, uważa się za dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Warunkiem dla uznania, iż dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jest odpłatność za daną czynność. Odszkodowanie w omawianym przypadku pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną. W związku z tym przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie prawa własności towarów z mocy prawa (w tym np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy - podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane jest zwolniona od podatku VAT. Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT przez teren budowlany rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Działka nr (…) była w momencie przejęcia z mocy prawa - zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy (…) - przeznaczona pod drogi dojazdowe (symbol KDD - droga dojazdowa gminna), wydzielona z terenów o funkcji rolniczej. Wraz z dostawą działka przeznaczona została - zgodnie z decyzją Wojewody (…) nr (…) z dnia (…) r., znak: (…) - pod budowę wału przeciwpowodziowego. Zgodnie z art. 3 pkt 3a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r., poz. 1332 z późn. zm.) zarówno droga, jak i wał przeciwpowodziowy, są obiektami liniowymi, a zgodnie z art. 3 pkt 3 tej ustawy obiekty liniowe są budowlami. Tym samym działka nr (…) zarówno bezpośrednio przed przejęciem, w momencie przejęcia jak i bezpośrednio po przejęciu była przeznaczona pod budowę budowli (odpowiednio drogi i wału przeciwpowodziowego), zatem nie była terenem budowlanym. Przejęcie działki nie może zatem korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 2 pkt 22 ustawy o VAT. Jednocześnie nie istnieją przepisy, które można zastosować do tego przejęcia, uzasadniające zastosowanie innej stawki opodatkowania niż stawka podstawowa. Zatem przejęcie działki nr (…) podlega opodatkowaniu wg stawki 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Należy podkreślić, że co do zasady dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność, co wynika wprost z powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Z przywołanego przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że czynność polegająca na przeniesieniu z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów (np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie stanowi dostawę towarów. W tej sytuacji bez znaczenia jest fakt, że dostawa nie jest de facto następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa. Odszkodowanie w tym przypadku pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną. W konsekwencji należy stwierdzić, że przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów (w tym np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie – na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

Wynagrodzenie musi mieć konkretny wymiar, a więc być konkretną wielkością wyrażalną w pieniądzu. Dostawę można uznać za dokonaną odpłatnie, dopiero gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru. Oznacza to, że przeniesienie z mocy prawa własności towarów nabiera odpłatnego charakteru dopiero w momencie przyznania odszkodowania i ustalenia jego wysokości.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 146aa ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – w świetle art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę – są zwolnione od podatku VAT.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2018 r., poz. 1945, z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego wyżej przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, odpowiada więc także treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższego wynika, że ustawa nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Rozpatrując pojęcie „grunty przeznaczone pod zabudowę” należy odwołać się do definicji zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r., poz. 1186, z późn. zm.).

W myśl art. 3 pkt 1 ww. ustawy, przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Jak stanowi art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Budowlą jest natomiast każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową (art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane).

Natomiast zgodnie z art. 3 pkt 4 ustawy Prawo budowlane, przez obiekt małej architektury należy rozumieć niewielkie obiekty, a w szczególności:

1. kultu religijnego, jak: kapliczki, krzyże przydrożne, figury,
2. posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej,
3. użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki.

Wojewoda decyzją z dnia (…) r. orzekł o ustaleniu odszkodowania dla Gminy od Zarządu (…) z tytułu przejęcia z mocy prawa na rzecz Skarbu Państwa prawa własności nieruchomości - działka nr (…), przeznaczonej pod rozbudowę lewego i prawego wału rzeki. Nieruchomość ta decyzją Wojewody z dnia (…) r., została przeznaczona pod realizację inwestycji pn.: „(…)” Przejęcie prawa własności nieruchomości miało miejsce na podstawie przepisów ustawy z dnia 8 lipca 2010 r. o szczególnych zasadach przygotowania do realizacji inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych (Dz.U. z 2019 r. poz. 933).

W momencie przejęcia działka nr (…) stanowiła grunt niezabudowany, bez składników roślinnych i budowlanych, użytkowany jako łąka. Na dzień wydania decyzji Wojewody nr (…) z dnia (…) r. istniał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego działki dla działki (…). Przeznaczenie działki nr (…) zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego było opisane jako: 1KDD przeznaczenie podstawowe – droga dojazdowa (gminna).

1. Docelowa szerokość w liniach rozgraniczających (…) m, w terenach zabudowy (…) m, w zabudowie istniejącej dopuszcza się zmniejszenie linii rozgraniczających do linii elewacji istniejących budynków; dopuszcza się możliwość etapowania prac rozbudowy oraz remontu drogi, w istniejących szerokościach lub w ich częściach, w tym wydzielanie części nieruchomości pod poszerzenie drogi,
2. Szerokość jezdni = (…) m - (…) m.
3. Wymagana korekta łuków drogi w celu poprawy warunków widoczności i bezpieczeństwa ruchu.
4. Dopuszcza się wprowadzenie zieleni oraz elementów małej architektury w liniach rozgraniczających drogi poza jezdnią.
5. Dopuszcza się wydzieloną ścieżkę rowerową oraz miejsca postojowe.
6. Określa się nieprzekraczalną linię zabudowy dla obszarów zabudowy w odległości (…) m, a poza terenem zabudowy (…) m od krawędzi jezdni.
7. Zakazuje się sadzenia zieleni wysokiej i średniej w odległości mniejszej niż (…) m od krawędzi jezdni.
8. Dopuszcza się lokalizowanie ogrodzeń w liniach rozgraniczających drogi - za zgodą i na warunkach zarządcy drogi.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego nie była dopuszczona możliwość zabudowy przedmiotowej działki w inny sposób, niż wskazany powyżej.

Na dzień wydania decyzji Wojewody (…) nr (…) z dnia (…) r. dla przedmiotowej działki (…) nie istniały decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Przy nabyciu działki niezabudowanej nr (…) nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego. Ww. działka niezabudowana nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę wyłącznie do czynności zwolnionych.

Zatem przechodząc do analizy, czy działka (…) stanowi teren budowlany, należy zauważyć, że przedmiotowa działka nr (…) zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oznaczona jest symbolem 1KDD przeznaczenie podstawowe – droga dojazdowa (gminna).

Zauważyć należy, że analiza ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

Ewentualnie wznoszone obiekty co prawda uzupełniają podstawową funkcję gruntu, co jednak nie zmienia faktu, że sama możliwość wybudowania wskazanych obiektów oznacza, że działka 472/3 stanowi grunt przeznaczony pod zabudowę.

Zatem, skoro miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego określa dla działki nr (…), symbol 1KDD przeznaczenie podstawowe – droga dojazdowa (gminna), należy stwierdzić, że działka ta stanowi grunt przeznaczony pod zabudowę, zatem jest terenem budowlanym określonym w art. 2 pkt 33 ustawy, a tym samym jego dostawa nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Wobec powyższego przejęcie z mocy prawa przedmiotowej działki nr (…) nie będzie mogło korzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Z uwagi na fakt, że w przedmiotowej sprawie nie zaistniały przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy dla przedmiotowej działki, należy rozpatrzyć warunki do zastosowania zwolnienia dla dostawy działki (przejęcia z mocy prawa) (…) wynikające z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1. towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
2. przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, że przy nabyciu działki nr (…) nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jednak przedmiotowa działka nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę wyłącznie na cele działalności zwolnionej.

Mając powyższe na uwadze, przejęcie z mocy prawa działki nr (…) nie będzie korzystało ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy jak również na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Zatem przejęcie z mocy prawa działki nr (…) będzie opodatkowane stawką podatku 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.