0111-KDIB3-1.4012.236.2019.2.AB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 kwietnia 2019 r. (data wpływu 17 kwietnia 2019 r.), uzupełniony pismem z 7 czerwca 2019 r. (data wpływu 10 czerwca 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT (podatek od towarów i usług) z tytułu sprzedaży działki - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 kwietnia 2019 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży działki.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 7 czerwca 2019 r. (data wpływu 10 czerwca 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 22 maja 2019 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.236.2019.1.AB.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości gruntowej oznaczonej nr działki 20/7 położonej w Gminie. Działka ta jest użytkowana do tej pory jako użytek rolny. Grunt ten w ramach większej działki nr 20/3 o pow. 2.2953 ha Wnioskodawca otrzymał w formie darowizny od swojej matki aktem notarialnym re. A nr`(...)` z dn. 24 stycznia 2008 r., która weszła w jego posiadanie w wyniku decyzji reprywatyzacyjnej Min. Rolnictwa i Rozwoju Wsi nr (…) z dn. 10 listopada 2004 r. Ponieważ na gruncie tym przed jego oddaniem Gm. wybudowała przepompownie ścieków Wnioskodawca był zmuszony w celu uregulowania tej sprawy spowodować w uzgodnieniu z Gminą podział dz. nr 20/3 na dz. nr 20/4 i 20/5. Dz. nr 20/4 o pow. 859 m2 na której usytuowana jest przepompownia Wnioskodawca sprzedał gminie aktem not. Rep A nr `(...)` z dn. 14 kwietnia 2015. Na pozostałej części gruntu tj. dz. nr 20/5 użytków rolniczych posadowione są dwa budynki mieszkalne sukcesywnie budowane od I-szej połowy XIX wieku w tym jeden stanowi ruinę i dwa gospodarcze, które zwrócone były w bardzo kiepskim stanie wymagające natychmiastowych remontów i w dalszym ciągu ciągle zabiegów konserwacyjnych. Między innymi z tego powodu Wnioskodawca postanowił sprzedać grunt niezabudowany i w związku z tym Wnioskodawca spowodował podział działki nr 20/5 na dz. nr 20/6 zabudowana i 20/7 niezabudowaną - użytek rolny o pow. 1.516 ha w roku 2017. Wnioskodawca dodatkowo informuje, że dz. nr 20/7 zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Sołectwa wchodzi w skład jednostki strukturalnej planu o symbolu UC1 „tereny usługowo handlowe – 90% pow. działki pozostała część pow. działki stanowi ZE2 „tereny zieleni nieurządzonej” oraz KDG2 planowana powierzchnia dla planowanego w przyszłości poszerzania drogi publicznej (głównej) w załączeniu zaświadczenie Wójta Gminy z dn. 5 marca 2019 r wraz z mapą zał. 2. Wnioskodawca jest osoba fizyczną nie prowadząca działalności gospodarczej w związku z tym nie jest płatnikiem podatku VAT. Według Wnioskodawcy i zaciągniętych informacji nie powinien do kwoty sprzedaż gruntu doliczać podatek VAT tylko ograniczyć się spisując akt not. do naliczenia podatku PCC (podatek od czynności cywilnoprawnych).

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Ad.l.

Działka nr 20/7 o pow. 1.5116 ha z wyłączeniem powierzchni oznaczonej jako N-nieużytek o pow. 0,2941 ha była i jest wykorzystana jako łąka do koszenia trawy.

Ad.2.

Wnioskodawca nie był i nie jest rolnikiem ryczałtowym.

Ad.3.

Działka 20/7 przeznaczona do sprzedaży nie była i nie jest wykorzystywana do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Ad.4.

Z działki 20/7 Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży płodów rolnych z własnej działalności rolniczej na działce i związku z tym nie był stosowany podatek VAT.

Ad.5.

Działka nr 20/7 mająca być przedmiotem sprzedaży nie była i nie jest przedmiotem najmu i dzierżawy.

Ad.6.

W związku z informacją, że Gmina w 2016 r. przystępuje do opracowania nowego planu zagospodarowania przestrzennego Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem aby na powierzchni gruntu objętego obecnie działką 20/7 (o pow. 1.5116 ha.), część powierzchni oznaczonej symbolem MN 15 - „tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej” stanowiącej około 36% powierzchni działki zamienić na UC1 - „tereny usług i handlu”, powiększając w ten sposób już dotychczasową powierzchnię oznaczoną symbolem UC1. W rezultacie obecnie działka nr 20/7 zgodnie z nowym planem zagospodarowania przestrzennego obowiązującego od 25.01.2019 r. ma następujące przeznaczenie: UC1- „tereny usług i handlu, w tym obiektów o powierzchni sprzedaży do 2000 m” tj. około 90% powierzchni działki pozostała część mieści się w jednostkach strukturalnych ZE2, „tereny zieleni nieurządzonej” oraz KDG2 „tereny (w przyszłości zarezerwowane pod) drogi publiczne G (główne). Zmiana przeznaczenia była spowodowana związku z uzyskaną informacją, że działki o jednolitym przeznaczeniu cieszą się większym zainteresowaniem a ponadto powierzchnię o symbolu MN 15 z uwagi na jej wielkość trzeba by prawdopodobnie podzielić na mniejsze działki oraz wydzielić określoną powierzchnię gruntu pod drogę dojazdową do tych działek co spowodowało by poniesienie dodatkowych określonych nakładów kosztowych.

Ad.7.

Wnioskodawca nie występował o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Ad.8.

Wnioskodawca nie dokonywał jakichkolwiek, działań w celu uatrakcyjnienia działki 20/7 .

Ad.9,10.

Wnioskodawca nie podejmował do tej pory działań marketingowych ograniczając się jedynie do poinfor¬mowania znajomych o zamiarze zbycia działki lub skorzystać z internetu.

Ad.11.

Ciągłe potrzeby związane z utrzymaniem zabudowań w tym budynku mieszkalnego z pierw¬szej połowy 19 wieku położonych na innych działkach jakie odzyskał Wnioskodawca w wyniku decyzji reprywatyzacyjnej Min Rolnictwa z 2004 r. oraz zabezpieczenie własnych potrzeb, gdyż razem z żoną zbliża się do 80 lat.

Ad.12a.

Wnioskodawca sprzedał działkę 20/4 o powierzchni 859 m Gm. Aktem Not. Rep. A. nr: xxxxxx z dn. 14 kwietnia 2015 r. na której Gmina przed zwrotem gruntów wybudowała podziemną przepompo¬wnię ścieków.

Ad.12b.

Grunt ten w ramach większej działki nr 20/3 Wnioskodawca otrzymał w formie darowizny od swojej Matki Aktem Not. Rep. A nr: xxxxx z dn. 24 stycznia 2008 r.

Ad.12c.

Wnioskodawca był jedyną osobą, która chciała się zająć tą odzyskaną (niestety) resztką Ojcowizny, która była własnością od 1885 roku.

Ad.12d.

Działka 20/4 od daty zwrotu tego gruntu przez Agencję w 2008 r. była użytkowana przez Gm.

Ad.12e.

Jak w pkt 12 a.

Ad.12f.

Wnioskodawca sprzedał jedną działkę (opis w pkt 12a.).

Ad.12g.

Z tytułu sprzedaży działki 20/4 nie odprowadzony został podatek VAT, Wnioskodawca nie składał deklaracji VAT-7 oraz zgłoszenie rejestracyjne VAT-R.

Ad.12h.

Na prace konserwacyjno-remontowe odzyskanych budynków (w części będących ruinami w chwili zwrotu w latach 2007 do 2008 roku).

Ad.13.

Wnioskodawca nie przewiduje sprzedawać następnych nieruchomości, chce pozostawić je następcom prawnym Wnioskodawcy. Do chwili obecnej Wnioskodawca jest właścicielem gruntów o pow. 4.4229 ha, które po sprzedaży działki nr 20/7 w większości znajdują się pod nadzorem Konserwatora.

Ad.14.

Jeżeli w przyszłości Wnioskodawca by zmienił zdanie co do sprzedaży gruntu to przeznaczenie środków zawsze takie same jak w pkt Ad. 11 i 12h.

Ad.15.

Działka nr 20/7 w około 90% jest przeznaczona pod zabudowę. Wg opracowania Geodety na zlecenie Wnioskodawcy wielkość ta wynosi 89%.

Ad.16.

Działka nr 20/7 będąca przedmiotem sprzedaży nie jest objęta aktualną decyzją o warunkach zabudowy lub decyzją o lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Ad.17.

Działka nr 20/7 była i jest wyłącznie wykorzystywana przez Wnioskodawcę na cele działal¬ności zwolnionej od podatku. Z tytułu posiadania działki jest jedynie odprowadzany podatek rolny.

Ad.18.

Określone nieruchomości w tym grunty oznaczone działką 20/7 Wnioskodawca otrzymał w formie darowizny od swojej Matki (patrz pkt Ad. 12 b) więc z tego tytuł nie odprowadzał podatku poza wymienionymi opłatami w Akt. Notarialnym.

Ponadto jak to Wnioskodawca już zawarł swoje stanowisko w wniosku z 16 kwietnia 2019 r. uważa, że nie powinien naliczać podatek VAT z tytułu sprzedaży działki nr 20/7 tylko ograniczyć się do podatku PCC przy spisywaniu Aktu notarialnego dot. sprzedaży. Swoje stanowisko Wnioskodawca uzasadnia następująco: jest osoba fizyczną nie prowadzi działalności gospodarczej i w związku z tym nie jest płatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym opisem w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytanie:

Czy sprzedając dz. 20/7 Wnioskodawca będzie zobowiązany do naliczenia do ceny podatku VAT i jego odprowadzenia do urzędu skarbowego?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Sprzedawana działka nie była wykorzystywana do działalności gospodarczej. Z tytułu sprzedaży nieruchomości tj. dz. nr 20/7 Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłacenia podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z powyższych przepisów wynika, że nieruchomość gruntowa spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy wskazać, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Biorąc pod uwagę powyższe, nie zawsze sprzedaż nieruchomości stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT. Sprzedaż nieruchomości nie stanowi takiej czynności przede wszystkim wówczas, gdy nieruchomość sprzedawana jest przez podmioty niebędące podatnikami VAT lub przez podmioty będące, co prawda takimi podatnikami, lecz niedziałające jako podatnicy w odniesieniu do tej czynności.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął NSA w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, w odniesieniu do konkretnej czynności, że podmiot ten występował w charakterze podatnika VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Wnioskodawca w celu sprzedaży towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywania przez producentów, handlowców i usługodawców. Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w połączonych sprawach C-180/10 i C-181/10 wskazał m.in., że zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112 (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. O tym, że dokonujący sprzedaży nieruchomości działał w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, a nie w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykonując prawo własności, decyduje stopień jego aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, który wskazuje, że angażuje on środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługobiorców w ramach prowadzenia działalności gospodarczej.

Z powołanego wyżej orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej jednoznacznie wynika, że rozstrzygnięcie, czy podmiot w związku z realizacją określonej czynności występuje w charakterze podatnika wymaga każdorazowo oceny okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

W świetle powołanych powyżej przepisów, dostawa gruntu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w sytuacji, gdy działaniom dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej.

Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy celem odpowiedzi na przedstawione przez Wnioskodawcę pytanie należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w zakresie planowanej sprzedaży działki Wnioskodawca zachowuje się jak handlowiec, tj. jako podatnik podatku VAT w stosunku do sprzedawanej działki.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca zamierza sprzedać działkę niezabudowaną 20/7. Grunt ten w ramach większej działki nr 20/3 Wnioskodawca otrzymał w formie darowizny od swojej matki. Wnioskodawca był zmuszony w celu uregulowania tej sprawy spowodować w uzgodnieniu z gminą podział dz. nr 20/3 na dz. nr 20/4 i 20/5. Następnie Wnioskodawca spowodował podział działki nr 20/5 na dz. nr 20/6 zabudowana i 20/7 niezabudowaną. Ponadto Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem aby na powierzchni gruntu objętego obecnie działką 20/7 (o pow. 1.5116 ha.), część powierzchni oznaczonej symbolem MN 15 - „tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej” stanowiącej około 36% powierzchni działki zamienić na UC1 - „tereny usług i handlu”, powiększając w ten sposób już dotychczasową powierzchnię oznaczoną symbolem UC1. W rezultacie obecnie działka nr 20/7 zgodnie z nowym planem zagospodarowania przestrzennego obowiązującego od 25 stycznia 2019 r. ma następujące przeznaczenie: UC1- „tereny usług i handlu, w tym obiektów o powierzchni sprzedaży do 2000 m” tj. około 90% powierzchni działki pozostała część mieści się w jednostkach strukturalnych ZE2, „tereny zieleni nieurządzonej” oraz KDG2 „tereny (w przyszłości zarezerwowane pod) drogi publiczne G (główne). Zmiana przeznaczenia była spowodowana związku z uzyskaną informacją, że działki o jednolitym przeznaczeniu cieszą się większym zainteresowaniem.

Zatem wykonanie ww. czynności wskazuje na podjęcie przez Wnioskodawcę świadomych działań mających na celu sprzedaż działki nr 20/7, powstałej po podziale działki nr 20/5, a ta powstała wcześniej z podziału działki nr 20/3, które nie mogą zostać uznane za incydentalne i sporadyczne. Ponadto fakt wystąpienia przez Wnioskodawcę o zmianę planu zagospodarowania przestrzennego sprzedawanej działki nr 20/7 w celu ujednolicenia jej przeznaczenia, gdyż jak wskazał Wnioskodawca działki o jednolitym przeznaczeniu cieszą się większym zainteresowaniem, wskazuje na chęć uatrakcyjnienia działki przez Wnioskodawcę przed jej sprzedażą.

Z całokształtu opisanego zespołu konkretnych czynności wynika, że sprzedaż ta będzie mieć miejsce w warunkach wskazujących na handlowy charakter. Zdaniem tut. Organu podejmowane przez Wnioskodawcę działania nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Wobec powyższego uznać należy, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży działki 20/7, która powstała po podziale z innych działek, przeznaczona pod zabudowę, nie będzie korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem prywatnym, bowiem nie jest to typowe (zwykłe) rozporządzanie prawem własności. W przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca podejmując ww. czynności, zaangażował środki podobne do tych jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa we wskazanych orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10, tj. wykazał aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Za takim podejściem przemawia wielokrotny podział działek, z których w efekcie końcowym została wydzielona działka o nr 20/7. Ponadto również wystąpienie Wnioskodawcy o zmianę Planu Zagospodarowania Przestrzennego w celu ujednolicenia przeznaczenia działki wskazuje na handlowy charakter transakcji. Gdyby Wnioskodawca nie dokonał ujednolicenia przeznaczenia działki, to w przypadku jej sprzedaży Wnioskodawca musiałby ponownie dokonywać podziału działki oraz wydzielić drogę dojazdową do wydzielonych działek.

Zatem, należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż ww. działki 20/7 powstałej po podziale działki nr 20/5, a ta powstała wcześniej z działki nr 20/3 przeznaczonej pod zabudowę będzie dostawą dokonaną w ramach prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca będzie działał jako podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji skoro w przedmiotowej sprawie występują przesłanki stanowiące podstawę uznania Wnioskodawcy z tytułu wykonywania ww. czynności za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to czynność planowanej sprzedaży działki 20/7 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Tym samym Wnioskodawca będzie zobowiązany przy sprzedaży działki do naliczenia podatku VAT wg stawki właściwej dla gruntu będącego przedmiotem dostawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Wydana interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie sformułowanego pytania, stąd wszelkie inne kwestie poruszone we wniosku, a zwłaszcza kwestia opodatkowania działki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, nie były przedmiotem interpretacji, wskazanie to zawarte w opisie w opisie zdarzenia przyszłego zostało potraktowane jedynie informacyjnie, gdyż Wnioskodawca nie zadał w tym zakresie pytania oraz nie przedstawił własnego stanowiska.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.