0115-KDIT1-2.4012.73.2019.1.PS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2019 r. (data wpływu 12 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego przy realizacji projektu pn. „…” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, przesłany zgodnie z właściwością przez Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego przy realizacji projektu pn. „…”.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina wystąpiła z wnioskiem o dofinansowanie projektu pn. „…” w ramach operacji: „Budowa lub modernizacja dróg lokalnych”, Poddziałanie Wsparcie inwestycji związanych z tworzeniem, ulepszaniem lub rozbudową wszystkich rodzajów małej infrastruktury, w tym inwestycji w energię odnawialną i oszczędzanie energii” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. Planowana inwestycja obejmuje przebudowę drogi gminnej o długości 0,985 km. Celem inwestycji jest poprawa konkurencyjności i rozwój infrastruktury drogowej zwiększającej konkurencyjność w regionie, podnoszącej standardy bezpiecznego użytkowania dróg.

Planowana inwestycja zostanie wykonana w zakresie realizacji zadań własnych. Do zadań własnych gminy należy zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują między innymi sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego. W związku z ww. inwestycją Gmina nie będzie prowadziła żadnej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia zysku. Efektem planowanego przedsięwzięcia będzie przebudowana droga publiczna, która będzie udostępniana użytkownikom nieodpłatnie. Powstałe mienie nie będzie wykorzystywane do wykonywania czynności, które generowałyby podatek należny, tak więc towary i usługi jakie będą nabywane w związku z realizacją projektu w żaden sposób nie będą związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT (podatek od towarów i usług).

Dofinansowanie z PROW w ramach realizacji ww. zadania przewiduje pokrycie podatku od towarów i usług i jest on uznany jako koszt kwalifikowany Gmina posiada statut czynnego zarejestrowanego podatnika VAT od dnia 1 stycznia 2013 r. Gmina jest podatnikiem podatku VAT z tytułu m. in. opłat z tytułu dostaw wody, odprowadzania ścieków, opłat z tytułu najmu i dzierżawy mienia komunalnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przy realizacji powyższej inwestycji Gmina ma możliwość odliczenia VAT, biorąc pod uwagę fakt, że zakup towarów i usług związanych z powyższą inwestycją nie wiąże się z czynnościami opodatkowanymi Gminy? Gmina nie będzie również wykonywała czynności opodatkowanych związanych z infrastrukturą i sprzętem finansowanym w ramach projektu takich jak wynajem, dzierżawa, odpłatne udostępnienie powierzchni i sprzętu związanego z realizowanym projektem.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie miał możliwości odliczenia VAT. Realizacja projektu należy do zadań własnych Gminy - co w związku z brzmieniem art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - nie daje prawa do odliczenia podatku naliczonego. Gmina jest bowiem podatnikiem tego podatku wyłącznie w związku z czynnościami wykonywanymi na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Gmina jest podatnikiem VAT z tytułu m. in. opłat z tytułu dostaw wody, odprowadzania ścieków, opłat z tytułu najmu i dzierżawy mienia komunalnego. Ponadto zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Z powyższych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług, w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi, odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu. Efektem planowanego przedsięwzięcia będzie przebudowana droga publiczna, która będzie udostępniana użytkownikom nieodpłatnie. Powstałe mienie nie będzie wykorzystywane do wykonywania czynności, które generowałyby podatek należny, tak więc towary i usługi jakie będą nabywane w związku z realizacją projektu w żaden sposób nie będą związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych VAT. Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że zarówno w trakcie realizacji projektu, jak i po jego zakończeniu, Gmina nie ma możliwości odzyskania w żaden sposób poniesionego kosztu podatku od towarów i usług, którego wysokość została określona we wniosku o dofinansowanie projektu, ponieważ jest „płatnikiem” podatku ód towarów i usług tylko od umów cywilnoprawnych - art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a zrealizowana inwestycja nie będzie wykorzystywana na cele związane z czynnościami opodatkowanymi - art. 86 ust. 1 ustawy. W związku z powyższym - realizując ten projekt - nie może odzyskać w żaden sposób poniesionego kosztu podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powołanego art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

W rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1686, z późn. zm.) przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu. W § 8 ust. 3 i 4 tego rozporządzenia określono katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, że Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego przy realizacji przedmiotowego projektu na zasadach wynikających z ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż projekt nie będzie miał związku z czynnościami opodatkowanymi. Nie będzie przysługiwało również prawo otrzymania zwrotu tego podatku, gdyż środki, o których mowa we wniosku, nie są środkami, o których mowa w ww. rozporządzeniu.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.