0114-KDIP1-3.4012.88.2019.2.JG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2019 r. (data wpływu 7 marca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 marca 2019 r. (data wpływu 28 marca 2019 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 14 marca 2019 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.88.2019.1.JG (doręczone Stronie w dniu 20 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT (podatek od towarów i usług) w związku ze sprzedażą działki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą działki. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 marca 2019 r. (data wpływu 28 marca 2019 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 14 marca 2019 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.88.2019.1.JG.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest od 1993 roku właścicielem gospodarstwa rolnego. Gospodarstwo składa się z 4 działek:

1. 767/2- obszar 2,26 ha,
2. 635 - obszar 1,71 ha,
3. 706 - obszar 2,55 ha,
4. 646 - obszar 0,69 ha

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje dla działki 646 - teren zabudowy usługowej. Wnioskodawca planuje wydzielić z tej działki obszar około 0,30 ha i sprzedać go nabywcy pod działalność handlową.

Ponadto w uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że działka nr 646, będąca przedmiotem sprzedaży, została przekazana Wnioskodawcy w formie darowizny w dniu 8 stycznia 1993 r. przez brata dziadka Wnioskodawcy. W momencie nabycia działka miała charakter rolny. Od momentu nabycia działka jest wykorzystywana jako teren rolny. Działka nigdy nie była przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej czynności o podobnym charakterze. Nabycie działki nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie wystawiono faktury VAT. Koszty umowy notarialnej ponieśli rodzice Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej (w tym rolniczej). Wnioskodawca nie był i nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W 1993 r. Wnioskodawca został obdarowany gospodarstwem rolnym o powierzchni 7,21 ha. Wnioskodawca miał wówczas 6 lat i nie wie o prawie do odliczenia podatku z tytułu nabycia ww. działki. Przedmiotowa działka została nabyta do majątku prywatnego. Wnioskodawca nie wykorzystywał działki będącej przedmiotem sprzedaży do żadnych czynności (zwolnionych, opodatkowanych, niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT). Do dnia dzisiejszego działka jest własnością Wnioskodawcy wykorzystywaną w celu rolnym. Wnioskodawca nigdy nie występował o warunki zabudowy dla przedmiotowej działki nr 646. Wnioskodawca nie udzielił żadnego pełnomocnictwa przyszłemu nabywcy do działania w jego imieniu. W stosunku do przedmiotowej działki Wnioskodawca nie prowadził żadnych działań marketingowych. W Urzędzie Gminy w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego zmieniono charakter użytkowania działki nr 646 z terenu rolnego na usługowy - bez udziału Wnioskodawcy. W przeszłości Wnioskodawca nie sprzedawał żadnych nieruchomości. Przedmiotowa działka jest niezabudowana.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca z tytułu sprzedaży wydzielonej części działki nr 646 będzie podatnikiem podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Przedmiotowa działka stanowi własność Wnioskodawcy od 26 lat, dlatego Wnioskodawca nie powinienem zapłacić podatku VAT, gdyż nigdy nie był podatnikiem tego podatku. W takim przypadku Wnioskodawca uważa, że zobowiązany jest do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą” opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem „podatnika” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług dla uznania określonych zachowań podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, gdyż związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy, nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest również czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy ww. orzeczenia wynika m.in., że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Zatem jak wynika z powyższego, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji powyższego, dostawę gruntu należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem – zbycie działki nie stanowi działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem gospodarstwa rolnego. Gospodarstwo składa się z 4 działek. Sprzedaży podlega część działki nr 646. Działka nr 646 została przekazana Wnioskodawcy w formie darowizny w dniu 8 stycznia 1993 r. W momencie nabycia działka miała charakter rolny. Od momentu nabycia działka jest wykorzystywana jako teren rolny. Działka nigdy nie była przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej czynności o podobnym charakterze. Nabycie działki nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie wystawiono faktury VAT. Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej (w tym rolniczej). Wnioskodawca nie był i nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotowa działka została nabyta do majątku prywatnego. Wnioskodawca nie wykorzystywał działki będącej przedmiotem sprzedaży do żadnych czynności (zwolnionych, opodatkowanych, niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT). Do dnia dzisiejszego działka jest własnością Wnioskodawcy wykorzystywaną w celu rolnym. Wnioskodawca nigdy nie występował o warunki zabudowy dla przedmiotowej działki nr 646. Wnioskodawca nie udzielił żadnego pełnomocnictwa przyszłemu nabywcy do działania w jego imieniu. W stosunku do przedmiotowej działki Wnioskodawca nie prowadził żadnych działań marketingowych. W przeszłości Wnioskodawca nie sprzedawał żadnych nieruchomości. Przedmiotowa działka jest niezabudowana.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą wydzielonej części działki nr 646.

Aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT podmiot dokonujący dostawy w związku z przedmiotową sprzedażą musi wystąpić jako podatnik podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takie przesłanki nie zostały spełnione. Jak z wniosku wynika, Zainteresowany nabył działkę rolną nr 646 w formie darowizny w 1993 r. Od momentu nabycia działka jest wykorzystywana jako teren rolny. Działka nigdy nie była przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej czynności o podobnym charakterze. Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej (w tym rolniczej) oraz nie był i nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nigdy nie występował o warunki zabudowy dla przedmiotowej działki, jak również nie prowadził żadnych działań marketingowych w celu zbycia części tej działki. Ponadto Wnioskodawca nie udzielił pełnomocnictwa przyszłemu nabywcy do działania w jego imieniu. W przeszłości Wnioskodawca nie sprzedawał żadnych nieruchomości.

Zatem, sprzedaż ww. nieruchomości tj. niezabudowanej części działki nr 646, będzie stanowiła zwykłe wykonywanie prawa własności. Skutkiem tego, Wnioskodawca z tytułu transakcji zbycia nieruchomości (części działki nr 646) nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy.

Z uwagi na przywołane uregulowania prawne oraz przedstawioną treść wniosku stwierdzić należy, że pomimo, że grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ww. ustawy, to z okoliczności niniejszej sprawy nie wynika, aby dokonując sprzedaży działki nr 646, Zainteresowany działał w charakterze handlowca.

Zatem należy uznać, że Wnioskodawca w wyniku dokonania czynności sprzedaży części działki nr 646 nie będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji, dla Wnioskodawcy z tytułu dokonania przedmiotowej sprzedaży nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany z przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych i podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43- 300 Bielsko-Biała.