0114-KDIP1-3.4012.22.2019.3.ISK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 stycznia 2019 r. (data wpływu 7 stycznia 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 27 lutego 2019 r. (data wpływu 1 marca 2019 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 22 lutego 2019 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.22.2019.1.ISK (doręczone Stronie w dniu 26 lutego 2019 r.) oraz uzupełnionym pismem z dnia 20 marca 2019 r. (data wpływu 22 marca 2019 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 14 marca 2019 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.22.2019.2.ISK (doręczone Stronie w dniu 20 marca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla pośrednictwa w sprzedaży usług turystycznych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z dnia 27 lutego 2019 r. (data wpływu 1 marca 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 22 lutego 2019 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.22.2019.1.ISK (skutecznie doręczonym w dniu 26 lutego 2019 r.), oraz ponownie uzupełniony pismem z dnia 20 marca 2019 r. (data wpływu 22 marca 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 14 marca 2019 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.22.2019.2.ISK (skutecznie doręczonym w dniu 20 marca 2019 r.) dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla pośrednictwa w sprzedaży usług turystycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży usług turystycznych na mocy umów agencyjnych z organizatorami turystyki. Umowa agencyjna zobowiązuje Spółkę do reprezentowania oraz działania w imieniu i na rzecz organizatora turystyki. Przykładowe czynności jakie Wnioskodawca świadczy w ramach umów agencyjnych: zawarcie umowy z klientem, poinformowanie klienta o szczegółach oferty, oferowanie pomocy klientowi w zrozumieniu wszystkich wariantów i możliwości wyboru w ofercie, rezerwacja dodatkowych usług świadczonych przez organizatora turystyki podczas wyjazdu, przyjęcie płatności od klienta za usługi i przekazanie ich na rachunek bankowy organizatora, przyjmowanie wniosków zmian w umowie, rezygnacji oraz reklamacji klienta dotyczących świadczonych usług. Wnioskodawca prowadzi również informacyjną infolinię na każdym etapie realizacji usługi np. informuje klienta o godzinie wylotu jego samolotu, pomaga w znalezieniu alternatywnego dojazdu w razie spóźnienia klienta na lotnisko czy punktu zbiórki, pomaga zamienić pokój lub hotel w przypadku niedostatecznego zadowolenia klienta z pobytu w obecnym miejscu, przyjmuje wszelkie reklamacje klienta przebywającego za granicą oraz interweniuje u organizatora wyjazdu w przypadku kiedy wyznaczony przez niego rezydent ignoruje skargi lub nienależycie wypełnia swoje obowiązki względem klienta. Za wykonywane czynności z tytułu umowy agencyjnej Wnioskodawca pobiera wynagrodzenie prowizyjne od zawartych przez Wnioskodawcę umów usług turystycznych od organizatorów turystyki.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 1 marca 2019 r. Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług).

Miejscem świadczenia usług turystyki przez organizatorów turystyki opisane w naszym zapytaniu są kraje i obszary poza Unii Europejskiej np.: Egipt, Turcja, Tunezja, Wyspy Kanaryjskie, Kenia, Kuba, Tajlandia.

W skład usług pośrednictwa w sprzedaży usług turystycznych świadczonych przez Spółkę na rzecz organizatorów turystyki będą wchodzić transakcje dokonywane tylko w Polsce.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 22 marca 2019 r. Wnioskodawca wskazał, że organizatorzy turystyki, na których rzecz Spółka świadczy usługi pośrednictwa w sprzedaży usług turystycznych są biurami podróży, czyli instytucją zajmującą się organizowaniem wyjazdów turystycznych.

Organizatorzy turystyki, na których rzecz Spółka świadczy usługi pośrednictwa w sprzedaży usług turystycznych posiadają siedzibę działalności gospodarczej w Polsce.

Organizatorzy turystyki, na których rzecz Spółka świadczy usługi pośrednictwa w sprzedaży usług turystycznych świadczą usługi turystyki działając na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Jaką stawkę podatku od towarów i usług (VAT) Spółka powinna zastosować w fakturach w przypadku świadczenia usług pośrednictwa od rezerwacji usług turystycznych do krajów leżących poza terytorium Unii Europejskiej na rzecz organizatorów turystyki? Czy powinna być to stawka podstawowa opodatkowania 23% czy stawka obniżona opodatkowania 0% zgodnie z artykułem 119 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług lub § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia ministra finansów z 23 grudnia 2013r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania stawek obniżonych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie prowizyjne od usług pośrednictwa od rezerwacji usług turystycznych do krajów leżących poza terytorium Unii Europejskiej powinno być objęte zerową stawką opodatkowania zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania stawek obniżonych. Podobne stanowisko zostało przyjęte w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 3 lipca 2018 r. (IPPP2/4512-708/15-4//2018/S/DG) oraz w wyroku sądowym Naczelnego Sądu Administracyjnego z 30 listopadzie 2016 roku (I FSK 714/15).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.) zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy - przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (`(...)`).

Natomiast przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (…) - art. 2 pkt 3.

Z opisu przedstawionego w rozpatrywanej sprawie wynika, że Wnioskodawca będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży usług turystycznych na mocy umów agencyjnych z organizatorami turystyki będącymi biurami podróży. Umowa agencyjna zobowiązuje Spółkę do reprezentowania oraz działania w imieniu i na rzecz organizatora turystyki. Za wykonywane czynności z tytułu umowy agencyjnej Wnioskodawca pobiera wynagrodzenie prowizyjne od zawartych przez Wnioskodawcę umów usług turystycznych od organizatorów turystyki.

Organizatorzy turystyki, na których rzecz Spółka świadczy usługi pośrednictwa w sprzedaży usług turystycznych posiadają siedzibę działalności gospodarczej w Polsce. Organizatorzy turystyki działają na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek.

Miejscem świadczenia usług turystyki przez organizatorów turystyki będących przedmiotem zapytania są kraje i obszary poza Unii Europejskiej np.: Egipt, Turcja, Tunezja, Wyspy Kanaryjskie, Kenia, Kuba, Tajlandia.

W skład usług pośrednictwa w sprzedaży usług turystycznych świadczonych przez Spółkę na rzecz organizatorów turystyki będą wchodzić transakcje dokonywane tylko w Polsce.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą stawki podatku VAT dla świadczonych na rzecz organizatorów turystyki usług pośrednictwa od rezerwacji usług turystycznych do krajów leżących poza terytorium Unii Europejskiej.

W pierwszej kolejności należy określić miejsce opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy. Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Wskazany powyżej art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Jak stanowi art. 28b ust. 2 ustawy w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z niniejszych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca świadczy na rzecz organizatorów turystyki będących biurami podróży z siedzibą w Polsce usługi pośrednictwa w sprzedaży usług turystycznych. Zatem należy stwierdzić, że Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz podatników w rozumieniu art. 28a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem miejscem opodatkowania przedmiotowych usług pośrednictwa w sprzedaży usług turystycznych zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy, jest miejsce, w którym usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej tj. Polska.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Ustawodawca przewidział obniżone stawki oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług oraz określił warunki stosowania obniżonych stawek i zwolnień.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie.

Należy zwrócić uwagę, że w stosunku do usług turystyki, ustawodawca przewidział szczególne procedury dotyczące m.in. określania podstawy opodatkowania tych usług.

I tak, stosownie do art. 119 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Zgodnie z art. 119 ust. 2 ustawy, przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą, którą ma zapłacić nabywca usługi, a faktycznymi kosztami poniesionymi przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

Stawka podatku VAT dla podmiotu świadczącego usługę turystyki, o której mowa w art. 119 ust. 1 ustawy, co do zasady wynosi 23%.

Stosownie jednak do art. 119 ust. 7 ustawy, w przypadkach gdy usługi nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty są świadczone (wykonywane) poza terytorium Unii Europejskiej, usługi turystyki podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0%.

Ust. 8 ww. artykułu wskazuje ponadto, że jeżeli usługi nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty są świadczone (wykonywane) zarówno na terytorium Unii Europejskiej, jak i poza nim, to usługi turystyki podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0% tylko w części, która dotyczy usług świadczonych poza terytorium Unii Europejskiej.

Wskazać w tym miejscu należy, że warunkiem stosowania szczególnych procedur opodatkowania usług turystyki zawartych w art. 119 ustawy jest działanie na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek. Pośrednik, który w taki sposób nie działa nie może skorzystać z procedury zawartej w tym przepisie.

W związku z tym, z uwagi na fakt, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca działa w imieniu i na rzecz organizatorów turystyki, a nie na rzecz nabywców usług turystycznych we własnym imieniu i na własny rachunek, art. 119 nie będzie miał zastosowania do świadczonych przez Wnioskodawcę usług pośrednictwa. W konsekwencji Wnioskodawca nie może korzystać z obniżonej stawki podatku 0% na podstawie art. 119 ust. 8 ustawy.

Zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz.U. z 2018 r., poz. 2350) zwanego dalej „rozporządzeniem”, obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się również do usług świadczonych przez pośredników działających w imieniu i na rzecz osób trzecich, jeżeli pośredniczą oni w transakcjach dokonywanych poza terytorium Unii Europejskiej.

W myśl z § 6 ust. 2 rozporządzenia, przepisy ust. 1 pkt 1-3 stosuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika odpowiednich dokumentów, o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy.

Kwestie odnoszące się do zwolnienia usług pośrednictwa uregulowane zostały także w art. 153 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L. 2006.347.1 ze zm.), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają usługi świadczone przez pośredników działających w imieniu i na rzecz osoby trzeciej, jeśli pośredniczą oni w transakcjach, o których mowa w rozdziałach 6, 7 i 8, lub w transakcjach dokonanych poza terytorium Wspólnoty.

Zwolnienie, o którym mowa w akapicie pierwszym, nie ma zastosowania do biur podróży, gdy świadczą one w imieniu i na rzecz turystów usługi, które są wykonywane w innych państwach członkowskich.

Rozdziały 6, 7 i 8, o których mowa ww. przepisie Dyrektywy dotyczą kolejno: zwolnień w eksporcie, zwolnień związanych z transportem międzynarodowym oraz zwolnień dotyczących niektórych transakcji uznanych za eksport, a zatem nie odnoszą się one do usług turystyki. Dodatkowo jednak wymienione zostały transakcje dokonane poza terytorium Wspólnoty.

Z treści powyższego przepisu można wysnuć wniosek, że na podstawie art. 153 Dyrektywy zwolnione od podatku VAT są tylko takie usługi pośrednictwa, które dotyczą transakcji również zwolnionych od podatku, co zdaje się być uzasadnionym rozwiązaniem. W polskim ustawodawstwie zamiast zwolnienia od podatku dla ww. czynności tj. transportu międzynarodowego lub eksportu przewidziana jest stawka podatku VAT w wysokości 0%.

Podobnie jak w Dyrektywie (w zakresie zwolnienia od podatku), w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. został zawarty zapis, że ze stawki podatku VAT w wysokości 0% mogą korzystać pośrednicy działający w imieniu i na rzecz osób trzecich, jeżeli transakcje są dokonywane poza terytorium Wspólnoty. Skoro stosowanie stawki obniżonej lub też zwolnienia od podatku mają być użyte jako odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania to ich stosowanie może odbywać się jedynie w wyjątkowych sytuacjach.

Z przepisu rozporządzenia wynika, że dla zastosowania stawki podatku 0% muszą być spełnione dwa warunki:

• pośrednik musi działać w imieniu i na rzecz osób trzecich,

• transakcja, w której uczestniczy pośrednik jest dokonywana poza terytorium Unii Europejskiej.

W opisanym stanie faktycznym pierwszy warunek jest bez wątpienia spełniony. Umowa agencyjna zobowiązuje Wnioskodawcę do reprezentowania oraz działania w imieniu i na rzecz organizatora turystyki.

Co do drugiego warunku, należy zauważyć, że w przepisie tym występuje odniesienie do miejsca dokonywania transakcji głównej. Przepis ten nie odnosi się do „miejsca świadczenia usługi”, lecz do miejsca dokonania transakcji. Gdyby przyjąć, że miejsce dokonywania transakcji jest tożsame z miejscem świadczenia usługi, które to pojęcie jest określone w art. 28b ustawy, przepis § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia nie miałby sensu, jako że usługa, której miejsce świadczenia znajduje poza terytorium kraju, w ogóle nie podlegałaby opodatkowaniu na terytorium Polski. Skoro jednak zastosowanie do usługi pośrednictwa ma stawka podatku VAT w wysokości 0% oznacza to, że miejscem świadczenia usługi jest niewątpliwie terytorium Polski. Miejsce świadczenia usługi ma ścisły związek z opodatkowaniem danej usługi. Opodatkowaniu usługi wg stawek obowiązujących w Polsce podlegają tylko takie usługi, których miejscem świadczenia jest terytorium kraju.

Z okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, że usługi turystyki świadczone przez organizatorów turystyki, na których rzecz pośredniczy Wnioskodawca są świadczone w krajach i obszarach poza Unią Europejską np.: Egipt, Turcja, Tunezja, Wyspy Kanaryjskie, Kenia, Kuba, Tajlandia.

W rezultacie, do usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz organizatora turystyki zastosowanie znajdzie stawka podatku VAT w wysokości 0%, na podstawie § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia, tylko w takim zakresie, w którym transakcja będzie dokonywana (odbywa się faktycznie) poza terytorium Wspólnoty - w przedmiotowej sprawie są to: Egipt, Turcja, Tunezja, Wyspy Kanaryjskie, Kenia, Kuba, Tajlandia. W odniesieniu natomiast do części usług dotyczących transakcji dokonywanych na terytorium kraju oraz Unii Europejskiej zastosowanie znajdzie stawka podstawowa w wysokości 23%

Jak wspomniano wcześniej stosowanie stawki 0% jest odstępstwem od powszechnie obowiązujących zasad opodatkowania i może mieć miejsce tylko w przypadkach wyraźnie wskazanych w przepisach ustawy bądź rozporządzeń wydanych na jej podstawie. W § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia jasno wskazano, że obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się do usług świadczonych przez pośredników działających w imieniu i na rzecz osób trzecich, jeżeli pośredniczą oni w transakcjach dokonywanych poza terytorium Unii Europejskiej, a zatem w pozostałych transakcjach tj. dokonywanych na terytorium kraju oraz Unii Europejskiej stawka ta nie może być stosowana.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.