0112-KDIL1-2.4012.141.2019.1.JO

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2019 r. (data wpływu 13 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku VAT (podatek od towarów i usług) naliczonego w związku z realizacją wykonanego przedsięwzięcia pn. „Budowa boiska (…)” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku VAT naliczonego w związku z realizacją wykonanego przedsięwzięcia pn. „Budowa boiska (…)”.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Powiat X (dalej: Powiat, Wnioskodawca) będzie zrealizował w latach 2019-2020 inwestycję pn. „Budowa boiska (…)” dofinansowaną ze środków Ministerstwa Sportu i Turystyki, tj. ze środków programu „(…) Program rozwoju lokalnej infrastruktury sportowej (…)”.

Powiat będzie beneficjentem projektu pn. „Budowa boiska (…)” realizowanego na podstawie umowy o dofinansowanie ze środków Ministerstwa Sportu i Turystyki w ramach programu „(…) Program rozwoju lokalnej infrastruktury sportowej (…)”.

Projekt będzie obejmował przebudowę istniejących boisk przyszkolnych, tj. wykonanie ich w nowych nawierzchniach na odpowiedniej podbudowie, oświetlenie boisk i wyposażenie w odpowiednie, niezbędne urządzenia i sprzęt. Wykonana będzie bieżnia na 100 m, kort do tenisa ziemnego, mini boisko do piłki nożnej, rzutnia do kuli.

Projekt nie będzie generował dochodu, gdyż będzie to obiekt przyszkolny i ogólnodostępny. Korzystanie z obiektu przez mieszkańców miasta nie jest uwarunkowane wniesieniem opłaty. Nie ma też świadczenia jakichkolwiek płatnych usług. Nie będą prowadzone czynności wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Obiekt jest własnością Powiatu. Jednym z dokumentów przedkładanych do wniosku o dofinansowanie jest oświadczenie Wnioskodawcy (Beneficjenta) dotyczące możliwości odzyskania podatku VAT.

Powiat jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Faktury są wystawiane na: Powiat X, (…). Nabyte towary i usługi w ramach realizowanego projektu wykorzystuje się do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Realizacja projektu będącego przedmiotem wniosku należy do zadań własnych jednostki samorządu terytorialnego jakim jest Powiat zgodnie z ustawą z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 1998 r. nr 91, poz. 578, z późn. zm.), tj. art. 4 ust. 1 pkt 6.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy istnieje możliwość odzyskania podatku VAT naliczonego w związku z realizacją wykonanego przedsięwzięcia pn. „Budowa boiska (…)” w systemie podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma on możliwości odzyskania naliczonego przy realizacji przedsięwzięcia pn. „Budowa boiska (…)” podatku VAT, ze względu na niespełnienie podstawowej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Korzystanie z powstałej w wyniku realizacji opisanej operacji infrastruktury nie spowoduje sprzedaży biletów wstępu opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (VAT) i nie spowoduje uzyskania dochodu. Powiat na etapie składania wniosku o dofinansowanie złoży oświadczenie, że nie ma możliwości odzyskania podatku VAT wskazując na art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) – ponieważ nie prowadzi działalności gospodarczej i zrealizowany projekt nie wygeneruje dochodu.

Nie będą prowadzone czynności wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Obiekt jest własnością Powiatu.

W myśl zapisów przytoczonej wyżej ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak wynika z treści art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona zasada wyklucza prawo do dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Stosownie do art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Ponadto, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, powinien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Według art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi natomiast art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2019 r., poz. 511), powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast, zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 6 ustawy o samorządzie powiatowym, powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Powiat jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Powiat będzie zrealizował w latach 2019-2020 inwestycję pn. „Budowa boiska (…)”. Projekt nie będzie generował dochodu, gdyż będzie to obiekt przyszkolny i ogólnodostępny. Korzystanie z obiektu przez mieszkańców miasta nie jest uwarunkowane wniesieniem opłaty. Nie ma też świadczenia jakichkolwiek płatnych usług. Nie będą prowadzone czynności wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Faktury są wystawiane na Powiat. Nabyte towary i usługi w ramach realizowanego projektu wykorzystuje się do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Realizacja projektu będącego przedmiotem wniosku należy do zadań własnych jednostki samorządu terytorialnego jakim jest Powiat zgodnie z ustawą o samorządzie powiatowym, tj. art. 4 ust. 1 pkt 6.

W związku z powyższym, Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące prawa do odzyskania podatku VAT naliczonego w związku z realizacją wykonanego przedsięwzięcia pn. „Budowa boiska (…)”.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki nie występuje. Bowiem w ramach realizowanego zadania Powiat nie będzie dokonywał zakupów towarów i usług w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym nie będzie działał w charakterze podatnika VAT. Jak wskazał Wnioskodawca – nabyte towary i usługi w ramach realizowanego projektu wykorzystuje się do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Korzystanie z obiektu przez mieszkańców miasta nie jest uwarunkowane wniesieniem opłaty. Nie ma też świadczenia jakichkolwiek płatnych usług.

Zatem, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od poniesionych wydatków w związku z realizacją wykonanego przedsięwzięcia pn. „Budowa boiska (…)”. W konsekwencji, Wnioskodawcy nie przysługuje również prawo do otrzymania z tego tytułu zwrotu różnicy podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

W zakresie przedmiotowych wydatków Wnioskodawca nie będzie miał również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1686, z późn. zm.). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ, Powiat w stosunku do przedmiotowego przedsięwzięcia nie będzie działać jako podatnik podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, nie znajdzie zastosowania regulacja powołanego wyżej rozporządzenia.

W konsekwencji, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odzyskania podatku VAT naliczonego w związku z realizacją wykonanego przedsięwzięcia pn. „Budowa boiska (…)”.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.