Spółka z o.o. prowadzi działalność w zakresie wynajmu, dzierżawy oraz zarządzania nieruchomościami, obejmującą lokale mieszkalne i niemieszkalne. Jako czynny podatnik VAT, spółka zawiera umowy najmu, dzierżawy oraz użyczenia lokali mieszkalnych z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej, podmiotami gospodarczymi, instytucjami użyteczności publicznej (takimi jak Teatr i Filharmonia) oraz Miastem. Spółka zapytała, czy stosowana zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT zwolniona stawka podatku jest prawidłowa. Organ potwierdził, że stanowisko spółki jest prawidłowe w zakresie zwolnienia od podatku najmu lokali mieszkalnych wyłącznie na cele mieszkaniowe dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz w przypadku najmu lokali mieszkalnych przez Teatr i Filharmonię, które służą jako lokale służbowe dla pracowników. Natomiast stanowisko spółki jest nieprawidłowe w odniesieniu do zwolnienia od podatku najmu lokali mieszkalnych przez Miasto w celu dalszego podnajmu jako lokale socjalne oraz w zakresie zwolnienia najmu lokali mieszkalnych przez przedsiębiorców.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 kwietnia 2019 r. (data wpływu 30 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z 27 czerwca 2019 r. (data wpływu 1 lipca 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:
UZASADNIENIE
W dniu 30 kwietnia 2019 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT (podatek od towarów i usług) dla usług wynajmu lokali mieszkalnych na cele mieszkaniowe.
Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 27 czerwca 2019 r. (data wpływu 1 lipca 2018 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 18 czerwca 2018 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.282.2019.1.RSZ.
We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny:
Sp. z o.o. (Wnioskodawca) prowadzi działalność w zakresie wynajmu, dzierżawy oraz zarządzania nieruchomościami położonymi w `(...)` Działalność prowadzona jest w zakresie lokali mieszkalnych i niemieszkalnych.
Firma jest spółką kapitałową prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą w oparciu o wpis do rejestru przedsiębiorców KRS (Krajowy Rejestr Sądowy), gdzie podstawowym zakresem działania jest zarządzanie nieruchomościami wykonywane na podstawie zlecenia oraz najmu, dzierżawy własnych zasobów.
Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
Wnioskodawca jako właściciel nieruchomości wynajmuje lokale mieszkalne osobom fizycznym oraz podmiotom gospodarczym na podstawie zawartych umów najmu, dzierżawy, użyczenia lokalu mieszkalnego z przeznaczeniem na realizację celu mieszkalnego.
Usługa za najem jest udokumentowana fakturą VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług.
Jednostka zawiera umowy najmu, dzierżawy lokalu mieszkalnego z osobami fizycznymi wyłącznie na cele mieszkaniowe, działając zgodnie ze swoim statutowym celem świadczenia usług na własny rachunek.
Jednostka zawiera umowy najmu, dzierżawy, użyczenia lokalu mieszkalnego z podmiotami gospodarczymi typu przedsiębiorstwa, instytucje użyteczności publicznej (M, Teatr, stowarzyszenia, Jednostka Obsługi Finansowej … w …, Gmina, itp.) wyłącznie na cele mieszkaniowe, działając zgodnie ze swoim statutowym celem świadczenia usług na własny rachunek.
Pismem z 27 czerwca 2019 r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy następująco:
Sp. z o.o. prowadzi działalność w zakresie wynajmu, dzierżawy oraz zarządzania nieruchomościami położonymi w …. Działalność prowadzona jest w zakresie lokali mieszkalnych i niemieszkalnych.
Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
Jednostka zawiera umowy najmu, dzierżawy, użyczenia lokalu mieszkalnego z podmiotami gospodarczymi typu: przedsiębiorstwa prowadzące działalność gospodarczą, osoby fizyczne nie prowadzące działalności gospodarczej, instytucje użyteczności publicznej (Teatr, Filharmonia, stowarzyszenia, Miasto `(...)`, itp.) wyłącznie na cele mieszkaniowe.
Celem świadczenia usług jest wynajem lokali na własny rachunek.
Najemcy, z którymi są zawarte umowy najmu w przypadku:
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy stosowana zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy zwolniona stawka podatku od towarów i usług w zawartych umowach dotyczących najmu, dzierżawy, użyczenia lokalu mieszkalnego z osobami fizycznymi oraz podmiotami gospodarczymi z przeznaczeniem tylko i wyłącznie na cele mieszkaniowe jest prawidłowa?
Stanowisko Wnioskodawcy:
Spółka stoi na stanowisku, że wszystkie zawarte umowy najmu, dzierżawy, użyczenia pomiędzy Wnioskodawcą a osobami fizycznymi oraz podmiotami gospodarczymi korzystają ze zwolnienia z podatku od towarów i usług zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36.
Zastosowanie zwolnienia wynika z faktu, że zakres usług ma charakter wyłącznie mieszkaniowy.
Artykuł 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, że skorzystanie ze zwolnienia jest możliwe po spełnieniu trzech warunków, tj.:
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:
Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).
Z kolei, przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:
Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.
Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.
Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), zwanej dalej k.c., przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.
Z kolei, zgodnie z art. 693 § 1 ustawy Kodeks cywilny, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.
Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.
Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług najem stanowi świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Natomiast stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.
Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.
Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.
Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.
Na mocy art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy (w pozycji nr 163 tego załącznika, stanowiącego wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości – obecnie 8%, znajdują się usługi związane z zakwaterowaniem, oznaczone symbolem PKWiU 55).
Z powołanych wyżej przepisów wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych, dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych, dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i podmiotu nabywającego tę usługę.
Powyższe wskazuje, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym, co istotne wyłącznie, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:
Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Podatnik będzie mógł zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi, jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę wyłącznie w celach mieszkaniowych.
W tym miejscu podkreślić należy, że zwolnienie, które znajduje się w art. 43 ust. 1 pkt 36 stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. ws. wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347 str. 1, z późn. zm.). Przepis powyższy stanowi, że „Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: (`(...)`) dzierżawę i wynajem nieruchomości.”. Krajowe ustawodawstwo stanowi o zwolnieniu z opodatkowania usługi najmu pod warunkiem jego mieszkaniowego przeznaczenia.
Należy zwrócić uwagę, że zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy dla wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym, stanowi wyjątek od zasady określonej w art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 ustawy (obowiązującym od dnia 1 stycznia 2019 r.), jaką jest opodatkowanie sprzedaży 23% stawką podatku.
W związku z tym powinno być interpretowane ściśle, przede wszystkim zgodnie z literalnym brzmieniem wprowadzających je przepisów. W żadnym razie nie powinny one być interpretowane w sposób prowadzący do rozszerzenia zakresu zastosowania zwolnienia.
W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy prawidłowo jest stosowana, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwolniona stawka podatku od towarów i usług w zawartych umowach dotyczących najmu, dzierżawy, użyczenia lokalu mieszkalnego z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej oraz podmiotami gospodarczymi z przeznaczeniem tylko i wyłącznie na cele mieszkaniowe.
Odnosząc się zatem do przypadku, gdy Wnioskodawca na własny rachunek wynajmuje lokale mieszkalne wyłącznie na cele mieszkaniowe osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej, należy stwierdzić, że są spełnione łącznie wszystkie przesłanki wynikające z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, uprawniające Wnioskodawcę do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie ww. przepisu. Tym samym w tej części stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.
Ponadto, z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca zawiera umowy najmu lokali mieszkalnych, dzierżawy lokalu mieszkalnego z podmiotami gospodarczymi typu instytucje użyteczności publicznej (Teatr, Filharmonia) wyłącznie na cele mieszkaniowe. Najemca nie może podnajmować lokalu bez pisemnej zgody Wynajmującego. Zawarte umowy wynikają z Zarządzenia Prezydenta Miasta w sprawie wyrażenia zgody na przeznaczenie lokalu mieszkalnego jako lokalu służbowego dla pracowników np. Filharmonii na czas trwania stosunku pracy, w związku z czym jest realizowany cel mieszkaniowy. Lokale wynajmowane są na rachunek własny Spółki.
Mając zatem na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w przypadku usługi najmu lokalu mieszkalnego świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz Najemcy, który następnie udostępnia ten lokal na cele mieszkaniowe pracowników najemcy, zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, o ile w umowie najmu najemca zobowiąże się do wykorzystywania wynajmowanych lokali mieszkalnych wyłącznie na cele mieszkaniowe.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tej części jest prawidłowe.
Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika także, że Wnioskodawca zawiera umowy najmu, dzierżawy, lokalu mieszkalnego z podmiotami gospodarczymi typu przedsiębiorstwa prowadzące działalność gospodarczą. Najemcy, z którymi są zawarte umowy najmu lokalu mieszkalnego zawarte z przedsiębiorstwami prowadzącymi działalność gospodarczą zawierają zapis, informujący, że Najemca nie może podnajmować lokalu bez pisemnej zgody Wynajmującego. Umowy najmu dotyczą lokali mieszkalnych. Lokale wynajmowane są na rachunek własny Spółki, PKWiU 68.20.11.
W odniesieniu do powyższego należy stwierdzić, że Wnioskodawca wynajmując lokal mieszkalny przedsiębiorcy, czyli innemu podatnikowi VAT nie ma prawa do stosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, bowiem przedsiębiorca w wynajmowanym lokalu nie realizuje celu mieszkaniowego tylko z uwagi, że przedmiotem najmu jest lokal mieszkalny, lecz realizuje jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą cel gospodarczy, zarobkowy. Tym samym w opisanej sytuacji nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku. Usługa najmu lokalu mieszkalnego dla przedsiębiorcy jest opodatkowana stawką 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy.
Zatem stanowisko w tej części jest nieprawidłowe.
Z wniosku wynika, że Wnioskodawca wynajmuje również lokale mieszkalne dla Miasta, które następnie podnajmuje te lokale jako socjalne.
Zatem w wyżej przedstawionych okolicznościach, usługa najmu lokalu mieszkalnego świadczona przez Wnioskodawcę Miastu (innemu podmiotowi VAT), które następnie będzie podnajmować lokale mieszkalne jako lokale socjalne, nie realizuje celu mieszkaniowego u Wnioskodawcy, lecz ma na celu realizację jego celu gospodarczego. W tej sytuacji najem nie służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, lecz prowadzeniu działalności gospodarczej najemcy z wykorzystaniem wynajmowanych lokali mieszkalnych.
Należy bowiem wskazać, że Wnioskodawca jako właściciel lokali mieszkalnych wynajmując je innemu podmiotowi, by ten wykorzystywał te lokale do świadczenia usługi najmu, dzierżawy czy użyczenia osobom fizycznym wyłącznie na cele mieszkaniowe, nie staje się przez to podmiotem świadczącym tego typu usługi (tj. najmu, dzierżawy czy użyczenia na cele mieszkaniowe). Dopiero osoby fizyczne, którym Najemca będzie wynajmował lokale mieszkalne wyłącznie w celach mieszkalnych będą realizowały cel mieszkaniowy, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.
Zatem, w wyżej wymienionych okolicznościach Wnioskodawca nie spełnia przesłanek do skorzystania ze zwolnienia wynikającego z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie spełnia, również przesłanek do stosowania - stawki preferencyjnej.
Dla wyżej opisanych we wniosku usług stawką właściwą dla opodatkowania ich świadczenia przez Wnioskodawcę jest stawka podatku VAT w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy.
Zatem stanowisko w tej części jest nieprawidłowe.
Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili