0114-KDIP4.4012.77.2019.1.EK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2019 r. (data wpływu 7 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT (podatek od towarów i usług) w związku z poniesieniem nakładów inwestycyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lutego 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT w związku z poniesieniem nakładów inwestycyjnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina wykonywać będzie inwestycję w ramach działania „Podstawowe usługi i odnowa wsi na obszarach wiejskich” objętą Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. Przedmiotem projektu jest zabezpieczenie 180 m kw. konstrukcji murów i ostańca skalnego na zamku. Będą to prace konserwatorskie, restauratorskie, roboty budowlane przy zabytku wpisanym do rejestru zabytków zgodnie z art. 36 Ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami na podstawie pozwolenia konserwatorskiego wydanego przez wojewódzkiego konserwatora zabytków.

Wnioskodawcą projektu jest Gmina. Wnioskodawca będzie jednocześnie inwestorem tj. podmiotem ponoszącym wydatki związane z realizacją inwestycji. Faktury za prace dotyczące realizacji projektu wystawiane będą bezpośrednio na Gminę. Infrastruktura, której dotyczy projekt przekazana została przez Gminę bezpłatną umową użyczenia Operatorowi tj. Miejskiemu Ośrodkowi Kultury, podmiot ten będzie zarządzał produktami projektu w okresie eksploatacji. Zgodnie ze statutem Miejski Ośrodek Kultury jest samorządową instytucją kultury, której organizatorem jest Miasto i Gmina. MOK posiada osobowość prawną i wpisany jest do Rejestru Instytucji Kultury. MOK jest obecnie podatnikiem podatku VAT czynnym.

Gmina będzie właścicielem produktów projektu w trakcie realizacji zadania oraz w okresie trwałości projektu, pozostając w odpowiedzialności za funkcjonowanie powstałych produktów.

Forma przekazania majątku

Wnioskodawca tj. Miasto i Gmina przekazał majątek dla MOK na podstawie umowy użyczenia w bezpłatne użytkowanie.

MOK działa na podstawie: Ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2012 r. poz. 406 z późn. zmianami), Ustawy z 21 listopada 1996 r. o muzeach (tekst jedn.: Dz. U. 2012, poz. 987), Ustawy z dn. 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. 2015, poz. 1515), statutu, regulaminu organizacyjnego Miejskiego Ośrodka Kultury. Zgodnie ze statutem MOK jest samorządową instytucją kultury i służy upowszechnianiu i ochronie kultury, promowaniu Miasta i Gminy oraz zaspokajaniu potrzeb kulturalnych. Miejski Ośrodek Kultury jest instytucją kultury, w skład której wchodzą: Miejski Dom Kultury: Centrum Kultury, Wiejskie Domy - Kultury i Świetlice Wiejskie, Ruiny Zamku.

Sposób wykorzystania majątku

Zamek - nieodpłatnie i odpłatnie w zakresie administrowania infrastrukturą i organizacji imprez, obiekt ogólnodostępny.

Nakłady inwestycyjne Gminy dotyczą fazy realizacji inwestycji, które są związane z działalnością MOK wynikającą ze statutu.

W zakresie bieżącej działalności MOK Gmina nie figuruje jako nabywca towarów i usług.

Towary i usługi nie będą wykorzystywane do działalności opodatkowanej wykonywanej przez Wnioskodawcę (Gminę). Po stronie Wnioskodawcy nie wystąpi sprzedaż opodatkowana i nie powstanie podatek należny. Majątek powstały w wyniku realizacji projektu zostanie nieodpłatnie przekazany dla MOK, który będzie go wykorzystywał do działalności opodatkowanej wyłącznie przez MOK.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gmina ma prawo do obniżenia podatku należnego o kwoty podatku naliczonego VAT z tytułu poniesienia wskazanych nakładów inwestycyjnych przez Gminę?

Uzasadnienie braku możliwości odzyskania podatku VAT.

Gmina stwierdza, iż zarówno Wnioskodawca, czyli Gmina jak i operator projektu czyli Miejski Ośrodek Kultury nie będą mieli możliwości odzyskania poniesionego w ramach inwestycji podatku VAT.

Brak możliwości odzyskania podatku VAT przez Gminę wynika z faktu, iż przedmiotowy projekt polega na realizacji działania niezwiązanego z działalnością opodatkowaną. Infrastruktura powstała w wyniku realizacji przedmiotowej inwestycji zostanie nieodpłatnie przekazana jednostce kultury, której organizatorem jest Gmina.

W związku z powyższym Wnioskodawca nie może odzyskać podatku VAT. Gminie nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, gdyż efektem realizacji projektu nie jest i nie będzie towar czy usługa wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych. (Gmina nie będzie pobierała żadnych opłat za użytkowanie nowej infrastruktury).

Biorąc pod uwagę najnowsze orzecznictwo sądów w zakresie odrębności podatkowej samorządowych jednostek budżetowych i zakładów budżetowych tj:

• wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 29 września 2015 r. w sprawie C-276/14, wskazujący, że podmioty prawa publicznego, takie jak gminne jednostki budżetowe nie mogą być uznane za podatników podatku od wartości dodanej, ponieważ nie spełniają kryterium samodzielności przewidzianego art. 9 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej;

• uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie 7 sędziów z dnia 26 października 2015 r. o sygnaturze I FPS 4/15, zgodnie z którym: „gmina ma prawo do odliczania podatku naliczonego z faktur zakupowych związanych z realizacją inwestycji, które zostały następnie przekazane do gminnego zakładu budżetowego, który realizuje powierzone mu zadania własne tej gminy, jeżeli te inwestycje są wykorzystywane do sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług”.

Wnioskodawca stwierdza się, iż Miejski Ośrodek Kultury jako samorządowa jednostka kultury, której organizatorem jest Miasto i Gmina, posiadający odrębną osobowość prawną nie jest zaliczany do powyższych podmiotów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei, stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z powyższego wynika, że wyłączenie z grona podatników podatku od towarów i usług jednostek samorządu terytorialnego jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji samorządowych (publicznych), i tylko w odniesieniu do tych czynności, które nie są wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Tylko bowiem w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. w zakresie utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych, a także kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami (art. 7 ust. 1 pkt 9 i 15 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Gmina wykonywać będzie inwestycję w ramach działania „Podstawowe usługi i odnowa wsi na obszarach wiejskich” objętą Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. Przedmiotem projektu jest zabezpieczenie 180 m kw. konstrukcji murów i ostańca skalnego na zamku. Będą to prace konserwatorskie, restauratorskie, roboty budowlane przy zabytku wpisanym do rejestru zabytków zgodnie z art. 36 Ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami na podstawie pozwolenia konserwatorskiego wydanego przez wojewódzkiego konserwatora zabytków. Wnioskodawcą projektu jest Gmina. Wnioskodawca będzie jednocześnie inwestorem tj. podmiotem ponoszącym wydatki związane z realizacją inwestycji. Faktury za prace dotyczące realizacji projektu wystawiane będą bezpośrednio na Wnioskodawcę.

Infrastruktura, której dotyczy projekt przekazana została przez Gminę bezpłatną umową użyczenia Operatorowi tj. Miejskiemu Ośrodkowi Kultury, podmiot ten będzie zarządzał produktami projektu w okresie eksploatacji. Zgodnie ze statutem Miejski Ośrodek Kultury jest samorządową instytucją kultury, której organizatorem jest Miasto i Gmina. MOK posiada osobowość prawną i wpisany jest do Rejestru Instytucji Kultury. MOK jest obecnie podatnikiem podatku VAT czynnym.

Gmina będzie właścicielem produktów projektu w trakcie realizacji zadania oraz w okresie trwałości projektu, pozostając w odpowiedzialności za funkcjonowanie powstałych produktów. Wnioskodawca wskazał, że wydatki związane z opisaną inwestycją nie będą wykorzystywane do działalności opodatkowanej wykonywanej przez Wnioskodawcę (Gminę). Po stronie Wnioskodawcy nie wystąpi sprzedaż opodatkowana i nie powstanie podatek należny. Majątek powstały w wyniku realizacji projektu zostanie nieodpłatnie przekazany dla MOK, który będzie go wykorzystywał do działalności opodatkowanej wyłącznie przez MOK.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków na realizację ww.inwestycji.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji z uwagi na opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie będzie miał możliwości odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług związanych z realizacją przedmiotowej inwestycji. Powyższe wynika z tego, że w analizowanym przypadku nie zostaną spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego. Z opisu sprawy wynika, że Gmina nie będzie wykorzystywać inwestycji do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ponadto, wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, wniosek o wydanie interpretacji może być złożony tylko w indywidualnej sprawie zainteresowanego. Z tych też względów – z uwagi na indywidualny charakter interpretacji przepisów prawa podatkowego – zaznacza się, że niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy jedynie Wnioskodawcy, nie zaś Miejskiego Ośrodka Kultury. Uwzględniając powyższe wskazać należy, że interpretacja nie wywołuje skutków prawnych dla MOK, w konsekwencji regulacje zawarte w art. 14k-14n ustawy Ordynacja podatkowa nie będą miały dla niego zastosowania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.