0114-KDIP1-3.4012.55.2019.1.KP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2019 r. (data wpływu 4 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z realizacją operacji n.: „Zagospodarowanie przestrzeni publicznej przy Wiejskim Domu Kultury”– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lutego 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z realizacją operacji pn.: „Zagospodarowanie przestrzeni publicznej przy Wiejskim Domu Kultury”.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina - jednostka samorządu terytorialnego będąca czynnym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług) złożyła wniosek o przyznanie pomocy dla operacji typu „Inwestycje w obiekty pełniące funkcje kulturalne” w ramach działania „Podstawowe usługi i odnowa wsi na obszarach wiejskich” objętego PROW na lata 2014-2020 wniosek dotyczący operacji pn.: „Zagospodarowanie przestrzeni publicznej przy Wiejskim Domu Kultury”. Celem operacji jest podniesienie standardu przestrzeni publicznej na obszarach wiejskich poprzez zagospodarowanie przestrzeni publicznej przy Wiejskim Domu Kultury w na funkcje rekreacyjne i turystyczne, co wpłynie na wzrost atrakcyjności turystycznej i inwestycyjnej obszarów wiejskich. Całe założenie projektowe zagospodarowania przestrzeni przy WDK opiera się na stworzeniu linearnej ścieżki spacerowo - dydaktycznej z miejscami zatrzymania w formie kolistych placów, które służyć będą rekreacji i odpoczynkowi. Punkt centralny na wyżej wymienionej ścieżce stanowić będzie ośmiokątna altana. Założenie urbanistyczne zwraca się w stronę zbiornika wodnego tworząc przestrzeń przyjazną użytkownikom do spędzania wolnego czasu. Kolejno każdy plac oferuje różne formy aktywności. Plac wejściowy w centralnej części posiada lampę i ławki zlokalizowane wokół niej. Plac drugi wyposażony jest w huśtawki oraz wysokie rabaty roślinne. Plac trzeci wyposażony jest w ławki, za którymi znajdować się będzie ściana z pergol, a także zraszacze w formie bram oraz wysokie rabaty roślinne. Główny centralny plac składać się będzie z ośmiokątnej drewnianej altany z półkolistym pomostem nadwieszonym nad zbiornikiem wodnym oraz dodatkowych ławek w części tylnej altany. Następny plac składać się będzie z ławek oraz półkolistej ściany z pergol za nimi, a także wysokich rabat roślinnych. Ostatni plac będzie stanowić miejsce zabaw dla najmłodszych z drzewem na osi ścieżki spacerowo-dydaktycznej oraz nawierzchniami w kształcie ryb do malowania kredą, a także okrągłymi siedziskami w formie walców wychodzących z nawierzchni, o różnej wysokości. Plac od strony zachodniej zostanie obsadzony drzewami. W Gminie od dnia 1 stycznia 2017 r. funkcjonuje scentralizowany system prowadzenia rozliczeń podatkowych Gminy oraz jej jednostek, co skutkuje składaniem jednej deklaracji VAT dla Gminy wraz z jej jednostkami. Ponieważ Gmina jako Wnioskodawca ww. projektu chce zaliczyć koszty podatku VAT realizacji inwestycji do kosztów kwalifikowanych projektu i tym samym otrzymać do nich dofinansowanie, musi wykazać, iż podatek VAT poniesiony na realizację inwestycji jako wydatek kwalifikowany projektu. Po zakończeniu inwestycji wytworzony majątek będzie własnością gminy. Rozwój i popularyzacja kultury fizycznej i turystyki, zaspokajanie potrzeb wspólnoty w tym utrzymanie i udostępnianie terenów rekreacyjnych należy do zadań obligatoryjnych Gminy zgodnie z przepisami art. 7 ust. 2 pkt 10 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym oraz zgodnie z ustawą z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie. Gmina ma obowiązek zaspokajania potrzeb mieszkańców związanych z kulturą fizyczną i sportem oraz zapewnieniem terenów rekreacyjnych. Poniesione wydatki na ww. inwestycję nie są związane z wykonywaniem przez Gminę czynności opodatkowanych. Brak świadczeń odpłatnych, brak przychodów uniemożliwia odliczenie VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w odniesieniu do realizowanego projektu Gmina będzie miała możliwość odliczenia podatku VAT, tj. czy będzie miała możliwość obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących poniesione wydatki?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina nie ma możliwości odzyskania podatku VAT, ponieważ zakupy towarów i usług związane z realizacją przedmiotowego projektu nie będą służyły czynnościom opodatkowanym. Ponadto Gmina realizując przedmiotowe przedsięwzięcie realizuje zadanie własne nałożone odrębnymi przepisami. W związku z tym zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z nakładami poniesionymi na realizację opisanego we wniosku zadania inwestycyjnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z cytowanych wyżej przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Zasada ta wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma więc zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi, tj. intencje podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z treści powołanych przepisów wynika, że za podatnika VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem jednostka samorządu terytorialnego działa w charakterze podatnika wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek wszelkie czynności, które mają charakter cywilnoprawny i spełniają ww. definicję działalności gospodarczej.

W świetle przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Jak stanowi art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Zgodnie zaś z art. 7 ust. 1 tej ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami oraz kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 9, 10).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina - jednostka samorządu terytorialnego będąca czynnym podatnikiem podatku VAT złożyła wniosek o przyznanie pomocy dla operacji typu „Inwestycje w obiekty pełniące funkcje kulturalne” w ramach działania „Podstawowe usługi i odnowa wsi na obszarach wiejskich” objętego PROW na lata 2014-2020 wniosek dotyczący operacji pn.: „Zagospodarowanie przestrzeni publicznej przy Wiejskim Domu Kultury”. Celem operacji jest podniesienie standardu przestrzeni publicznej na obszarach wiejskich poprzez zagospodarowanie przestrzeni publicznej przy Wiejskim Domu Kultury na funkcje rekreacyjne i turystyczne, co wpłynie na wzrost atrakcyjności turystycznej i inwestycyjnej obszarów wiejskich. Całe założenie projektowe zagospodarowania przestrzeni opiera się na stworzeniu linearnej ścieżki spacerowo - dydaktycznej z miejscami zatrzymania w formie kolistych placów, które służyć będą rekreacji i odpoczynkowi. Punkt centralny na wyżej wymienionej ścieżce stanowić będzie ośmiokątna altana. Wykonane będą 3 place, przy czym każdy plac oferuje różne formy aktywności. Plac wejściowy w centralnej części posiada lampę i ławki zlokalizowane wokół niej. Plac drugi wyposażony jest w huśtawki oraz wysokie rabaty roślinne. Plac trzeci wyposażony jest w ławki, za którymi znajdować się będzie ściana z pergol, a także zraszacze w formie bram oraz wysokie rabaty roślinne. Po zakończeniu inwestycji wytworzony majątek będzie własnością Gminy. Poniesione wydatki na ww. inwestycję nie są związane z wykonywaniem przez Gminę czynności opodatkowanych. Brak świadczeń odpłatnych, brak przychodów.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy w odniesieniu do realizowanego projektu Gmina będzie miała możliwość odliczenia podatku VAT, tj. czy będzie miała możliwość obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących poniesione wydatki.

Jak wcześniej wskazano odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W omawianej sprawie warunek uprawniający do odliczenia nie został spełniony, ponieważ – jak wynika z okoliczności sprawy – realizacja projektu pn. „Zagospodarowanie przestrzeni publicznej przy Wiejskim Domu Kultury” należy do zakresu zadań własnych, do realizacji których Gmina jest zobowiązana przepisami ustawy o samorządzie gminnym. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że po zakończeniu inwestycji wytworzony majątek będzie własnością gminy. Poniesione wydatki na ww. inwestycję nie są związane z wykonywaniem przez Gminę czynności opodatkowanych. Brak świadczeń odpłatnych, brak przychodów. Zatem nabywane towary i usługi w ramach realizowanego Projektu nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

W konsekwencji, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z projektem pn. „Zagospodarowanie przestrzeni publicznej przy Wiejskim Domu Kultury”.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Należy zauważyć, iż pojęcie „koszty kwalifikowalne” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. Marii Curie-Skłodowskiej 40, 20-400 Lublin w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.