0112-KDIL4.4012.27.2019.3.JKU

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2019 r. (data wpływu 18 stycznia 2019 r.), uzupełnionym pismami: z dnia 6 lutego 2019 r. (data wpływu 13 lutego 2019 r.) oraz z dnia 6 lutego 2019 r. (data wpływu 20 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu. Wniosek został uzupełniony w dniu 13 lutego 2019 r. oraz 20 lutego 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, własnego stanowiska oraz podpis osoby upoważnionej do reprezentowania Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Realizacja projektu ,,Budowa (…)” w ramach działania ,,Wsparcie dla rozwoju lokalnego w ramach inicjatywy LEADER” objętego Programem w zakresach: wzmocnienie kapitału społecznego, w tym przez podnoszenie wiedzy społeczności lokalnej w zakresie ochrony środowiska i zmian klimatycznych, także z wykorzystaniem rozwiązań innowacyjnych oraz budowa i przebudowa ogólnodostępnej i niekomercyjnej infrastruktury turystycznej lub rekreacyjnej lub kulturalnej.

W wyniku realizacji zadania zostanie osiągnięty cel: wzrost aktywności mieszkańców oraz turystów Gminy poprzez utworzenie niekomercyjnej i ogólnodostępnej infrastruktury turystycznej w postaci placu zabaw, siłowni zewnętrznej oraz uniwersalnej sceny wraz z monitoringiem terenu miejscowości w zakresie trwałości projektu.

W piśmie z dnia 6 lutego 2019 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Zainteresowany wskazał, że Gmina jest jednostką samorządu terytorialnego będącą czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach swojej działalności Gmina dokonała zakupu usług polegających na wybudowaniu infrastruktury rekreacyjnej, która została zrealizowana na terenie parku wiejskiego. W ramach zrealizowanego projektu powstała regulowana scena, która może być dowolnie konfigurowana, jeżeli chodzi o połączenie modułów, jak regulacje wysokości, będzie służyła jako widownia podczas organizacji lokalnych imprez rekreacyjnych i kulturalnych typu festyny, jarmarki.

Drugim elementem zrealizowanego projektu jest strefa juniora i seniora, to podniesie jakość życia mieszkańców i daje możliwość aktywnych form spędzania wolnego czasu dla wszystkich grup wiekowych. W skład strefy juniora i seniora wchodzą urządzenia rekreacyjno-ruchowe oraz urządzenia fitness, urządzenia integracyjne, stoliki szachowe, stoły do tenisa.

Trzecim elementem zadania jest system monitoringu co zabezpiecza trwałość projektu i pozwala ograniczyć przypadki wandalizmu i zjawisk niepożądanych.

W celu wybudowania infrastruktury rekreacyjnej Gmina dokonała zakupu usług od podatników podatku od towarów i usług zajmujących się profesjonalnie tego typu usługami.

Nabyte towary i usługi udokumentowane są fakturami, z których wynika, że usługi te zostały opodatkowane podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) o stawce 23%.

Na realizację zadania Gmina przeznaczyła środki własne oraz środki uzyskane z dotacji celowej w ramach programów unijnych.

Zakupione towary usługi w ramach projektu nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych, nie zostanie spełniony warunek, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, uprawniający do odliczenia podatku w związku z realizacją projektu. Reasumując Gminie nie będzie przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego.

Do zadań własnych Gminy określonych w art. 7 pkt 10 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1875, ze zm.) należy zaspakajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty między innymi w zakresie kultury fizycznej i sportu w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z realizacją ww. projektu?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina nie ma prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Projekt będzie realizowany w zakresie zadań własnych.

Zakupione towary i usługi nie będą wykorzystywane do działalności gospodarczej.

Wniosek uzupełniono w dniu 20 lutego 2019 r. o następujące informacje:

Gmina nie ma prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od zrealizowanego zadania infrastruktury turystycznej i rekreacyjnej połączonej z edukacją w zakresie świadomości ekologicznej, historycznej i kulturowej regionu. W wyniku realizacji zadania została osiągnięty cel co wpływa na wzrost aktywności mieszkańców oraz turystów Gminy poprzez utworzenie niekomercyjnej i ogólnodostępnej infrastruktury turystycznej w postaci placu zabaw, siłowni zewnętrznej oraz uniwersalnej sceny wraz z monitoringiem terenu parku wiejskiego. Zakupione towary i usługi w ramach projektu nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych, nie zostanie spełniony warunek, o którym mowa w art. 86 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług, uprawniający do odliczenia podatku w związku z realizacją ww. projektu. Reasumując Gminie nie będzie przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Tylko bowiem w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 powołanej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 cyt. ustawy). W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina realizuje projekt ,,Budowa (…)” w ramach działania ,,Wsparcie dla rozwoju lokalnego w ramach inicjatywy LEADER” objętego Programem w zakresach wzmocnienie kapitału społecznego, w tym przez podnoszenie wiedzy społeczności lokalnej w zakresie ochrony środowiska i zmian klimatycznych, także z wykorzystaniem rozwiązań innowacyjnych oraz budowa i przebudowa ogólnodostępnej i niekomercyjnej infrastruktury turystycznej lub rekreacyjnej lub kulturalnej. W wyniku realizacji zadania zostanie osiągnięty cel: wzrost aktywności mieszkańców oraz turystów Gminy poprzez utworzenie niekomercyjnej i ogólnodostępnej infrastruktury turystycznej w postaci placu zabaw, siłowni zewnętrznej oraz uniwersalnej sceny wraz z monitoringiem terenu miejscowości (…) w zakresie trwałości projektu.

Gmina jest jednostka samorządu terytorialnego będącą czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach swojej działalności Gmina dokonała zakupu usług polegających na wybudowaniu infrastruktury rekreacyjnej, która została zrealizowana na terenie parku wiejskiego. W ramach zrealizowanego projektu powstała regulowana scena, która może być dowolnie konfigurowana, jeżeli chodzi o połączenie modułów, jak regulacje wysokości, będzie służyła jako widownia podczas organizacji lokalnych imprez rekreacyjnych i kulturalnych typu festyny, jarmarki.

Drugim elementem zrealizowanego projektu jest strefa juniora i seniora, to podniesie jakość życia mieszkańców i daje możliwość aktywnych form spędzania wolnego czasu dla wszystkich grup wiekowych. W skład strefy juniora i seniora wchodzą urządzenia rekreacyjno-ruchowe oraz urządzenia fitness, urządzenia integracyjne, stoliki szachowe, stoły do tenisa.

Trzecim elementem zadania jest system monitoringu co zabezpiecza trwałość projektu i pozwala ograniczyć przypadki wandalizmu i zjawisk niepożądanych.

W celu wybudowania infrastruktury rekreacyjnej Gmina dokonała zakupu usług od podatników podatku od towarów i usług zajmujących się profesjonalnie tego typu usługami.

Nabyte towary i usługi udokumentowane są fakturami, z których wynika, że usługi te zostały opodatkowane podatkiem VAT w stawce 23%.

Na realizację zadania Gmina przeznaczyła środki własne oraz środki uzyskane z dotacji celowej w ramach programów unijnych.

Zakupione towary i usługi w ramach projektu nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Do zadań własnych Gminy określonych w art. 7 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym, należy zaspakajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty między innymi w zakresie kultury fizycznej i sportu w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy Gmina ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z realizacją ww. projektu.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zatem podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki nie występuje. Z całokształtu działań Gminy związanych z zakupionymi towarami i usługami wynika, że realizacja projektu ma na celu utworzenie niekomercyjnej i ogólnodostępnej infrastruktury turystycznej w postaci placu zabaw, siłowni zewnętrznej oraz uniwersalnej sceny wraz z monitoringiem terenu miejscowości. Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca, zakupione towary usługi w ramach projektu nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Do zadań własnych Gminy określonych w art. 7 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym, należy zaspakajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty między innymi w zakresie kultury fizycznej i sportu w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

Podsumowując, Gmina nie ma prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z realizacją ww. projektu, pn.: ,,Budowa (…)”.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.