Spółka (Wnioskodawca) jest członkiem Grupy, która zajmuje się produkcją opakowań. Grupa współpracuje z duńską spółką, która na zlecenie Wnioskodawcy wykonuje projekty graficzne. Projekty te są następnie nanoszone przez producentów puszek z Grupy na opakowania (puszki do napojów). Duński kontrahent dostarcza Spółce projekt graficzny na metalowej płycie drukarskiej. Wnioskodawca zapytał, czy transakcja powinna być klasyfikowana jako dostawa towarów czy import usług. Organ podatkowy uznał, że mamy do czynienia ze świadczeniem usług w rozumieniu ustawy o VAT. Kluczowym elementem transakcji jest wykonanie projektu graficznego, a przekazanie go na płycie stanowi jedynie środek do efektywnego wykorzystania tej usługi. W związku z tym Spółka, jako czynny podatnik VAT, powinna zakwalifikować tę transakcję jako import usług, wykazując ją w pozycjach 29 i 30 deklaracji VAT-7.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2018 r. (data wpływu 6 listopada 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 stycznia 2019 r. (data wpływu 9 stycznia 2019 r.) w odpowiedzi na wezwanie nr 0114-KDIP1-3.4012.649.2018.1.SM z dnia 31 grudnia 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 3 stycznia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia transakcji jako import usług - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 6 listopada 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia transakcji jako import usług.
Wniosek został uzupełniony w dniu 4 stycznia 2019 r. pismem z dnia 3 stycznia 2019 r. (data wpływu 9 stycznia 2019 r.).
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
Sp. z o.o. (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest częścią Grupy - jednego z wiodących producentów opakowań. Grupa nawiązała współpracę ze spółką z siedzibą w Danii (dalej jako: „kontrahent”). Kontrahent na zlecenie Spółki wykonuje projekty graficzne, które nanoszone są przez producentów puszek z Grupy na produkowanych opakowaniach (puszkach do napojów).
W niniejszej transakcji kontrahent jest odpowiedzialny za wykonanie projektu graficznego, który zostanie przedstawiony Wnioskodawcy, przez dział graficzny kontrahenta, do zatwierdzenia (np. jako plik w formacie .pdf).
Bazując na oryginalnym (pierwotnym) projekcie, kontrahent uzgadnia projekt grafiki z Wnioskodawcą. Po zatwierdzeniu przez Wnioskodawcę, grafika jest laserowo wycinana (nadrukowana) na specjalnych płytach drukarskich.
Projekt grafiki, zatwierdzony przez Wnioskodawcę, jest przekazany na płycie drukarskiej, na której zostanie laserowo nadrukowany, za zgodą i na polecenie Wnioskodawcy, bezpośrednio do zakładu produkcyjnego, który produkuje puszki. Płyta ta stanowi pewnego rodzaju fizyczny nośnik projektu.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w odpowiedzi na wezwanie z dnia 3 stycznia 2019 r.):
Czy okoliczność, iż usługa graficzna przekazywana jest Wnioskodawcy na metalowej płycie graficznej zmienia charakter transakcji z nabycia/importu usługi (graficznej) na wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru?
Czy Wnioskodawca postępuje prawidłowo rozliczając dla celów VAT (podatek od towarów i usług) opisaną w stanie faktycznym transakcję jako import usług zgodnie z przepisami dotyczącymi usług, tj. miejscem opodatkowania i momentem powstania obowiązku podatkowego?
Zdaniem Wnioskodawcy:
Wykonanie projektu grafiki, który nanoszony jest na produkowanych opakowaniach (puszkach), stanowi świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.
Jak bowiem wskazano w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:
Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
Mając na uwadze przytoczone powyżej przepisy ustawy o VAT należy stwierdzić, że istnieją dwie przesłanki uznania danej czynności za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1. Pierwsza z nich, o charakterze pozytywnym, wymaga zaistnienia „świadczenia na rzecz”. Druga zaś ma charakter negatywny - czynność ta nie może stanowić dostawy towarów. Nie może zatem polegać na przeniesieniu prawa do dysponowania towarem jak właściciel. Oznacza to, że jedna czynność może być zatem albo dostawą towarów, albo świadczeniem usług. Konstrukcja ta jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania, bowiem dopełnia katalog czynności opodatkowanych podatkiem VAT w tym sensie, że co do zasady, każda transakcja realizowana w ramach działalności gospodarczej, jeśli nie stanowi dostawy towarów, powinna być uznana za świadczenie usług.
W większości przypadków kwalifikacja danego świadczenia jako dostawy towarów albo świadczenia usług nie powoduje praktycznych trudności. Jednakże w opisanym stanie faktycznym mamy do czynienia z mniej jednoznaczną sytuacją, w której podatnik zamawia co prawda usługę wykonania projektu graficznego, niemniej jest ona dostarczona na fizycznym nośniku (płycie drukarskiej).
W celu określenia, czy transakcja stanowi dostawę towarów, czy świadczenie usług, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich jest ona dokonywana, w celu ustalenia jej elementów charakterystycznych. W celu dokonania kwalifikacji transakcji należy zbadać, jakie znaczenie ma świadczenie usługi graficznej w stosunku do dostawy nośnika, na którym znajduje się grafika.
Zdaniem Wnioskodawcy istotne będzie ustalenie, czy przy całościowej ocenie wszystkich okoliczności przeważają elementy świadczenia usług czy dostawy towarów. Ponadto ocena powinna uwzględniać poniesione koszty oraz czas trwania każdej z czynności, składających się na całą transakcję.
Nie budzi wątpliwości Wnioskodawcy fakt, że mamy do czynienia w niniejszym przypadku z jednym świadczeniem, na które składa się świadczenie główne (podstawowe), tj. usługa graficzna, oraz świadczenie pomocnicze (uzupełniające) polegające na przekazaniu efektu świadczonej usługi na płycie. W ocenie Wnioskodawcy płyta drukarska, na której kontrahent przekazuje grafikę, stanowi jedynie fizyczny nośnik zamówionego projektu.
Oba wskazane elementy są ze sobą ściśle powiązane w ten sposób, że tworzą jedną całość pod względem gospodarczym, a rozdzielenie ich miałoby bez wątpienia sztuczny charakter. Wnioskodawca pragnie bowiem zaznaczyć, że gdyby nie nabył usługi graficznej, na pewno nie nabyłby samej płyty. Byłoby to bowiem zupełnie bezsensowne i nieuzasadnione. Co więcej, czynność polegająca na laserowym wycięciu grafiki na płycie jest konieczna tylko i wyłącznie w celu przekazania jej Wnioskodawcy. Sama płyta jako nośnik grafiki nie stanowi dla Wnioskodawcy istotnej wartości. W opisanym stanie faktycznym Wnioskodawcę interesuje jedynie zaspokojenie konkretnie określonej potrzeby - nabycie usługi projektowej, w wyniku której otrzymuje projekt grafiki.
Na charakter usługowy transakcji wskazuje również fakt dostosowania projektu do specyficznych wymagań nabywcy, dla którego dopiero odpowiednio dopasowany i zaakceptowany projekt nabiera pożądanych walorów użytkowych. Jak bowiem wskazano w przytoczonym stanie faktycznym, każdy z nabywców z Grupy dokonuje osobnych ustaleń dot. projektu. Tym samym projekt, który nabywa Wnioskodawca, choć bazuje na pierwotnym projekcie - jest dostosowany do jego indywidualnych wymagań i potrzeb.
Warto również zaznaczyć, że wartość samego nośnika (płyty) jest marginalna w porównaniu do wartości całego projektu.
Ponadto, czynności kontrahenta, od którego Spółka nabywa projekt grafiki, dotyczą przede wszystkim opracowania projektu zgodnie z wymaganiami Wnioskodawcy. Sam fakt nadrukowania grafiki, mający na celu przekazanie jej nabywcy, stanowi czynność pomocniczą. Istotą transakcji („punktem ciężkości”) jest bowiem wykonanie projektu odpowiadającego potrzebom Spółki.
Tym samym, mając na względzie powyższą argumentację, zdaniem Wnioskodawcy prawidłową kwalifikacją opisanej transakcji będzie uznanie jej za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.
W uzupełnieniu z dnia 3 stycznia 2019 r. Spółka wskazała dodatkowo, że w ocenie Wnioskodawcy istotą transakcji opisanej w stanie faktycznym jest nabycie usługi. Okoliczność, iż nośnikiem tej usługi jest metalowa płyta graficzna nie zmienia w żaden sposób charakteru tej transakcji.
Oznacza to, że działając zgodnie z art. 28b ust.1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług zakup usługi graficznej powinien opodatkować podatkiem od towarów i usług Wnioskodawca, który jest czynnym podatnikiem VAT. Obowiązek podatkowy w tej transakcji powstaje każdorazowo zgodnie z art. 19a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług z chwilą wykonania usługi przez podmiot z siedzibą w Danii.
Transakcja ta powinna być ujmowana w poz. 29 i 30 deklaracji VAT-7(18).
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Z przepisu art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Natomiast art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
Z powyższego przepisu wynika, że co do zasady świadczeniem usługi jest wszystko co nie stanowi dostawy towarów.
Z wniosku wynika, że Spółka (Wnioskodawca) jest częścią Grupy - jednego z producentów opakowań.
Grupa nawiązała współpracę ze spółką z siedzibą w Danii. Kontrahent na zlecenie Spółki wykonuje projekty graficzne, które nanoszone są przez producentów puszek z Grupy na produkowanych opakowaniach (puszkach do napojów).
W transakcji kontrahent jest odpowiedzialny za wykonanie projektu graficznego, który zostanie przedstawiony Wnioskodawcy, przez dział graficzny kontrahenta, do zatwierdzenia (np. jako plik w formacie .pdf).
Bazując na oryginalnym (pierwotnym) projekcie, kontrahent uzgadnia projekt grafiki z Wnioskodawcą. Po zatwierdzeniu przez Wnioskodawcę, grafika jest laserowo wycinana (nadrukowana) na specjalnych płytach drukarskich.
Projekt grafiki, zatwierdzony przez Wnioskodawcę, jest przekazany na płycie drukarskiej, na której zostanie laserowo nadrukowany, za zgodą i na polecenie Wnioskodawcy, bezpośrednio do zakładu produkcyjnego, który produkuje puszki. Płyta ta stanowi fizyczny nośnik projektu.
W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy opisana transakcja polegająca na nabyciu projektu grafiki, przekazywanego na płycie, na której jest laserowo nadrukowana, stanowi dostawę towarów, czy świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy.
Z powołanego art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji, a także przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.
W analizowanej sprawie kluczowym dla rozstrzygnięcia przedstawionych wątpliwości Wnioskodawcy będzie ustalenie, czy przekazanie projektu grafiki, zatwierdzonego przez Wnioskodawcę, będzie stanowić świadczenie usług, pomimo dostarczenia go na płycie drukarskiej, na której zostanie on laserowo nadrukowany, oraz czy należy je przez to uznać za usługi złożone.
W tym miejscu należy wskazać, że ani Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347 str. 1 ze zm.), ani przepisy krajowe nie zawierają definicji świadczenia złożonego. Brak jest również szczególnych uregulowań dotyczących przesłanek uznawania danego świadczenia za świadczenie złożone. Ocena, w jakich okolicznościach świadczenia powiązane należy traktować jako świadczenia jednolite, kształtowana jest na bazie orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.
W odniesieniu do kwalifikacji świadczeń jako złożonych Trybunał wypowiedział się m.in. w wyroku, wskazanym również przez Spółkę, z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd v. Commissioners of Custom and Excise, w którym stwierdził: „W celu ustalenia, dla celów VAT, czy świadczenie usług obejmujące kilka części składowych należy traktować jako jedno świadczenie, czy też jako dwa lub więcej świadczeń wycenianych odrębnie, należy przede wszystkim wziąć pod uwagę treść przepisu art. 2(1) VI Dyrektywy, zgodnie z którym każde świadczenie usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne oraz fakt, że świadczenie obejmujące z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę nie powinno być sztucznie dzielone, co mogłoby prowadzić do nieprawidłowości w funkcjonowaniu systemu podatku VAT”. Trybunał wskazał również, że: „(`(...)`) pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas, gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeżeli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.
W świetle utrwalonej linii orzeczniczej Trybunału Sprawiedliwości UE każde świadczenie powinno być, co do zasady, uznawane za odrębne i niezależne (vide: wyrok TSUE w sprawie C 276/09 Everything Everywhere Ltd, pkt 21-24 i przywołane tam orzecznictwo). Jednakże transakcja złożona z jednego świadczenia w aspekcie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie pogarszać funkcjonalności systemu VAT. Ponadto, w pewnych okolicznościach, formalnie odrębne transakcje, które mogą być wykonywane oddzielnie, a zatem które mogą oddzielnie prowadzić do opodatkowania lub zwolnienia, należy uważać za jedną transakcję, jeżeli nie są one od siebie niezależne. W ocenie Trybunału Sprawiedliwości UE jednolite świadczenie występuje w przypadku, gdy dwa lub więcej elementy, albo dwie lub więcej czynności dokonane przez podatnika są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie jedno niepodzielne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (vide: wyrok TS UE w sprawie C-572/07 RLRE Tellmer Property sro, pkt 17). W kontekście tego wyroku za świadczenia odrębne należy uznać świadczenia wykonywane przez jednego świadczącego na rzecz nabywcy, które mogą być rozdzielone w sposób obiektywnie uzasadniony, nawet jeśli są w pewien sposób powiązane.
Na podstawie powołanych wyżej wyroków należy stwierdzić, że jeżeli transakcja składa się z zespołu świadczeń i czynności, celem określenia czy są to dwa lub więcej niż dwa świadczenia odrębne i niezależne, czy też jest to jedno świadczenie kompleksowe, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich dokonywana jest rozpatrywana transakcja.
Natomiast w wyroku z 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV, OV Bank NV v. Staatssecretaris van Financien, Trybunał wskazał, że art. 2 (1) VI Dyrektywy „należy interpretować w ten sposób, że jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako konsumenta przeciętnego, są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania podatku od wartości dodanej”.
O świadczeniu złożonym zatem można mówić, jeśli istnieje funkcjonalny związek pomiędzy poszczególnymi elementami świadczenia na tyle ścisły, by nie można było wydzielić z tego świadczenia jego poszczególnych elementów i potraktować ich jako świadczeń odrębnych. Muszą one stanowić jedną nierozerwalną całość.
Na podstawie opisu sprawy należy stwierdzić, że w przypadku wykonania projektu graficznego opakowań, istotą świadczenia jest umożliwienie nabywcy korzystanie z tego projektu (nanoszonego na puszki), nie zaś sam nośnik (płyta), która służy jedynie ich materialnemu zapisowi. Ponadto, wartość płyty ma marginalny wpływ na ostateczną cenę świadczenia. Zatem przekazanie płyty należy uznać za świadczenie pomocnicze w stosunku do usługi zasadniczej, jaką jest wykonanie projektu grafiki. Przekazanie płyty nie stanowi dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej, tj. wykonania projektu graficznego, który jest nanoszony przez producentów puszek z Grupy na produkowanych opakowaniach (puszkach do napojów).
W konsekwencji opisana powyżej transakcja polegająca na nabyciu projektu grafiki, przekazywanego na płycie drukarskiej, na której jest laserowo nadrukowana, stanowi świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.
W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.
Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy o VAT.
Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:
Wskazany powyżej art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.
Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.
Stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.
Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
Stosownie do art. 17 ust. 2 ww. ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.
Tym samym Wnioskodawca, jako czynny podatnik od towarów i usług, nabywca od podmiotu z siedzibą w Danii przekazywanej na metalowej płycie usługi projektu grafiki, której miejscem świadczenia i opodatkowania w myśl uregulowań art. 28b ust. 1 ustawy będzie terytorium Polski, będzie obowiązany do jej rozliczenia stosownie do art. 2 ust. 9 ustawy jako import usług.
Obowiązek podatkowy z tytułu tej transakcji powstanie zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.
Spółka będzie obowiązana wykazać tę transakcję w poz. 29 i 30 deklaracji VAT-7 (pkt 12 załącznika nr 3 /Objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7 i VAT-7K)/ do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 kwietnia 2018 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 856).
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili