Spółka, będąca podatnikiem VAT, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu nieruchomości. Planuje dostawę budynku, który jest jej majątkiem. Organ podatkowy ocenił, że ta dostawa nie będzie traktowana jako sprzedaż przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części zgodnie z ustawą o VAT. W związku z tym do planowanej transakcji dostawy budynku zastosowane zostaną ogólne zasady opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Organ uznał, że w przedstawionym stanie faktycznym nie zostaną spełnione warunki do uznania, że dochodzi do zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ponieważ budynek nie jest wyodrębnioną organizacyjnie, finansowo ani funkcjonalnie częścią przedsiębiorstwa spółki.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 października 2018 r. (data wpływu 18 października 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości wyłączenia z opodatkowania dostawy budynku - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 18 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości wyłączenia z opodatkowania dostawy budynku.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, prowadzącym działalność gospodarczą polegającą na wynajmie nieruchomości. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług). Majątek spółki stanowią rzeczowe aktywa trwałe, tj. budynek posadowiony na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym, budowle i wyposażenie związane z tym budynkiem (dalej: Budynek), a także aktywa obrotowe, tj. należności i środki pieniężne. Dodać należy w tym miejscu, iż Budynek nie jest wydzielony organizacyjnie w przedsiębiorstwie Spółki jako oddział, dział lub zakład. Spółka nie zatrudnia także pracowników, do których zadań należałaby obsługa najmu Budynku.
Spółka planuje dokonać dostawy Budynku w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, tj. dokonać czynności, w ramach której nastąpi przeniesienie prawa do rozporządzania towarami (budynkiem) jak właściciel. Dostawa, o której mowa, może przybrać formę sprzedaży, dywidendy rzeczowej lub przekazania majątku wspólnikowi w związku z likwidacją spółki.
Według informacji posiadanych przez Spółkę nabywca przedmiotowej nieruchomości będzie nadal wynajmował Budynek, przy czym nie przejmie żadnych innych aktywów czy pasywów Spółki, tj. jej środków pieniężnych, należności i zobowiązań.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że dostawa Budynku nie będzie stanowiła sprzedaży przedsiębiorstwa albo zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, w związku z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, i tym samym nie będzie podlegała wyłączeniu z opodatkowania podatkiem VAT?
Zdaniem Wnioskodawcy: opisany przedmiot transakcji - Budynek, nie będzie stanowił przedsiębiorstwa albo jego zorganizowanej części w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.
Uzasadnienie.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej: ZCP). Przepis ten stanowi wyjątek od ogólnej zasady powszechności opodatkowania i jego zastosowanie prowadzące do wyłączenia transakcji z opodatkowania powinno być interpretowane ściśle oceniając, czy przedmiot transakcji stanowi przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część. W myśl art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, przez pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa - rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.
Ustawodawca podatkowy nie zdefiniował natomiast pojęcia przedsiębiorstwa, w związku z czym należy odwołać się do definicji zawartej w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r., poz. 380). Stosownie do art. 55(1) K.c., przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:
Słusznie podkreśla się w orzecznictwie, że cechą wspólną obydwu powyższych definicji i podstawowym wymogiem uznania zespołu składników materialnych i niematerialnych za przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część jest ich zorganizowany charakter. Z powyższego wynika, że przedsiębiorstwem lub jego zorganizowaną częścią może być tylko zespół składników majątkowych i niemajątkowych, które tworzą zorganizowaną całość umożliwiającą prowadzenie działalności gospodarczej przez nabywcę. Innymi słowy przedsiębiorstwem nie będzie jakikolwiek zespół składników majątkowych, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu, a jedynie taki zespół, który może samodzielnie realizować zadania gospodarcze.
Biorąc pod uwagę wykładnię pojęcia przedsiębiorstwa i ZCP, jakiej w oparciu o brzmienie przepisu art. 2 pkt 27e ustawy VAT dokonują organy podatkowe, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako ZCP, przyjmuje się, że spełnione muszą być wszystkie poniższe warunki:
Ocena wydzielonego zespołu składników majątkowych pod kątem uznania go za ZCP powinna być dokonywana przez pryzmat wydzielenia na trzech płaszczyznach: wydzielenia organizacyjnego, wydzielenia finansowego oraz wydzielenia funkcjonalnego. Pojęcia te nie są definiowane przez przepisy ustaw podatkowych.
Przez wyodrębnienie organizacyjne należy rozumieć takie wyodrębnienie, które ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika oraz znajduje swój wyraz w statucie, regulaminie lub innym akcie o podobnym charakterze. Wyodrębnienie powinno znaleźć swój wyraz w wyodrębnieniu jednostki organizacyjnej w strukturze przedsiębiorstwa zbywcy, np. w formie działu, oddziału, zakładu itp. Ponadto, co istotne, nie jest wystarczające, by składniki majątku mogły być jedynie potencjalnie wyodrębnione w przedsiębiorstwie nabywcy. Niezbędne jest istnienie wyodrębnienia organizacyjnego w chwili zbywania składników majątku. Wprost na taki warunek wskazuje przykładowo WSA w Krakowie z wyroku z dnia 11 lutego 2015 r., sygn. akt I SA/Kr 1115/14, stwierdzając, iż zorganizowanie to sytuacja, która już zaistniała w strukturze organizacyjnej podatnika, a nie dopiero powstanie w przyszłości. Organizacyjne i finansowe wyodrębnienie musi istnieć już w ramach istniejącego przedsiębiorstwa, a nie dopiero kształtować się po „wyprowadzeniu” w jakikolwiek sposób zespołu składników materialnych i niematerialnych z tego przedsiębiorstwa.
Z kolei w zakresie wydzielenia finansowego w literaturze przedmiotu dość powszechnie przyjmuje się, że minimalny poziom wydzielenia finansowego powinien polegać na wydzieleniu ewidencyjnym aktywów, pasywów oraz przychodów i kosztów związanych z zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa. Kluczowym elementem powinna być odpowiednia organizacja ewidencji księgowej przedsiębiorstwa, aby możliwa była identyfikacja przychodów i kosztów wydzielanego ZCP w ramach wszystkich przychodów i kosztów całego przedsiębiorstwa. Analogiczne wydzielenie powinno dotyczyć aktywów i pasywów. Odpowiednia rejestracja operacji gospodarczych (organizacja księgowości) powinna umożliwiać sporządzenie odrębnych rachunków zysków i strat oraz bilansów dla poszczególnych zorganizowanych części przedsiębiorstw.
Ostatnim obszarem wydzielenia jest wydzielenie funkcjonalne, które winno bazować na weryfikacji, czy określona część przedsiębiorstwa jest zdolna do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym, przy ocenie stopnia niezależności danego obszaru od pozostałej części przedsiębiorstwa oraz jego samowystarczalności w realizowaniu zadań gospodarczych. Składniki majątkowe i niemajątkowe jako zespół powinny być zdolne do prowadzenia działalności gospodarczej u nabywcy bez konieczności ponoszenia dalszych nakładów i wprowadzenia zmian organizacyjnych.
Odnosząc się do przedstawionego opisu sprawy i obowiązujących w tym zakresie przepisów ustawy o VAT, Spółka stoi na stanowisku, że w opisanym stanie faktycznym nie znajdzie zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. Oznacza to, że do planowanej transakcji dostawy Budynku będą miały zastosowanie ogólne zasady dotyczące opodatkowania tej transakcji podatkiem od towarów i usług.
W wyniku dostawy Budynku nie dojdzie bowiem do przejęcia zobowiązań, należności (w tym należności związanych z czynszem z najmu powstałych przed planowaną transakcją), rachunków bankowych, a także nie dojdzie do przejęcia zakładu pracy wraz z jakimikolwiek pracownikami. Księgi rachunkowe i rozliczenia podatkowe Spółki nie zostaną przejęte przez nabywcę w ramach planowanej transakcji. Także zobowiązania nie przejdą na nowego nabywcę. Dodatkowo, Budynek nie stanowi dla Spółki wyodrębnionej w regulaminie, uchwale lub innym akcie części przedsiębiorstwa. Celem dostawy będzie zbycie jedynie określonych składników majątku Spółki. Według posiadanych przez Spółkę informacji, po ich sprzedaży nabywca nadal będzie wynajmował Budynek. Nie oznacza to jednak, że nabywca będzie następcą prawnym Spółki w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, ani też że przekazane nabywcy składniki (Budynek) pozwalać będą same na prowadzenie działalności gospodarczej.
W wyroku NSA z dnia 24 listopada 2016r., sygn. akt FSK 1316/15, stwierdzono, iż „Same w sobie nieruchomości (zabudowane nieruchomości) nie tworzą całości zdolnej do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej. Nie stanowią zatem zorganizowanej części przedsiębiorstwa, nawet jeżeli były wykorzystywane przez sprzedawcę również do działalności gospodarczej polegającej na wynajmowaniu tych nieruchomości lub ich części, albo znajdujących się na nich obiektów budowlanych i ich części”. Spółka podziela to stanowisko. Aby zbywane składniki stały się przedsiębiorstwem lub jego zorganizowaną częścią konieczne byłoby połączenie ich z innym składnikami Spółki lub połączenie ich z przedsiębiorstwem nabywcy. Sam fakt wykorzystywania nieruchomości w działalności gospodarczej Spółki bez ich organizacyjnego i finansowego wyodrębnienia nie daje podstaw do przyjęcia, że nieruchomości te samodzielnie tworzą zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 i art. 2 pkt 27e ustawy o VAT (vide: wyrok NSA z dnia 12 czerwca 2013., sygn. akt I FSK 1090/12, publ. w http:orzeczenia.nsa.gov.pl). Stanowisko to w pełni odnosi się do przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55(1) K.c.
Reasumując należy stwierdzić, iż przedmiot planowanej transakcji nie spełnia ustawowych przesłanek zawartych w definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa, tj. nie stanowi masy majątkowej (zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań) wydzielonej, organizacyjnie i funkcjonalnie, która mogłaby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące działania gospodarcze. Opisana transakcja nie może być tym bardziej uznana za przedsiębiorstwo, skoro nie obejmuje istotnych składników majątkowych służących do prowadzenia działalności gospodarczej, o których mowa w art. 55(1) Kodeksu cywilnego. Zatem, zbywany Budynek nie będzie mógł zostać uznany ani za przedsiębiorstwo w rozmienieniu art. 55(1) Kodeksu cywilnego ani za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. Podsumowując, w świetle przytoczonych przepisów ustawy VAT, planowana dostawa Budynku, nie stanowi zbycia przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przedmiotem planowanej transakcji będą jedynie składniki majątkowe Spółki, które w momencie zbycia nie będą spełniały przesłanek do uznania, że dochodzi do zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Opisana w zdarzeniu przyszłym transakcja stanowić będzie dostawę towarów na gruncie przepisu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Informuje się, że niniejszą interpretację wydano na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, z którego wynika, że przedmiotem dostawy będzie budynek niewydzielony organizacyjnie w przedsiębiorstwie Spółki, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, to interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili