Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem VAT. Jego siostra, również prowadząca działalność gospodarczą i będąca czynnym podatnikiem VAT, zamierza przekazać Wnioskodawcy w drodze darowizny 8-letni samochód osobowy. Po otrzymaniu pojazdu Wnioskodawca planuje wykorzystywać go zarówno w działalności gospodarczej, jak i do celów prywatnych. Siostra Wnioskodawcy zamierza wystawić fakturę VAT na jego rzecz, dokumentującą darowiznę samochodu, z wykazaniem kwoty podatku VAT należnego od tej transakcji, którą Wnioskodawca ma uiścić. Wnioskodawca uważa, że przysługuje mu prawo do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego z tej faktury. Organ podatkowy uznał, że planowane przekazanie samochodu nie będzie miało charakteru darowizny, ponieważ Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty kwoty podatku VAT. W związku z tym transakcja ta będzie odpłatna, a nie nieodpłatna. Dodatkowo, organ wskazał, że ponieważ Wnioskodawca będzie używał samochodu zarówno do celów działalności gospodarczej, jak i prywatnych, przysługuje mu prawo do odliczenia jedynie 50% podatku VAT naliczonego z faktury dokumentującej nabycie pojazdu, zgodnie z art. 86a ustawy o VAT. Stanowisko Wnioskodawcy w tej kwestii zostało uznane za nieprawidłowe.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2018 r. (data wpływu), uzupełnionym pismem z dnia 22 listopada 2018 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia części podatku VAT (podatek od towarów i usług) z faktury dokumentującej nabycie samochodu osobowego - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 17 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia części podatku VAT z faktury dokumentującej nabycie samochodu osobowego.
Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 listopada 2018 r. (data wpływu) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe
(ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).
X (dalej: AK, Wnioskodawca, obdarowana) prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. AK jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: podatek, VAT). Zakres prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej obejmuje świadczenie usług opodatkowanych stawkami VAT.
Wnioskodawca nie posiada samochodu osobowego, który mógłby być używany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a który z uwagi na rozwój firmy będzie niezbędny. Siostra AK (dalej: siostra, JK, darczyńca), która prowadzi również jednoosobową działalność gospodarczą i jest podatnikiem VAT czynnym, planuje w grudniu 2018 r. przekazać AK w drodze darowizny 8-letni samochód osobowy (dalej: samochód, samochód osobowy, pojazd), który obecnie stanowi środek trwały w prowadzonej przez siostrę działalności. Obecna wartość księgowa pojazdu wynosi zero, bowiem samochód został całkowicie zamortyzowany.
Zgodnie z ustaleniami pomiędzy siostrami Wnioskodawca otrzyma pojazd na skutek wycofania przez JK samochodu z jej działalności gospodarczej na cel dokonania darowizny pojazdu na rzecz AK. Wycofanie samochodu z działalności gospodarczej siostry nie nastąpi na cele prywatne JK, bowiem jednocześnie z wycofaniem zostanie zawarta umowa darowizny pomiędzy siostrami przenosząca własność pojazdu. AK po dokonanej darowiźnie planuje wprowadzić otrzymany pojazd na stan środków trwałych w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej i wykorzystywać go dwojako, tj. na cel prowadzonej działalności gospodarczej oraz na cele prywatne.
Darczyńca zakupił samochód osobowy w grudniu 2015 r. na fakturę VAT wystawioną z podaniem danych prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Przedmiotowa faktura VAT zawierała podatek VAT naliczony według stawki 23% VAT, który na moment zakupu pojazdu został częściowo odliczony zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm.; dalej: ustawa o VAT). Mając na uwadze, że JK przysługiwało prawo do częściowego odliczenia VAT z tytułu nabycia samochodu należącego do prowadzonego przedsiębiorstwa, a będącego przedmiotem planowanej darowizny, JK dokona opodatkowania VAT transakcji nieodpłatnego przekazania (darowizny) pojazdu na rzecz Wnioskodawcy wg stawki 23% VAT, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.
W świetle art. 29a ust. 2 ustawy o VAT podstawą opodatkowania w planowanej transakcji będzie wartość pojazdu ustalona na dzień, w którym dojdzie do jego nieodpłatnego przekazania, pomniejszona o należny podatek VAT, tj. przewidywana cena nabycia netto tego rodzaju pojazdu określona na dzień jego dostawy.
Z uwagi na konieczność odprowadzenia podatku VAT od transakcji przekazania w darowiźnie samochodu na rzecz AK, która to należność jest należnością publicznoprawną Skarbu Państwa, JK planuje przekazać w drodze darowizny samochód o wartości netto tego pojazdu, a należną z tego tytułu kwotę podatku VAT pobrać jako zapłatę od Wnioskodawcy. Tym samym planowana darowizna samochodu będzie w praktyce darowaniem pojazdu w jego wartości netto. Kwotę odpowiadającą należności publicznoprawnej związanej z transakcją darowizny (VAT) Wnioskodawca zapłaci ze swoich środków pieniężnych przelewem na rachunek bankowy siostry, czyli AK poniesie ciężar podatku VAT od tej transakcji.
JK planuje wystawić fakturę VAT na AK dokumentującą darowiznę samochodu osobowego z wykazaniem jej danych, pod którymi prowadzi działalność gospodarczą, jak również innych obowiązkowych elementów faktury (w tym kwoty netto, VAT i brutto dostawy samochodu), a w pozycji „do zapłaty” darczyńca planuje wskazać jedynie kwotę podatku VAT należnego wynikającą z tej faktury jako faktyczną kwotę żądanej zapłaty. Prawidłowość tak wystawionej faktury VAT siostra ma zamiar zweryfikować w ramach wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.
Nie wystąpią w analizowanej sytuacji przesłanki, o których mowa w art. 88 ustawy o VAT. Samochód osobowy mający być przedmiotem darowizny spełnia definicję z art. 2 pkt 34 ustawy o VAT.
Przedmiotowy samochód będzie przez Wnioskodawcę wykorzystywany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Wartości brutto i netto wskazane na fakturze dokumentującej dostawę przedmiotowego samochodu będą odpowiadać faktycznej (rynkowej) wartości samochodu.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia części podatku VAT z faktury VAT wystawionej przez JK darczyńcę na obdarowaną dokumentującej darowiznę samochodu osobowego w związku z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, który to podatek VAT zostanie przez Wnioskodawcę w całości zapłacony?
Zdaniem Wnioskodawcy.
Wnioskodawca ma prawo do odliczenia części podatku VAT z faktury VAT wystawionej przez JK darczyńcę na obdarowaną dokumentującej darowiznę samochodu osobowego w związku z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, bowiem podatek VAT zostanie przez Wnioskodawcę w całości zapłacony JK, a samochód ma być wykorzystywany dla celów prowadzonej działalności opodatkowanej VAT oraz dla celów prywatnych.
UZASADNIENIE
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.
Według art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:
-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.
Jak wskazano w opisie sprawy w przypadku przekazania przez JK na rzecz AK samochodu w darowiźnie zostaną spełnione warunki do opodatkowania tej transakcji zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, bowiem:
JK planuje wystawić fakturę VAT na AK dokumentującą darowiznę samochodu osobowego z wykazaniem jej danych, pod którymi prowadzi działalność gospodarczą, jak również innych obowiązkowych elementów faktury (w tym kwoty netto, VAT i brutto dostawy samochodu), a w pozycji „do zapłaty” darczyńca planuje wskazać jedynie kwotę podatku VAT należnego wynikającą z tej faktury jako faktyczną kwotę żądanej zapłaty. Podatek VAT wskazany na fakturze zostanie wyliczony od przyjętej podstawy opodatkowania według podstawowej 23% stawki VAT. Prawidłowość tak wystawionej faktury zostanie zweryfikowana w ramach wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.
W świetle art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem niemającymi zastosowania w analizowanym przypadku.
Stosownie natomiast do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
Innymi słowy prawo do odliczenia podatku VAT przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik VAT oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, a więc takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).
Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 powołanej ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a które nie będą miały zastosowania w opisanej sytuacji.
Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy o VAT, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika. Stosowanie natomiast do zapisu ust. 2 pkt 1 powołanego artykułu ustawy o VAT, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące m.in. nabycia tych pojazdów oraz nabycia ich części składowych.
Jak stanowi art. 2 pkt 34 ustawy o VAT, przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.
Mając powyższe na uwadze podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wydatków poniesionych na nabycie pojazdu samochodowego. Pojazd będący przedmiotem darowizny pomiędzy siostrami wypełnia powołaną definicję pojazdu samochodowego. Jak wskazano w opisie sprawy z uwagi na konieczność odprowadzenia podatku VAT od transakcji przekazania w darowiźnie samochodu na rzecz AK, która to należność jest należnością publicznoprawną Skarbu Państwa, JK planuje przekazać w drodze darowizny samochód o wartości netto tego pojazdu, a należną z tego tytułu kwotę podatku VAT pobrać jako zapłatę od Wnioskodawcy. Tym samym planowana darowizna samochodu będzie w praktyce darowaniem pojazdu w jego wartości netto. Kwotę odpowiadającą należności publicznoprawnej związanej z transakcją darowizny (VAT) Wnioskodawca zapłaci ze swoich środków pieniężnych przelewem na rachunek bankowy siostry, czyli - co kluczowe - AK poniesie ciężar podatku VAT od tej transakcji. Tym samym, mimo że sama transakcja będzie transakcją darowizny - to AK poniesie wydatek na nabycie samochodu osobowego obejmujący całkowite koszty podatku VAT od tej transakcji. Zapłacony w związku z transakcją podatek VAT stanowi podatek VAT należny po stronie siostry (darczyńcy), a podatek VAT naliczony dla Wnioskodawcy (obdarowanego). Jednocześnie zdaniem AK nie ma znaczenia fakt, że sama umowa darowizny jest zawarta pomiędzy siostrami, a zatem osobami o powiązaniach rodzinnych (prywatnych).
Faktura wystawiona w tym przypadku powinna zawierać wszystkie obowiązkowe elementy, w tym dane sprzedawcy i nabywcy z uwzględnieniem nazw działalności gospodarczych prowadzonych przez obie siostry. Opodatkowanie VAT oraz obowiązek wystawienia faktury w związku z nieodpłatnym przekazaniem samochodu dotyczą statusu obu sióstr (osób fizycznych) z perspektywy przepisów VAT a powiązania prywatne - rodzinne nie wpływają w tym przypadku na zmianę kwestii obowiązku opodatkowania VAT transakcji darowizny.
Należy przy tym podkreślić, że osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są podatnikami VAT czynnymi zaewidencjonowany pod swoim imieniem i nazwiskiem a nie nazwą handlową działalności gospodarczej, a zatem dokładnie w taki sposób jak będą określone strony umowy darowizny samochodu osobowego.
Darczyńca i obdarowana składają comiesięczne deklaracje VAT-7 związane z prowadzonymi działalnościami gospodarczymi wskazując w „nazwie podatnika” swoje imię i nazwisko, a nie nazwę handlową firm pod którymi działają. Przyjmując jednak faktury VAT zakupowe osoby fizyczne zarejestrowane dla celów VAT są oznaczone pod nazwą handlową swoich działalności.
Skoro jak wskazano w opisie sprawy po dokonanej darowiźnie obdarowana planuje wprowadzić otrzymany pojazd na stan swoich środków trwałych i dokonać odliczenia części VAT, to powinna dysponować dokumentem z którego wynikają dane prowadzonej przez nią działalności gospodarczej.
Mając na uwadze opis sprawy oraz treść powołanych przepisów prawa podatkowego, w ocenie Wnioskodawcy, ma ona prawo do odliczenia części podatku VAT z faktury VAT wystawionej przez JK darczyńcę dokumentującej darowiznę samochodu osobowego w związku z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, bowiem podatek VAT zostanie przez Wnioskodawcę w całości zapłacony JK, tj. będzie stanowił wydatek obdarowanej, a samochód ma być wykorzystywany dla celów prowadzonej działalności opodatkowanej VAT oraz dla celów prywatnych.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.
Jak wynika z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.
Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.
Formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.
Zatem, w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.
W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.
Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.
Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.
Natomiast w oparciu o art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.
Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.
Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy.
Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy – w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:
W myśl art. 86a ust. 2 ustawy – do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:
Zatem, zgodnie z powyższymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.
Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością, np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”. Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”.
Celem zapewnienia właściwego wdrożenia decyzji wykonawczej Rady z 17 grudnia 2013 r. przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony – ze względu na swoje cechy konstrukcyjne – służy co do zasady użytkowi „mieszanemu”, a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%.
Należy wskazać, że przez pojazdy samochodowe – stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy – rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.
Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1260, z późn. zm.), przez pojazd samochodowy rozumie się pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.
Natomiast, art. 2 pkt 40 ustawy Prawo o ruchu drogowym wskazuje, że samochodem osobowym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.
Od zasady wynikającej z art. 86a ust. 1 ustawy przewidziano jednakże wyjątki. I tak, w świetle art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:
Według art. 86a ust. 4 ustawy – pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:
W myśl art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:
– jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy).
Na podstawie art. 86a ust. 12 ustawy – podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.
W przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia (art. 86a ust. 13 ustawy).
W powołanych wyżej przepisach art. 86a ustawy ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące określenia wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Taka konstrukcja oznacza, że w sytuacji, gdy znajdzie zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w art. 86a ust. 1 ustawy, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego. Jeżeli jednak przepis art. 86a ust. 1 ustawy nie znajdzie zastosowania (vide: art. 86a ust. 3 ustawy), wówczas znajdą zastosowanie ogólne uregulowania zawarte w art. 86 ustawy.
Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: podatek, VAT). Zakres prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej obejmuje świadczenie usług opodatkowanych stawkami VAT.
Siostra Wnioskodawcy, która prowadzi również jednoosobową działalność gospodarczą i jest podatnikiem VAT czynnym, planuje w grudniu 2018 r. przekazać Wnioskodawcy w drodze darowizny 8-letni samochód osobowy (dalej: samochód, samochód osobowy, pojazd).
Wnioskodawca po dokonanej darowiźnie planuje wprowadzić otrzymany pojazd na stan środków trwałych w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej i wykorzystywać go dwojako, tj. na cel prowadzonej działalności gospodarczej oraz na cele prywatne.
Siostra Wnioskodawcy dokona opodatkowania VAT transakcji przekazania pojazdu na rzecz Wnioskodawcy wg stawki 23% VAT, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.
W świetle art. 29a ust. 2 ustawy o VAT podstawą opodatkowania w planowanej transakcji będzie wartość pojazdu ustalona na dzień, w którym dojdzie do jego przekazania, pomniejszona o należny podatek VAT, tj. przewidywana cena nabycia netto tego rodzaju pojazdu określona na dzień jego dostawy. Siostra Wnioskodawcy planuje należną z tego tytułu kwotę podatku VAT pobrać jako zapłatę od Wnioskodawcy. Kwotę odpowiadającą podatkowi VAT Wnioskodawca zapłaci ze swoich środków pieniężnych przelewem na rachunek bankowy siostry.
Samochód osobowy mający być przedmiotem darowizny spełnia definicję z art. 2 pkt 34 ustawy o VAT.
Przedmiotowy samochód będzie przez Wnioskodawcę wykorzystywany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Wartości brutto i netto wskazane na fakturze dokumentującej dostawę przedmiotowego samochodu będą odpowiadać faktycznej (rynkowej) wartości samochodu.
Wskazać w tym miejscu należy, że zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.
Umowa darowizny jest czynnością prawną, na mocy której darczyńca zobowiązuje się do jednostronnego bezpłatnego świadczenia kosztem swojego majątku na rzecz obdarowanego, przy równoczesnym braku nałożenia na niego obowiązku świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Korzyść osiągana przez jedną stronę umowy nie znajduje odpowiednika po drugiej stronie.
Świadczenie na rzecz obdarowanego polega na dokonaniu przysporzenia majątkowego, może w szczególności polegać na przeniesieniu określonych praw z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego (np. prawa własności), na zapłacie określonej sumy pieniężnej, ustanowieniu pewnych praw majątkowych (np. na ustanowieniu służebności osobistej), na zwolnieniu obdarowanego z długu (Zdzisław Gawlik, Komentarz do art. 888 Kodeksu cywilnego, publikacja elektroniczna LEX).
Mając na uwadze treść wniosku oraz przywołanych przepisów prawa podatkowego, w przedmiotowej sprawie w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć czy czynność przekazania siostrze samochodu osobowego będzie stanowiła darowiznę tego samochodu.
W przedmiotowej sprawie, należy mieć na uwadze fakt, że w związku z planowanym darowaniem samochodu siostra zamierza pobrać z tego tytułu jako zapłatę od Wnioskodawcy kwotę podatku VAT - Wnioskodawca poniesie ciężar podatku VAT od tej transakcji. Natomiast, jak wyżej wskazano, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Z uwagi na nieodpłatność darowizny nabywca nie ponosi z tego tytułu żadnych wydatków, w tym nie ponosi ciężaru podatku VAT. Zauważyć przy tym należy, że na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Zatem, ww. czynność będzie odpłatna. Wobec powyższego, planowana czynność darowania przez siostrę samochodu zostanie wykonana za wynagrodzeniem, bowiem zapłatą będzie kwota odpowiadająca kwocie podatku VAT, zatem planowana czynność przekazania przez siostrę samochodu nie będzie stanowiła darowizny tego samochodu.
W następnej kolejności wskazać należy, że fakturę wystawia podatnik dokonujący sprzedaży towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej transakcji. Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa.
Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt dostawy określonych towarów lub usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.
W świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.
Z uwagi na fakt, że faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika, to na fakturze jako kwota należności (kwota brutto) powinna być wskazana kwota odpowiadająca faktycznej zapłacie należnej od nabywcy samochodu. Tym samym, kwota podatku VAT należnego na fakturze winna być związana z należną zapłatą, tzn. winna być wyliczona z wartości wymaganej należności do zapłaty, bowiem kwota należna jest wartością brutto dla przedmiotowej transakcji. Przy czym na fakturze jako kwota należności ogółem (kwota brutto) powinna być wskazana kwota odpowiadająca kwocie faktycznej zapłaty należnej od nabywcy samochodu.
Podkreślić należy, że zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, przysługuje podatnikowi w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy i uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.
W rozpatrywanej sprawie obydwa warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy będą spełnione, ponieważ Wnioskodawca jest podatnikiem podatku do towarów i usług, a przedmiotowy samochód osobowy będzie wykorzystywany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.
Z okoliczności sprawy wynika, że przedmiotowy samochód będzie przez Wnioskodawcę wykorzystywany zarówno w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, jak i na cele prywatne.
Jak wskazano powyżej, podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”, tj. wykorzystywanych nie tylko w działalności gospodarczej, ale również do celów niezwiązanych z tą działalnością, np. do celów prywatnych. Ograniczenie to – co do zasady – nie ma zastosowania w przypadku pojazdów samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej. Dla celów pełnego odliczania VAT fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być jednak rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.
Odnosząc powyższe do analizowanej sprawy należy wskazać, że z uwagi na fakt, że przedmiotowy samochód będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę zarówno do celów związanych z działalnością gospodarczą do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, jak i na cele prywatne (do celów niezwiązanych z działalnością) – do działalności „mieszanej”, Zainteresowanemu – zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w związku z art. 86a ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy – będzie przysługiwać ograniczone do wysokości 50% prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabycia samochodu.
Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego od nabycia samochodu, który przez Wnioskodawcę – jak wynika z opisu sprawy – będzie wykorzystywany do celów mieszanych, a w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Prawo to będzie przysługiwać z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 88 ustawy. Przy czym, kwota podatku VAT stanowiąca podstawę do odliczenia winna być kwotą wyliczoną z wartości wymaganej należności do zapłaty.
Zatem, oceniając stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe, ponieważ prawo do odliczenia 50% podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia samochodu osobowego Wnioskodawca odniósł do kwoty podatku naliczonego wyliczonej od wartości rynkowej tego samochodu.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, wynikające z opisu sprawy bądź własnego stanowiska, w szczególności dotyczące prawidłowości kwot wykazanych przez dostawcę na fakturze sprzedaży samochodu osobowego, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.
Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.
Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny, co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili