W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem VAT. W 2015 roku zakupił samochód osobowy, który wprowadził do środków trwałych swojej działalności. W 2018 roku planuje darować ten samochód swojej siostrze, również prowadzącej jednoosobową działalność gospodarczą jako czynny podatnik VAT. Wnioskodawca zamierza, aby obdarowana siostra uiściła kwotę odpowiadającą podatkowi VAT od tej transakcji. Organ podatkowy uznał, że planowane przekazanie samochodu siostrze nie będzie darowizną, lecz odpłatną dostawą towarów, która podlega opodatkowaniu VAT. Wnioskodawca będzie zobowiązany do wystawienia faktury VAT na siostrę, dokumentującej tę dostawę, z uwzględnieniem wszystkich wymaganych elementów, w tym kwoty netto, kwoty VAT oraz kwoty brutto. Kwota należności ogółem (kwota brutto) na fakturze powinna odpowiadać faktycznej kwocie zapłaty od nabywcy samochodu. Dodatkowo organ wskazał, że z uwagi na powiązania rodzinne między Wnioskodawcą a siostrą, w przypadku zbycia samochodu za kwotę niższą niż jego wartość rynkowa, może mieć zastosowanie art. 32 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem organ podatkowy może określić podstawę opodatkowania według wartości rynkowej, jeśli powiązania rodzinne wpłynęły na ustalenie wynagrodzenia.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2018 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości dokumentowania czynności przekazania siostrze samochodu osobowego wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej- jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 12 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości dokumentowania czynności przekazania siostrze samochodu osobowego wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
X (dalej: JK, Wnioskodawca, darczyńca) prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. JK jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: podatek, VAT (podatek od towarów i usług)) rozliczającym VAT w ramach rozliczeń miesięcznych. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę podlegają opodatkowaniu stawkami VAT lub są zwolnione od VAT (tzw. działalność mieszana).
W dniu 7 grudnia 2015 r. JK zakupiła używany 5-letni samochód osobowy (dalej: samochód, samochód osobowy, pojazd), który został niezwłocznie wprowadzony na stan środków trwałych prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Samochód był amortyzowany dla celów rozliczeń w podatku dochodowym od osób fizycznych począwszy od miesiąca stycznia 2016 r. Obecna wartość księgowa samochodu wynosi zero, bowiem samochód został całkowicie zamortyzowany.
Zakup samochodu osobowego był udokumentowany fakturą VAT wystawioną na JK z podaniem danych prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i zawierał podatek VAT naliczony według stawki 23% VAT. Wnioskodawca na moment zakupu pojazdu dokonał odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturze dokumentującej nabycie pojazdu w wysokości 50% kwoty VAT z uwagi na planowane wykorzystywanie samochodu zarówno na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, jak również na cele prywatne. Dokonując odliczenia 50% VAT JK zastosowała jednocześnie współczynnik VAT wstępny, o którym mowa w art. 90 ust. 3-4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm.; dalej: ustawa o VAT) z uwagi na mieszany charakter prowadzonej działalności. Po zakończeniu każdego roku Wnioskodawca dokonuje korekty rocznej odliczenia VAT zgodnie z art. 91 ust. 1-2 ustawy o VAT. Samochód jest wykorzystywany zgodnie z pierwotnym założeniem.
Wnioskodawca zamierza w grudniu 2018 r. dokonać darowizny pojazdu na rzecz siostry prowadzącej również jednoosobową działalność gospodarczą. W tym celu JK sporządzi dwustronną umowę darowizny samochodu osobowego na rzecz siostry, do której zostanie załączony protokół usunięcia tego pojazdu z ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej. Tym samym w żadnym momencie nie nastąpi wycofanie samochodu osobowego na cele prywatne JK, bowiem jednocześnie z protokołem usunięcia środka trwałego zostanie zawarta umowa darowizny pomiędzy siostrami przenosząca własność pojazdu.
Mając na uwadze, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do częściowego odliczenia VAT z tytułu nabycia samochodu należącego do prowadzonego przedsiębiorstwa, a będącego przedmiotem planowanej darowizny, Wnioskodawca jest świadomy obowiązku dokonania opodatkowania VAT transakcji nieodpłatnego przekazania (darowizny) pojazdu na rzecz siostry wg stawki 23% VAT zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. Z uwagi na konieczność odprowadzenia podatku VAT od transakcji przekazania samochodu na rzecz siostry, która to należność jest należnością publicznoprawną Skarbu Państwa, Wnioskodawca planuje darować siostrze samochód o wartości netto tego pojazdu, a należną z tego tytułu kwotę podatku VAT pobrać jako zapłatę od siostry. Tym samym planowana darowizna samochodu będzie w praktyce darowaniem pojazdu w jego wartości netto. Kwotę odpowiadającą należności publicznoprawnej związanej z transakcją darowizny (VAT) obdarowany zapłaci ze swoich środków pieniężnych przelewem na rachunek bankowy Wnioskodawcy, czyli poniesie ciężar podatku VAT od tej transakcji.
W świetle art. 29a ust. 2 ustawy o VAT podstawą opodatkowania w planowanej transakcji będzie wartość pojazdu ustalona na dzień, w którym dojdzie do jego nieodpłatnego przekazania, pomniejszona o należny podatek VAT, tj. przewidywana cena nabycia netto tego rodzaju pojazdu określona na dzień jego dostawy.
Obdarowana prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą jako czynny podatnik VAT rozliczający VAT w systemie miesięcznym. Z uwagi na brak własnego pojazdu po dokonanej darowiźnie planuje wprowadzić otrzymany pojazd na stan swoich środków trwałych. Pojazd będzie dwojako wykorzystywany przez obdarowaną, tj. na cel prowadzonej działalności gospodarczej oraz na cele prywatne.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy Wnioskodawca powinien wystawić fakturę VAT na obdarowaną dokumentującą darowiznę samochodu osobowego z wykazaniem jej danych, pod którymi prowadzi działalność gospodarczą, jak również innych obowiązkowych elementów faktury (w tym kwoty netto, VAT i brutto dostawy samochodu), a w pozycji „do zapłaty” Wnioskodawca powinien wskazać jedynie kwotę podatku VAT należnego wynikającą z tej faktury jako faktyczną kwotę zapłaty?
Zdaniem Wnioskodawcy.
Wnioskodawca powinien wystawić fakturę VAT na obdarowaną dokumentującą darowiznę samochodu osobowego z wykazaniem jej danych, pod którymi prowadzi działalność gospodarczą, jak również innych obowiązkowych elementów faktury (w tym kwoty netto, VAT i brutto dostawy samochodu), a w pozycji „do zapłaty” Wnioskodawca powinien wskazać jedynie kwotę podatku VAT należnego wynikającą z tej faktury jako faktyczną kwotę zapłaty.
UZASADNIENIE
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Według art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
W świetle art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się w szczególności przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.
Na mocy art. 7 ust. 2 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w powołanej ustawie rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:
-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.
Mając powyższe na uwadze opodatkowaniu podatkiem VAT podlega zarówno odpłatna dostawa towarów jak również nieodpłatna czynność tj. darowizna, która to jest zrównana z odpłatną dostawą po spełnieniu wymienionych w powyższym przepisie warunków.
Jak wskazano w opisie sprawy w przypadku Wnioskodawcy zostaną spełnione warunki do opodatkowania nieodpłatnego przekazania samochodu osobowego (darowizny) na rzecz siostry wg stawki 23% VAT zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, bowiem:
Zgodnie z art. 106a pkt 1 ustawy o VAT przepisy dotyczące faktur stosuje się do sprzedaży, przez którą rozumie m.in. dostawę towarów. W przypadku wykonywania czynności opodatkowanej VAT przez podatnika VAT czynnego na rzecz innego podatnika VAT czynnego zasadniczo obowiązkiem jest wystawienie faktury dokumentującej taką transakcję.
Zgodnie natomiast z art. 106e ustawy o VAT faktura VAT powinna zawierać w szczególności: imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy oraz numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku VAT (pkt 3, 5), nazwę (rodzaj) towaru lub usługi oraz ich ilość (pkt 7-8), wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto; pkt 11), stawkę podatku (pkt 12), sumę wartości sprzedaży netto (pkt 13), kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto (pkt 14), kwotę należności ogółem (pkt 15).
Zgodnie z przedstawionym opisem sprawy siostra JK będąca obdarowaną prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą oraz jest czynnym podatkiem podatku VAT. Stronami transakcji darowizny pojazdu - podlegającej opodatkowaniu VAT - będzie zatem w tym przypadku dwóch podatników VAT czynnych. To oznacza, że JK jest zobowiązana wystawić fakturę VAT na obdarowaną - siostrę. Nie ma znaczenia fakt, że sama umowa jest zawarta pomiędzy siostrami, a zatem osobami o powiązaniach rodzinnych (prywatnych). Faktura wystawiona w tym przypadku powinna zawierać wszystkie obowiązkowe elementy, w tym dane sprzedawcy i nabywcy z uwzględnieniem nazw działalności gospodarczych prowadzonych przez obie siostry. Opodatkowanie VAT oraz obowiązek wystawienia faktury dotyczą statusu obu sióstr (osób fizycznych) z perspektywy przepisów VAT a powiązania prywatne - rodzinne nie wpływają w tym przypadku na zmianę kwestii obowiązku opodatkowania VAT. Należy przy tym podkreślić, że osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są podatnikami VAT czynnymi zaewidencjonowany pod swoim imieniem i nazwiskiem a nie nazwą handlową działalności gospodarczej, a zatem dokładnie w taki sposób jak będą określone strony umowy darowizny samochodu osobowego. Darczyńca i obdarowana składają comiesięczne deklaracje VAT-7 związane z prowadzonymi działalnościami gospodarczymi wskazując w „nazwie podatnika” swoje imię i nazwisko, a nie nazwę handlową firm pod którymi działają. Przyjmując jednak faktury VAT zakupowe osoby fizyczne zarejestrowane dla celów VAT są oznaczone pod nazwą handlową swoich działalności. Skoro jak wskazano w opisie sprawy po dokonanej darowiźnie obdarowana planuje wprowadzić otrzymany pojazd na stan swoich środków trwałych, to powinna dysponować dokumentem z którego wynikają dane prowadzonej przez nią działalności gospodarczej.
Podstawą opodatkowania w planowanej transakcji będzie wartość pojazdu ustalona na dzień, w którym dojdzie do jego nieodpłatnego przekazania, pomniejszona o należny podatek VAT, tj. wartością transakcji będzie przewidywana cena nabycia tego rodzaju pojazdu określona na dzień dostawy tego towaru.
Wnioskodawca planuje, że przedmiotem darowizny na rzecz siostry będzie zatem w praktyce samochód o wartości netto tego pojazdu, a należną z tego tytułu kwotę podatku VAT obdarowana zapłaci przelewem na rachunek bankowy darczyńcy.
Mając na uwadze powyższe, wystawiona przez JK na obdarowaną siostrę faktura VAT musi zawierać wszystkie obowiązkowe elementy, aby spełnić wymagania poprawnego dokumentu VAT wymienione w art. 106e ustawy o VAT, w tym nazwę towaru - a zatem opis samochodu ze wskazaniem ilości „1” sztuka, wartość dostarczonego towaru objętego transakcją bez kwoty podatku VAT, a zatem wartość sprzedaży netto ustaloną zgodnie z art. 29a ust. 2 ustawy o VAT, podstawową stawkę podatku właściwą dla opodatkowania tej darowizny, sumę wartości sprzedaży netto, kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto i kwotę należności ogółem, czyli wartość brutto.
Mając jednak na uwadze, że JK ustali z obdarowaną, że wartość darowizny obejmuje wyłącznie cenę netto, a kwotę podatku VAT siostra darczyńcy będzie zobowiązana zapłacić, kwota należności ogółem (kwota brutto dostawy) nie będzie stanowiła kwoty faktycznej do zapłaty, ale będzie nią kwota podatku VAT wykazanego na tak wystawionej fakturze. Zatem w pozycji „do zapłaty” na fakturze powinna widnieć jedynie kwota podatku należnego do odprowadzenia do Urzędu Skarbowego od tej transakcji.
Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy ustawy o VAT w ocenie Wnioskodawcy, obowiązkiem JKI jest wystawienie faktury VAT na obdarowaną dokumentującą darowiznę samochodu osobowego z wykazaniem jej danych, pod którymi prowadzi działalność gospodarczą, jak również innych obowiązkowych elementów faktury (w tym kwoty netto, VAT i brutto dostawy samochodu), a w pozycji „do zapłaty” Wnioskodawca powinien wskazać jedynie kwotę podatku VAT należnego wynikającą z tej faktury jako faktyczną kwotę zapłaty.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Dostawa towarów, o której mowa w ww. art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).
Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:
-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.
W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.
Umowa darowizny jest czynnością prawną, na mocy której darczyńca zobowiązuje się do jednostronnego bezpłatnego świadczenia kosztem swojego majątku na rzecz obdarowanego, przy równoczesnym braku nałożenia na niego obowiązku świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Korzyść osiągana przez jedną stronę umowy nie znajduje odpowiednika po drugiej stronie.
Świadczenie na rzecz obdarowanego polega na dokonaniu przysporzenia majątkowego, może w szczególności polegać na przeniesieniu określonych praw z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego (np. prawa własności), na zapłacie określonej sumy pieniężnej, ustanowieniu pewnych praw majątkowych (np. na ustanowieniu służebności osobistej), na zwolnieniu obdarowanego z długu (Zdzisław Gawlik, Komentarz do art. 888 Kodeksu cywilnego, publikacja elektroniczna LEX).
Zauważyć należy, że na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych kosztów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie. Wobec powyższego nie można uznać, że czynności wykonywane za wynagrodzeniem, które to wynagrodzenie jest niższe od kosztów świadczenia tych czynności, są nieodpłatne w części.
Potwierdzeniem powyższej tezy jest orzecznictwo TSUE. Przykładowo w wyroku z 20 stycznia 2005 r. w sprawie C-412/03 Hotel Scandic Gasaback AB v. Riksskatteverket, TSUE wskazał, że według VI Dyrektywy dostawa jest odpłatna albo nieodpłatna. Uzyskanie zapłaty, która pokrywa jedynie koszty, czy też tylko ich część nie oznacza, w ocenie TSUE, że czynność ma charakter nieodpłatny lub częściowo nieodpłatny.
Należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i są wykonywane w ramach działalności gospodarczej.
W świetle postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza – stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Jak wynika z treści art. 29a. ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 cyt. ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.
W myśl art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:
Stosownie do art. 29a ust. 7 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:
Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny, czyli możliwa jest sprzedaż po cenie niższej niż rzeczywista wartość tych towarów i usług. Żądana od nabywcy zapłata jest kwotą należną z tytułu sprzedaży.
Wskazać należy, że w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy z 9 maja 2014 r. o informowaniu o cenach towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1830, z późn. zm.), obowiązującej od 25 lipca 2014 r., użyte w ustawie określenia cena oznacza wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę. W cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług lub podatkiem akcyzowym. Przez cenę rozumie się również stawkę taryfową.
Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług rozliczającym VAT w ramach rozliczeń miesięcznych. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę podlegają opodatkowaniu stawkami VAT lub są zwolnione od VAT (tzw. działalność mieszana). W dniu 7 grudnia 2015 r. Wnioskodawca zakupił używany 5-letni samochód osobowy, który został niezwłocznie wprowadzony na stan środków trwałych prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Zakup samochodu osobowego był udokumentowany fakturą VAT wystawioną na Wnioskodawcę z podaniem danych prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i zawierał podatek VAT naliczony według stawki 23% VAT. Wnioskodawca zamierza w grudniu 2018 r. dokonać darowizny pojazdu na rzecz siostry prowadzącej również jednoosobową działalność gospodarczą. Z uwagi na konieczność odprowadzenia podatku VAT od transakcji przekazania samochodu na rzecz siostry, Wnioskodawca planuje darować siostrze samochód o wartości netto tego pojazdu, a należną z tego tytułu kwotę podatku VAT pobrać jako zapłatę od siostry. Kwotę podatku VAT obdarowany zapłaci ze swoich środków pieniężnych przelewem na rachunek bankowy Wnioskodawcy, czyli poniesie ciężar podatku VAT od tej transakcji. Siostra prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą jako czynny podatnik VAT rozliczający VAT w systemie miesięcznym.
Mając na uwadze treść wniosku oraz przywołanych przepisów prawa podatkowego, w przedmiotowej sprawie w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć czy czynność przekazania siostrze samochodu osobowego będzie stanowiła darowiznę tego samochodu.
W przedmiotowej sprawie, należy mieć na uwadze fakt, że w związku z planowanym przekazaniem siostrze samochodu Wnioskodawca pobierze od siostry zapłatę – jak wskazano w treści wniosku – „Kwotę podatku VAT obdarowany zapłaci ze swoich środków pieniężnych przelewem na rachunek bankowy Wnioskodawcy, czyli poniesie ciężar podatku VAT od tej transakcji.” Natomiast, jak wyżej wskazano, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Z uwagi na nieodpłatność darowizny nabywca nie ponosi z tego tytułu żadnych wydatków, w tym nie ponosi ciężaru podatku VAT. Zauważyć przy tym należy, że na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Zatem, ww. czynność objęta wnioskiem będzie odpłatna. Wobec powyższego, planowana czynność przekazania siostrze samochodu zostanie wykonana za wynagrodzeniem, bowiem zapłatą będzie kwota odpowiadająca kwocie podatku VAT, zatem planowana czynność przekazania siostrze samochodu nie będzie stanowiła darowizny tego samochodu.
Uwzględniając powyższe okoliczności należy stwierdzić, że planowana czynność przekazania siostrze samochodu w zamian za pobranie wskazanej zapłaty, w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą podatkowaniu na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Wobec powyższego, ww. czynność stanowi odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
Wskazać należy, że przepisy dotyczące obowiązku wystawienia faktur i zasad z tym związanych zostały uregulowane w rozdziale 1 działu XI ustawy.
Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:
Na podstawie art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.
Stosownie do art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1.
Natomiast, zgodnie z art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać m.in.:
Z ww. przepisów wynika, że co do zasady podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na rzecz innego podatnika jest zobowiązany do wystawienia faktury.
Zatem w sytuacji, gdy Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, stosownie do treści art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, obowiązany jest dokumentować ww. czynność fakturą.
Jak wynika z przywołanych powyżej przepisów, fakturę wystawia podatnik dokonujący sprzedaży towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej transakcji. Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa.
Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt dostawy określonych towarów lub usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.
W świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.
Należy w tym miejscu zauważyć, że podatnik ma prawo swobodnie układać swoje interesy tak, aby działalność gospodarcza była dla niego opłacalna pod względem ekonomicznym, w tym stosując znaczne upusty cenowe, jeśli jest to w jego uznaniu zasadne dla osiągnięcia tego celu. Trzeba przy tym wyraźnie zaznaczyć, że stosowanie znacznych rabatów jest niedopuszczalne w zakresie, w jakim ma ono służyć tzw. obejściu przepisów prawa i uniknięciu opodatkowania danej czynności. Tak więc każdy zastosowany upust winien być uzasadniony ekonomicznie i prowadzić w końcowym efekcie do osiągnięcia celu jaki został wytyczony dla działalności gospodarczej, tj. zarobku.
Z uwagi na fakt, że faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika, to na fakturze jako kwota należności (kwota brutto) powinna być wskazana kwota odpowiadająca faktycznej zapłacie należnej od nabywcy samochodu. Tym samym, kwota podatku VAT należnego na fakturze winna być związana z należną zapłatą, tzn. winna być wyliczona z wartości wymaganej należności do zapłaty, bowiem kwota należna jest wartością brutto dla przedmiotowej transakcji.
Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że planowana transakcja przekazania samochodu na rzecz siostry, w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, będzie odpłatną dostawą towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zatem, Wnioskodawca będzie obowiązany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług do wystawienia faktury VAT dokumentującej dostawę samochodu osobowego z wykazaniem danych nabywcy, określonych w art. 106e ust. 1 ustawy, oraz kwotę netto, podatek VAT i kwotę brutto dla tej dostawy. Przy czym na fakturze jako kwota należności ogółem (kwota brutto) powinna być wskazana kwota odpowiadająca kwocie faktycznej zapłaty należnej od nabywcy samochodu.
Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.
Ponadto z uwagi na istniejące powiązania rodzinne pomiędzy Wnioskodawcą a nabywcą samochodu (siostra), w przypadku zbycia przez Wnioskodawcę samochodu w kwocie niższej niż wartość rynkowa tego pojazdu, może mieć zastosowanie art. 32 ustawy. W okolicznościach wskazanych w tym przepisie organ podatkowy określa podstawę opodatkowania zgodnie z wartością rynkową, jeżeli okaże się, że miedzy innymi powiązania rodzinne miały wpływ na ustalenie wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług. Tym samym po przeprowadzeniu postępowania podatkowego może mieć miejsce w odniesieniu do Wnioskodawcy określenie podstawy opodatkowania w innej wysokości.
Zgodnie bowiem z art. 32 ust. 1 ustawy, obowiązującym w dniu wydania interpretacji, w przypadku gdy między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą istnieje związek, o którym mowa w ust. 2, oraz w przypadku gdy wynagrodzenie jest:
-organ podatkowy określa podstawę opodatkowania zgodnie z wartością rynkową, jeżeli okaże się, że związek ten miał wpływ na ustalenie wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.
W myśl art. 32 ust. 2 ustawy związek, o którym mowa w ust. 1, istnieje, gdy między kontrahentami lub osobami pełniącymi u kontrahentów funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne zachodzą powiązania o charakterze rodzinnym lub z tytułu przysposobienia, kapitałowym, majątkowym lub wynikające ze stosunku pracy. Związek ten istnieje także, gdy którakolwiek z wymienionych osób łączy funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne u kontrahentów.
Natomiast jak wynika z ust. 3 tego artykułu, przez powiązania rodzinne, o których mowa w ust. 2, rozumie się małżeństwo oraz pokrewieństwo lub powinowactwo do drugiego stopnia.
Ponadto art. 32 ust. 5 ustawy stanowi, że przepisy ust. 1-4 nie mają zastosowania w przypadku transakcji zawieranych pomiędzy podmiotami powiązanymi, w odniesieniu do których właściwy organ podatkowy, na podstawie ustawy - Ordynacja podatkowa, wydał decyzję o uznaniu prawidłowości wyboru i stosowania metody ustalania ceny transakcyjnej między podmiotami powiązanymi.
Powyższe kwestie nie są jednak przedmiotem interpretacji.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, wynikające z opisu sprawy bądź własnego stanowiska, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.
Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.
Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny, co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili