0113-KDIPT1-1.4012.767.2018.1.MSU

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2018 r. (data wpływu), uzupełnionym pismem z dnia 19 listopada 2018r. (data wpływu 23 listopada 2018r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji pn.: „….” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji pn.: „…..”.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 19 listopada 2018r. (data wpływu 23 listopada 2018r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Gmina …. jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług). Gmina, jako właściciel stadionu oraz placu, zabaw podpisała umowę o dofinansowanie inwestycji pt. „…..”. Operacja realizowana jest w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” w ramach działania „Wsparcie dla rozwoju lokalnego w ramach inicjatywy LEADER” objętego Programem w zakresie: Budowa lub przebudowa ogólnodostępnej i niekomercyjnej infrastruktury turystycznej lub rekreacyjnej, lub kulturalnej. Całkowita wartość projektu wynosi 249.299,04 zł. Natomiast dofinansowanie ze środków Europejskiego Funduszu Rolnego w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 wynosi: 158.628,00zł.

Projekt obejmuje prace polegające, m.in. na:

• Rozbudowie placu zabaw i budowie siłowni zewnętrznej: w ramach tego działania na placu zabaw zostaną zamontowane urządzenia, takie jak: zjazd linowy, czworokąt wielofunkcyjny, karuzela krzyżowa, huśtawka potrójna oraz urządzenia do siłowni zewnętrznej, takie jak m.in. twister, masażer, surfer, ławeczka treningowa. Na terenie placu zabaw i siłowni wykonane zostaną również dojścia i posadzona zieleń izolacyjna, a także ogrodzenie.

• Budowie oświetlenia na stadionie sportowym;

• Budowie altany z grillem na terenie stadionu sportowego.

Zgodnie z Instrukcją wypełniania wniosku o przyznanie pomocy na operacje w ramach poddziałania 19.2 „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność”, Gmina dołączyła do wniosku o dofinansowanie inwestycji „Oświadczenie o kwalifikowalności VAT”, w którym oświadczyła, że jest podatnikiem podatku VAT i realizując projekt nie może odzyskać uiszczonego podatku VAT. Podatek VAT został zaliczony do kosztów kwalifikowalnych projektu. Gmina została zobligowana także do dołączenia do wniosku o płatność interpretacji indywidualnej potwierdzającej brak prawa do odliczenia podatku VAT od zakupów związanych z realizacją ww. inwestycji.

Gmina zaznacza, że inwestycje dotyczące stadionu, a także jego udostępnianie oraz modernizacja placu zabaw odbywa się w ramach realizacji zadań własnych Gminy, do których należą sprawy dotyczące kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Dz. U. z 2001 r Nr 142, poz. 1591 ze zm.). Stadion wraz z placem zabaw przed realizacją ww. inwestycji nie był wykorzystywany do działalności komercyjnej. Gmina z tytułu udostępniania mieszkańcom oraz miejscowemu Klubowi Sportowemu stadionu nie uzyskiwała i nie uzyskuje żadnego dochodu. Nie zawiera także umów o charakterze cywilnoprawnym.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż po zakończeniu inwestycji stadion wraz z placem zabaw i siłownią zewnętrzną nie będą wykorzystywane do celów zarobkowych. To znaczy nie będą służyły czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gminie ….. przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu realizowanej inwestycji pt. „……”?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z przedstawionym stanem faktycznym, Gminie …. nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu zakupu towarów i usług w ramach realizowanego Projektu pt. „……”.

Artykuł 86 ust. 1 ustawy o VAT wskazuje, że podatnikowi VAT przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Z przepisu cytowanego artykułu wynika, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje pod warunkiem jednoczesnego spełnienia następujących warunków:

• podmiot ubiegający się o odliczenie jest podatnikiem podatku VAT,

• zakupione przez podatnika towary i usługi wykorzystywane są przez tego podatnika do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Nie uznaje się natomiast za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy z zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych (art. 15 ust. 6 ustawy o VAT). Podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 ustawy. Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w sytuacji, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi.

Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Gmina …… nie wykorzystuje i nie zamierza wykorzystywać stadionu, placu zabaw i siłowni do celów komercyjnych, nie będzie prowadziła na tych obiektach działalności usługowej i zarobkowej, ani nie będzie czerpać zysków z eksploatacji tych obiektów. Obecnie stadion jest udostępniany Klubowi Sportowemu, który utrzymuje się z dotacji pochodzących z Gminy.

Realizując projekt unijny, Gmina ma na celu realizację zadań nałożonych na nią ustawą z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym. Stadion oraz plac zabaw nie jest wykorzystywany do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu VAT. Działania Stadionu i placu zabaw prowadzone są przez Gminę nieodpłatnie w ramach reżimu publicznoprawnego, związanego z wykonywaniem zadań własnych Gminy, które nie podlegają VAT. Dlatego nie został tu spełniony warunek, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, tzn. Gminie ….. nie przysługuje zwrot podatku VAT z tytułu zakupów dokonywanych w ramach inwestycji pt. „……”. Podobne stanowisko zostało przyjęte w Interpretacji indywidualnej z dnia 27 kwietnia 2018r. sygn. 0115-KDIT1-2.4012.224.2018.1.AP „Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że warunek, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie został spełniony, gdyż planowane wydatki w ramach projektu, jak wynika z treści wniosku, nie mają związku z czynnościami opodatkowanymi. W konsekwencji Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. Nie przysługuje również prawo do zwrotu podatku naliczonego (`(...)`)”.

Gmina …… uważa, że ponoszone wydatki na realizację projektu inwestycyjnego finansowanego ze środków unijnych nie mają związku z czynnościami opodatkowanymi. Stadion sportowy oraz plac zabaw i siłownia mają bowiem służyć zaspokojeniu wyłącznie potrzeb społecznych, rekreacyjnych i kulturalnych mieszkańców Gminy.

Program unijny, z którego inwestycja zostanie w części sfinansowana przewiduje dofinansowanie wyłącznie inwestycji o charakterze niekomercyjnym. Natomiast podmioty korzystające z tej formy finansowania zobowiązani są przez minimum 5 lat, tj. w okresie trwałości projektu, do wykorzystywania wytworzonej infrastruktury wyłącznie do celów niekomercyjnych.

Gmina …. realizując Projekt pt. „……” realizuje swoje zadania publiczne, dążąc do zaspokojenia zbiorowych potrzeb społeczności wiejskiej zamieszkałej na jej terenie. Stadion wraz z placem zabaw przed realizacją ww. inwestycji nie był wykorzystywany do działalności komercyjnej. Przystępując do realizacji projektu Gmina ma na celu stworzenie mieszkańcom jak najlepszych warunków życia i rozwoju oraz zapobieżenia migracji ludności do miejscowości oferujących lepszy byt i bazę rozwojową. Operacja ta znacząco wpłynie na zaspokojenie potrzeb społecznych, rekreacyjnych i rozwojowych mieszkańców. Z tytułu udostępniania stadionu mieszkańcom oraz miejscowemu Klubowi Sportowemu Gmina nie uzyskiwała i nie uzyskuje żadnego dochodu, nie zawiera także umów o charakterze cywilnoprawnym.

Gmina …… wypełnia zadania własne nałożone na nią ustawą z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym, dlatego w odniesieniu do powyższej inwestycji nie występuje w roli podatnika podatku od towarów i usług, tj. spełnia warunek określony w art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004r., a tym samym nie ma prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego VAT z tytułu wydatków poniesionych na tę inwestycję.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE.L. Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem, tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Katalog zadań własnych gminy został określony w art. 7 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy: kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do czynności opodatkowanych. W omawianej sprawie warunek uprawniający do odliczenia nie został spełniony, ponieważ – jak wskazał Wnioskodawca – po zakończeniu inwestycji, stadion wraz z placem zabaw i siłownią zewnętrzną nie będą wykorzystywane do celów zarobkowych. To znaczy nie będą służyły czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT. Stadion sportowy oraz plac zabaw i siłownia mają bowiem służyć zaspokojeniu wyłącznie potrzeb społecznych, rekreacyjnych i kulturalnych mieszkańców Gminy. Inwestycje dotyczące stadionu, a także jego udostępnianie oraz modernizacja placu zabaw odbywa się w ramach realizacji zadań własnych Gminy. Stadion wraz z placem zabaw przed realizacją ww. inwestycji nie był wykorzystywany do działalności komercyjnej. Gmina z tytułu udostępniania mieszkańcom oraz miejscowemu Klubowi Sportowemu stadionu nie uzyskiwała i nie uzyskuje żadnego dochodu. Nie zawiera także umów o charakterze cywilnoprawnym. W związku z powyższym, Wnioskodawca nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją ww. projektu. Tym samym, Wnioskodawcy z tego tytułu nie przysługuje prawo do zwrotu różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze opis sprawy oraz obowiązujące przepisy należy wskazać, że Wnioskodawca nie ma prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu realizowanej inwestycji pt. „…..”, ponieważ efekty realizowanej inwestycji nie są wykorzystywane do wykonywania przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie informuje się, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii kwalifikowalności podatku od towarów i usług, gdyż organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczenia wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, albowiem kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.