Gmina, jako czynny i zarejestrowany podatnik VAT, planuje w ramach projektu "Odnawialne źródła energii w Gminie (...)", współfinansowanego ze środków UE, zainstalować zestawy solarne oraz kotły na biomasę w prywatnych nieruchomościach mieszkańców. W tym celu Gmina zawarła umowy użyczenia nieruchomości z mieszkańcami oraz umowy określające wzajemne prawa i obowiązki stron. Gmina przeprowadzi przetarg na wybór wykonawcy, który zrealizuje usługi montażu instalacji, sklasyfikowane zgodnie z odpowiednimi grupowaniami PKWiU. Organ podatkowy uznał, że wykonawca świadczący usługi montażu dla Gminy będzie działał jako podwykonawca, co oznacza, że nabywane przez Gminę usługi będą objęte mechanizmem odwrotnego obciążenia VAT.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 listopada 2018 r. (data wpływu 13 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do nabywanych usług montażu zestawów solarnych i kotłów na biomasę – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 13 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do nabywanych usług montażu zestawów solarnych i kotłów na biomasę.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Gmina jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W grudniu 2016 r. zawarła umowę z Zarządem Województwa (…) o dofinansowanie projektu pn. „Odnawialne źródła energii w Gminie (…)” współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (…) na lata 2014-2020. Oś priorytetowa 4 Energia przyjazna środowisku, Działanie 4.1 Wsparcie wykorzystania OZE.
Celem projektu jest wzrost wykorzystania technologii wytwarzania czystej energii przez mieszkańców poprzez montaż odnawialnych źródeł energii na terenie Gminy. Realizacja projektu przyczyni się do zwiększenia korzyści społeczno-ekonomicznych wynikających przede wszystkim z ograniczenia emisji CO2 oraz oszczędności mieszkańców z tytułu zmniejszenia kosztów zużycia energii.
Projekt obejmuje montaż zestawów solarnych i kotłów na biomasę, zwanych w dalszej części wniosku instalacjami. Instalacje zostaną zamontowane w obiektach prywatnych. W celu realizacji projektu Gmina zawarła z zainteresowanymi mieszkańcami w 2016 r. umowy użyczenia części nieruchomości stanowiących ich własność. W zawartej umowie właściciele nieruchomości użyczyli Gminie bezpłatnie swoją nieruchomość celem zamontowania w niej ww. instalacji. Następnie zawarto umowy regulujące wzajemne prawa i obowiązki stron związane z realizacją projektu. Gmina zobowiązała się do realizacji inwestycji, tj. wyłonienia wykonawcy i montażu instalacji, natomiast mieszkańcy zobligowali się partycypować w kosztach realizacji projektu w wysokości 15% kwalifikowalnych kosztów inwestycji. Zgodnie z postanowieniami umowy, w trakcie realizacji inwestycji właściciele nieruchomości zobowiązali się do wpłaty zaliczek na poczet przyszłej sprzedaży montowanej w obiekcie instalacji. Ponadto, umowa zobowiązuje ich do sfinansowania wydatków niekwalifikowalnych, czyli nieprzewidzianych kosztów, nie objętych refundacją ze środków Unii Europejskiej przypadających na dany budynek. Wpłaty dokonane przez właścicieli nieruchomości mają charakter obowiązkowy. Zgodnie z postanowieniami umowy, nie wpłacenie którejkolwiek z rat, czy kosztów niekwalifikowalnych jest równoznaczne z rezygnacją z udziału w projekcie i rozwiązaniem umowy.
Umowy użyczenia z mieszkańcami zostały zawarte na okres realizacji i trwałości projektu. W tym czasie zamontowany w budynkach prywatnych sprzęt będzie pozostawał własnością Gminy. Po tym okresie kompletna instalacja zostanie przekazana mieszkańcowi na własność.
Gmina realizując projekt wyłoni w drodze procedury przetargowej wykonawcę, któremu zleci wykonanie instalacji. Tak więc, usługa montażu instalacji zostanie zlecona firmie zewnętrznej. Należy zauważyć, że wykonawca nie będzie podpisywał umowy dotyczącej montażu przedmiotowych instalacji z mieszkańcami, ponieważ zostały one już zawarte pomiędzy Gminą, a przyszłymi użytkownikami instalacji.
Wyłoniony w drodze przetargu wykonawca, w ramach zawartej umowy, wykona na rzecz Gminy usługę polegającą na:
Świadczone przez wykonawcę na rzecz Gminy usługi według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług sklasyfikowano w następujący sposób:
Wskazana wyżej klasyfikacja statystyczna ma również zastosowanie do świadczonych przez Gminę na rzecz mieszkańców usług budowlanych realizowanych w ramach przedmiotowego projektu.
Bieżący nadzór nad przebiegiem prac polegających na montażu instalacji solarnych oraz kotłów na biomasę będą sprawować: wyłoniony przez Gminę inspektor nadzoru oraz pracownicy Urzędu Miejskiego w (…). Odbiór dostawy nastąpi przy udziale wykonawcy i inspektora nadzoru.
Gmina zauważa, że z uwagi na wartość projektu usługodawca będzie podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ww. ustawy.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy wykonawca świadczący dla Gminy usługę montażu zestawów solarnych i kotłów na biomasę będzie podwykonawcą, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym czy nabywane przez Gminę usługi będą objęte mechanizmem odwrotnego obciążenia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy?
Zdaniem Wnioskodawcy, działający na jego zlecenie wykonawca świadczący usługę montażu zestawów solarnych i kotłów na biomasę będzie podwykonawcą, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy o podatku od towarów i usług, a więc usługa montażu zestawów solarnych w budynkach prywatnych będzie objęta mechanizmem odwrotnego obciążenia.
Gmina wykonując kompleksową usługę budowlaną na rzecz mieszkańców w wyżej wymienionym zakresie działa w charakterze głównego wykonawcy. Efektem prac, jakich oczekuje mieszkaniec w ramach zawartej umowy z Gminą jest montaż zestawów solarnych i kotłów na biomasę w nieruchomości stanowiącej jego własność. Z tego względu mieszkaniec, a nie Gmina, jest podmiotem zlecającym i oczekującym wykonania na własnej nieruchomości przedmiotowych usług (tj. inwestorem). W tym przypadku, fakt przeniesienia przez Gminę prawa własności instalacji po okresie trwałości projektu nie wpływa na określenie jej pozycji jako inwestora. Przedmiotem czynności wykonywanych przez Gminę nie będzie bowiem samo przekazanie prawa własności zestawów solarnych oraz kotłów na biomasę lecz świadczenie usługi polegającej na jej wykonaniu.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu prawidłowego sposobu opodatkowania dla danej usługi istotne jest właściwe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację tutejszy organ oparł się na podanych przez Wnioskodawcę klasyfikacjach.
Wskazać należy, że stosownie do pkt 1 komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS (Główny Urząd Statystyczny) z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W związku z tym, że organy podatkowe nie są właściwe do klasyfikowania usług, a dla prawidłowego ich opodatkowania niezbędne jest ich zaklasyfikowanie do prawidłowego grupowania statystycznego, obowiązek ten spoczywa na Wnioskodawcy.
Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości klasyfikacji usług nabywanych przez Wnioskodawcę w świetle PKWiU. Wobec tego została ona wydana przy założeniu, że Wnioskodawca poprawnie zakwalifikował usługi będące przedmiotem wniosku do odpowiedniego grupowania PKWiU. Tutejszy organ nie jest bowiem uprawniony, w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości formalnego przyporządkowania usługi do grupowania statystycznego.
W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku usług) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
Na podstawie art. 5a ustawy – towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.
Należy wskazać, że od dnia 1 stycznia 2011 r. dla potrzeb podatku od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. z 2008 r. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).
Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.
Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
Jednakże zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy – w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.
W świetle art. 17 ust. 2 ustawy – w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.
Załącznik nr 14 do ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.
Należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia po datku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 bądź 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.
Ustawa nie definiuje pojęcia „podwykonawcy”, zatem dla prawidłowego rozumienia tego terminu wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego: „podwykonawca – to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy” (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca;2503008).
Zatem powyższe uregulowania prawne dowodzą, że aby zaistniał mechanizm odwrotnego obciążenia dla transakcji w zakresie usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, to ich przedmiotem muszą być wyłącznie usługi, które są wykonywane w następującej relacji: podwykonawca – główny wykonawca.
Należy wskazać, że podwykonawca to dalszy wykonawca prac (częściowych lub całościowych) w ramach zleconej przez inwestora na rzecz głównego wykonawcy inwestycji budowlanej. A zatem podwykonawca jest podatnikiem działającym na zlecenie głównego wykonawcy.
Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W grudniu 2016 r. zawarł umowę z Zarządem Województwa (…) o dofinansowanie projektu pn. „Odnawialne źródła energii w Gminie (…)” współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (…) na lata 2014-2020. Oś priorytetowa 4 Energia przyjazna środowisku, Działanie 4.1 Wsparcie wykorzystania OZE.
Celem projektu jest wzrost wykorzystania technologii wytwarzania czystej energii przez mieszkańców poprzez montaż odnawialnych źródeł energii na terenie Gminy. Realizacja projektu przyczyni się do zwiększenia korzyści społeczno-ekonomicznych wynikających przede wszystkim z ograniczenia emisji CO2 oraz oszczędności mieszkańców z tytułu zmniejszenia kosztów zużycia energii.
Projekt obejmuje montaż zestawów solarnych i kotłów na biomasę (dalej: instalacje). Instalacje zostaną zamontowane w obiektach prywatnych. W celu realizacji projektu Wnioskodawca zawarł z zainteresowanymi mieszkańcami w 2016 r. umowy użyczenia części nieruchomości stanowiących ich własność. W zawartej umowie właściciele nieruchomości użyczyli Wnioskodawcy bezpłatnie swoją nieruchomość celem zamontowania w niej ww. instalacji. Następnie zawarto umowy regulujące wzajemne prawa i obowiązki stron związane z realizacją projektu. Wnioskodawca zobowiązał się do realizacji inwestycji, tj. wyłonienia wykonawcy i montażu instalacji, natomiast mieszkańcy zobligowali się partycypować w kosztach realizacji projektu w wysokości 15% kwalifikowalnych kosztów inwestycji. Zgodnie z postanowieniami umowy, w trakcie realizacji inwestycji właściciele nieruchomości zobowiązali się do wpłaty zaliczek na poczet przyszłej sprzedaży montowanej w obiekcie instalacji. Ponadto, umowa zobowiązuje ich do sfinansowania nieprzewidzianych kosztów, nie objętych refundacją ze środków Unii Europejskiej przypadających na dany budynek. Wpłaty dokonane przez właścicieli nieruchomości mają charakter obowiązkowy. Zgodnie z postanowieniami umowy, nie wpłacenie którejkolwiek z rat, czy nieprzewidzianych kosztów jest równoznaczne z rezygnacją z udziału w projekcie i rozwiązaniem umowy.
Umowy użyczenia z mieszkańcami zostały zawarte na okres realizacji i trwałości projektu. W tym czasie zamontowany w budynkach prywatnych sprzęt będzie pozostawał własnością Wnioskodawcy. Po tym okresie kompletna instalacja zostanie przekazana mieszkańcowi na własność.
Wnioskodawca realizując projekt wyłoni w drodze procedury przetargowej wykonawcę (firmę zewnętrzną), któremu zleci wykonanie instalacji. Wykonawca będzie podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy. Wykonawca nie będzie podpisywał umowy dotyczącej montażu przedmiotowych instalacji z mieszkańcami, ponieważ zostały one już zawarte pomiędzy Wnioskodawcą, a przyszłymi użytkownikami instalacji. Wyłoniony w drodze przetargu wykonawca, w ramach zawartej umowy, wykona na rzecz Wnioskodawcy usługę polegającą na:
Świadczone przez wykonawcę na rzecz Wnioskodawcy usługi według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług sklasyfikowano w następujący sposób:
Wskazana wyżej klasyfikacja statystyczna ma również zastosowanie do świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz mieszkańców usług budowlanych realizowanych w ramach przedmiotowego projektu.
Bieżący nadzór nad przebiegiem prac polegających na montażu instalacji solarnych oraz kotłów na biomasę będą sprawować: wyłoniony przez Wnioskodawcę inspektor nadzoru oraz pracownicy Urzędu Miejskiego w (…). Odbiór dostawy nastąpi przy udziale wykonawcy i inspektora nadzoru.
Ustalenie, czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, czy też zastosowanie ma ogólna zasada rozliczenia podatku – ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdym konkretnym przypadku należy zbadać, czy:
Przy czym podkreślić należy, że dla zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia konieczne jest spełnienie ww. przesłanek łącznie. W konsekwencji niespełnienie chociażby jednego z tych warunków eliminuje zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia.
Ponownie należy wskazać, że podwykonawca to podmiot, któremu inny podmiot (główny wykonawca) w ramach otrzymanego zlecenia (np. od inwestora), powierzył wykonanie części lub całości prac budowlanych.
Zatem aby stwierdzić, czy w realizacji danej inwestycji uczestniczy podwykonawca muszą wystąpić dwa rodzaje zleceń: pierwotne zlecenie udzielone głównemu wykonawcy oraz zlecenie udzielone przez głównego wykonawcę na rzecz kolejnego podmiotu, który pełni właśnie funkcję podwykonawcy. Tym samym konieczne jest uwzględnienie funkcji poszczególnych podmiotów uczestniczących w realizacji inwestycji budowlanej oraz charakteru relacji pomiędzy nimi.
W przedmiotowej sprawie kluczowe znaczenie dla ustalenia, czy w tej sytuacji znajdzie zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia jest określenie statusu podmiotu świadczącego usługi na rzecz Wnioskodawcy.
Usługi montażu instalacji – symbol PKWiU 43.22.12.0 „Roboty związane z wykonaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych” oraz PKWiU 43.21.10.2 „Roboty związanie z wykonaniem pozostałych instalacji elektrycznych” – znajdują się w załączniku nr 14 do ustawy. Jednakże aby można było uznać wykonawcę ww. usług za podwykonawcę, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy, należy przeanalizować cel w jakim Wnioskodawca nabywa przedmiotowe usługi.
Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca świadczyć będzie na rzecz mieszkańców usługi budowlane, do których również mają zastosowanie ww. klasyfikacje statystyczne PKWiU.
Tym samym, skoro ww. usługi zostaną nabyte przez Wnioskodawcę w ramach świadczenia przez niego usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy, to wykonawca instalacji (firma zewnętrzna) będzie występował jako podwykonawca. Z kolei Wnioskodawca realizując projekt pn. „Odnawialne źródła energii w Gminie (…)”, który będzie obejmował montaż zestawów solarnych i kotłów na biomasę, a instalacje te montowane będą w budynkach stanowiących własność danego mieszkańca będzie działał w charakterze głównego wykonawcy. Oczekiwanym przez mieszkańców Gminy efektem prac jest montaż ww. instalacji (a więc możliwość korzystania z niej) w nieruchomościach będących ich własnością. Z tego względu to dany mieszkaniec, a nie Wnioskodawca będzie podmiotem zlecającym i oczekującym wykonania na własnej nieruchomości przedmiotowych usług, tj. inwestorem.
Należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że fakt przeniesienia przez niego prawa do własności instalacji po okresie trwałości projektu nie wpłynie na określenie jego pozycji jako inwestora. Przedmiotem czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę nie będzie bowiem samo przekazanie prawa własności instalacji (zestawów solarnych oraz kotłów na biomasę), lecz świadczenie usługi polegającej na jej wykonaniu.
Wobec powyższego, należy stwierdzić, że w związku z realizacją usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy, świadczonych przez firmę zewnętrzną – podwykonawcę (podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy) na rzecz Wnioskodawcy (również czynnego podatnika), który to będzie świadczył na rzecz mieszkańców usługi budowlane, to usługi te będą podlegać opodatkowaniu przy zastosowaniu mechanizmu odwrotnego obciążenia. Tym samym podatek powinien zostać rozliczony przez nabywcę usług, tj. Wnioskodawcę.
Podsumowując, wykonawca świadczący dla Wnioskodawcy usługę montażu zestawów solarnych i kotłów na biomasę będzie podwykonawcą, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy, a tym samym nabywane przez Wnioskodawcę usługi będą objęte mechanizmem odwrotnego obciążenia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili