0112-KDIL1-1.4012.801.2018.1.RW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2018 r. (data wpływu 16 listopada 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 grudnia 2018 r. (data wpływu 13 grudnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu. Pismem z dnia 13 grudnia 2018 r. wniosek uzupełniono o wskazanie adresu elektronicznego do doręczeń.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina Miejska (dalej „Miasto”) jest zarejestrowanym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług) czynnym. Miasto zawarło umowę o dofinansowanie projektu pn. „Rewaloryzacja i modernizacja …” złożonym w ramach naboru dla Działania 7.1 „Dziedzictwo kulturowe i naturalne” Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 – trybu pozakonkursowego. Miasto rozpoczęło już realizację projektu przed podpisaniem umowy o dofinansowanie.

Projekt obejmuje prace konserwatorskie i roboty budowlane przy zabytkowych budynkach i ich otoczeniu (1 obiekt wpisany do rejestru zabytków – A) oraz zakupy wyposażenia, w tym:

• przebudowę układu komunikacyjnego A (…),
• odtworzenie (…) w ramach rewaloryzacji zabytkowego założenia,
• modernizację amfiteatru (budowa zadaszenia wraz z konstrukcją stalową i cięgnami, poprawa warunków akustycznych, zapewnienie dostępności osobom niepełnosprawnym – podnośnik nożycowy, modernizacja sceny, remont zaplecza amfiteatru wraz z wymianą reżyserki),
• przebudowa, prace konserwatorskie, adaptacja i remont budynków wykorzystywanych przez muzeum (dalej także „M”): (…) w tym wymiana i budowa instalacji wewnątrz budynków (m.in. elektryczna, wodna i kanalizacyjna, c.o., wentylacja i klimatyzacja, system alarmowy, inst. przeciwpożarowa, nadzór wizyjny, budowa windy (…)), konserwacja zdobień (…),
• zakup wyposażenia i sprzętu (w tym multimedialnego) oraz oprogramowania na potrzeby działalności muzeum,
• przebudowa i budowa sieci technicznych na terenie założenia (w tym budowa wodociągu tj. rur i hydrantów na potrzeby doprowadzenia wody do budynków znajdujących się na terenie założenia oraz na cele ochrony przeciwpożarowej założenia (doprowadzenie spoza obiektu zabytkowego – z pasa drogowego), uzupełnienie i integracja systemu monitoringu wizyjnego na terenie założenia),
• nadzory.

Dodatkowo w ramach projektu przewidziane są działania promocyjne.

Na terenie objętym wnioskiem funkcjonuje 5 obiektów zasobów kultury, zajmowanych przez samorządowe instytucje kultury Miasta. Budynek (…) – wykorzystywane przez muzeum, będące samorządową instytucją kultury – projekt obejmuje przebudowę, remont, adaptację i doposażenie obiektów muzeum. Obiekt amfiteatru będzie użyczony centrum kultury (dalej „CK”) – projekt obejmuje roboty budowlane amfiteatru. Projekt obejmuje również poprawę dostępności do obiektów – modernizację wewnętrznego układu komunikacyjnego, a także poprawę bezpieczeństwa na terenie założenia (rozbudowa wodociągu dla celów ppoż, rozbudowę monitoringu wizyjnego).

(…) jest zabytkiem nieruchomym, wpisanym do rejestru zabytków województwa. Osobny wpis do rejestru zabytków województwa posiadają dekoracje (…), objęte pracami konserwatorskimi.

W związku z modernizacją i utworzeniem różnych instalacji (elektryczna, alarmowa, monitoring, ppoż) w czterech budynkach zajmowanych przez muzeum, w których eksponowane lub przechowywane są zbiory działów Etnografii, Artystycznego i Numizmatycznego ulegnie poprawie stan zabezpieczenia wpisanych do inwentarza muzealiów w liczbie 23 364 sztuk. Zakłada się, że do potrzeb osób niepełnosprawnych zostaną dostosowane 2 obiekty – siedziba muzeum, amfiteatr.

Amfiteatr zajmowany jest przez samorządową instytucję kultury (CK). W ramach projektu Miasto będzie podejmować zadania dotyczące bezpośrednio budynków wykorzystywanych na cele działalności kulturalnej (budynki zajmowane przez M, w których prowadzona jest statutowa działalność muzeum), a także wydatków na sieci techniczne, układ komunikacyjny i otoczenie budynków w części, w jakiej służą one zlokalizowanym na terenie obiektu budynkom wykorzystywanym na cele kultury (budynki zajmowane przez M, w części także przez Miejską Bibliotekę Publiczną oraz CK, które prowadzą w nich swoją statutową działalność). W związku z objęciem regułami pomocy publicznej zadania dotyczącego modernizacji amfiteatru, podatek VAT od tego zadania stanowi koszt niekwalifikowany.

Działania Miasta w projekcie służyć będą wyłącznie zaspokajaniu potrzeb zbiorowych wspólnoty w zakresie określonym w art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym oraz w zakresie określonym w art. 4 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym.

Zakupione środki ruchome zostaną przekazane przez Miasto nieodpłatnie na własność M, w ramach doposażenia, stanowiącego realizację ustawowego obowiązku organizatora – jednostki samorządu wobec podległej samorządowej instytucji kultury. M, Miejska Biblioteka Publiczna i CK użytkują budynki i budowle objęte projektem na podstawie umów użyczenia (cały objęty projektem obiekt stanowi własność Miasta) i po zakończeniu projektu nadal będą korzystać z obiektów. Po realizacji projektu infrastruktura będzie nadal używana przez samorządowe instytucje kultury w tym samym celu, który zakłada projekt co najmniej przez wymagany okres trwałości (5 lat od daty przekazania płatności końcowej – refundacji wydatków objętych ostatnim wnioskiem o płatność).

Niniejszy wniosek nie obejmuje wytwarzanych w projekcie sieci wodno-kanalizacyjnych, które podlegają przekazaniu przez Miasto aportem do spółki komunalnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Miastu przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z realizacją przedmiotowego projektu?

Zdaniem Wnioskodawcy, realizując przedmiotowy projekt nie będzie on działać w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a efekty realizacji projektu nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Miasto nie będzie miało zatem prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu.

W ocenie Wnioskodawcy podatek VAT poniesiony w ramach realizacji projektu nie będzie mógł zostać odliczony.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 24 czerwca 2017 r., poz. 1221 ze zm.), opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości materialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W doktrynie podkreśla się, że dokonując wykładni art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. należy rozgraniczyć sferę imperium, która została wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług od sfery dominium, w której stosownie do wskazanych wyżej przepisów, organy powinny być traktowane jak podatnicy tego podatku.

Należy zaznaczyć, że gmina – zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, z późn. zm.) – posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

W myśl art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 9 i 10 wskazanej ustawy, do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, a w szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami; kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

Podobnie, art. 4 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (tj. Dz. U. z 2018 r. poz. 995 z późn. zm.) powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w zakresie, w szczególności kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami; kultury fizycznej i turystyki.

Mając na uwadze powyższe należy uznać, iż Miasto nabywając towary/usługi w Projekcie nie będzie nabywało ich do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. i tym samym nie będzie działać w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 tej ustawy. Wydatki będą bowiem ponoszone na realizację nieodpłatnych zadań użyteczności publicznej, w celu udostępnienia efektów projektu nieodpłatnie odrębnym podmiotom (samorządowym instytucjom kultury).

Wskazać należy, że powołany przepis art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. wyłącza z opodatkowania organy podlegające prawu publicznemu, jeżeli prowadzą daną działalność jako organy publiczne, nawet wtedy, gdy pobierają z tytułu tej działalności wynagrodzenie.

Czynności, w których organy te uczestniczą jako organy publiczne, to określone prawem czynności wykonywane w interesie publicznym. Zatem czynności, w stosunku do których organy publiczne nie są traktowane jako podatnicy, to czynności wykonywane przez nie w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych, a także czynności, do których wykonywania są uprawnione wyłącznie organy publiczne. Kryterium decydującym o uznaniu organu władzy publicznej za podatnika VAT jest zachowywanie się nie jak organ władzy, lecz jak podmiot gospodarczy (przedsiębiorca) w stosunku o określonych transakcji lub czynności.

Art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE wyłącza z kręgu podatników VAT organy publiczne, gdy działają one bezpośrednio i w zakresie swoich prerogatyw wynikających z prawa publicznego. Jeżeli jednak takie podmioty działają w obrocie na zasadach analogicznych do prywatnych przedsiębiorców, są uznawane za podatników.

W orzecznictwie TSUE na tle poprzednio obowiązującego art. 4 (5) Szóstej Dyrektywy Rady 77/3888/EWG z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatku obrotowych (Dz. Urz. L 145 z 13.06.1977), ale mającego podobne brzmienie jak art. 13 obecnie obowiązującej Dyrektywy wielokrotnie podnoszono, że dla zastosowania art. 4 (5) konieczne jest spełnienie łącznie dwóch przesłanek – działalność musi być wykonywana przez podmiot prawa publicznego i musi być ona wykonywana jako organ władzy publicznej. Działalnością wykonywaną w charakterze organu władzy publicznej w rozumieniu tego przepisu jest działalność wykonywana przez podmioty prawa publicznego w ramach właściwego dla nich reżimu prawnego, z wyłączeniem tej działalności, która jest wykonywana przez nie na tych samych warunkach prawnych, co prywatni przedsiębiorcy (vide wyroki C-202/90, C-408/97, C-260/98, C-446/98, C-288/07).

Jak stwierdził TSUE przykładowo w orzeczeniu w sprawie C-4/89 – Comune di Carpaneto Piascentino i inni a Ufficio provinciale imposta sul valore aggiunto di Piacenza – art. 4 (5) VI Dyrektywy (artykuł mający podobne brzmienie jak art. 13 obecnie obowiązującej Dyrektywy) należy interpretować w taki sposób, aby czynności wykonywane przez organy publiczne w rozumieniu tego przepisu stanowiły czynności wykonywane przez organy prawa publicznego podlegające szczególnym zasadom prawnym mającym do nich zastosowanie. Drugi akapit tej regulacji należy natomiast interpretować w taki sposób, aby Państwa Członkowskie zobowiązane były zapewnić, by organy prawa publicznego traktowane były jak podatnicy w związku z czynnościami wykonywanymi w charakterze organów publicznych w przypadku, gdy czynności te mogą być również podejmowane ramach działalności konkurencyjnych przez przedsiębiorców prywatnych, jeśli traktowanie tych organów jako podmiotów nieposiadających statusu podatnika mogłoby prowadzić do istotnego naruszenia zasad konkurencji.

Konieczność spełniania dwóch warunków wyłączających organy publiczne z opodatkowania (wykonywanie czynności przez organ podlegający prawu publicznemu oraz wykonywanie danej czynności przez podmiot działający w charakterze organu publicznego w odniesieniu do tej czynności) była wielokrotnie podkreślana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W wyrokach NSA z dnia z 14 grudnia 2017 r., sygn. akt I FSK 2196/15 oraz I FSK 2073/15 wskazano, że art. 13 dyrektywy VAT nie został prawidłowo wdrożony do art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., a przepis krajowy powinien być interpretowany zgodnie z dyrektywą.

Z art. 13 dyrektywy wynika, że organy władzy i podmioty prawa publicznego nie są uznawane za podatników, nawet jeśli pobierają opłaty związane z działaniami jako organy władzy publicznej. W ocenie Sądu Dyrektywa wskazuje, że organy publiczne nie są podatnikami VAT, nawet jeśli pobierają należności, opłaty i składki w związku z działaniami lub transakcjami. Z drugiej strony przepis dyrektywy pozwala uznać organy władzy publicznej za podatników, jeśli ich wykluczenie z kategorii podatników prowadziłoby do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powyższego wynika zatem, że Miasto realizując działania w Projekcie nie działa w charakterze podatnika (sfera jej aktywności w tym zakresie jest z mocy prawa wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług).

Powyższe oznacza zatem, że zakupy o których mowa w projekcie nie będą miały związku z działalnością opodatkowaną Miasta, a zatem podatek naliczony z faktur dotyczących tych zakupów nie będzie podlegał odliczeniu (nie będzie mógł być odzyskany) a tym samym stanowić będzie koszt kwalifikowany.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

W ocenie Wnioskodawcy nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupowych dotyczących projektu. Stosownie bowiem do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z powołanym przepisem art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi podatku VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Skoro nabywane towary i usługi związane z realizacją przedmiotowego programu nie będą wykorzystywane przez Miasto do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, to nie będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości z tytułu poniesionych wydatków z otrzymanych faktur.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi, którego to związku w analizowanym przypadku nie ma.

Warunek zachowania związku zakupów z działalnością opodatkowaną jest również akcentowany w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Trybunał w wyroku z dnia 13 marca 2008 r. w sprawie C-437/06 Securenta przesądził, że w sytuacji gdy podatnik wykonuje działalność gospodarczą i działalność niemającą charakteru gospodarczego, prawo do odliczenia z tytułu ewentualnych wydatków jest dopuszczalne jedynie w zakresie, w jakim wydatki te można przyporządkować działalności gospodarczej podatnika.

W kontekście powołanych przepisów, odnosząc się do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego, należy zauważyć, że z ugruntowanego orzecznictwa TSUE wynika, że aby podmiot miał prawo do odliczenia VAT, musi on być podatnikiem w rozumieniu przepisów dyrektywy, a po drugie – towary i usługi powinny być używane do celów transakcji podlegających opodatkowaniu (zob. np. wyrok z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-137/02, pkt 24).

Potwierdzają to również postanowienia pkt 8-9 wyroku w sprawie C-97/90 Lennartz, w których TSUE stwierdził, że prawo do odliczeń powstaje w momencie, gdy podlegający odliczeniu podatek staje się wymagalny. W konsekwencji o istnieniu tego prawa do odliczeń może zadecydować jedynie charakter, w jakim osoba występuje w danym czasie (`(...)`).

Jak wynika ze stanu faktycznego rezultaty projektu zostaną przekazane nieodpłatnie (rzeczy ruchome) lub oddane do nieodpłatnego korzystania odrębnym podatnikom (instytucje kultury), zatem nie będą wykorzystywane do działalności gospodarczej opodatkowanej Miasta. Zważywszy na towarzyszący Miastu zamiar poniesienia wydatków w projekcie, a także zasadniczy cel ich poniesienia, należy uznać, że Miasto nie działa jako podatnik podatku od towarów i usług.

Powyższe stanowisko Miasta znajduje potwierdzenie w szczególności w interpretacji ż dnia 21 maja 2018 r. sygn. 0111-KDIB3-2.4012.165.2018.2.ASZ: „Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będzie realizował projekt pn. „`(...)`”. Przedmiotem projektu jest budowa mostu nad fosą oraz organizacja placu zabaw dla dzieci wraz z małą infrastrukturą (ławki, kosz na śmieci, stojak na rowery) zakup 50 leżaków. Powstała w wyniku realizacji projektu infrastruktura przekazana zostanie Miejskiemu Ośrodkowi Kultury, który będzie zarządzał infrastrukturą w okresie eksploatacji projektu. (`(...)`). Nieodpłatne przekazanie wytworzonej w ramach realizacji projektu infrastruktury odbędzie się w ramach zadań własnych gminy. Towary i usługi zakupione w ramach realizacji projektu nie będą wykorzystywane przez Gminę do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Efekty projektu nie będą w żadnym zakresie wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

(`(...)`) W rozpatrywanej sprawie warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, nie będą spełnione. Gmina realizując projekt polegający na budowie mostu nad fosą oraz organizacji placu zabaw dla dzieci, a następnie przekazując efekty projektu nieodpłatnie Miejskiemu Ośrodkowi Kultury, nie będzie działać w charakterze podatnika VAT, a towary i/lub usługi zakupione w celu realizacji projektu nie będą przez nią wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Gmina realizuje projekt w ramach wykonywania zadań własnych Gminy w zakresie kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami co stanowi sprawę publiczną, należącą do sfery działalności jednostki samorządowej w ramach władztwa publicznego.

Podsumowując, Gmina nie będzie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupów dotyczących realizacji projektu pn. „`(...)`”. Powyższe wynika z tego, że w analizowanym przypadku nie będą spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego”.

Podobnie DKIS ocenił prawo od odliczenia gminy w interpretacji z dnia 29 stycznia 2018 r. sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.853.2017.2.MGO: „Wobec powyższego wskazać należy, że nieodpłatne przekazanie mienia w tym nieruchomości przez Gminę na rzecz instytucji kultury tj. Gminnemu Ośrodkowi Kultury Sportu i Rekreacji, która posiada osobowość prawną, a więc będzie odrębnym od Gminy podatnikiem VAT nie będzie czynnością wykonywaną przez Gminę jako podatnika podatku VAT w ramach swojej działalności gospodarczej, dlatego będzie czynnością wyłączoną spod działania ustawy o podatku od towarów i usług i z tego względu stanowić będzie czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając zatem na uwadze wskazane wyżej przepisy, w tym art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca nie będzie wykorzystywał przedmiotowego budynku do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT – nieodpłatne przekazanie mienia i nieruchomości na rzecz samorządowej instytucji kultury – to nie będzie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w cenie nabywanych towarów i usług związanych z tym zadaniem”.

Wobec powyższego Miasto wnosi o uznanie stanowiska Wnioskodawcy za prawidłowe w całości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.