0115-KDIT1-3.4012.662.2018.1.DM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 września 2018 r. (data wpływu 2 października 2018 r.), uzupełnionym w dniu 25 października 2018 r. (data wpływu 29 października 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „…” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 29 października 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „…”.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina stara się o dofinansowanie ze środków Urzędu Marszałkowskiego Województwa zadania pod nazwą: „…”. Wymienione zadanie realizowane jest od połowy lipca 2018 roku. Miejscowość P. przynależy do Gminy K. Operacja polega na oczyszczeniu stawu wiejskiego w P., odbudowie wraz z przebudową rowu melioracyjnego wraz z budową mostku i przepustu na rowie. Budowana jest wiata o konstrukcji drewnianej oraz 7 altan i 15 ławostołów. Wbudowane zostaną także ławki i kosze na śmieci. Powstaje też ogrodzenie terenu oraz nieutwardzone miejsca postojowe. Nasadzona zostanie zieleń. Inwestycja służy rozwojowi infrastruktury turystycznej i rekreacyjnej. Realizacja zadania przyczyni się do uzupełnienia oferty turystycznej i rekreacyjnej Gminy. Teren objęty działaniem będzie ogólnodostępny i nieodpłatny dla wszystkich mieszkańców i pozostałych osób pragnących skorzystać z uroków otoczenia. Zadanie wpisuje się w realizację zadań własnych Gminy w zakresie zaspakajania zbiorowych potrzeb wspólnoty oraz warunków pełnego uczestnictwa mieszkańców w życiu wspólnoty. Gmina jest podatnikiem podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Towary i usługi nabywane w związku z realizacją ww. projektu nie były wykorzystywane przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT (podatek od towarów i usług). Gmina nie będzie prowadziła działalności gospodarczej w związku z powstaniem tego projektu. Zagospodarowanie omawianego terenu służyć będzie wyłącznie zaspakajaniu potrzeb kulturowych i turystycznych ludności. Efekty przedmiotowego zadania nie będą w jakimkolwiek zakresie związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina ma prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego VAT z tytułu poniesienia wskazanych nakładów inwestycyjnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikom podatku od towarów i usług, w sytuacji gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. W przedmiotowym zagadnieniu nie ma możliwości odliczenia podatku naliczonego, ponieważ nie zaistniały czynności opodatkowane podatkiem VAT (brak sprzedaży czy świadczenia odpłatnych usług przez Gminę). Zagospodarowanie centrum wsi P. poprzez oczyszczenie stawu wiejskiego wraz z małą architekturą i infrastrukturą towarzyszącą służyć będzie wyłącznie ludności. Oznacza to, że podatnik nie może domagać się prawa do odliczenia podatku naliczonego, nie płacąc podatku należnego. Gmina nie będzie wykorzystywać powstałych efektów projektu do prowadzenia przez siebie działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z brzmienia art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Analiza okoliczności faktycznych sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa pozwala stwierdzić, że warunek, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie został spełniony, gdyż – jak wskazała Gmina – towary i usługi nabywane w związku z realizacją ww. projektu nie były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. W konsekwencji Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją przedmiotowego projektu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.